ตอนที่ 653 สวรรค์และโลก
อดีตเสนาบดีฝ่ายซ้ายที่ยอดเยี่ยมในตอนนี้กำลังตกอยู่ในภาวะเลวร้ายเพราะไม่มี 150 เหรียญเงิน เมื่อเฟิงจินหยวนออกจากคฤหาสน์ขององค์หญิง เขาไม่เข้าใจว่าเขาตกจากสวรรค์สู่พื้นได้อย่างไร ทำไมเขาถึงตกอับอย่างนี้
น่าเสียดายหลังจากคิดไปทางซ้ายและขวา เขายังมาถึงข้อสรุปเดียวกัน : เขาเลือกที่จะกอดขาผิด
ค่าเล่าเรียนของบุตรชายของเขาหรือ ? ระหว่างทางกลับไปบ้านของตระกูลเฟิงจากคฤหาสน์ขององค์หญิง เฟิงจินหยวนมีความคิดเช่นนั้น เขาควรจะจัดการค่าเล่าเรียนให้กับเฟิงจื่อหรูอย่างไร หากเขาไม่สามารถส่งมอบเงินจำนวนนั้นได้ เขาควรจะหาวิธีที่จะให้เฟิงหยูเฮงจัดการปัญหาของเขาได้อย่างไร เขาควรบอกให้เฟิงหยูเฮงช่วยหางานให้เขามีรายได้อย่างไร
เขาไปด้วยความตั้งใจเดิมในการขอความช่วยเหลือ ในท้ายที่สุดเขากลับมาพร้อมหนี้ เฟิงจินหยวนพบว่าบุตรสาวคนที่สองนี้ไม่ประสบความพ่ายแพ้แม้ครั้งเดียว !
ในพริบตาเขาก็กลับไปที่บ้านของตระกูลเฟิง เขาลงจากรถม้าแล้ววิ่งไปหาเฟิงเฟินไดซึ่งเพิ่งกลับมา เฟิงจินหยวนต้องการถามเฟิงเฟินไดว่านางไปที่ไหน แต่ไม่มีคำพูดออกมาเมื่อเขาอ้าปาก ไม่ว่าจะพูดอะไร เขาก็ยังต้องพึ่งพาบุตรสาวคนที่สี่ซึ่งเขาไม่สามารถทำให้ทุกคนโกรธเคืองในคราวเดียวกันได้
เขาเตรียมที่จะลดศีรษะของเขาและเดินเข้าไป แต่การที่เขาไม่สนใจเฟิงเฟินไดนั้นไม่ได้หมายความว่าเฟิงเฟินไดจะปล่อยให้เขาจากไปอย่างง่ายดาย ในเรื่องที่เกี่ยวกับบิดาคนนี้ เฟิงเฟินไดก็ทนมาเกินพอแล้ว นางดูหมิ่นเฟิงจินหยวน เมื่อนางเห็นว่าเฟิงจินหยวนกลับมาอยู่ในสภาวะเสียใจ นางรู้ทันทีว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปด้วยดี นางจึงอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาว่า “เป็นอย่างไรเมื่อท่านพ่อไปถามองค์หญิงซึ่งเป็นบุตรสาวคนที่สอง ให้นางหางานที่ดีให้ท่านพ่อ ท่านพ่อพบปัญหาอื่นหรือไม่ ? ”
เฟิงจินหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สงบ “ข้ายังไม่ได้เอ่ยเรื่องนี้นาง”
“ท่านพ่อยังไม่ได้เอ่ยหรือ ? ” เฟิงเฟินไดรู้สึกงงงวย “ข้าได้ยินมาว่าท่านพ่อรออยู่ข้างนอกคฤหาสน์ขององค์หญิงตลอดทั้งวันทั้งคืน เป็นไปได้อย่างไรที่ท่านพ่อไม่ได้พูดคุยเรื่องสำคัญ ? ท่านพ่อทำอะไรอยู่ ? ”
เฟิงจินหยวนก็รู้สึกหดหู่ใจเช่นกัน เขาทำอะไร ? เขาไม่บรรลุเป้าหมายและลงเอยด้วยการเป็นหนี้ แต่เขาไม่สามารถพูดสิ่งนี้กับเฟิงเฟินได ค่าเล่าเรียนของเฟิงจื่อหรูเป็นสิ่งที่เขาต้องทำ ด้วยการแสดงความรับผิดชอบในเรื่องนี้เท่านั้น เขาหวังว่าจะให้เฟิงหยูเฮงเริ่มเปลี่ยนความรู้สึกของนางที่มีต่อเขา
ปัจจุบันเขาชัดเจนมากในหลาย ๆ เรื่อง เฟิงเฟินไดและองค์ชายห้าเป็นเพียงประโยชน์เล็กน้อยในตอนนี้ ถ้าตระกูลเฟิงต้องการที่จะกลับมาและถ้าเขาต้องลุกขึ้นยืนอีกครั้งของตระกูล เขาต้องพึ่งพาเฟิงหยูเฮง
ด้วยความคิดนี้ เฟิงจินหยวนจึงไม่ได้คิดว่าการยั่วยุและการสบประมาทของเฟิงเฟินไดมากเกินไป เขาเข้าใจ เมื่อความสัมพันธ์แบบบิดา – บุตรสาวกับเฟิงหยูเฮงหายไปแล้ว เฟิงเฟินไดจะได้รับการพิจารณาอย่างไร ? นางเป็นบุตรสาวของอนุและองค์ชายห้าเป็นเพียงองค์ชายที่ไม่ได้รับความโปรดปราน เขาจะเปรียบเทียบกับองค์ชายเก้าได้อย่างไร
เขายืดตัวตรงและมองเฟิงเฟินไดอย่างเย็นชาพูดอย่างแข็งขัน “ข้าออกไปทำธุระ เจ้ากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ”
ทันใดนั้นเฟิงจินหยวนก็เข้มงวดขึ้นทำให้เฟิงเฟินไดตื่นตกใจ นางส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างไม่รู้ตัว “ท่านพ่อเสียสติไปแล้วหรือ ? หลังจากได้รับการสนับสนุนจากเฟิงหยูเฮง ท่านพ่อมาที่นี่เพื่อทำตัวเย่อหยิ่งกับข้าหรือ ? ท่านพ่อกำลังคิดอะไรอยู่ ? ” เฟิงเฟินไดไม่เคยมีใครสนใจ ยืนอยู่หน้าทางเข้า นางเริ่มโต้เถียงกับเฟิงจินหยวน “ขณะนี้ท่านพ่ออาศัยอยู่ในสถานที่ของข้า กินข้าวของข้า สวมใส่เสื้อผ้าของข้า แต่ท่านพ่อยังกล้าที่จะทำตัวเย่อหยิ่งกับข้าอีกหรือ ? ท่านพ่อเสียสติไปแล้วหรือ ? ”
เฟิงจินหยวนโกรธจัด “เจ้าเป็นบุตรสาวของข้า ! ข้าเลี้ยงดูเจ้าเติบโตขึ้นมา ! เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าจะรู้สึกไม่ผูกพันกับตระกูลเฟิงและไม่สามารถแบ่งภาระของมันได้ อย่าคิดว่าข้าจะตกต่ำเพราะสิ่งนี้ ข้าจะบอกเจ้าว่าข้าจะกลับมาอีกครั้งในที่สุด ไม่ช้าก็เร็ว ตระกูลเฟิงจะกลับสู่ความรุ่งเรืองเหมือนในอดีต เมื่อถึงเวลานั้นบุตรสาวของอนุอย่าเสียใจก็แล้วกัน ! ”
ความมั่นใจฉับพลันของเฟิงจินหยวนทำให้เฟิงเฟินไดตื่นตกใจ ขณะที่นางกำลังจะตอบกลับ บ่าวรับใช้ที่อยู่ด้านข้างของนางดึงนางเข้ามา และกระซิบ “คุณหนูเป็นไปได้มากที่สุดที่องค์หญิงสัญญาว่าจะให้ผลประโยชน์บางอย่างเจ้าค่ะ”
เฟิงเฟินไดใจหาย “วูบ” และทันใดนั้นนางก็ตระหนักว่ามันเป็นไปไม่ได้แม้แต่น้อยที่เฟิงหยูเฮงและเฟิงจินหยวนจะคืนดีกัน เหตุผลที่นางกล้าแสดงออกอย่างหยิ่งยโสก็คือเฟิงจินหยวนต้องพึ่งพานางและองค์ชายห้าเพื่อมีชีวิตรอดต่อไป แต่เมื่อเฟิงหยูเฮงพูด การกระทำปัจจุบันของเฟิงจินหยวนจะไม่ไร้สาระ
เฟิงหยูเฮงมีอำนาจที่จะทำให้ตระกูลเฟิงกลับสู่ความรุ่งเรืองในอดีต นางยังจำได้ว่าองค์ชายห้าเคยกล่าวไว้ว่าถ้าองค์หญิงต้องการเช่นนั้น การฟื้นตัวของตระกูลเฟิงจะเกิดขึ้นในคืนเดียว
นางตัวแข็งทื่อและสงสัยเกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้อย่างต่อเนื่อง นางอดไม่ได้ที่จะเริ่มรู้สึกกลัว นางไม่ต้องการกลับไปยังอดีต นางไม่ต้องการกลับไปสู่ช่วงเวลาที่นางไม่มีสิทธิ์พูด เป็นบุตรสาวของอนุ แต่ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับเฟิงหยูเฮง นางมีความสามารถในการควบคุมมันหรือไม่ ?
ขณะที่นางกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางเห็นม้าวิ่งมาหยุดพักที่บ้านของตระกูลเฟิง
คนที่ลงจากหลังม้าดูเหมือนยาม บนพื้นฐานของเสื้อผ้าจะเห็นได้ว่าเขาเป็นทหารองครักษ์ของคฤหาสน์องค์หญิง ทหารองครักษ์นั้นกระโดดลงจากม้าแล้วมาถึงหน้าเฟิงจินหยวน เขาส่งกล่องไม้ไปให้เฟิงจินหยวนพร้อมกล่าวว่า “ท่านเฟิง นี่คือสิ่งที่องค์หญิงบอกให้ข้าเอามาส่งให้ท่าน”
เฟิงจินหยวนงงงวย “มันคืออะไร ? ทำไมนางไม่ให้ข้าก่อนหน้านี้ ? ”
ทหารองครักษ์กล่าวว่า “องค์หญิงลืมขอรับและเพิ่งจำได้ สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นคือของกำนัลที่องค์หญิงนำกลับมาจากเฉียนโจว พวกมันทั้งหมดมาจากราชวงศ์เฉียนโจว ท่านเฟิงโปรดรับมัน”
เฟิงจินหยวนรู้สึกถึงอารมณ์เล็กน้อย มันถูกพรากไปจากราชวงศ์เฉียนโจว เขารู้ว่าเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงเอาชนะเฉียนโจวแล้ว ใคร ๆ ก็นึกได้ว่าสมบัติประเภทใดวางอยู่ในกล่องเล็ก ๆ อันงดงามนี้ บุตรสาวคนที่สองของเขานั้นมีลิ้นที่เฉียบคมแต่จิตใจที่อ่อนโยน ดูเหมือนว่าเขาเสียเวลารอทั้งวันทั้งคืนไม่ได้ไร้สาระ
“เอาล่ะ ข้าจะยอมรับมัน ฝากขอบคุณนางให้ข้าด้วย” เฟิงจินหยวนถือกล่องไว้ในมือแล้วมองทหารองครักษ์ออกไป เมื่อเขาหันกลับมาเขาเห็นเฟิงเฟินไดจ้องตรงไปที่กล่องไม้ ความโลภและไม่เต็มใจเต็มดวงตาของนาง เฟิงจินหยวนสูดหายใจเข้าอย่างเย็นชาแล้วเดินเข้าไปในเรือน
อย่างไรก็ตามเฟิงเฟินไดกัดฟันของนางและไล่ตามอย่างรวดเร็ว นางหยุดเฟิงจินหยวนก่อนที่เขาจะไปได้ไกลและกล่าวว่า “ท่านพ่อจะไม่เปิดดูสักหน่อยหรือว่ามีอะไรอยู่ข้างใน ? ”
เฟิงจินหยวนรู้ดีว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ บุตรสาวคนที่สี่นี้เป็นคนโลภมาก หากมีสิ่งดี ๆ อยู่ข้างใน นางจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ได้มา แต่เขาไม่กลัว สิ่งที่นำมาจากตระกูลของเฉียนโจวจะไม่เลวร้าย กล่องดูเหมือนจะไม่เบา เมื่อถึงเวลาเขาสามารถส่งมอบสิ่งของ 1 ชิ้นและใช้มันเพื่อตอบแทนองค์ชายห้าสำหรับความใจดีในการดูแลตระกูลเฟิง เช่นนั้นตระกูลเฟิงจะไม่เป็นหนี้เขาอีกต่อไป
เขาคิดแบบนี้พยักหน้า “เอาล่ะถึงแม้ว่าสิ่งของใด ๆ ที่นำออกมาจะมีค่ามาก เพื่อขอบคุณองค์ชายห้าที่ดูแลพวกเราเป็นเวลา 1 ปี ข้าจะเลือกบางสิ่งเพื่อตอบแทนพระองค์” ในขณะที่พูดสิ่งนี้ เปิดกล่องอย่างระมัดระวัง
อย่างไรก็ตามฉากที่คาดหวังไม่ได้ปรากฏขึ้นมา กล่องเต็มไปด้วยนิ้วมากมาย พวกมันทั้งหมดแออัดอยู่ในนั้นพร้อมกับเลือด ทำให้เฟิงจินหยวนส่งเสียงตะโกนด้วยความตกใจแล้วขว้างกล่องลงพื้น
เฟิงเฟินไดก็ได้รับความหวาดกลัวเช่นกัน เมื่อมองไปที่พื้น นางก็ตกใจจนขาสั่น นางยืนอยู่ได้ด้วยความช่วยเหลือจากบ่าวรับใช้เท่านั้น
เฟิงจินหยวนกล่าวอย่างหงุดหงิด “นี่อะไรนะ ? สิ่งนี้คืออะไร ? ”
ในเวลานี้บ่าวรับใช้คนหนึ่งวิ่งมาจากทางเข้า และกล่าวเสียงดัง “ท่านเฟิง ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ขี่ม้ามาก่อนหน้านี้กลับมาพร้อมกับข้อความก่อนออกเดินทาง เขาบอกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงนิ้วมือของสมาชิกทั้งหมดของราชวงศ์เฉียนโจว พวกเขาส่งมอบให้ท่านเฟิงเพื่อให้ท่านเฟิงจดจำไว้ว่ามือของนายน้อยจื่อหรูพิการ”
ยามเฝ้าประตูบอกเสร็จก็วิ่งกลับออกไป
พื้นดินเกลื่อนด้วยนิ้วที่ถูกตัดและเกือบทำให้เฟิงจินหยวนกลายเป็นอัมพาต เขาจ้องมองด้วยความงุนงงเมื่อความตื่นตระหนกในใจของเขาถึงขีดจำกัด
แต่เฟิงเฟินไดฟื้นตัวอย่างรวดเร็วมาก บังคับให้ตัวเองมองดูนิ้วที่ถูกตัดบนพื้นนางเริ่มส่งเสียง นางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันมากกว่านี้ “หลังจากออกเดินทางท่านพ่อจะได้รับเกียรติ ข้าคิดว่าท่านพ่อสามารถได้รับผลประโยชน์บางอย่างจากการไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงและคิดว่าเฟิงหยูเฮงเปลี่ยนใจที่จะช่วยท่านพ่อ ใครจะรู้ว่าจริง ๆ แล้วท่านพ่อจะได้รับนิ้วมือที่ถูกตัด ! ทำร้ายบุตรสาวของตัวเองและฆ่าบุตรชายของตัวเอง ท่านพ่ออย่าได้คิดแม้แต่จะกลับมารุ่งเรืองได้ในชีวิตนี้ ! ”
ต้องเผชิญกับการสบประมาทของเฟิงเฟินได เฟิงจินหยวนไม่ได้มีพลังที่จะต่อสู้กลับ นั่งอยู่บนพื้น จิตใจของเขาสับสนวุ่นวาย
ในเวลานี้ภายในคฤหาสน์ขององค์หญิง เฟิงจื่อหรูเงยหน้าขึ้นและถามเฟิงหยูเฮง “ท่านพี่คิดว่าท่านพ่อสามารถจ่าย 150 เหรียญเงินได้หรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “เป็นไปไม่ได้แน่นอน แต่ถ้าเขาเต็มใจคิดบางอย่าง เขาควรจะสามารถหามันได้”
“โอ้” เฟิงจื่อหรูคิดมาซักพักแล้วถามว่า “ถ้าอย่างนั้นถ้าท่านพ่อไม่สามารถหาจำนวนนั้นได้ล่ะ ? ท่านพี่ เป็นไปได้หรือไม่ที่ท่านพี่ไม่มีเงิน 150 เหรียญเงิน และจื่อหรูจะไม่สามารถกลับไปเรียนได้ในเสี่ยวโจวได้ ? ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่น “เจ้าเด็กโง่ เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าเราขาดเงินจำนวนนี้ ! ไม่ต้องพูดถึง 150 เหรียญเงิน ต่อให้เป็นเงิน 1,500,000 เหรียญเงิน พี่สาวของเจ้าก็สามารถจ่ายได้ นอกจากนี้เจ้ายังมีพี่เขยของเจ้า ? เจ้าเป็นห่วงเรื่องอะไร เหตุผลที่ข้าให้เขาใช้เงินนี้คือการให้เขารับผิดชอบในความเป็นพ่อ และเหตุผลที่ข้าส่งกล่องนิ้วไปให้เขาเพื่อบอกให้เขารู้ว่าการกระทำในอดีตของเขาทั้งหมดไม่ได้ถูกลืม หากเขาต้องการเป็นพ่ออีกครั้ง ข้าจะไม่คัดค้าน แต่ถ้าเขายังมีความคิดที่ไม่ดี จื่อหรู โปรดจำไว้ว่าเจ้าต้องไม่สุภาพต่อใครบางคนที่พยายามจะฆ่าเจ้า”
เฟิงจื่อหรูพยักหน้าอย่างแข็งขันด้วยสายตาที่เปล่งประกาย ซึ่งเป็นแววตาที่ไม่สมควรมีในคนที่ยังเยาว์วัยเช่นเขา “ท่านพี่ไม่ต้องกังวล จื่อหรูไม่ลืมเกี่ยวกับความทุกข์ในอดีต ไม่ว่าจะเป็น 3 ปีในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ หรือเวลาที่เรากลับมา ข้าจดจำไว้ในใจของข้าทุกอย่าง ทุกคนใฝ่ฝันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างบิดากับบุตร แต่ถ้าเขายังคงปฏิบัติต่อเราเหมือนเมื่อก่อน จื่อหรูจะไม่สุภาพอย่างแน่นอน ! ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างพึงพอใจ “จื่อหรูของข้าโตขึ้นแล้ว”
“เฟิงจื่อหรูอายุ 9 ขวบแล้ว” เขาย้ำ “ข้าโตแล้ว ข้าสามารถปกป้องท่านพี่ได้”
“เอาล่ะ ข้าจะได้รับการปกป้องจากเจ้าในอนาคต” นางกอดเฟิงจื่อหรู อย่างไรก็ตามมีบางอย่างที่นางต้องบอกเขาว่า “ข้าจะพาเจ้าไปที่บ้านอีกแห่งเพื่อพบท่านแม่ นางคิดถึงเจ้ามาก”
เฟิงจื่อหรูตกตะลึง และขัดกับมัน อย่างไรก็ตามเขาไม่ปฏิเสธ เขาพยักหน้า “ท่านพี่สามารถตัดสินใจได้”
“อืม” นางกล่าวต่อ “เราจะไปทานอาหารเย็นกับตระกูลของท่านปู่ เราจะไปเยี่ยมท่านลุง ท่านป้า และลูกพี่ลูกน้องกัน”
“ข้าจะกลับเสี่ยวโจวเมื่อไหร่ ? ” เด็กนั้นเงยหน้าขึ้น และถามนาง
เฟิงหยูเฮงคิดเล็กน้อย “หลังจากงานแต่งงานของลูกพี่ลูกน้องคนโตเสร็จ”
“ขอรับ” เฟิงจื่อหรูพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “มันน่าเสียดายที่เมื่อข้าจากไป ท่านพี่จะเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในคฤหาสน์ขององค์หญิง ท่านพี่เติบโตอย่างรวดเร็ว เมื่อท่านพี่อายุมากขึ้น ท่านพี่สามารถแต่งงานเข้าตำหนักหยู เช่นนั้นข้าก็สบายใจเมื่อข้าไปสำนักศึกษา”
ปีที่ 23 ตามกฎของเทียนหวู่ งานแต่งงานของเหยาซู่เกิดขึ้นในวันที่หก เดือนที่แปด…
