ตอนที่ 674 ข้าหลอกเงินเจ้า
เงิน 500 เหรียญเงินไม่ใช่จํานวนน้อย แต่เป็นที่ชัดเจนว่ามันไม่มากนักสําหรับฮูหยินคนนี้ เนื่องจากนางดึงตั๋วแลกเงินออกมาอย่างมีความสุขมากและส่งให้ จากนั้นนางจ้องตรงไปที่กล่องไม้
ซวนเทียนหมิงวางกล่องไม้ไว้บนโต๊ะ และเฟิงหยูเฮงส่งสัญญาณให้ฉิงหยูเปิด เมื่อชิ้นส่วนของหยกสีขาวบริสุทธิ์ปรากฏต่อหน้าฮูหยิน นางรู้สึกได้ทันทีว่าการใช้จ่ายเงิน 500 เหรียญเงินนี้อย่างคุ้มค่ามาก นางไม่เคยเห็นหยกชิ้นงามเช่นนี้มาก่อน แม้ว่ามันจะยังไม่ได้เจียระนัยและกลายเป็นเครื่องประดับที่สมบูรณ์ แต่ก็ยังเพียงพอที่จะดึงดูดความสนใจของนาง ฮูหยินเป็นคนที่มีความรู้เกี่ยวกับอุตสาหกรรมและเข้าใจทันทีว่านี่เป็นสมบัติที่มีมูลค่าสูงมาก
แต่นางต้องการมัน ยิ่งนางมีสมบัติมากเท่าไหร่นางก็ต้องการได้มากขึ้น แม้ว่าราคาจะสูงขึ้นหลายเท่า นางเชื่อมั่นว่าตระกูลของนางจะสามารถจ่ายได้
นางกล่าวว่า “ข้าต้องการหยกในกล่องนี้ โปรดแจ้งราคา !”
ฉิงหยูมองไปที่เฟิงหยูเฮงและไม่ได้พูดอะไรเลย นางรู้ว่าเฟิงหยูเฮงวางแผนขายหยกชิ้นนี้แล้ว ตราบใดที่อีกฝ่ายสามารถจ่ายเงินได้ มันก็ไม่สําคัญว่าพวกเขาจะขายให้ใคร แต่แน่นอนว่ามันมีค่าเท่าไหร่มันก็ยากที่จะประเมิน
เฟิงหยูเฮงเงยหน้าขึ้นมองฮูหยินแล้วยิ้มแล้วกล่าวว่า “ฮูหยินเป็นคนใจกว้างจริงๆ ฮูหยินสามารถจ่ายค่าหยกที่ดีมากชิ้นนี้ได้หรือไม่? ”
บ่าวรับใช้ตอบกลับทันทีสําหรับเจ้านายของนาง “เจ้าแค่ต้องกังวลเกี่ยวกับการเสนอราคา มันเป็นเพียงเงินเล็กน้อยใช่หรือไม่ ฮูหยินของเราไม่ขาดเงินแม้แต่น้อย”
“โอ้” นางพยักหน้าและคิดกับตัวเอง ราคาเท่าไหร่ดี ?
ในเวลานี้ซวนเทียนหมิงซึ่งนั่งนิ่งอยู่ข้างๆเงียบๆ กล่าวว่า “50 ล้านเหรียญ
“50 ล้านเหรียญ ? ” บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้างฮูหยินก็ตกใจ 50 ล้านเหรียญเงินเป็นเงินจํานวนมาก
แต่เฟิงหยูเฮงมองเขา สายตาของนางพูดชัดๆว่า : แค่ 50 ล้านเหรียญหรือ ? แต่นางก็ตอบรับทันทีว่าซวนเทียนหมิงมองตาของเขา นางรู้ว่าเขาเข้าใจ ดังนั้นนางจึงไม่พูด
อย่างไรก็ตามบ่าวรับใช้พยายามที่จะต่อรอง “แม้ว่าหยกจะมีค่ามาก แต่ราคาก็แพงเกิน ไป เพียงแค่กล่องสิ่งเหล่านี้ไม่คุ้มค่าเงินมาก 5 ล้านเหรียญเงิน ตกลงหรือไม่? ”
ฉิงหยูรู้สึกว่าบ่าวรับใช้คนนี้ไม่สามารถเรียนรู้บทเรียนของนางได้อย่างแท้จริง แม้หลังจากถูกตบนางก็ยังพูดมาก นางทนไม่ได้ แต่พูดอย่างใจเย็น “เจ้านายกําลังพูดอยู่ เจ้าอย่าเพิ่งพูดแทรก?”
“เจ้า…”
“หุบปาก!” ฮูหยินดุนาง “หุบปากแทนข้า!” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็หันกลับมาสนใจหยก ยิ่งนางมองนางก็ยิ่งไม่เต็มใจแบ่งมัน ยิ่งนางดูมากเท่าไหร่นางก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจของนางถูกดึงเข้าไปหาหยกชิ้นหนึ่ง และพวกเขาก็กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน ราวกับว่าหยกกล่องนี้เป็นชีวิตของนาง หากมีคนต้องการให้พวกเขาแยกจากนาง นางจะต่อสู้กับพวกเขาแน่นอน “50 ล้านหรือ ตกลง จีเซียงกลับไปบอกให้บ่าวรับใช้นําตั๋วแลกเงินมา” การจ้องมองของนางไม่เปลี่ยนเพียงบอกบ่าวรับใช้ว่า “ข้าต้องนําหยกกล่องนี้กลับไป”
“ฮูหยิน! ” จีเชียงตกใจ “ในการเดินทางครั้งนี้เราไม่ได้นําตั๋วแลกเงินมามากขนาดนั้น แม้ว่าเราจะมี 50 ล้านเหรียญเงิน แต่ข้าก็กลัวว่าท่านใต้เท้าจะต้องใช้เพื่ออย่างอื่นบ้างเจ้าค่ะ มันหายากที่เรามาถึงเมืองหลวง เราต้องเตรียมเงินสําหรับการติดสินบน ถ้าทุกคนใช้เงินซื้อสิ่งเหล่านี้ ถ้าท่านใต้เท้าต้องการเงิน เราจะทําอย่างไรเจ้าคะ”
สิ่งที่บ่าวรับใช้บอกสมเหตุสมผล โชคไม่ดีที่ฮูหยินของนางได้รับความประหลาดใจจากหยกชิ้นนี้ ใครสนใจความต้องการหรือสินบน ตอนนี้สิ่งที่นางต้องการก็คือนหยกนี้กลับบ้าน ไม่ว่าเงินนั้นจะมีประโยชน์อื่นหรือไม่ก็ตาม สิ่งนี้ได้ถูกทิ้งไปจากความคิดของนาง
“ข้าบอกให้เจ้าเอามา ดังนั้นก็ไปเอามาให้ได้ หากสามีถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าจะรับผิดชอบ เจ้าเป็นห่วงเรื่องอะไร ไปเอาตั๋วแลกเงินมาเร็ว” นางรีบไล่บ่าวรับใช้ไป และไม่มีอะไรที่บ่าวรับใช้อย่างนางจะทําได้ นางทําได้เพียงเชื่อฟังและหันออกไป
ฮูหยินนั่งบนเก้าอี้ที่พนักงานนามา แต่ร่างกายทั้งหมดของนางเอนตัวลงบนโต๊ะเพื่อถือกล่องหยก มันให้ความรู้สึกของคนโลภในกามโอบกอดหญิงงาม สิ่งที่ขาดไปก็คือน้ําลายที่ไหลของนาง
วันนี้นางได้พบสมบัติอย่างแท้จริง จากประสบการณ์หลายปีที่นางได้พบเห็นหยก ก่อนที่นางจะคู่ควรกับการถูกเรียกว่าหายากที่สามารถมองเห็นได้ทุกๆพันปีเท่านั้น เงิน 50 ล้านเหรียญ เงินฟังดูเหมือนเป็นจํานวนมาก แต่คนที่รู้ว่าอุตสาหกรรมสามารถบอกได้ว่ากล่องหยกนี้ไม่เพียงแต่คุ้มค่าเงิน 50 ล้านเหรียญเงิน แต่ราคานั้นสูงแค่ไหนแม้นางจะไม่สามารถคาดการณ์ได้ เป็นเพราะเหตุนี้นางจึงไม่สนใจเรื่องการใช้เงินของสามีมากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นการติดสินบนหรือเพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์
เฟิงหยูเฮงมองดูความสุขของนางและไม่สามารถช่วยได้ ได้แต่ถอนหายใจกับตัวเอง นางแค่คิดว่าผู้หญิงจริงๆไม่ได้ป้องกันอะไรจากสิ่งนี้? ดูที่การปรากฏตัวของฮูหยินนี้ ถ้านางไม่ขายหยกนี้ให้นาง อาจต้องมีการหลั่งเลือด
แต่…. จากนั้นนางก็หันมามองซวนเทียนหมิงกล่าวอย่างใจเย็นถามว่า “50 ล้านเหรียญไม่น้อยไปหน่อยหรือ ? ”
ซวนเทียนหมิงส่ายหัว “ไม่”
“แต่ข้ารู้สึกว่ามันน้อยไป ข้าต้องการที่จะขายในราคาที่สูงยิ่งขึ้น”
อย่างไรก็ตามฮูหยินกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ทําธุรกิจที่จะทําให้เจ้าขาดทุน”
เฟิงหยูเฮงรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย เมื่อพนักงานยกน้ําชามา บ่าวรับใช้จะกลับมาหลังจากดื่มชาเสร็จสองถ้วยเท่านั้น มีผู้คุ้มกันลับเฝ้าตามหลังนาง มันเกิดขึ้นหลังจากที่นางเดินขึ้นบันไดและเห็นฮูหยินของนาง นางพูดกับผู้คุ้มกันลับ “เรามาถึงแล้ว รอที่รถม้าข้างนอก”
ผู้คุ้มกันลับพยักหน้าแล้วเดินลงบันได เมื่อฮูหยินเห็นบ่าวรับใช้กลับมา นางก็โบกมือให้บ่าวรับใช้ทันที บ่างรับใช้วางตั๋วแลกเงินไว้ในมือ นางไม่ได้นับและส่งให้เฟิงหยูเฮง “นับเอง”
เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงไม่ได้รับ ฉิหยูมองดูทั้งสอง และไม่ได้รับเช่นกัน
ฮูหยินงงงวย “นําตั๋วแลกเงินมาแล้ว นํากล่องไปได้ !”
ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “ฮูหยินคงเข้าใจข้าผิด หรือบางที่ท่านไม่เข้าใจสิ่งที่ข้าพูด”
“หืม? ” ฮูหยินตกใจ “ข้าไม่เข้าใจอะไร? ข้าเข้าใจผิดอะไร?”
ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “50 ล้านเหรียญ ข้ากําลังพูดถึงเหรียญทองไม่ใช่เหรียญเงิน แม้ว่าฮูหยินจะให้ตั๋วแลกเงิน ควรเป็นเหรียญทอง”
เฟิงหยูเฮงยิ้มและถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทองคํา 50 ล้านเหรียญทอง ราคานี้เป็นแบบนี้แหละ แต่ในขณะที่นางมีความสุข ฮูหยินก็สับสน แม้แต่บ่าวรับใช้ก็อ้าปากค้างไม่รู้จะพูดอะไร
เงิน 50 ล้านเหรียญทอง ฮูหยินกลับลงไปนั่ง ความอบอุ่นที่ครั้งหนึ่งตอนนี้เหมือนถูกถังน้ําเย็นสาดลงมา
มันเป็นอย่างที่นางบอกว่าจะซื้อหยกที่สวยงามขนาดนั้นได้อย่างไรด้วยเงินเพียง 50 ล้านเหรียญเงิน แต่ถ้าเป็นเหรียญทอง ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้แม้ว่านางจะกลับไปที่หลานโจว นางก็มีไม่เพียงพอ เงิน 50 ล้านเหรียญทองสามารถเปรียบเทียบได้กับท้องพระคลังของอาณาจักรสองคนนี้ พวกเขาต้องการขโมยเงินใช่หรือไม่
“อย่าให้มันมากเกินไป” ความตกใจของฮูหยินลดลงเล็กน้อยเพราะนางมองไปที่ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงอย่างเย็นชา เป็นครั้งแรกที่บ่าวรับใช้ไม่จําเป็นต้องพูดขณะที่นางถ่มน้ําลายออกมาอย่างเย็นชา “ข้าเคารพพวกเจ้าก็พอสมควรแล้ว ควรจะรู้จักพอ หากเจ้าโลภมากเกินไป อย่าโทษข้าว่าข้าไม่สุภาพ !”
“หืมม” เฟิงหยูเฮงยักไหล่ นางกลัวใคร!
ซวนเทียนหมิงดูถูกเหยียดหยามยิ่งกว่านาง ขณะจิบชา เขาปิดฝากล่องที่มีหยก
ในที่สุดบ่าวรับใช้ที่ปากไวก็ทนไม่ไหวและเริ่มสาปแช่ง “คนที่ต่ําต้อยกลับคําพูดของเจ้า เมืองหลวงมีคนไร้ยางอายอย่างพวกเจ้าได้อย่างไร!”
ด้วยคําสาปของนางเช่นนี้ ฉิงหยูจึงต้องการที่จะตบนางอีกครั้ง อย่างไรก็ตามบ่าวรับใช้หลบ สิ่งนี้ทําให้ฉิงหยูเรียกคนมาด้วยความโกรธ
สําหรับเฟิงหยูเฮง เมื่อนางพูดในครั้งนี้นางพูดกับฮูหยินว่า “ข้าจะให้คําแนะนําแก่ท่าน ทําความสะอาดปากของบ่าวรับใช้ด้วย อย่าเชื่อว่าจะไม่มีใครทําร้ายข้า ข้าไม่สามารถใช้วิธีนี้ในการแก้ไขปัญหาได้ นโยบายของเราคือการดําเนินการโดยไม่มีการโต้แย้งถ้าเป็นไปได้ หากท่านยังพูดไม่หยุด อย่าตะโกนด้วยความเจ็บปวดถ้าท่านโดนทําร้าย”
“เจ้ากล้าหรือ! ” บ่าวรับใช้นั้นตกตะลึงอย่างมาก “ฮูหยินของข้าคือฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลานโจว เจ้ากล้าที่จะต่อต้านเราจริงๆหรือ ?”
ในที่สุดตัวตนของพวกนางถูกเปิดเผย แต่ตัวตนนี้ไม่ได้ทําให้เกิดคลื่นใดๆ แม้แต่ฉิงหยูก็กล่าวด้วยการดูถูกเหยียดหยาม “สมาชิกในตระกูลของเจ้าเมืองที่ต่ําต้อยของหลานโจวกล้าที่จะมาทําตัวหยาบคายที่เมืองหลวง”
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงพึมพํา “หลานโจว! มันดูเหมือนเป็นสถานที่ที่มีขนาดใหญ่มาก อยู่ทางใต้ใช่หรือไม่? ”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้า “ใช่ อยู่ทางใต้”
ทั้งสองเริ่มสนทนากันระหว่างกัน เฟิงหยูเฮงถามว่า “ข้าได้ยินมาว่าหลานโจวเป็นดินแดนที่กว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ ผลไม้ที่ปลูกในหลานโจวนั้นหวานเป็นพิเศษ”
ซวนเทียนหมิงตอบ “ถูกต้องแล้ว ที่หลานโจวติดต่อกับกูซู อุณหภูมิร้อนและแห้งแล้ง นั่นเป็นเหตุผลที่ผลไม้ที่ปลูกมีหวานมาก ข้าได้ยินมาว่ากูซูและหลานโจวเริ่มสนิทสนมกับการค้าขายแล้ว เมื่อพ่อค้าเดินผ่านเมืองหลานโจวก็ดีกว่าเมืองอื่นๆ”
“โอ้ ! นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมเจ้าเมืองหลานโจวจึงเห็นใจในการใช้จ่ายของนาง และสามารถใช้จ่าย 50 ล้านเหรียญเงิน แต่ในที่สุดนางก็ยังขาดแคลนเงิน เมื่อพูดถึงทองคํา นางไม่มีอํานาจเลย ฮ่าๆๆ !” นางถอนหายใจ “โชคไม่ดี ดูเหมือนว่าฮูหยินจะไม่สามารถเอาหยกกล่องนี้กลับไปได้”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างมีเลศนัย รอยยิ้มจากฮูหยินเกลียดที่นางไม่สามารถเดินหน้าต่อไปและฉีกยิ้มออกจากกัน แต่เมื่อความโกรธของนางไปถึงจุดสูงสุด นางก็ได้ยินเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “อ้า ! ฮูหยิน ทําไมท่านไม่แสดงตัวตนของท่านก่อนหน้านี้ ? หากเรารู้ว่าท่านเป็นครอบครัวของเจ้าหน้าที่ที่ทรงอํานาจเช่นนี้ ข้าจะไม่ไว้หน้าท่านได้อย่างไร”
ดวงตาของฮูหยินเป็นประกายขึ้นมา “หมายความว่าอย่างไร”
เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “เงิน 50 ล้านเหรียญทองคือการหลอกคนนอก เนื่องจากฮูหยินมีภูมิหลังเช่นนี้ เราย่อมไม่สามารถบอกราคาแพงเช่นนี้ได้” ในขณะที่นางพูดนางไตร่ตรองว่า “เงินประมาณ 80 ล้านเหรียญเงินนั้นเป็นอย่างไร ตกลงหรือไม่ ? ”
“หืม? ” ฮูหยินนั้นตกใจและไม่อยากจะเชื่อเลย “นี่เป็นเรื่องจริงหรือโกหก? ” นางเริ่มเห็นแววแห่งความหวังอย่างแท้จริง !
“แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง” ทัศนคติของเฟิงหยูเฮงจริงใจมาก “เป็นเงิน 80 ล้านเหรียญเงิน ฮูหยินมี 50 ล้านเหรียญเงินที่นี้ อย่างไรก็ตาม 30 ล้านเหรียญเงินยังขาดไป ตามที่ท่านเห็นมัน…”
“ตอนนี้ข้ายังไม่มี แต่ข้าจะเอามาให้เจ้าในอีกไม่กี่วันข้างหน้า” ฮูหยินได้ทุ่มหมดตัก นางกัดฟันยืนตั๋วแลกเงินในมือออกไป “นี่จะถือเป็นการมัดจํา ข้าขอน้ําหยกกลับไปด้วย ในปัจจุบันเรากําลังอยู่ในที่ทําการ แล้วเจ้าส่งคนไปเอาเงินที่นั่นได้”
เฟิงหยูเฮงผลักตั๋วแลกเงินกลับไป “เนื่องจากฮูหยินเป็นฮูหยินของเจ้าเมืองหลานโจว เราจะเอาเงินฝากจากท่านได้อย่างไร เราเชื่อมั่นในตัวท่าน ท่านสามารถนําหยกนี้กลับไปด้วยได้ ในอีกสองวัน ข้าจะไปเอาเงินด้วยตัวเอง เมื่อเวลานั้นมาถึง เพียงมอบเงิน 80 ล้านเหรียญเงินให้ข้า”
“จริงๆหรือ ?”
“จริง”
ฮูหยินเห็นเพิงหยูเฮงพยักหน้า และไม่ได้พูดอะไรสักคําก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยิบกล่อง นางไม่ยอมปล่อยให้บ่าวรับใช้ถือ นางพยักหน้าให้เฟิงหยูเฮง และกล่าวว่า “ขอบคุณมาก” จากนั้นนางก็ลงบันไดอย่างรวดเร็ว
ฉิงหยูค่อนข้างกังวล “คุณหนู คุณหนูไม่กลัวว่านางจะหนีไปหรือเจ้าคะ? ในท้ายที่สุดไม่ว่านางจะเป็นฮูหยินของเจ้าเมืองหลานโจวก็ตาม”
เฟิงหยูเฮงยิ้มแล้วกล่าวว่า “ตัวตนของนางไม่เป็นปัญหา คนปกติไม่สามารถนาตั๋วแลกเงินจํานวนมากออกมาได้ในคราวเดียว แต่…” นางยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วกล่าวว่า “ในอีก 2 ชั่วยาม ให้ไปแจ้งทางการ แค่บอกว่าองค์หญิงจีอันทํากล่องใส่หยกสีขาวบริสุทธิ์หายไป 1 กล่อง ราคาสูงมาก”
