ตอนที่ 475 หนึ่งวันขององค์ชายเก้าในมิติ
เมื่อเร็ว ๆ นี้เฟิงหยูเฮงคุ้นเคยกับการที่ซวนเทียนหมิงแอบอยู่บนเตียงแล้ว และซวนเทียนหมิงก็คุ้นเคยกับการถูกเตะและตีจากเฟิงหยูเฮง ทั้งสองมีความสุขมากกับการดูแลแบบโหดร้ายเช่นนี้ ในความเป็นจริงมีบางคนที่จะแสดงความคิดเห็นเป็นครั้งคราว “ชายารัก เจ้าดูเหมือนจะโกรธน้อยลงในเวลานี้ ในความเป็นจริงเจ้าอาจเพิ่มความรุนแรงขึ้นอีกเล็กน้อยก็ได้ ข้าทนได้”
“อย่างงั้นหรือ ? ” เฟิงหยูเฮงเหล่มองตาที่ง่วงนอนและโน้มตัวเข้าหาเขา เมื่อเห็นเขาผงกหัว นางยกเท้าขึ้นแล้วเตะซวนเทียนหมิงร่วงลงไปบนพื้น
เป่ยจื่อ, หวงซวนและวังซวนที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกรีบเข้าไปในห้องเมื่อได้ยินเสียงข้างใน เมื่อเข้ามาพวกเขาเห็นซวนเทียนหมิงนั่งอยู่บนพื้นและนวดก้นของเขา ขณะที่เฟิงหยูเฮงนั่งอยู่ไขว้ขาอยู่บนเตียง ทั้งสามรู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งและออกไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาทำได้
ซวนเทียนหมิงมองไปที่บ่าวรับใช้ทั้งสามที่รีบออกไปและกัดฟันกล่าว “ขายหน้าหมดแล้ว” จากนั้นเขาลุกขึ้นยืนจากพื้นแล้วนั่งลงบนเตียงจ้องมองเฟิงหยูเฮง
นางตกใจเล็กน้อยจากการจ้องมองเขาและยกมือขึ้นเช็ดใบหน้าของนางเอง นางรู้สึกไม่แน่ใจนางถามว่า “มันคืออะไร มีอะไรบนใบหน้าของข้าหรือ ? ”
ซวนเทียนหมิงยกมือขึ้นและจับแก้มของนาง “มันไม่ได้บอกหรือไม่ว่าเจ้าควรจะมองตาใครสักคนเพื่อบอกว่าพวกเขาเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม ? ข้ากำลังมองว่าเจ้าเป็นชายาตัวจริงหรือไม่”
“บัดซบ ! ” นางกลอกตา “เจ้ายังไม่แน่ใจว่าเป็นข้าจริงอีกหรือ แต่เจ้ากล้าที่จะนอนข้าง ๆ ข้า ? ” แต่นางตอบโต้ทันทีว่า “ตัวจริงหรือตัวปลอมอะไร? มีคนปลอมตัวเป็นข้าด้วยหรือ ? ” นางกล่าวจนถึงจุดนี้ และหยุดชั่วคราว นางจำได้ทันทีว่าคนที่ดูเหมือนองค์ชายสามหลอกนางและซวนเทียนฮั่ว นางจึงกล่าวทันทีว่า “เจ้าหมายถึงว่ามีคนปลอมตัวเช่นนั้นหรือ ? ”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้าและบอกนางเกี่ยวกับตัวเปลี่ยนลักษณะภายนอกที่ดูเหมือนนาง เฟิงหยูเฮงตกใจมาก นางพูดไม่ออกอยู่นาน
ในฐานะคนสมัยยุคใหม่ การที่คนสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์นั้นเป็นสิ่งที่มีอยู่ในละครโทรทัศน์เท่านั้น เฟิงหยูเฮงไม่เคยเชื่อเลยว่ามีเทคนิคดังกล่าวที่ทำให้ใครบางคนเปลี่ยนรูปลักษณ์ได้ง่าย แน่นอนว่ามีบางอย่างที่เป็นความลับระดับชาติจะทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ได้ แต่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ประกอบฉากที่แม่นยำและสีน้ำมันจำนวนมาก มันเป็นไปไม่ได้สำหรับใครบางคนที่จะเปลี่ยนเป็นบุคคลอื่นโดยสมบูรณ์เว้นแต่จะเป็นเครื่องสำอาง นอกจากนี้ยังมีหน้ากากด้วย แต่ก็หนามากและดูไม่เหมือนจริงมาก แต่เมื่อคืนนี้เองที่นางเห็นผู้เปลี่ยนโฉมตัวจริง ปลอมตัวเป็นองค์ชายสามที่เปลี่ยนเพียงแค่ใบหน้า มันลึกลับอย่างแท้จริง
นางเล่าเรื่องนี้ให้ซวนเทียนหมิงฟัง แล้วถามด้วยความสับสนว่า “มีคนมากมายที่รู้วิธีเปลี่ยนรูปลักษณ์ของพวกเขาเช่นนั้นหรือ ? ”
ซวนเทียนหมิงส่ายหัว “ไม่มาก ความจริงแล้วอาจกล่าวได้ว่ามีน้อยมาก ในราชวงศ์ต้าชุนมีไม่เกิน 3 คนที่สามารถคัดลอกรูปลักษณ์ของบุคคลอื่นอย่างถูกต้อง หนึ่งในนั้นเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้น…ใครทำอย่างนั้นจริง ใครที่ปลอมตัวเป็นข้า ? ” หลังจากพูดอย่างนี้นางดูเหมือนจะจำบางสิ่งบางอย่างแล้วปล่อยเสียง “อ่า” ออกมา จากนั้นนางก็กล่าวว่า “หยูเฉียนหยินคือหลี่หยู นางคือองค์หญิงแห่งซงซุย เป็นนางหรือ ? ”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้า ชายาของเขาไม่โง่
“บัดซบ ! ” เฟิงหยูเฮงยื่นขาข้างหนึ่งออกมาแล้วยืนไว้อีกข้าง จากนั้นนางก็วางแขนขวาของนางบนขาที่ยื่นออกมา นางดูเหมือนผู้ชายที่กล้าหาญอย่างแท้จริง นางยกมือขึ้นนางลูบจมูก “นางคงเบื่อกับการมีชีวิตอยู่ ! ”
ซวนเทียนหมิงมองนางซักพักแล้วถามว่า “ถ้าอย่างนั้นวีรบุรุษผู้กล้า เจ้าวางแผนจัดการเรื่องนี้อย่างไร ? ” หลังจากพูดอย่างนี้เขาเตือนนางว่า “พี่เจ็ดทำให้จุดยืนของเขาชัดเจนเมื่อวานนี้ ผู้หญิงคนนั้นมีชีวิตอยู่เพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น”
เฟิงหยูเฮงตบต้นขาของนาง “เก็บไว้ ! องค์หญิงแห่งซงซุยวางยาฆ่าองค์หญิงแห่งมณฑล ซงซุยต้องจ่ายค่าชดเชย ! เจ้าก็เห็น ! เพียงใช้ชีวิตของนาง ถ้าข้าไม่ได้รับเงินครึ่งหนึ่งของซงซุย อย่าเรียกข้าว่าเฟิงหยูเฮง ! ”
ซวนเทียนหมิงยกย่องนางว่า “การแต่งงานกับเจ้าเปรียบได้กับการรับคลังสมบัติซงซุย ! ”
“ใช่” เฟิงหยูเฮงกล่าวต่อ “ไม่ต้องกังวล เงินนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองอาณาจักร เจ้าแค่รอนับเงิน ! ”
ซวนเทียนหมิงรักการทำสิ่งต่าง ๆ เช่นการนับเงิน เขาหัวเราะ เขาดึงชายาของเขาเข้าสู่อ้อมกอดของเขา “นอนต่ออีกหน่อย”
เฟิงหยูเฮงมองออกไป “เที่ยงแล้วไม่ใช่หรือ ? เจ้าไม่หิวหรือ ? ”
ก่อนที่ซวนเทียนหมิงจะสามารถตอบกลับได้ เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งร้องดังขึ้นจากข้างนอก น้ำเสียงที่น่าทึ่ง และเฟิงหยูเฮงไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ได้ยิน แต่เพลงก็เศร้าโศก เห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรดี
นางสับสน “ซวนเทียนหมิง เราอยู่ที่ไหน ? ”
ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “ห้องนอนของห้องโถงสวรรค์“
นางกล่าว “ทำไมเจ้าไม่พูดง่าย ๆ ว่าเราอยู่บนแท่นบรรทมของเสด็จพ่อ ? ห้องบรรทมของห้องโถงสวรรค์เป็นสถานที่ที่ทุกคนสามารถนอนได้หรือ ? นี่คือเตียงของเสด็จพ่อ เราจะนอนได้อย่างไร ? ”
ซวนเทียนหมิงตอบราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา “ผ้าปูที่นอนและหมอนเปลี่ยนแล้ว ไม่มีกลิ่นของตาแก่”
นางไม่รู้จะกล่าวอย่างไร “ไม่มีเหตุผลที่จะให้เหตุผลกับเจ้า ข้าสงสัยว่าเนื่องจากนี่เป็นห้องโถงด้านในของห้องโถงสวรรค์ ใครคือคนที่ร้องเพลงข้างนอก ? เป็นคนบ้าที่กล้ามาที่นี่เพื่อร้องเพลง ? หรือว่า… ” นางไตร่ตรอง “เป็นไปได้หรือไม่ว่าเสด็จพ่อเปลี่ยนมาร้องเพลงละคร ? ”
ในเวลานี้หวงซวนตะโกนมาจากประตู “คุณหนู ข้าเข้าไปได้หรือไม่เจ้าค่ะ ? ”
ซวนเทียนหมิงพูดเสียงดัง “เข้ามาได้”
หวงซวนเปิดประตูแล้วเข้าไป เมื่อมองไปที่ทั้งสองเธกล่าวพร้อมกับยิ้มว่า “องค์ชาย อย่ามองคนรับใช้แบบนี้ ก่อนหน้านี้ข้าไม่เห็นอะไรเลยเจ้าค่ะ”
ซวนเทียนหมิงรู้สึกอีกครั้งว่าชายาของเขามีฝีมืออย่างแท้จริง เมื่อหวงซวนและวังซวนอยู่กับเขา พวกนางก็เชื่อฟังมาก พวกนางไม่กล้าพูดคำใดคำหนึ่งหรือไม่ดื่มน้ำสักอึก พวกนางจะปฏิบัติตามและไม่คัดค้าน ในความเป็นจริงพวกนางถูกสงวนไว้และเป็นผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่เหมาะสม ทำไมหลังจากที่พวกนางถูกมอบให้เฟิงหยูเฮง พวกนางทั้งหมดกลายเป็น… เพราะอะไรหรือ ?
เมื่อเห็นว่าทั้งสองไม่ได้พูดอะไร หวงซวนก็หัวเราะกันอย่างกระฉับกระเฉงก่อนที่จะเปลี่ยนหัวข้อ “ฝ่าบาท คุณหนูเจ้าค่ะ พระสนมหรุยดูเหมือนจะไม่สบาย นางสวมชุดเสื้อคลุมสีขาวและมาที่ห้องโถงสวรรค์เพื่อร้องเพลง ไม่มีนางกำนัลหรือขันทีคนใดสามารถห้ามนางได้ เพราะนางจะกัดใครก็ตามที่พยายามจะหยุดนาง ท้ายที่สุดนางก็เป็นถึงพระสนมของฮ่องเต้ นางกำนัลตลอดจนขันทีในพระราชวังไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรกับนาง ขันทีข้างนอกขอให้ข้ามาถามว่าควรทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงวางคางเล็กของนางบนหัวเข่าของซวนเทียนหมิง และกล่าวด้วยความช่วยเหลือที่ไม่ดี “ดูเหมือนว่าทุกคนในพระราชวังจะร้องเพลงกัน ! ทุกคนบอกว่าผู้ชายร้องเพลงเมื่อเป็นกังวล และผู้หญิงร้องไห้เมื่อมีความกังวล ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงร้องเพลง ? ทำไมเสด็จพ่อถึงไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ? ”
หวงซวนรีบตอบ “ฮ่องเต้ทรงเสด็จไปร้องเพลงในที่อื่นแล้วเจ้าค่ะ ! ”
ใช่แล้ว ! นางลืมเรื่องนี้ได้อย่างไร “พระสนมหรุยเป็นพระมารดาขององค์ชายสี่” นางรู้จักความสัมพันธ์ของบุคคลนี้และถามซวนเทียนหมิง “การกบฏของบุชงเกี่ยวข้องกับองค์ชายสี่อย่างแน่นอน เขาอยู่ที่ไหน ? “
ซวนเทียนหมิงบอกนางว่า “พี่สี่อยู่ในตำหนักหยูกับเซียงหรู ฝึกเย็บปักถักร้อย”
เฟิงหยูเฮงเกือบจะสำลักจนตาย “เจ้าพูดอะไร ? ฝึกเย็บปักด้วยกับเซียงหรู ? ”
เขาพยักหน้า “ใช่ น้องสามของเจ้าค่อนข้างฉลาด เมื่อคืนเป็นเพราะนางที่สังเกตเห็นว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติในเมืองหลวง นางตามหาเจ้า และพี่เจ็ดไม่เจอ นางไม่มีทางเลือกอื่น อย่างที่ข้าเห็นมัน นางกัดฟันของนางแล้วก็ข่มความกลัวเพื่อตามหาข้า มันเกิดขึ้นเมื่อองค์ชายสี่มาที่ตำหนักหยูพร้อมกับดาบโบราณเพื่อขอชื่นชมดาบและรั้งข้าไว้ ดังนั้นข้าจึงทิ้งพี่สี่ไว้ที่ตำหนัก และให้คุณหนูสามตระกูลเฟิงดูแลแขก”
เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่าฉากนี้ทนไม่ไหวเกินไป นางจึงเพิกเฉยและกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นทำไมพระสนมหรุยถึงแกล้งทำเช่นนี้ ? มันคือการหลีกเลี่ยงความผิดหรือ ? มีกฎแบบไหนที่คนวิกลจริตไม่สามารถตัดสินได้ ? แบบที่คนบ้าไม่ได้ถูกลงโทษเมื่อฆ่าคน”
ซวนเทียนหมิงหัวเราะ “กฎงี่เง่าแบบนี้มาจากไหน ? ไม่มีการลงโทษสำหรับคนบ้าที่ฆ่าคน ราชวงศ์ต้าชุนไม่มีสิ่งนั้น”
จากนั้นนางก็สงบลง
ในเวลานี้ดูเหมือนว่าเสียงร้องเพลงจะหยุดลงชั่วขณะหนึ่ง ต่อจากนี้พระสนมก็เริ่มตะโกนอีกครั้ง แต่เสียงของนางก็ดังขึ้นและไกลออกไปในที่สุดก็หายไป เป่ยจื่อเข้าไปในห้องโถง และกล่าวว่า “พระสนมหรุยถูกพาตัวไปที่ตำหนักเย็น มันเป็นคำสั่งของฮองเฮาพะยะค่ะ”
เฟิงหยูเฮงคิดว่าเป็นเช่นนั้น มีเพียงคนเดียวที่สามารถโยนนางเข้าไปในตำหนักเย็นนอกเหนือจากฮ่องเต้ คือฮองเฮา
หลังจากความยุ่งเหยิงนี้นางไม่สามารถนอนหลับได้อีกต่อไป ซวนเทียนหมิงสั่งหวงซวนและเป่ยจื่อไปสั่งพ่อครัวทำอาหาร เมื่อเห็นทั้งสองออกไป เฟิงหยูเฮงก็รีบลากซวนเทียนหมิงเข้ามาในมิติเพื่อล้างหน้าล้างตา
เมื่อถึงเวลาที่ทั้งสองออกมาจากมิติ ซวนเทียนหมิงก็ยังคงอยู่ในความงุนงง แม้ว่าเขาจะเตรียมใจเพื่อเข้าสู่มิติของเฟิงหยูเฮง แต่การถูกลากเข้ามาก็ยังคงทำให้ตกตะลึงเล็กน้อย
เขาไม่สามารถเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์ เขาเพิ่งมาที่ไหนและเขาไปที่นั่นได้อย่างไร เขากลับมาได้อย่างไร อะไรคือสิ่งที่อยู่ข้างในนั้น ทำไมน้ำที่ใช้ล้างหน้าออกมาด้วยการบิด ทำไมห้องน้ำแปลกจัง ไม่จำเป็นต้องล้างหรือ ? มันทำความสะอาดเพียงแค่กด ?
เขายืนอยู่อย่างโง่งมและมองเฟิงหยูเฮงเหมือนที่เขาเห็นสิ่งแปลกประหลาด เขายังคงมองเช่นนั้นอยู่พักหนึ่งก่อนที่สายตาของเขาจะกลายเป็นที่ชื่นชมและตามมาด้วยความอิจฉา
เฟิงหยูเฮงมองคนโง่คนนี้ และไม่อยากจะอธิบายอะไรกับเขาเลย
ในความจริงนางไม่รู้ว่านางควรอธิบายยังไง แม้ว่านางจะให้โอกาสเขาฉีดวัคซีนให้กับเขา แต่ก็มีครั้งแรกเสมอ สำหรับคนโบราณที่จะเห็นสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในอีกหลายพันปีต่อมา ความงุนงงเป็นเรื่องปกติ เขาจะดีขึ้นหลังจากนี้อีกไม่กี่ครั้ง
แต่สถานการณ์ตอนนี้ซวนเทียนหมิงเป็นอย่างไร นางเห็นเขาจับคางของเขา และเริ่มเจรจากับนาง “ในอนาคตเราจะมาล้างหน้ากันที่นี้ เจ้าคิดว่าดีหรือไม่ ? “
บัดซบ ! เขาติดใจหลังจากได้ใช้มันเพียงครั้งเดียว
“มีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถพาเจ้ามายังมิตินั้นได้ เมื่อเจ้าอาศัยอยู่ในพระราชวังตามปกติ เจ้าจะไม่สามารถเข้ามาได้”
“ถ้าอย่างนั้นข้าจะย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ขององค์หญิงแห่งมณฑล หรือเจ้าสามารถย้ายเข้าไปในตำหนักหยูได้ ใช่ เจ้าควรย้ายมาที่ตำหนักหยู เพียงแค่ถือว่ามันเป็นความคุ้นเคยกับชีวิตหลังจากการแต่งงาน ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดไม่ช้าก็เร็วเจ้าจะต้องแต่งงาน”
“จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร ! ” เฟิงหยูเฮงกลอกตา แต่ไม่คัดค้านทั้งหมด “ทนอีกหน่อย ไม่ช้าก็เร็วเราจะต้องไปทางเหนือ เจ้าจะต้องไม่คิดถึงมันมากเกินไป อย่างที่ข้าเห็นเมื่อตระกูลเฟิงทำศพเสร็จแล้ว เราจะกลับไปที่ค่ายทหาร ข้ากังวลเกี่ยวกับการหลอมเหล็กเล็กน้อย”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้าและเตรียมที่จะหารือเกี่ยวกับการหลอมเหล็กกับนาง หันหัวของเขา เขาพบว่าชายาของเขาทำท่าสูดดมสองสามครั้งแล้วจ้องมองด้วยตากว้าง ดวงตาของนางเปล่งประกายขณะที่นางเดินไปที่ประตูห้องโถง
