ตอนที่ 696 การกรรโชกหมู่
มู่เจียงรู้แล้วว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงเช่นนี้ได้อีกต่อไป เมื่อเขาเห็นทหารยามนําไข่มุกเปื้อนเลือดมาที่ด้านข้างของเขา เขาได้เตรียมตนเองไว้แล้วสําหรับองค์ชายเจ็ดที่จะมาชําระหนี้นี้กับเขา แม้กระนั้นเขาไม่เคยคิดเลยว่าองค์ชายเจ็ดจะมาจริงๆ เมื่อองค์ชายสี่อยู่ตรงกลางเขา เขากําลังทําอะไร กลุ่มขององค์ชายกําลังรวมตัวกันหรือไม่ ? พวกเขาจะใช้อาวุธกับเขาหรือไม่ ?
มู่เจียงเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดีและเลือกคําว่า “ทะเลาะกัน” แทนที่จะเป็น “หาข้อยุติ” ตลกดี มองสิ่งต่างๆโดยรวม ใครมีความสามารถในการจัดการกับองค์ชาย ซึ่งหนึ่งในองค์ชายเหล่านี้ไม่ได้มีอํานาจมากนัก วันนี้เขาถูกวางในจุดที่ไม่ดีนี้โดยผู้หญิงคนนั้น เขาคิดกับตัวเองว่าหลังจากเขากลับไปแล้ว เขาจะขังผู้หญิงคนนั้นไว้ในเรือนของนางอย่างแน่นอนและไม่ปล่อยให้นางออกไป
“องค์ชาย” มู่เจียงแสดงความเคารพอีกครั้งเมื่อเหงื่อปรากฏบนหน้าผากของเขา องค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุนเป็นเหมือนเทพเซียนมากที่สุด แม้กระนั้นเขาก็เป็นคนที่ไม่มีใครกล้าที่จะเพิกเฉย หากมีใครบางคนที่เชื่ออย่างแท้จริงว่าบุคลิกภาพขององค์ชายเจ็ดนั้นเหมือนกันกับข้างในเหมือนกับเปลือกนอกของเขา นั่นจะเป็นความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ตามความเป็นจริงถ้าองค์ชายผู้นี้ถูกทําให้ขุ่นเคือง การแก้แค้นจะเลวร้ายยิ่งกว่าองค์ชายเก้า
“ใต้เท้ามู่” ซวนเทียนฮั่วนั่งลงที่อีกด้านหนึ่งของซวนเทียนหมิงแล้วสะบัดเสื้อคลุม ทุกย่างก้าวที่เขาทําคือสวรรค์และละเอียดอ่อน แต่คําพูดที่เขาพูดนั้นยากที่จะยอมรับ “ข้าเชื่อว่าใต้เท้ามู่ได้เห็นไข่มุกที่บุตรสาวของเจ้าทําลายแล้วใช่หรือไม่ ?”
จากที่กล่าวมาทั้งหมดดูเหมือนว่าจะข้ามวิธีที่เฟิงหยูเฮงดึงไข่มุกออกจากปิ่นปักผมแล้วเขวี้ยงออกไป ทั้งหมดที่กล่าวมาคือบุตรสาวของเขาถูกทําลาย ความสามารถในการพูดไร้สาระแบบนี้เป็นสิ่งที่มู่เจียงไม่สามารถแข่งขันได้ แต่ถ้าเขาด้อยกว่าล่ะ ด้วยสิ่งต่างๆที่พวกเขาได้แต่ยอมรับเท่านั้น “เจ้าหน้าที่ผู้ต่ําต้อยคนนี้เห็นแล้วพะยะค่ะ” มู่เจียงยังคงขอโทษต่อไป “ข้อพิพาทระหว่างเด็กผู้หญิงนี้เป็นผลมาจากการที่เจ้าหน้าที่ผู้ต่ําต้อยไม่ได้สอนบุตรสาวให้ดี ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเจ้าหน้าที่ผู้ต่ําต้อยพะยะค่ะ”
“แน่นอนมันเป็นความผิดของเจ้า” ซวนเทียนหมิงอุทาน “เป็นไปได้หรือไม่ที่บุตรสาวของเจ้าจะไม่ผิด และชายาขององค์ชายคนนี้เป็นฝ่ายผิด? ”
มู่เจียงสั่นไหว “องค์หญิงไม่ผิดเลยพะยะค่ะ”
“อืม” ซวนเทียนหมิงพยักหน้า “ถ้าเจ้าสามารถคิดแบบนี้มันก็ดี เรื่องนี้จะง่ายขึ้นมากที่จะพูดคุยกัน” จากนั้นเขาถามซวนเทียนฮั่ว “ไข่มุกจากทะเลตะวันออกที่พี่เจ็ดนํากลับมาเป็นสิ่งที่อาเฮงชอบมาก”
ซวนเทียนฮั่วกล่าวต่อ “ข้าอยู่ในโลกนี้มานานกว่า 20 ปี และเป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นไข่มุกชนิดนั้น นั่นคือสิ่งที่พบได้ในหอยพันปีระหว่างทางกลับมายังเมืองหลวง สีสวยมากและหายากมาก แม้จะอยู่ในพระราชวังแห่งนี้ ไข่มุกที่สวยงามอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นเป็นเหตุผลที่ใต้เท้ามู่ต้องชดใช้”
ก่อนที่มู่เจียงจะกล่าว ซวนเทียนหมิงกล่าวอีกครั้งว่า “ใต้เท้ามู่ต้องคิดอย่างรอบคอบ นั่นเป็นราคามิตรภาพแล้ว”
มู่เจียงพยักหน้าด้วยความยากลําบาก แต่ไข่มุกได้ถูกอธิบายโดยซวนเทียนฮั่วแล้ว ราคาควร เป็นเท่าไหร่ ? เขาครุ่นคิดอย่างหนัก อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาสามารถระบุได้คือ “ไข่มุก ไม่ควรถูก ทําลาย มัน…มันถูกปกคลุมด้วยเลือดนิดหน่อยขอรับ”
เพล้ง
ซวนเทียนหมิงหยิบจอกสุราของเขาแล้วปามันออกมาที่เท้าของมู่เจียง ทันใดนั้นห้องโถงทั้งห มดหันไปทางด้านนี้ แม้แต่คนคุยกันอยู่ก็หยุดพูดและกลั้นหายใจ พวกเขาต่างก็คาดเดาถึงจุดจบข องมู่เจียง
ซวนเทียนหมิงจึงถามมู่เจียง “เจ้าต้องการพูดว่าเจ้าต้องการให้ชายาขององค์ชายสวมไข่มุกที่เปื้อนเลือดของบุตรสาวเจ้าหรือ ?”
องค์ชายสี่, ซวนเทียนยี่ก็กล่าวขึ้นว่า “ไร้ยางอายจริงๆ”
มู่เจียงไม่สามารถยืนได้และคุกเข่าลงบนพื้นดิน “องค์ชาย ได้โปรดปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป เจ้าหน้าที่ต่ําต้อยคนนี้ยินดีที่จะชดใช้พะยะค่ะ”
“ดีมาก” ซวนเทียนหมิงพยักหน้า “นี่มันมากกว่านี้ ตราบใดที่เจ้าเต็มใจก็จัดการได้ง่ายขึ้น” เขาจึงถามซวนเทียนฮั่ว “พี่เจ็ดรู้ดีที่สุดเกี่ยวกับมูลค่าของไข่มุก ให้พี่เจ็ดแจ้งราคาแล้วกัน”
ซวนเทียนฮั่วตกลง แต่ไม่รีบเร่งที่จะแจ้งราคา เขาถามมูเจียงแทน “เช่นนั้นให้ใต้เท้ามู่รายงานสภาพการเงินของตระกูลเจ้าก่อน สิ่งนี้จะทําให้องค์ชายผู้นี้เข้าใจ ด้วยวิธีนี้เราสามารถหลีกเลี่ยงการร้องขอเงินมากเกินไปซึ่งเจ้าจะไม่สามารถชําระเงินได้ ถ้าเราขอน้อยเกินไป มันจะไม่สามารถจ่ายค่าไข่มุกได้”
ทุกคนที่ได้ยินคําพูดเหล่านี้สั่น รายงานความมั่งคั่งของตระกูล? นี่กําลังจะเปลื้องผ้าเขา
เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากของมู่เจียงไปที่พื้นขณะที่หัวใจของเขาเริ่มสั่น รายงานความมั่งคั่งของตระกูล ? เขาไม่อยากรายงานความมั่งคั่งที่เขามี แต่เจ้าหน้าที่สามารถรายงานสภาพการเงินของตระกูลได้หรือไม่ ? ตระกูลใดไม่มีบัญชีแยกกันสองบัญชี สาธารณะหนึ่งบัญชี และบัญชีลับหนึ่งบัญชี หากเขารายงานต่อหน้าผู้คนจํานวนมาก มันจะเป็นการดีกว่าถ้าเขาถูกประหารทันที
ใบหน้าของเขาย่ําแย่มากและคุกเข่าโดยไม่พูดอะไร อย่างไรก็ตามในใจของเขาเขากําลังคิดอยู่ หากเขารายงานบัญชีสาธารณะของเขาอย่างเชื่อฟัง มันจะทําให้องค์ชายโกรธหรือไม่? พวกเขา จะประหารเขาทันทีหรือไม่? ในท้ายที่สุดเขายังต้องมีชีวิตอยู่
เมื่อเห็นว่ามูเจียงไม่ได้พูด ซวนเทียนฮั่วก็ไม่ได้รั้งแม้แต่น้อย เป็นเรื่องปกติถ้าฝ่ายค้านไม่กล่าว เขากล่าวว่า “ดูเหมือนว่าความทรงจําของใต้เท้ามู่นั้นไม่ค่อยดี ไม่สามารถจําเรื่องราวในตระกูลของเจ้าได้ จากนั้นให้องค์ชายคนนี้ช่วยเจ้าคํานวณมัน” ในขณะที่เขากล่าว ซวนเทียนฮั่วเริ่มเพิ่มสิ่งต่างๆจากเงินเดือนประจําปีของมู่เจียงในฐานะขุนนาง ไปจนถึงจํานวนที่ดิน ร้านค้าและคฤหาสน์ที่เขาเป็นเจ้าของในมณฑลหลู่ พวกมันทั้งหมดถูกวางไว้ในที่โล่ง
แน่นอนถ้าเป็นเช่นนี้มู่เจียงก็ไม่กลัว หลังจากทั้งหมดซึ่งอย่างเป็นทางการไม่ได้มีที่ดินและร้านค้า สิ่งนี้ไม่ปกติอีกต่อไป แต่สิ่งที่ทําให้เขารู้สึกหวาดกลัวก็คือซวนเทียนฮั่วสามารถพูดได้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับการกระทําทุกอย่างที่ตระกูลมู่มี มีบางอย่างที่ตัวเขาเองยังไม่ชัดเจน เรื่องนี้ทําให้มู่เจียงรู้สึกตกใจ ในเวลาเดียวกันเขาก็เข้าใจว่าพวกเขาจะต้องตรวจสอบบัญชีลับของคฤหาสน์มู่อย่างลับๆ และมันก็ไม่ได้จํากัดอยู่แค่เพียงบัญชีเดียว
อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านี้คือสิ่งที่ซวนเทียนฮั่วกล่าวต่อไปนี้ “มีรายงานว่านี่ไม่ใช่แหล่งที่มาของความมั่งคั่งของตระกูลมู่ มณฑลหญ่เป็นมณฑลสุดท้ายของราชวงศ์ต้าชุนทางภาคใต้ ถัดจากหลานโจว และธุรกิจจํานวนมากจากอาณาจักรในภาคใต้จะต้องผ่านหลานโจวเพื่อทําธุรกิจกับ ราชวงศ์ต้าชุน นอกจากหลานโจว พวกเขาต้องผ่านมณฑลหลู่ ซึ่งมีผู้คนจํานวนมากเอามณฑลหลู่ เป็นสถานที่ที่พวกเขาจะทําธุรกิจของพวกเขา สําหรับธุรกิจทั้งหมดที่ต้องการเข้าสู่ราชวงศ์ต้าชุนนั้น หลานโจวเป็นสิ่งกีดขวางและมณฑลหลู่นั้นเป็นหนึ่งในนั้น ภาษีที่เกิดจากการค้านี้รวมถึง ภาษีที่ต้องชําระเมื่อเข้าสู่มณฑลหลู่นั้นไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งในรายงานต่อราชวงศ์ต้าชุน บอกว่ามีเพียงธุรกิจเดียวเท่านั้นที่มา ดังนั้นจึงมีเพียงคนเดียว แต่ในความจริงแล้ว บางทีทั้งอาณาจักรเข้ามา และเมื่อเจ้าพูดว่าอาณาจักรผ่านมาอาจจะมีสิบ ลึกเข้าไปในทะเลทรายมีอาณาจักรเล็กๆทั้งสิ้น 16 อาณาจักร ใต้เท้ามู่ บุตรสาวคนหนึ่งของอนุจากคฤหาสน์ของเจ้าแต่งงานกับหนึ่งในอาณาจักรเหล่านั้น ในวันที่นางแต่งงาน ขบวนแห่สินสอดนั้นยาว 10 ลี้ มูลค่าของสิ่งนั้นคือหนึ่งในสามของความมั่งคั่งของอาณาจักรเล็กๆ ในเวลาเดียวกันของหมั้นที่พวกเขามอบให้นั้น เป็นเพียงการเดาะลิ้นของเจ้า องค์ชายผู้นี้ พูดอะไรผิดหรือไม่?”
มู่เจียงโขกศีรษะของเขากระแทกพื้น เขาไม่ได้พูดอะไรอีก
เจ้าหน้าที่ในห้องโถงทุกคนหายใจเข้าอย่างรวดเร็ว เจ้าหน้าที่ของภาคใต้ดีกว่าเล็กน้อยเนื่องจากพวกเขาชัดเจนในเรื่องนี้ แต่คนที่มาจากส่วนอื่นๆ รวมถึงเจ้าหน้าที่จากเมืองหลวงได้ยินเรี่องนี้เป็นครั้งแรก เมื่อได้ยินสิ่งนี้พวกเขารู้สึกตกใจ พวกเขาทั้งหมดเริ่มคํานวณ มู่เจียงมีความมั่งคั่งเพียงใด ? เมื่อบุตรสาวของอนุแต่งงานมีสินเดิมยาว 10 ลี้ และมันก็เพียงพอที่จะคุ้มค่าหนึ่งใน สามของความมั่งคั่งของอาณาจักรเล็กๆ ดังนั้นจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่? มันจะเป็นเท่าไหร่?
ผู้คนถอนหายใจด้วยความตกใจ และสนใจในความมั่งคั่งของตระกูลมู่มากยิ่งขึ้น องค์ชายเห ล่านี้จะรีดไถเท่าไร
ซวนเทียนฮั่วเปล่งเสียงของเขาอีกครั้ง “ใต้เท้ามู่ ทุกสิ่งที่ควรพูด องค์ชายคนนี้ได้พูดไปแล้ว องค์ชายผู้นี้จะไม่พยายามบังคับให้เจ้าทําสิ่งที่เจ้าไม่อยากทํา ในระหว่างงานเลี้ยง คิดอย่างรอบคอบ พรุ่งนี้มาที่ตําหนักจุนเพื่ออธิบายแก่องค์ชายผู้นี้”
หลังจากที่เขาพูดจบ องค์ชายสี่ก็หัวเราะ “ใต้เท้ามู่ใครจะรู้ว่ามณฑลหลู่ของท่านจะร่ํารวย เนื่องจากเป็นกรณีนี้ องค์ชายคนนี้จะไม่ระงับเรื่องของบุตรสาวของเจ้าที่มีกระทบต่อคุณ
นูสามของตระกูลเฟิงนั้นเป็นสิ่งที่ข้าได้พิจารณามาระยะหนึ่งแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นเพียงแค่ใช้ 10 เท่าของสินเดิมที่เจ้าส่งไปยังทะเลทรายเพื่อชดใช้สิ่งนี้ ปัจจุบันตระกูลเฟิงอยู่ในสถานะยากจนและมีเงินไม่มาก คุณหนูสามของตระกูลเฟิงเป็นผู้หญิงที่ยังไม่มีคู่หมั้น ในอนาคตนางจะต้องแต่งงาน แต่นางจะไม่สามารถพึ่งพาตระกูลเฟิงเพื่อให้สินเดิมกับนางได้มากมาย เราจะเตรียมเจ้าให้พร้อม ไม่ว่าเจ้าจะใช้เงินหรือสิ่งของ เราจะไม่พูดเล่นกับเจ้ามากกว่านั้น”
มู่เจียงได้ยินเรื่องนี้ พวกเขากักบริเวณเขาไว้ในบ้านในเมืองหลวง และเขากล่าวด้วยความกลัว “ต้องไม่ทําเช่นนั้น มณฑลหลู่เป็นมณฑลสุดท้ายในภาคใต้ หากเจ้าหน้าที่ผู้ต่ําต้อยคนนี้ไม่กลับไป มีเรื่องสําคัญที่ซับซ้อน…”
“นี่ไม่ใช่ปัญหา” ซวนเทียนหมิงกล่าวขึ้น “องค์ชายองค์นี้จะส่งคนไปทําหน้าที่แทนและดู แลมณฑลหญ่ เมื่อเรื่องต่าง ๆ ในเมืองหลวงได้รับการจัดการ เราจะให้คนไปส่งเจ้ากลับ”
เมื่อได้ยินคําพูดเหล่านั้น มันก็เหมือนกับการทําให้มู่เจียงกลายเป็นหุ่นเชิด ใครจะรู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าใดกว่าจะได้รับการแก้ไข จากเมืองหลวงไปภาคใต้ใช้เวลาอย่างน้อยสองเดือน คนที่ไปแทนเขาได้เป็นอย่างดีอาจบีบเขาออก นี่เป็นเรื่องใหญ่
ทัศนคติของเขาแน่วแน่มากส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ไม่ดีแน่ๆพะยะค่ะ”
อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงพยักหน้า “เมื่อลอร์ดมู่ไม่เห็นด้วย ก็ลืมมันไปซะ”
“หืม? ” ทุกคนสับสน องค์ชายเก้ายอมแพ้สิ่งนี้อย่างรวดเร็ว? นี่ไม่ใช่นิสัยของเขา
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่นิสัยของซวนเทียนหมิง นิสัยของเขาคือ “งั้นมารายงานกันเจ้าจะบอกว่า องค์หญิงจีอันขุดเนื้อที่ฝ่ามือของบุตรสาวของเจ้า เราจะบอกว่าเจ้ายักยอกเงินจากภาษีที่ค้างชําระต่อราชสํานัก เงินจํานวนมาก มันควรจะเพียงพอสําหรับการประหารชีวิตใช่หรือไม่? ” ในขณะที่เขากล่าว เขามองไปที่ขุนนางขั้นหนึ่งที่อยู่ในความดูแลของราชสํานัก “ใต้เท้าซู ควรค่าแก่การประหารชีวิตหรือไม่”
เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบของราชสํานักนั้นสอดคล้องกับซวนเทียนหมิงมากที่สุด เมื่อได้ยินเขาถาม เขาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและตอบกลับว่า “เพียงพอพะยะค่ะ”
ซวนเทียนหมิงจึงพยักหน้า “จากนั้นเราจะทําอย่างนั้น”
มู่เจียงตกตะลึง และรีบตะโกนว่า “ไม่ ไม่ เราทําแบบนั้นไม่ได้พะยะค่ะ รอสักครู่” จากนั้นเขามองไปที่ซวนเทียนหมิง ในดวงตาของเขามีความโกรธเล็กน้อย อย่างไรก็ตามมีความสิ้นหวังมากขึ้น ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้ “ลืมไปเถิดพะยะค่ะ การชดใช้ที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ เจ้าหน้าที่ผู้ต่ําต้อยคนนี้จะยอมรับมันพะยะค่ะ”
“มันมากกว่านั้น” ซวนเทียนหมิงกล่าวขึ้น “ถ้าเจ้ามีเงินแค่จ่ายมัน ยืนยันว่าการใช้ชีวิตของ เจ้าเป็นการแลกเปลี่ยน ใต้เท้ามู่เป็นคนโง่ในการคํานวณหนี้นี้”
“จากนั้นทําตามนี้” องค์ชายคนที่สี่, ซวนเทียนยี่ยังคงแสดงตัวตนไม่เสร็จ “อนุญาตให้ข้าทําต่อไป นอกจากสินสอดทองหมั้นเป็นการชดใช้ ข้ามีอีกสองข้อที่ต้องการเรียกร้อง”
Related
