ตอนที่ 691 การแสดงความเสียใจต่อองค์หญิงไม่ใช่สิ่งที่ดี
เฟิงเซียงหรูถูกโจมตี เมื่อเปิงหยูเฮงได้ยินข่าวนี้ นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด งานเลี้ยงยังไม่ เริ่มขึ้น ทว่าบรรดาฮูหยินและคุณหนูที่รออยู่ข้างนอกก็ไม่สามารถอดทนได้ 2 ผู้คนที่มาและมี ส่วนร่วมในงานเลี้ยงวันนี้คือทุกคนที่มีอิทธิพล แม้แต่คนอย่างเสียวหยาที่ได้รับคําเชิญพิเศษก็มีเห ยาชื่อที่หนุนหลังของนาง แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ผู้คนก็ยังกล้าที่จะโจมตีผู้อื่นนอกประตูรุย..
“คนที่ทุบตีนางเป็นใคร ? ” นางถามฟางอี้ “ท่านรู้หรือไม่ว่าทําไมนางถึงถูกตี?”
ฟางอี้กล่าวอย่างเงียบ ๆ “บุคคลที่รายงานกล่าวว่าบุคคลที่ตีนางคือบุตรสาวของฮูห ยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่ หากข้าเข้าใจไม่ผิดนามสกุลของพวกเขาคือมู่เพคะ”
“มณฑลหลู่ ? ” เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว ในความทรงจําของนางจังหวัดหมู่อยู่ทางใต้ใกล้กับหลานโจว “ดูเหมือนว่ามีคนไม่กี่คนจากภาคใต้ที่มาในครั้งนี้”
ฟางอี้กล่าวต่อไปว่า “เหตุผลอะไรบ่าวรับใช้ไม่ได้พูดอย่างชัดเจน และข้ารีบออกมาหาองค์หญิงก่อน ดังนั้นสถานการณ์จึงยังไม่ชัดเจนเจ้าค่ะ”
เปิงหยูเฮงพยักหน้า “ขอบคุณมาก ข้าจะไปที่ประตูรุยทันที” หลังจากพูดอย่างนี้นางพูดกับชวนเทียนเก้อ “เจ้าพาเฟิง แม่นางเหลียนไปที่อุทยานของฮ่องเต้ก่อน ข้าจะไปที่ประตูรุยก่อน”
ชวนเทียนเก้อผลักจาวเหลียนไปที่ด้านข้างของหญิงสาวของนาง “ให้นางกํานัลนํานางไปไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้าจะไปกับเจ้า ข้าอยากเห็นว่าบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่หยิ่งแค่ไหน จริง ๆ แล้วนางกล้าที่จะรังแกเชียงหรูของเรา”
เฟิงหยูเฮงเห็นว่าจิตวิญญาณการต่อสู้ของซวนเทียนเก้อถูกปลุกขึ้นมาแล้ว ดังนั้นนางจึงรู้ว่านางไม่สามารถหยุดอีกฝ่ายได้แม้ว่านางต้องการ นางทําได้แค่ทําตามที่นางพูด ให้นางกํานัลพาจาวเหลียนไปจากนั้นทั้งสองก็นําหวงซวน และมุ่งหน้าไปยังประตูรุยอย่างรวดเร็ว
จาวเหลียนไม่สนใจ เขาและเฟิงเซียงหรูไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดี และเขาต้องการที่จะดูอุทยานของพระราชวังฮ่องเต้ของราชวงศ์ต้าชุน ยิ่งกว่านั้นเมื่ออยู่ในพระราชวังของฮ่องเต้จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีโอกาสเขาเดินชนกับองค์ชายเจ็ด ?
นั่นคือแผนการที่เขามีอยู่ในใจ ในอีกด้านหนึ่งเฟิงหยูเฮงและชวนเทียนเก้อเดินไปที่ประตูรุยอย่างรวดเร็วในขณะที่เดินชวนเทียนเก้อนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง “ข้าเข้ามาในพระราชวังตั้งแต่เข้าตรู่และเห็นท่านฮูหยินทั้งสองของตระกูลเฟิงในพระราชวังของฮองเฮาฮ่าๆพวกนางใช้ข้ออ้างในการดูแลฮองเฮาเพื่อกลับมาที่พระราชวัง ตอนนี้ฮองเฮามีสุขภาพดีและสามารถมีส่วนร่วมในงานเลี้ยงพวกนางยังไม่ยอมกลับไป” ยิ่งนางพูดมากเท่าไหร่ นางก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างปิดอยู่ “ในอดีตข้ารู้สึกว่าทั้งสองคนค่อนข้างดีอย่างน้อยพวกนางก็ช่วยเจ้าในตระกูลเฟิงแต่ตอนนี้พวกนางกลับมาที่พระราชวังแล้วสถานการณ์จะเป็นแบบไหน ? ”
เฟิงหยูเฮงไม่มีความคิดพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางแค่บอกชวนเทียนเก้อ “เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้พี่น้องเฉิงมีวิธีการของตนเอง มีเหตุผลสําหรับพวกนางที่จะอยู่ในพระราชวังเนื่องจากพวกนางยังไม่ได้บอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นหมายความว่าพวกนางไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้หรืออาจจะไม่มีอะไรมากที่จะพูดเพียงแค่รู้สึกว่าบ้านตระกูลเฟิงเป็นสถานที่ต่ําต้อยที่พวกนางไม่ต้องการที่จะกลับไป นี่ก็เป็นเหตุผล ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดฮองเฮาจะให้คําอธิบายแก่ตระกูลเฟิงในที่สุดข้าแค่รอมัน”
ชวนเทียนเก้อได้ยินนางพูดเช่นนี้ และไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้ต่อไป หัวข้อนั้นเปลี่ยนเป็นอ งค์หญิงเจ็ดของกูซู“องค์หญิงจากทางใต้มาที่ราชวงศ์ต้าชุนสําหรับเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงและนางก็เข้ามาอย่างลับๆโดยไม่ได้ตั้งใจ ข้าไม่เชื่อ” นางย้ายเข้ามาใกล้เฟิงหยูเฮงและกล่าวอย่างเงียบ ๆ ว่า “ข้าได้ยินมาว่ากูซูตั้งใจที่จะกระชับความสัมพันธ์กับราชวงศ์ต้าชุนของข้ามากขึ้นผ่านการแต่งงานความวุ่นวายที่เกิดจากองค์ชายขอแต่งงานกับองค์หญิงใหญ่ของเฉียนโจวไม่รู้เพียงว่าใครเป็นองค์หญิงแห่งกูซูได้ให้ความสนใจ”
เฟิงหยูเฮงไม่รู้สึกว่าการแต่งงานทางการเมืองเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง แต่องค์หญิงแห่งกูซูแต่งงานกับราชวงศ์ต้าชุน หมายความว่านางอาจจะแต่งงานกับครอบครัวของฮ่องเต้หรือใครบางคนจากตระกูลเดียวกันคนที่นางจับตาดูอย่างแม่นยําเป็นสิ่งที่มีค่าต่อการคาดเดา
ขณะที่พวกนางคาดเดา ทั้งสองก็มาถึงประตูรุย เมื่อนางกํานัลเห็นทั้งสองมาถึง พวกนางก็คํานับอย่างรวดเร็ว แต่ถูกหยุดโดยเฟิงหยูเฮงที่กล่าวเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องเปิดเผย องค์หญิงและข้ามาเพื่อดู”
นางกํานัลเข้าใจและถอยกลับอย่างเงียบ ๆ โดยสั่งให้ทหารกลับไปที่ตําแหน่งของตนอย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าไม่มีใครสังเกตเห็นการมาถึงของทั้งสอง เรื่องนี้ทําให้ทั้งสองเดินออกไปอย่างสงบ
ในปัจจุบันทางเข้าประตูของรุยค่อนข้างวุ่นวาย เฟิงเซียงหรูปิดใบหน้าของนางขณะยืนอยู่หน้าทางเข้า ที่ด้านข้างของนางเป็นเด็กผู้หญิงร่างสูงที่ดูเหมือนจะอายุประมาณ 15 หรือ 16 ปีด้วยมือเพียงข้างเดียววางอยู่บนสะโพกของนาง นางก็มีความมั่นใจสูงและพอใจในตัวเองในขณะที่มองเฟิงเซียงหรู ผู้คนในแถวออกันอยู่ข้างหน้าเพื่อดูความวุ่นวาย บรรดาฮูหยินและคุณหนูรวมตัวกันรอบ ๆ บริเวณหนึ่ง และไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเพิ่งหยูเฮงและชวนเทียนเก้อออกมาจากพระราชวัง หรือมาจากด้านหลังของแถว
เฟิงหยูเฮงเห็นเฟิงเซียงหรูใช้มือปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งของนางซึ่งบวมเล็กน้อย แต่นางไม่ยอมปล่อยให้น้ําตาไหลออกมา นางจ้องกลับไปที่เด็กหญิงตัวสูงขึ้นแล้วพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชาว่า“ที่นี้เป็นทางเข้าพระราชวัง ขอให้คิดถึงครอบครัวของเจ้าด้วย เจ้าตบข้าไม่ผิด หากคําพูดนี้แพร่กระจายเข้าไปในพระราชวัง เจ้าจะได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้”
ชวนเทียนเก้อกล่าวกับเฟิงหยูเฮง “นางแช่ม ดูแผ่นป้ายห้อยจากเอวของนาง”
เฟิงหยูเฮงแล้วสังเกตเห็นว่าหญิงสาวมีป้ายห้อยที่เอวของนางพร้อมกับชื่อตระกูลของนางเขียนไว้ จากนั้นนางจําได้ว่าทุกคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงจะต้องห้อยแผ่นป้ายนี้เพื่อเปิดเผยตัวตนของพวกเขา สําหรับนางและชวนเทียนเก้อย่อมได้รับการยกเว้น
ในขณะที่นางกําลังคิด เสียงของคุณหนูมู่ก็ดังเข้ามา มันโหยหวนและเจาะหู “ข่าวกระจายเข้าไปในพระราชวังหรือ? เหอะ ! แม้ว่ามันจะกระจายเข้าไปในพระราชวัง เจ้าคิดว่าใครบางคนจะออกหน้าแทนเจ้า ? แม้ว่ามณฑลหลู่ของข้าไม่ได้อยู่ในชายแดนภาคใต้ แต่เป็นมณฑลสุดท้ายในภาคใต้ไปถามเกี่ยวกับความสําคัญของมณฑลหญ่ถึงราชวงศ์ต้าชุน นอกจากนี้ให้ถามเกี่ยวกับฮ่องเต้ที่ให้คุณค่ากับท่านพ่อของข้า เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร ? ถ้านี่คืออดีตคุณหนูจากคฤหาสน์ของเสนา บดีฝ่ายซ้ายแม้ว่าจะเกิดมาจากอนุข้าก็จะไว้หน้าเจ้าหน่อย แต่ตอนนี้ความล้มเหลวของพ่อของ เจ้า เขาไม่มีชื่อเสียงหรือตําแหน่งอะไรเจ้ายังต้องการใช้สถานะเดิมของเจ้าเพื่อต่อสู้กับข้างั้นหรือ
เฟิงเซียงหรูขมวดคิ้ว “ข้าไม่เคยทําให้เจ้าขุ่นเคืองเลย เป็นเจ้าที่มาหาเรื่องข้าก่อน”
“ข้าตบเจ้า 2 ข้าตบเจ้าและเจ้าก็ยกโทษให้อย่างง่ายดาย ! นี่คือด้านหน้าของทางเข้าพระราชวังมันเป็นวันที่ดีและไม่เหมาะที่จะเห็นสิ่งที่เป็นลางร้าย ดังนั้นข้าจะให้ใครตีเจ้าที่นี่ข้าจะดูว่าเจ้ากล้าพูดต่อต้านข้าอีกหรือไม่ !”
ในเวลานี้มีคนเตือนคุณหนูมู่ “ถึงแม้ว่าตระกูลเฟิงจะล่มสลายไปแล้ว แต่ก็ยังมีองค์หญิงจีอัน !
สีหน้าของคุณหนูมู่นั้นเปลี่ยนไป อย่างไรก็ตามนางก็เย้ยหยันอย่างรวดเร็ว “องค์หญิงจีอัน?องค์หญิงคือใคร มันเป็นตําแหน่งที่ได้มาจากการพึ่งพาผู้ชาย เจ้าคิดว่านางมีพลังจริงๆหรือ ? นางโชคดีตอนที่นางยังเด็ก การหมั้นกับองค์ชายเก้าก็ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายสําหรับองค์ชายสําหรับพระองค์ที่จะลงเอยด้วยการมีชายาแบบนี้จากตระกูลที่ตกต่ําแต่มันก็ดีสําหรับข้าในที่สุดพระองค์ก็จะรับสนมอีกสองสามคน และนั่นก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาข้าต้องการเห็นว่าองค์หญิงจีอันจะสามารถหยิ่งได้นานแค่ไหน”หลังจากที่นางพูดจบนางจ้องมองที่เพิ่งเชียงหรู“เจ้า พึ่งพาพี่สาวของเจ้ามากใช่หรือไม่ ? น่าเสียดายทําไมนางถึงไม่ออกมาช่วยเจ้าในวันนี้ทําไมนางไม่ มาช่วยเจ้าออกไป ? ข้าได้ยินมาว่าองค์หญิงจี้อันรู้วิธีการใช้แส้ข้าอยากสัมผัสมันจริงๆ !”
เมื่อคําพูดของคุณหนูมู่ออกมา ผู้คนที่เฝ้าดูไม่พูดอีกต่อไปแม้ว่าพวกนางจะพูดคุยกันแบบส่วนตัวกับเฟิงหยูเฮงพวกนางเป็นเพียงคําพูดที่เด็กผู้หญิงที่มีใจอิจฉาจะพูดและพวกนางก็ไม่ได้มีความสําคัญอะไรแต่คุณหนูม่พูดมากเกินไปใครจะกล้าเห็นด้วยกับคําสั่งดังกล่าวมณฑลหญ่อยู่ไกลจากเมืองหลวงมากข่าวเดินทางช้าเกินไปจริง ๆ ที่จริงแล้วบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่มีความรู้น้อยมากเกี่ยวกับองค์หญิงจีอันในขณะนี้มีคนที่เริ่มเดินกลับไปยังตําแหน่งของพวกนางในแถวพวกนางไม่ต้องการดูต่อพวกนางสามารถคาดการณ์ได้ว่าคําพูดนี้จะไปถึงหูของเฟิงหยูเฮงหลังจากนั้น
มีหลายคนที่มีความคิดแบบนี้ คุณหนูมู่เห็นว่ามีคนน้อยลงและคนที่สนับสนุนนางด้วยเสียงหัวเราะก็ปิดปากลง พวกนางอยู่ค่อนข้างไกลจากนาง นางไม่เข้าใจ “นางเป็นแค่องค์หญิงที่ใช้แซ่ต่างกัน เพียงพอที่จะทําให้เจ้าตกใจอย่างนั้นหรือ ? ” เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบ นางรู้สึกว่านางเสียหน้า ดังนั้นนางจึงระบายความโกรธกับเฟิงเซียงหรูอีกครั้งขณะที่นางก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้น นางตบแก้มอีกข้างของเฟิงเซียงหรู
บางที่คุณหนูมู่ก็รู้ศิลปะการต่อสู้บ้างการเคลื่อนไหวของนางดุดันและทรงพลัง เมื่อเฟิงเซียงหรูจัดการตอบโต้ มือก็มาถึงใบหน้าของนางแล้ว ไม่มีโอกาสที่นางจะหลบได้นางหลับตาลงโดยไม่รู้ตัวและรอมือสัมผัสใบหน้าของนาง
แต่ก่อนที่นางจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ ที่แก้มของนาง นางก็ได้ยินเสียงคุณหนูมู่ร้องดังออกมา ฝ่ามือหยุดทํางาน เมื่อนางลืมตามันเป็นคุณหนูมู่ที่ถูกกระแทกไปด้านข้างและล้มลงกับพื้นโชคดีที่มีบางคนคอยประคองนางซึ่งทําให้นางไม่ล้มลงกับพื้น
แต่เสียงร้องคร่ําครวญของคุณหนูมู่นั้นยังคงดังก้องอยู่ นอกจากนี้เฟิงเซียงหรูเห็นได้ชัดว่ามีเลือดก็ไหลออกมาจากมือของนาง สายตาของเฟิงเซียงหรูบ่งบอกว่านางตกตะลึงอย่างยิ่ง
ในเวลานี้เสียงของเด็กผู้หญิงมาจากประตูรุย ถอนหายใจก่อนแล้วกล่าวว่า “ไข่มุกอันยิ่งใหญ่จากทะเลตะวันออกที่เพิ่งนํากลับมาโดยพี่เจ็ดจากตะวันออกได้สูญเปล่าเช่นนี้”
ทุกคนดูอย่างตกใจ เฟิงเซียงหรูมองอย่างมีความสุข คนที่พูดนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเฟิงหยูเฮงพี่รองของนาง ข้าง ๆ เฟิงหยูเฮงไม่มีใครนอกจากองค์หญิงหรูหยาง
นางรู้สึกดีใจ ด้วยการนําเสนอทั้งสองนี้ ประเด็นในวันนี้จะได้รับการพิจารณา แต่หลังจากคิดถึงเรื่องของคุณหนูมู่แล้ว นางก็ไม่รู้ว่าเฟิงหยูเฮงได้ยินมามากแค่ไหน ถ้านางได้ยินทุกอย่างแล้วพี่รองของนางจะไม่ตื่นางจนตายหรือไม่ ?
เด็กหญิงตัวน้อยเริ่มกังวล หากมีคนเสียชีวิตหน้าทางเข้าพระราชวังในช่วงเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงนั่นจะเป็นลางไม่ดี
แต่เป็นที่ชัดเจนว่าเฟิงหยูเฮงกําลังคิดถึงสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง มันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะอยู่ในจุดนั้น ลําดับความสําคัญของนางคือไม่ก่อให้เกิดความวุ่นวายมากนัก แต่เฟิงหยูเฮงยังคงเล่นกับปิ่นปักผมในมือของนาง และกล่าวว่า “เทียนเก้อ มองดูปิ่นมุกที่ดีก็สูญเปล่าเช่นนี้น่าเสียดายมาก”
ชวนเทียนเก้อพยักหน้า “ใช่ เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าไข่มุกจะมีขนาดเล็ก แต่ก็มีเพียงไข่มุกตัวเดียว มันถูกดึงออกมาจากหอยราชาพันปี พี่เจ็ดไม่ยอมแม้แต่จะมอบให้กับข้า และมอบให้เจ้าเจ้าดึงมุกออกมาจริง ๆ และใช้มันเป็นหินเพื่อโจมตีผู้คน ฮ่าๆๆ เป็นขยะอย่างแท้จริง”
เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างไร้ปัญหา “ข้าวางแผนที่จะปาปิ่นปักผมทั้งหมด แต่สิ่งนี้คมมาก จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันบังเอิญลงเอยที่ดวงตาของคุณหนูมู่หรือจบลงด้วยการตายของนางนี่เป็นวันหยุด มันช่างเลวร้ายขนาดไหน”
“แต่มุกก็ติดอยู่ในข้อมือของนาง มันน่าขยะแขยงเกินไป แม้ว่ามันจะถูกขุดออกมา มันก็ไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป” ชวนเทียนเก้อยังคงแสดงต่อไป ทั้งสองดําเนินการราวกับอยู่ในบทสนทนาที่ตลกขบขันและพูดตอบโต้กันไปมา
เฟิงหยูเฮงไตร่ตรองสักพักหนึ่งแล้วกล่าวว่า “แม้ว่ามันจะน่ารังเกียจ ข้าก็ยังต้องขุดมันขึ้นมาหลังจากขุดมันขึ้นมา ข้าก็ใช้มันอีก ! ทหารยามนําไข่มุกออกจากมือของคุณหนุมให้องค์หญิงผู้
Related
