แพทย์เทวะ หัตถ์ปีศาจ – ตอนที่ 510

ตอนที่  510 ข่าวชิ้นที่สอง

เฟิงเฟินไดต้องการฆ่าทารกแรกเกิด  เมื่อเฟิงจินหยวนได้ยินเรื่องนี้เขาก็ไม่ขยับ เขาคิดว่าถ้าเขาไปช้าอีกซักนิด เฟิงเฟินไดจะสามารถฆ่าเด็กคนนั้นได้ ! หากเด็กตายปัญหาทั้งหมดจะได้รับการแก้ไข ตราบใดที่เด็กคนนั้นตาย เขาก็จะสามารถหาเหตุผลมากมายเพื่อปกปิดเรื่องนี้ จากนั้นเขาจะรอให้พายุผ่านไปก่อนที่จะจัดการฮันชิอย่างลับ ๆ มันเป็นอย่างที่เขาพูด บุตรสาวคนที่สี่ที่ดีที่สุด

ราวกับว่าเฟิงจินหยวนมีความคิดที่บ้า  เขานั่งบนเก้าอี้โดยไม่ขยับ ราวกับว่าข่าวนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขาแม้แต่น้อย  แต่ถ้าเขาไม่เข้าใจคนอื่นก็เข้าใจ  เจ้าหน้าที่ที่เข้าร่วมในงานเลี้ยงนี้ล้วนแต่ยืนขึ้น ซวนเทียนเก้อใช้สถานะของนางในฐานะองค์หญิงเพื่อพาสหายของนางไปยังเรือนของฮันชิ

ซวนเทียนหมิงก็ยืนขึ้นเช่นกัน  เมื่อเดินไปเขาคว้ามือเล็ก ๆ ของชายา  “ ไปกันเถิด !  ”  หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว เขาก็ไม่ลืมที่จะเตือนเฟิงจินหยวน  “ เจ้านั่งที่นี่เพื่ออะไร  ? หากการฆาตกรรมเกิดขึ้นในตระกูลเฟิงที่มีคนดูอยู่มากมาย มันจะไม่ใช่เรื่องวุ่นวายหรือ ”

เฟิงจินหยวนได้สติขึ้นมาและจิตใต้สำนึกบอกให้เขายืนขึ้นเพื่อตามซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงไป เท้าของเขาจะไม่ฟังความต้องการของเขา  เขายังคงเดินหน้าต่อไปแม้ว่าเขาไม่ต้องการกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้

เมื่อพวกเขาจากไป เจ้าหน้าที่ก็ไปดูความมีชีวิตชีวา  คฤหาสน์เฟิงใหม่ขนาดเล็กกลายเป็นแออัดในทันที

ในเวลานี้ที่เรือนของฮันชิ ใบหน้าของเฟิงเฟินไดเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวขณะที่นางอุ้มทารกแรกเกิดขึ้นเหนือหัวของนาง  เด็กร้องไห้เสียงแหบ องค์ชายห้าพยายามหยุดเฟิงเฟินได ในขณะที่เอื้อมมือออกไปจับเด็ก เมื่อเป็นเช่นนั้นเด็กก็ไม่ถูกโยนลงพื้น

แต่เฟิงเฟินไดโกรธมาก  เมื่อนางโหดร้าย นางออกแรงเต็มที่ แม้กระทั่งองค์ชายห้าและหญิงสาวสองสามคนยื้อยุดนาง แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถหยุดนางได้ ฮันชินอนบนเตียงและขยับไม่ได้ แต่นางก็ยังพยายามลุกนั่งอยู่บนเตียง นางอ้าปากแต่ไม่รู้จะพูดอะไร

เมื่อเด็กที่เกิดเช่นนี้ นางกลัวแทบตาย  ตอนนี้นางเข้าใจแล้วว่าทำไมเรื่องนี้ถึงไม่ได้ถูกเปิดเผยโดยเฟิงเซียงหรูและเฟิงหยูเฮงก่อนหน้านี้ ดังนั้นมันจึงเป็นเพราะเรื่องนี้

หัวใจของฮันชิกำลังจะล่มสลาย  นางรู้สึกว่าแม้ว่าตัวเองสิบคนจะถูกมัดเข้าด้วยกัน พวกนางก็ยังไม่สามารถจัดการกับครึ่งหนึ่งของเฟิงหยูเฮง แต่ในอดีตนางเคยคิดเกี่ยวกับมัน รู้สึกว่าถ้านางกับเฟิงเฟินไดทำงานร่วมกัน พวกนางมีโอกาส เป็นผลให้นางและเฟิงเฟินไดทำตัวสิ้นคิด ในช่วงเวลานี้นางไม่รู้จะเก็บสิ่งต่าง ๆ ไว้เงียบ ๆ นางทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โต เมื่อสิ่งต่าง ๆ เป็นเช่นนี้ มีโอกาสที่จะกอบกู้สถานการณ์หรือไม่ ?

ฮันชิเห็นความตายของนาง

อย่างรวดเร็วผู้คนจากข้างนอกเริ่มหลั่งไหลเข้ามา คนแรกคือองค์หญิงวู่หยาง , ซวนเทียนเก้อ  นางตามกลุ่มของบ่าวรับใช้  ข้างหลังพวกเขาคือซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮง แล้วตามด้วยเฟิงจินหยวน แม้แต่องค์ชายเจ็ด, ซวนเทียนฮั่วก็มา

ฮันชิไม่มีกำลังที่จะรองรับร่างกายของนาง  แผลเป็นบนท้องของนางจากมีดผ่าตัดเริ่มเจ็บ นางรู้สึกราวกับว่านางกำลังจะถูกแยกออกจากกัน

เฟิงเฟินไดกล่าวว่า  “ ปล่อยข้า !  ให้ข้าฆ่าเขา ! ข้าต้องฆ่าเขา !  ”

ในตอนแรกซวนเทียนหยานยังคงต้องการที่จะปลอบนางอีกเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นคนจำนวนมากเข้ามาในห้อง เขารู้ว่าอะไรก็ตามที่เขาพูดจะไร้ประโยชน์  เขาปล่อยและถอยกลับ การแสดงออกของเขาสงบลง และเขาตัดสินใจที่จะไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้

ถ้าเขาหยุดนาง บ่าวรับใช้ก็ไม่สามารถหยุดเฟิงเฟินไดไว้ได้  เมื่อเห็นนางหลุดพ้นจากการจับของทุกคน เด็กก็ถูกเหวี่ยงจากมือของนางแล้ว ขณะที่นางโยนเด็กลงพื้นอย่างรุนแรง มันเป็นช่วงเวลาที่คน ๆ หนึ่งรีบไปข้างหน้าจากฝูงชน พุ่งตรงไปที่เฟิงเฟินได เขาล้มลงกับพื้นอ้าแขนและรับเด็กได้อย่างปลอดภัยในอ้อมกอดของเขา

การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันนี้ทำให้ทุกคนตกใจ  แม้แต่เฟิงหยูเฮงก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย ขณะที่นางได้ยินซวนเทียนหมิงพูดจากด้านข้าง  “ คนผู้นี้เหมาะที่จะเป็นบิดามากกว่าเฟิงจินหยวน ”

หลายคนได้ยินคำพูดเหล่านี้ และจากนั้นก็มีคนสังเกตเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนพื้นกับเด็กเป็นนักแสดงหัวหน้าหยู

หัวหน้าหวู่อุ้มเด็กและยังคงอยู่บนพื้น  เฟิงเฟินไดกลัวด้วยความโง่เขลา นางไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี โชคดีที่องค์ชายห้าก้าวไปข้างหน้าและช่วยดึงนางออกไป

เฟิงเฟินไดพูดพึมพำอย่างต่อเนื่อง  “ ไอ้คนต่ำต้อย !  ทำไมไม่ปล่อยให้เขาตาย ?  ”

องค์ชายห้ากระซิบเพื่อเตือนนาง  “ ถ้าเจ้าทำเช่นนี้ ต่อไปชีวิตแม่รองของเจ้าจะไม่รอดเลย ”

ใครจะมีความคิดถึงฮันชิจะดีกว่า  เมื่อได้ยินการพูดถึงฮันชิ อารมณ์ของเฟิงเฟินไดก็ยิ่งแย่ลงไปอีก  “ เด็กคนนี้มีสายเลือดชั้นต่ำ ฮันชิเป็นหญิงสำส่อน !  มีเพียงหญิงสำส่อนเท่านั้นที่สามารถให้กำเนิดสายเลือดที่ต่ำต้อยได้ ! ทั้งคู่สมควรตาย !  ”

ด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขาเห็น ในเรื่องที่เกี่ยวกับแซ่ของเด็กคนนี้มันไม่ชัดเจนสำหรับเขา  แม้ว่าเฟิงจินหยวนต้องการที่จะกู้หน้า เขาไม่สามารถหาข้อแก้ตัวใดๆ ใบหน้าเย็นชาปรากฏขึ้นขณะที่เขาเดินไปที่ข้างฮันชิ โดยไม่สนใจว่านางเพิ่งคลอดบุตรหรือไม่ เขาก็อุ้มนางขึ้นมาและโยนนางลงไปที่พื้นอย่างรุนแรง !

ฮันชิที่นอนอยู่พื้น  ดูเหมือนว่าหัวหน้าหยูจะเห็นเทพเจ้าแห่งหายนะในขณะที่เขาลุกขึ้นและหลบซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว

ฮันชิไม่มีแรงและเลือดก็เริ่มไหลออกมาจากร่างกายส่วนล่างของนาง  แผลบนหน้าท้องของนางก็เปิดออกเช่นกัน มันเป็นฉากที่น่าสยดสยอง แต่เฟิงจินหยวนไม่พอใจเลย เขามองไปรอบ ๆ และพบว่าไม่มีอะไรจะใช้ ดังนั้นเขาจึงหันไปหาเฟิงหยูเฮง และยื่นมือออกมา  “ เอาแส้ของเจ้ามาให้ข้า !  ”

เฟิงหยูเฮงดึงแส้ออกจากแขนเสื้อ  เฟิงจินหยวนรับมันและตีฮันชิโดยไม่ต้องคิดอีกเลย หนามที่แส้ทำให้ผิวของฮันชิฉีกขาด เมื่อถึงจุดนี้เองที่เฟิงจินหยวนเข้าใจว่าทำไมบุตรสาวคนที่สองของเขาชอบตีคนมาก มันช่วยได้มากจริง ๆ

ในลมหายใจเดียว เขาตีนาง 10 ครั้ง  ฮันชิถูกเฆี่ยนจนแทบพรากลมหายใจสุดท้ายของนางไปแล้ว แขนของเขาเหนื่อยล้าจนไม่สามารถยกได้อีกต่อไป เฟิงจินหยวนงงงวย แส้นี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรที่พิเศษ แต่ทำไมมันถึงหนักมาก ? เขาพบว่ามันยากมากที่จะใช้งาน แต่ทำไมแขนเล็ก ๆ ของเฟิงหยูเฮงจึงใช้งานมันได้อย่างอิสระ ?

เมื่อเห็นว่าเขาถูกวิพากษ์วิจารณ์มาก เจ้าหน้าที่ก็หยิบยกข้อเสนอแนะขึ้นมาว่า  “ เรื่องนี้ควรถูกปล่อยให้ทางการสอบสวน  รวมถึงนักแสดง พวกเขาทั้งหมดควรถูกส่งไปยังทางการ ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจ้าเมืองซูจิงหยวนเขาก็รีบเดินไปข้างหน้าพร้อมกับผู้ติดตามที่ติดตามเขาไป  พวกเขาจับหัวหย้าหยูและจัดการฮันชิให้ลุกขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับเด็กที่ร้องไห้

เมื่อเฟิงจินหยวนเห็นว่าเจ้าเมืองได้นำผู้ติดตามจากทางการ เขาเริ่มสงสัยว่ามีคนคาดการณ์ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นและเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งนี้

แต่สิ่งที่สามารถทำได้เกี่ยวกับคนที่จงใจวางแผนเรื่องนี้  ? ถ้าอนุของเขาไม่ได้ทำสิ่งที่ไม่สามารถบรรยายได้ ไม่ว่าจะมีคนวางแผนไว้มากแค่ไหน มันก็ไร้จุดหมาย

การที่เด็กคนนี้จะเป็นบุตรใครได้กลายเป็นปัญหา  เด็กที่เพิ่งเกิดไม่สามารถส่งตัวไปเข้าคุกได้ ในขณะที่ไม่มีใครรู้ว่าจะทำอย่างไร ไม่มีใครรู้การตัดสินใจที่ถูกต้อง

ในเวลานี้องค์ชายเจ็ด , ซวนเทียนฮั่วผู้ซึ่งยังคงนิ่งเงียบตลอดเวลา ทันใดนั้นก็พูดตัดสินใจเรื่องของเด็กคนนี้ เขากล่าวว่า  “ เด็กคนนี้เพิ่งเกิดและส่งไปที่นั่นก็ไม่เหมาะสม  เนื่องจากตระกูลเฟิงได้เชิญแม่นมมาแล้ว จงดูแลเขาไว้ในตระกูลเฟิง  ! ”

“ อะไรนะ  ? เป็นไปไม่ได้ !  ”  เฟิงจินหยวนคัดค้านอย่างไม่รู้ตัว  การคัดค้านครั้งนี้เต็มไปด้วยความโกรธ

ซวนเทียนฮั่วเหลือบมองมาที่เขาและรักษากลิ่นอายอันสูงส่งของเขา  อย่างไรก็ตามเขาใช้น้ำเสียงที่ไม่สามารถตั้งคำถามได้พูดกับเขาว่า “ท่านเฟิง ท่านแสดงความไม่พอใจกับการตัดสินใจขององค์ชายผู้นี้หรือ ?  “

หลังจากที่เขาพูดแบบนี้อาจเป็นเพราะมีอำนาจไม่พอ แต่ซวนเทียนหมิงก็ยื่นมือออกไปหาเฟิงจินหยวน  เมื่อชี้ไปที่แส้ในมือของเขา เขาชี้นิ้วของเขา  “ คืนมัน ”

การเชื่อฟังองค์ชายของเฟิงจินหยวนต่อองค์ชายเก้านั้นเกือบจะไร้เงื่อนไข และไม่สามารถควบคุมได้  เมื่อเขาชี้นิ้ว อีกฝ่ายก็คืนแส้ทันที เมื่อแส้กลับไปทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและสะบัดแส้ลงบนพื้น รอยแตกปรากฏขึ้นบนพื้นดินที่แส้ของเขากระแทก  “ การตัดสินใจก่อนหน้านี้ของพี่เจ็ด องค์ชายผู้นี้เห็นด้วย ”  เขามองไปที่เฟิงจินหยวน  “ เจ้ามีข้อโต้แย้งหรือไม่  ? ”

เฟิงจินหยวนอ้าปากของเขา แต่คำพูดที่มาถึงริมฝีปากของเขาไม่สามารถพูดได้  แต่ความโกรธยังคงอยู่ในใจของเขา เขาไม่มีที่ระบายความโกรธนี้ มันกลับกลายเป็นเลือดของเขาที่พุ่งออกมา เขาไม่สามารถหยุดมันได้และกระอักเลือดออกมาจากปากของเขา

หลังจากที่กระอักเลือดออกมาจำนวนมากเช่นนั้น เฟิงจินหยวนก็หมดสติ

“ เจ้านายของเจ้าหมดสติ  รีบเชิญแพทย์มา ”  ซวนเทียนหมิงสั่งอย่างเย็นชา  จากนั้นเขาก็พูดกับเจ้าหน้าที่เสียงดัง  “ การแสดงของวันนี้มีบทสรุปแล้ว  ใครก็ตามที่ยังไม่ได้กินก็ไปที่ลานด้านหน้า ส่วนผู้ที่กระตือรือร้นมากขึ้นให้จับตาดูว่าคดีนี้ได้รับการตัดสินอย่างไร ตระกูลเฟิงทำให้ทุกคนต้องกังวล ”

เขายักไหล่และไม่พูดอะไรอีกเลย  จับมือของเฟิงหยูเฮง เขาหันหลังแล้วออกไป

ทันทีที่เฟิงหยูเฮงไป นางก็ผ่านเหยาซื่อ  เหยาซื่อไม่ได้มองนาง นางสนใจเฟิงจินหยวนแทน

แม้หลังจากที่พวกเขาออกจากคฤหาสน์และเข้าไปในรถม้าของราชสำนัก เฟิงหยูเฮงก็ยังคงสับสนเล็กน้อย  ซวนเทียนหมิงสับสนและถามว่า  “ มีอะไรหรือ ?  ”

นางโบกมือแล้วกล่าวทำหน้าขมวด  “ ไม่มีอะไร  บางทีข้าอาจจะคิดมากเกินไปหลังจากเงียบไปสักพัก นางกล่าวเสริม  “ แต่ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าท่านแม่ของข้าดูแปลกไปเล็กน้อย ”

ซวนเทียนหมิงคิดเล็กน้อยและสั่งเป่ยจื่อ  “ ส่งคนไปจับตาดูท่านฮูหยินเหยา  หากมีอะไรเกิดขึ้นรายงานทันที ”

เป่ยจื่อพยักหน้าแล้วหันหลังกลับเพื่อออกจากรถและแจ้งองครักษ์เงา แต่เฟิงหยูเฮงยังรู้สึกสับสน  นางวางมือบนหน้าอกแล้วเอนตัวพิงซวนเทียนหมิง

หวงชวนรู้สึกกังวลเล็กน้อยพูดว่า  “ แล้ว … นายน้อยที่อยู่ในตระกูลเฟิงคืนนี้ !  ”

เฟิงหยูเฮงส่ายหัว  “ ไม่มีอะไรเหลืออยู่อีกแล้ว ”

ซวนเทียนหมิงดึงนางเข้ามากอด และลูบผมในขณะที่กล่าว  “ ไม่เป็นไร  แม้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นนั่นก็เป็นการตัดสินใจของนางเอง เนื่องจากเจ้าไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพียงแค่ให้การสนับสนุนนาง !  ”

คืนนั้นข่าวสองอย่างเกี่ยวกับตระกูลเฟิงมาถึงที่พระราชวังอย่างแรกคือ  “ เฟิงจินหยวนล้มป่วยหลังจากไอเลือด  ท่านฮูหยินเหยาต้องการที่จะดูแลเขา ”

ข้อที่สองคือ  “แย่แล้ว  !  ท่านฮูหยินเหยาพยายามฆ่าเฟิงจินหยวน และใช้มีดแทงท้องส่วนล่างของเขา เฟิงจินหยวนตอบโต้และแทงท่านฮูหยินเหยาขอรับ ”