แพทย์เทวะ หัตถ์ปีศาจ – ตอนที่ 640 องค์ชายเก้าคืนสถานะผู้ชายของเขา

ตอนที่ 640 องค์ชายเก้าคืนสถานะผู้ชายของเขา

เฟิงหยูเฮงถูกพาตัวออกจากรถม้าขององค์ชายเก้า ราวกับว่านางเป็นแมวตัวเล็กนางถูกอุ้ม ไม่ว่านางจะตะโกนหรือทุบตีเขามากแค่ไหนก็ไม่มีผล แขนของซวนเทียนหมิงค่อนข้างแข็งแกร่ง จากทางเข้าพระราชวังไปจนถึงห้องนอน ท่าทางของเขาไม่เปลี่ยนแปลง หลังจากเข้าไปในห้อง เขาเตะประตูปิดพวกมันด้วยเสียง “บูม” เฟิงหยูเฮงคิดกับตัวเองว่ามันจบแล้ว

มันจบแล้ว ซวนเทียนหมิงโยนนางขึ้นไปบนเตียง !

มันจบแล้ว ซวนเทียนหมิงเริ่มถอดเสื้อผ้าของเขา !

มันจบแล้ว ซวนเทียนหมิงเริ่มถอดเสื้อผ้าของนาง !

เฟิงหยูเฮงต้องการปิดตาของนางจริง ๆ แต่เมื่อมีใครบางคนสัมผัสร่างกายของพวกเขา ดวงตาของนางไม่สามารถควบคุมตัวเองและจ้องตรงไปที่เนื้อตัวของเขา เอ่อ ? มุมปากของนางชื้นเล็กน้อย นางเช็ดพวกเขา น่าอับอาย มันเป็นน้ำลาย !

นางปีนขึ้นไปบนเตียงและไม่ใส่ใจกับเสื้อผ้าที่ไม่เป็นระเบียบของนาง นางเอื้อมมือไปแตะร่างกายของเขา อย่างไรก็ตามนางถูกผลักลงไปบนเตียงโดยเขา

เนื้อแนบเนื้อ

“นั่นเอ่อ…” ใบหน้าของนางร้อนนิดหน่อย “สหายของเจ้าซุกซนเล็กน้อย”

“ไม่จริง” ซวนเทียนหมิงกล่าวอย่างไร้ยางอาย “มันบอกว่าต้องการสื่อสารความรู้สึก”

“ข้าควรสาปแช่งเจ้าที่ทำตัวไม่เหมาะสมหรือไม่ ? ”

“ขึ้นอยู่กับเจ้า” เขาผลักนางลงอีกเล็กน้อยและทำให้นางรู้สึกสับสน “ในตอนนี้ใครเล่าที่บอกว่าองค์ชายผู้นี้ดูไม่ดีเท่ากับพี่เจ็ด ? ”

นางตอบคำถามนี้อย่างมีความสุขมาก “เสด็จแม่”

ซวนเทียนหมิงกัดฟัน “แล้วใครเล่าที่เห็นด้วยกับคำพูดนั้น ? ” ขณะที่เขาพูดสะโพกของเขาขยับเล็กน้อยทำให้ใบหน้าของเฟิงหยูเฮงเปลี่ยนเป็นสีแดง

“ข้าแค่…ต้องการสนับสนุนเสด็จแม่” นางต้องการหลีกเลี่ยง “เอ่อ เจรจากับสหายของเจ้าและทำใจให้สงบลง นี่… นี่ไม่ดีเลย”

“องค์ชายผู้นี้รู้สึกว่าสิ่งนี้ดีมาก” เขาพามันเข้ามาใกล้นาง “มองดูใกล้ ๆ สิ ระหว่างข้ากับพี่เจ็ด ใครดูดีกว่ากัน ? ”

เฟิงหยูเฮงลืมตาของนางให้กว้างเพื่อมองดูซักพัก จากนั้นนางรู้สึกว่านางไม่สามารถต่อต้านความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของนางได้ ดังนั้นนางจึงเปลี่ยนวิธีพูด “เจ้าดูเท่กว่า ในขณะที่พี่ชายคนที่เจ็ดดูอ่อนโยนกว่า แต่ละคนมีข้อดีของตนเอง”

“ถ้าเช่นนั้นที่รักชอบคนไหนมากกว่า ? ” เขายิ้มอย่างชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา เขาก้มศีรษะลงที่กระดูกไหปลาร้าทำให้เฟิงหยูเฮงเริ่มหัวเราะคิกคัก “พูดมา ! “

“เจ้า ! ข้าชอบเจ้า ! ” นางอ่อนแอเมื่อถูกกระตุ้นและหัวเราะจนท้องของนางเจ็บ อย่างไรก็ตามนางไม่คิดว่าร่างนี้จะก่อให้เกิดคลื่นความกดดันในสถานที่หนึ่ง คนที่พิงนางเริ่มหอบหายใจแรงขึ้น

มีคนบางคนแนบหน้าติดที่กระดูกไหปลาร้าของนางและรู้สึกสนุกกับมันมาก เฟิงหยูเฮงต้องการถามว่าเจ้าจะกินคอเป็ดหรือไม่* แต่ในสถานการณ์แบบนี้นางรู้สึกว่าการพูดแบบนี้จะนำมาซึ่ง “การแก้แค้น” อีกรอบ นางจึงอดทนและไม่ได้พูด แต่มันก็จั๊กจี้มากจริง ๆ !

นางไม่สามารถควบคุมเสียงหัวเราะของนางได้และขออภัยซ้ำ ๆ อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “เจ้ารู้จักที่จะขออภัยในตอนนี้หรือ ? ดูเหมือนว่าจะสายไปแล้ว”

มือของเขาเริ่มซุกซนเคลื่อนไปตามเสื้อผ้าของนางและพยายามเข้าไปข้างใน เฟิงหยูเฮงรีบกล่าวทันที “ไม่ดี ไม่ดี ! ซวนเทียนหมิง ข้ายังไม่บรรลุนิติภาวะ ร่างกายของข้ายังไม่เต็มที่ จากมุมมองทางการแพทย์ การทำสิ่งนี้ไม่ดีอย่างแน่นอน มันจะทำให้เกิดปัญหาทางการแพทย์บางอย่าง เจ้าต้องไม่ใจร้อน เจ้าต้องคิดให้ดี ! ข้าจะป่วย ! ”

หัวของซวนเทียนหมิงพองตัวและลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างไร้ประโยชน์ จากนั้นก็คลุมผ้าห่มให้นาง “แพทย์ทุกคนมีเหตุผลหรือไม่ ? นี่เป็นครั้งแรกที่องค์ชายผู้นี้เห็นผู้หญิงอย่างเจ้า เจ้าแปลกกว่าใคร ! ”

เฟิงหยูเฮงชำเลืองมองและสังเกตเห็นคำใบ้ นางลุกขึ้นคว้าผ้าห่มแล้วถามด้วยใบหน้าที่ไม่มีอารมณ์ “ถ้าอย่างนั้นเจ้าจะบอกได้เลยว่ามีผู้หญิงคนอื่นอีกหรือ ? ซวนเทียนหมิง มีผู้หญิงคนอื่นวิ่งเข้านอนอยู่บนเตียงของเจ้าหรือไม่ ? ด้วยการหยอกล้อแค่นี้ พวกนางทั้งหมดยินดีหรือ ? ข้าจะบอกว่า มันไม่ใช่เวลาสำหรับองค์หญิงผู้นี้เพื่อตรวจสอบตำหนักนี้หรอกหรือ ? หากมีเรือนพร้อมนางกำนัลที่เจ้าร่วมเตียงด้วยหรือมีนางสนม ป้าผู้นี้จะตัดหัวพวกนางอย่างประณีตและรวดเร็ว”

ซวนเทียนหมิงหัวเราะ “ชายารักได้โปรดตรวจสอบ ตำหนักหยูขอเชื้อเชิญองค์หญิงจี่อันมาตรวจสอบด้วยความเคารพ”

“ฮึ ! ” เฟิงหยูเฮงรู้ว่าคนผู้นี้ไม่มีงานอดิเรกแบบนั้น และนางก็รู้ว่านางไม่สามารถจับเขาในเรื่องนี้ได้ ดังนั้นนางจึงเปลี่ยนหัวข้อ “บอกข้ามาว่าเจ้ามีรายได้เท่าไหร่ต่อหนึ่งเดือน ? เจ้ามีบ่าวรับใช้กี่คนและค่าใช้จ่ายของเจ้าเท่าไหร่ เจ้ามีร้านค้า บ้านพักและที่ดินเท่าไร ?  มีค่าใช้จ่ายประจำปีทั้งหมดเท่าไร ? เจ้ามีธุรกิจกี่แห่งและมีรายได้เท่าไหร่ ? ตอนนี้เจ้ามีทรัพย์สมบัติมากเพียงใดในตำหนักของเจ้า และมีตั๋วแลกเงินเท่าไหร่ ? ใครจะเป็นผู้จัดการเงินให้กับครอบครัวของเราในอนาคต ? ”

ซวนเทียนหมิงรู้สึกปวดหัวขึ้นมาตุบ ๆ “เรื่องเงินเจ้าจะเป็นคนจัดการอย่างแน่นอน แต่ข้ามีรายได้เท่าไรและมีเงินเก็บเท่าไหร่นั้นเป็นสิ่งที่ข้าไม่รู้จริง ๆ ! เจ้าต้องขอให้นางกำนัลอาวุโจวแจ้ง”

“หืมม!” เฟิงหยูเฮงกล่าวเสียงดัง “เมื่อคำถามที่ดูดีระหว่างเจ้ากับพี่เจ็ด เจ้าควรไปถามนางกำนัลอาวุโจว ! ” หลังจากพูดแบบนี้นางก็นอนลง และกอดตัวเองใต้ผ้าห่ม “นอน ! ”

ซวนเทียนหมิงลูบจมูก เมื่อใดที่กระแสน้ำย้อนกลับ ? เห็นได้ชัดว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เช่นนี้

เขาล้มตัวลงนอนและต้องการกอดเด็กสาวที่อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เด็กสาวห่อตัวเองเป็นบะจ่าง เขาพยายามสองสามครั้งเพื่อเอามือเข้าไปข้างในแต่ก็พบกับความล้มเหลว เขาทำอะไรไม่ถูก เขากอดนางบนผ้าห่ม “ห่มผ้าให้ข้าด้วย”

“ไม่” เฟิงหยูเฮงตอบ

“ข้าหนาว” ซวนเทียนหมิงพยายามอ้อน

“ก็ห่มผ้าเองสิ ! ”

ซวนเทียนหมิงเงียบและนอนหลับขณะกอดบะจ่าง อีกครึ่งชั่วยามต่อมาเฟิงหยูเฮงได้ยินเสียงหายใจของคนที่กอดนางเข้ามาพร้อมกับสูดดม นางรู้สึกแขนที่เอวของนางและมันเย็นมาก

ในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงในเมืองหลวงอุณหภูมิลดลงและกลางคืนก็หนาวมาก

หัวใจของนางก็เจ็บปวดและนางหันกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อห่มผ้าให้ซวนเทียนหมิง จากนั้นนางก็รู้สึกว่าหน้าอกของเขาเย็นมากและนางก็รู้สึกหงุดหงิดยิ่งขึ้น

ซวนเทียนหมิงดมกลิ่นไม่กี่ครั้งจากนั้นก็ดึงเฟิงหยูเฮงเข้าไปกอด จูบที่หน้าผากของนาง เขาซึบซับความรู้สึกนั้นก่อนที่จะพยักหน้า “หวาน”

นางทุบตีเขาด้วยความโกรธ “เจ้าแกล้งหลับ ! คนนิสัยไม่ดี” ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดพวกเขาตื่นขึ้นมาและไม่สามารถหลับได้อีกต่อไป นางก็ลุกขึ้นแล้วเอาหมอนนุ่ม ๆ มาวางไว้ด้านหลังนาง เมื่อเห็นซวนเทียนหมิงเงยหน้าขึ้นมอง นางเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อนางเห็นพระสนมหยวนชูในพระราชวัง จากนั้นนางก็ถามว่า “ข้าเคยเห็นองค์ชายแปดครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นไม่มีข่าวเกี่ยวกับเขา เขาเป็นคนแบบไหน ? เขาไปไหนมา ? ”

ซวนเทียนหมิงเห็นว่านางพูดถึงเรื่องนี้ เขาจึงลุกขึ้นนั่งข้างเตียงแล้วบอกนางว่า “พี่แปดเป็นคนที่มีภูมิหลังทางทหาร อย่างไรก็ตามศิลปะการต่อสู้ของเขาไม่ค่อยดีนัก มันจะถูกต้องที่จะบอกว่าการคำนวณและแผนการของเขานั้นไม่มีใครเทียบ เขาเป็นที่ปรึกษาของฮ่องเต้ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขายืนอยู่ข้างไหน แต่ก็เป็นเพราะเหตุนี้ที่ทำให้ตำแหน่งของเขาชัดเจนขึ้น เขากำลังยืนอยู่เพื่อตัวเอง ในปัจจุบันเขาอยู่ในภาคใต้ ด้วยการใช้สถานภาพของเขาในฐานะแม่ทัพ เขาได้เข้าร่วมกับกองทัพภาคใต้เพื่อช่วยขับไล่การโจมตีในภาคใต้ มีรายงานว่ามีการจัดการกับความขัดแย้งในภาคใต้เป็นส่วนใหญ่ และมีการสร้างสำนักงานของรัฐ ซึ่งกลายเป็นจุดอำนาจ” เขาหยุดครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “เสด็จพ่อดูเหมือนจะโง่ แต่จริง ๆ แล้วเสด็จพ่อชัดเจนมาก เสด็จพ่อมุ่งมั่นที่จะมอบบัลลังก์ให้กับข้า แต่เสด็จพ่อก็ทำอะไรไม่ถูกกับองค์ชายที่ภูมิใจในตัวเขา นอกจากนี้ยังมีคนที่ชอบพี่สามและพี่สี่ บัลลังก์จะถูกส่งอย่างราบรื่นได้อย่างไร เสด็จพ่อให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ในครอบครัวเสมอ ด้วยข้อยกเว้นประการที่สาม เขาจะส่งมอบการลงโทษให้กับบุตรชายของท่านพ่อ หากเสด็จพ่อไม่จำเป็นต้องประหารชีวิตพวกเขา หากเสด็จพ่อสามารถเปลี่ยนแปลงพวกเขาได้ เสด็จพ่อจะไม่ลงโทษพวกเขา นั่นเป็นสาเหตุที่การต่อสู้ของตระกูลซวนเพื่อครองบัลลังก์นั้นสัมพันธ์กับทั้งมั่นคงและยืดหยุ่น”

นี่เป็นครั้งแรกที่เฟิงหยูเฮงถามอย่างจริงจังเกี่ยวกับองค์ชายแปดที่ไม่ค่อยได้เห็น อย่างไรก็ตามนางไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนที่ยากที่จะรับมือ หลังจากคิดถึงพระสนมหยวนชู นางก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างหงุดหงิด “ดูเหมือนว่าพระสนมหยวนชูจะถูกกดดันและถูกควบคุม แต่ไม่ถูกลงโทษอย่างหนัก”

“อืม” ซวนเทียนหมิงพยักหน้า “อย่าเร่งรีบกับเรื่องนี้ เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เสด็จพ่อจะให้ฮองเฮาจัดการเรื่องนี้อย่างแน่นอน อย่ามองว่าฮองเฮาไม่ได้มีส่วนร่วมในข้อพิพาทใด ๆ เมื่อถึงเวลาต้องดูแลเรื่องบางเรื่อง นางจะไม่ปฏิเสธความรับผิดชอบ ข้าเชื่อว่านางจะเลือกวิธีการที่เหมาะสมในการแก้ไขปัญหานี้ ไม่จำเป็นที่เราจะต้องกังวล”

ประเด็นนี้เป็นสิ่งที่เฟิงหยูเฮงเชื่อถือได้ นางนึกถึงซวนเทียนหมิง “ช่างฝีมือเป่ยได้ถูกนำกลับไปยังคฤหาสน์ของข้าแล้ว ในวันที่เขาออกจากพระราชวัง เขาก็ถูกติดตาม หลังจากนั้นข้าให้บานซูไปตรวจสอบ อย่างไรก็ตามเขาไม่พบอะไรเลย ข้าไม่รู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหรือว่าฝ่ายตรงข้ามมีฝีมือ”

อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่ช่างฝีมือเป่ยที่ไวเกินไป หลังจากถูกกักตัวไว้ในพระราชวังเป็นเวลาเกือบหนึ่งปี เขาไม่ใช่คนโง่ ผู้คนที่ใส่ใจกับงานฝีมือ พวกเขาใส่ใจตนเอง ไม่ว่าจะมีอะไรผิดปกติหรือไม่ ข้าเชื่อมั่นในคำบอกเล่าของช่างฝีมือเป่ย เพียงแค่ให้เขาซ่อนตัวในที่ของเจ้า เจ้าต้องระวังด้วยว่าฝ่ายตรงข้ามจะมาเยี่ยม”

“นั่นไม่ควรเกิดขึ้น” เฟิงหยูเฮงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “ผู้คนที่เกี่ยวข้องกับฟูหรงถูกส่งโดยผู้ปกครองของเฉียนโจว ตอนนี้ผู้ปกครองของเฉียนโจวเสียชีวิตแล้ว คนเหล่านั้นควรหยุดแล้ว ไม่มีเฉียนโจวอีกต่อไป ดังนั้นจึงไม่มีประเด็นใดที่พวกเขาจะยังคงพยายามควบคุมช่างฝีมือเป่ยและฟูหรง”

อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงไม่เชื่อว่าเป็นเช่นนี้ “คนประเภทนั้นไม่ได้ทำเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง ลองคิดดูสิถ้าเจ้าเจอกับอันตราย ถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่สั่งบานซู มันเป็นไปได้หรือไม่ที่เขาจะไม่ไปที่เจียงฮูเพื่อขอร้อง ? ”

เฟิงหยูเฮงส่ายหัว “โดยปกติบานซูจะทำแน่นอน… เจ้าหมายความว่าข้าควรระวังว่าผู้คนจากเฉียนโจวจะพยายามแก้แค้นให้กับผู้ปกครองของพวกเขาหรือ ? ”

“เพียงแค่ป้องกันโอกาสนั้น ! ” ซวนเทียนหมิงถอนหายใจ “หลังจากการพูดคุยทั้งหมดนี้มันเป็นเพียงการคาดเดา มันจะดีที่สุดถ้าพวกเขาไม่พยายามแก้แค้น หากพวกเขาทำเช่นนั้นจริง ๆ เราแค่ต้องตื่นตัวมากขึ้น” เขากอดไหล่ของนาง “มีเวลาไม่ถึงหนึ่งปีจนกว่าเจ้าจะอายุมากขึ้น องค์ชายผู้นี้ควรเริ่มเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ของเราในปีหน้า”

“เร็วมาก ! ” เฟิงหยูเฮงถอนหายใจและนับนิ้วของนาง นางมาถึงโลกนี้เมื่อร่างนี้มีอายุ 12 ปี ในพริบตามันผ่านมา 2 ปีแล้ว “ซวนเทียนหมิง” นางตรวจดูและถามเขาว่า “งานแต่งงานของเราจะยิ่งใหญ่มากหรือไม่ ? ”

“แน่นอน” เขาภูมิใจมาก “งานแต่งงานของข้าจะเขย่าโลกอย่างแน่นอน”

นางหัวเราะเมื่อสายตาของนางเต็มไปด้วยความคาดหวัง งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่จะเกิดขึ้นในปีหน้า นางไม่สามารถแต่งงานในชีวิตก่อนหน้าของนาง อย่างไรก็ตามนางสามารถพบเนื้อคู่ที่สมบูรณ์แบบในชีวิตนี้ และนางจะมีปู่ของนางเองในการเข้าร่วม สวรรค์ไม่เคยทำร้ายนางเลย

ทั้งสองเริ่มการสนทนาอีกครั้งอันเป็นผลมาจากการพูดคุยเกี่ยวกับความยิ่งใหญ่ของงานแต่งงาน พวกเขาพูดจนพวกเขาหลับไปด้วยกัน เมื่อนางลืมตาอีกครั้ง หวงซวนบอกกับเฟิงหยูเฮงว่า “องค์ชายไปที่ราชสำนักแล้วเจ้าค่ะ และบอกพวกเราว่าไม่ต้องปลุกคุณหนูเจ้าค่ะ” หลังจากพูดจบนางก็ดึงเฟิงหยูเฮงลุกขึ้นและกล่าวอย่างเร่งด่วนว่า  “คุณหนูลุกขึ้นเร็วเจ้าค่ะ มีข่าวดีที่บ่าวรับใช้ผู้นี้จะต้องบอกคุณหนูเจ้าค่ะ ! “

——————————————————————————————————