ในที่สุดทั้งสองก็หยุดเคลื่อนไหว !
พวกเขาเห็นว่าปลายดาบซวนเทียนเย่มาถึงลำคอของเฟิงหยูเฮง มันสัมผัสกับคอของนางได้จริง แต่มันก็หยุดห่างออกไปเพียงแค่เส้นผมลอดผ่านไปได้
มันเป็นไปไม่ได้ที่ซวนเทียนเย่จะไม่หยุดเพราะแส้ของเฟิงหยูเฮงมัดเขาไว้แน่น ซวนเทียนเย่รู้สึกราวกับว่าเขาถูกอยู่ในรังไหม ตั้งแต่หัวจรดเท้าเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย
เฟิงหยูเฮงยังคงมีรอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้าของนาง นางเอื้อมมือออกไปค่อย ๆ ผลักดาบ นางเริ่มตรวจสอบดาบโดยไม่มองที่เขา
นางมองมันหลายครั้งในขณะที่สีหน้างุนงงโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าของนาง “พี่สามพูดว่าท่านพี่อยากจะแข่งกับข้าด้วยดาบใช่หรือไม่ ? ท่านพี่ยังบอกด้วยว่าถึงแม้ดาบของท่านพี่จะแหลมคม แส้ของข้าก็ยาวกว่า แล้วสถานการณ์ปัจจุบันนี้เป็นอย่างไร ? ”
ในขณะที่นางพูด นางก็ใช้แส้ของนางบีบซวนเทียนเย่ไปยังจุดที่หายใจไม่ออกอีกต่อไป เขาพยายามใช้ความแข็งแกร่งภายในของเขาเพื่อหลุดพ้นจากแส้ แต่เขาพบว่านี่เป็นเพียงความพยายามที่สูญเปล่า
เฟิงหยูเฮงเตือนเขาว่า “พี่สามระวังตัวให้มากขึ้นอีกหน่อย ไม่ต้องพูดถึงว่าท่านพี่สามารถหลุดพ้นได้หรือไม่ แม้ว่าท่านพี่จะทำได้ หากแส้ของซวนเทียนหมิงเสียหาย เขาก็จะมองหาการชำระหนี้”
ใจของซวนเทียนเย่สั่น แส้ของซวนเทียนหมิง ? เขาเหลือบดูอีกครั้ง แต่แน่นอนมันเป็นเช่นนั้น มีจารึกทองบนด้ามจับและแสงเย็น ๆ มาจากเงี่ยงที่ซ่อนอยู่ มันยืดหยุ่นอย่างมากจนถึงจุดที่ไม่สามารถตัดได้ แม้จะเคยชินกับการชักแส้เฆี่ยนผู้คนบ่อยครั้ง แต่แส้ก็ไม่ได้เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด… เขาคุ้นเคยกับเรื่องนี้มานานแล้ว แม้กระนั้นเขาโกรธมากจนเขาไม่มีเวลาคิด ดูเหมือนว่าน้องเก้าของเขาได้มอบแส้อันเป็นที่รักที่สุดให้กับพระชายาของเขา
“องค์ชายเซียงผู้สง่างามเมื่อต่อสู้กับเด็กสาวที่ไม่ได้ฉลองวันเกิดครบรอบ 13 ปีของนางก็คือการนำอาวุธลับออกมา ช่างไร้ยางอายเสียจริง” เฟิงหยูเฮงดูถูกเขาโดยไม่คิดอะไร แม้ว่าดวงตาของนางจะไม่แดงก่ำแล้ว แต่ตอนนี้มันก็เต็มไปด้วยความดูถูก
การบิดแส้ในมือของนางแน่นขึ้นเล็กน้อย รอยเลือดบนร่างกายของซวนเทียนเย่ก็ยิ่งลึก เลือดไหลราวกับแม่น้ำ
เฟิงหยูเฮงมองเขาแบบนี้ และไม่ได้พูดอีกต่อไป สายตาของนางเปลี่ยนจากเต็มไปด้วยความดูถูกและเงียบสงบอย่างสมบูรณ์ จากนั้นก็เปลี่ยนจากความเงียบสงบไปเป็นความเฉยเมยจากนั้นความโหดร้าย และในที่สุดมันก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่หนาแน่น
ซวนเทียนเย่เข้าใจข้อความจากการจ้องมองของนาง สามคำที่ปรากฏในตัวอักษรขนาดใหญ่ในใจของเขา: มันจบแล้ว !
แน่นอนว่าเฟิงหยูเฮงดึงแส้ให้แน่นขึ้นและเข้มงวดมากขึ้น ทำให้นางก้าวหน้ามากขึ้นเรื่อย ๆ แส้มุดเข้าไปในร่างกายของเขาจากผิวหนังไปยังเนื้อจากนั้นเนื้อกับกระดูก เนื้อของเขาแตกออก และในที่สุดได้ยินเสียงกระดูกแตก
ซวนเทียนเย่กัดฟันแน่นจากความเจ็บปวดจนเกือบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ
การสูญเสียเลือดมากทำให้เขารู้สึกมึนงงและคล้ายจะเป็นลม มีอยู่สองสามครั้งที่เขากำลังจะเป็นลม แต่ทุกครั้งที่มันเกิดขึ้น แส้ของเฟิงหยูเฮงจะกระชับอีกครั้ง ความเจ็บปวดทำให้เขายังคงตื่นอยู่
นี่เป็นเพียงการเหยียดหยามบุคคลอื่นในลักษณะเผด็จการ ซวนเทียนเย่อายและไม่พอใจ ในขณะที่หัวของเขาปกคลุมไปด้วยเส้นเลือดสีแดง ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถทนต่อการทรมานและกล่าวว่า “ฆ่าข้า ! ฆ่าข้า ! ”
เฟิงหยูเฮงชี้ไปที่แส้ของนาง “ข้าไม่ได้อยู่ในขั้นตอนการฆ่าท่านพี่ ! อาเฮงไม่เคยฆ่าใคร ข้าไม่ชำนาญเท่าพี่สาม นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ข้าช้า พี่สามอดทนไว้ก่อน เดี่ยวท่านพี่ก็ต้องตาย”
นางพูดราวกับว่านางกำลังฆ่าหมู เขากำลังจะตาย ซวนเทียนเย่รู้ว่าเขากำลังจะตาย มีกระดูกเหลืออยู่ในร่างกายของเขาไม่มากนัก โดยเฉพาะหัวเข่า เขาสามารถบอกได้ว่าพวกมันถูกทำลาย หากเขาไม่ได้ถูกพันโดยแส้ เขาจะไม่สามารถยืนได้เลย
เขาไม่กลัวที่จะตาย แต่เขาก็ไม่เคยคิดว่าเขาจะต้องมาตายในลักษณะนี้ เขาใช้เวลาหลายปีในการวางแผนกลยุทธ์ของเขา และยังมีกองทหารจำนวนมากประจำการที่กานโจวรอคำสั่งของเขา หากตอนนี้หากเขาเสียชีวิต สถานการณ์จะเป็นอย่างไร
ยิ่งกว่านั้นมีคนดูอยู่มากมาย มีคนจากตระกูลเฟิง มีองค์หญิงใหญ่ของเฉียนโจวและมีบ่าวรับใช้ของตำหนักเซียง นอกจากนี้ยังมีพระชายาที่เขาต้องการฆ่า คนเหล่านี้ทุกคนเห็นเขาถูกเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ฆ่า นี่มันน่าอัปยศยิ่งกว่าการตาย
ซวนเทียนเย่ต้องการสาปแช่งเฟิงหยูเฮง โชคไม่ดีที่แส้พันรอบคอของเขาทำให้เขาพูดได้เพียง “อ่า” เท่านั้น เขาไม่สามารถพูดคำเดียว
ในที่สุดวิสัยทัศน์ของเขาเริ่มเบลอ และจิตสำนึกของเขาก็เริ่มจางหายไป ความเจ็บปวดในร่างกายของเขาก็เริ่มที่จะมึนงง ไม่ว่าเฟิงหยูเฮงจะบิดแส้ เขาจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป
ซวนเทียนเย่รู้ว่าเขากำลังจะตาย ในที่สุดเขาก็กำลังจะตาย
แต่เพียงดูตัวเองตายแบบนี้มันยากเกินกว่าจะทน ความเจ็บปวด ความสยองขวัญและความอัปยศอดสูล้วนมีอยู่ แม้แต่เขาก็รู้สึกว่าชีวิตของเขากำลังจะจบลง เขาต้องยอมรับว่าบุตรสาวของตระกูลเฟิงเป็นคู่ที่เหมาะสมกับน้องเก้าของเขามาก มีใครดีกว่านี้ที่ทำให้ผู้คนทรมานด้วยความคิดมากมายของพวกเขาเนื่องจากพวกเขามีอุบายใหม่ ๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เขาหายใจถี่ครั้งสุดท้ายจากนั้นก็เบิกตากว้าง เขาเห็นว่าท้องฟ้าไม่ชัดอีกต่อไปจากวิสัยทัศน์ที่พร่ามัวของเขา จากนั้นเปลือกตาของเขาก็เริ่มตก ขณะที่ตาปิดลงอย่างช้าๆ
ข้าจะตายแบบนี้ไม่ได้ ! เขาคิดว่าบางทีเขาอาจจะไม่มีโอกาสได้ขึ้นครองบัลลังก์ในชีวิตนี้ แต่เขาต้องการที่จะรู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะอธิบายกับชายชราในพระราชวังเกี่ยวกับการฆ่าเขาอย่างโจ่งแจ้งได้อย่างไร ชายชราคนนั้นไม่เคยชอบเขา แต่บุตรชายของตัวเองที่ถูกฆ่าควรจะยากที่จะคืนดีใช่หรือไม่
เขาคิดกับตัวเองเบา ๆ จิตสำนึกของเขาค่อย ๆ จางหายไป และในที่สุดเขาก็ไม่มีแรงที่จะคิดอีกต่อไป
ในทันใดที่ศีรษะของซวนเทียนเย่ก็พับลง พระชายาเซียงซึ่งยืนอยู่บนบันไดที่ไปยังตำหนักเซียงก็รู้สึกได้ว่าขาของนางยื่นออกมาขณะที่นางนั่งอยู่บนพื้น บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้างๆ นางรีบประคองนาง แต่ได้ยินนางพูดว่า “องค์ชายตายแล้ว ดีแล้วเพคะที่พระองค์ตาย พระองค์จะไม่สามารถทำร้ายข้าได้อีกแล้ว พระองค์จะไม่สามารถทำร้ายคนอื่นได้อีกแล้วเพคะ”
ในเวลานี้คังอี้กำลังคิดว่าซวนเทียนเย่เสียชีวิต เฉียนโจวควรร่วมมือกับใคร ? เฉียนโจวต้องได้รับสามมณฑลทางเหนือสุดของราชวงศ์ต้าชุน ฮ่องเต้องค์ใหม่ของราชวงศ์ต้าชุนต้องเป็นพันธมิตรของเฉียนโจว
เฟิงจินหยวนกำลังคิด :ซวนเทียนเย่เสียชีวิตแล้ว ? องค์ชายที่เขาใช้เงินไปมากขนาดนั้นตายไปแล้วเหรอ ? เขาสามารถรับเงินคืนได้หรือไม่ ?
ในเวลานี้ทุกคนมีความคิดมากมายที่สะท้อนอยู่ในใจของพวกเขา แม้แต่บ่าวรับใช้ของตำหนักเซียงก็ยังคิดอยู่ เจ้านายของพวกเขาตายไปแล้ว พวกเขาจะทำอย่างไร?
ชายชราที่ช่วยเขียนถึงหนังสือยินยอมตายก็รู้สึกว่าขาสั่น เขาเป็นผู้สอน ที่ปรึกษา และผู้ช่วย เขารู้เรื่องของซวนเทียนเย่มาก ด้วยซวนเทียนเย่ที่กำลังจะตาย ใครจะรู้ว่ามีกี่คนที่จะหมายชีวิตเขา เขาจะสามารถหลบหนีได้หรือไม่ ?
แต่มีเพียงเฟิงหยูเฮงเท่านั้นที่รู้ว่าซวนเทียนเย่ยังไม่ตาย !
เขายังมีชีพจรอยู่ดังนั้นเขายังมีชีวิตอยู่ มันไม่ได้ออกมาจากความเมตตา นางแค่คิดว่าถ้านางฆ่าองค์ชายนั่น จะเป็นการยั่วยุฮ่องเต้อย่างเปิดเผยหรือไม่ ? แม้ว่านางจะมีหนังสือยินยอมตาย ถ้าฮ่องเต้ไม่พอใจ ใครจะสนใจว่านางมีหนังสือยินยอมตาย ด้วยข้ออ้างใด ๆ เขาสามารถฆ่านางได้
แน่นอนว่านางไม่เชื่อว่านางจะตาย ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดนางมีมิติช่วยชีวิต แม้ว่านางจะต้องใช้เวลาในการรอคอยในมิตินั้น นางก็สามารถรอจนกว่าฮ่องเต้จะเสียชีวิต
แต่ซวนเทียนหมิงล่ะ ?
นางไม่สามารถซ่อนอยู่ในมิติกับซวนเทียนหมิงใช่หรือไม่ ? ชายที่โตแล้วซ่อนตัวอยู่ข้างในนั้น เขาจะไม่ตายจากภาวะซึมเศร้าหรือ ?
ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานซวนเทียนหมิง เขาสามารถให้ความช่วยเหลือได้อย่างเปิดเผยและเป็นความลับ แต่ทุกอย่างซวนเทียนหมิงก็ต้องแข่งขันกันคนอื่น ถ้าไม่ใช่เพราะอำนาจของกองทัพภาคตะวันตกเฉียงเหนือ หากไม่มีการช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่บางคนอย่างลับ ๆ ไม่ว่าฮ่องเต้จะชื่นชอบพระโอรสองค์ที่เก้าของเขามากแค่ไหนก็ตามมันก็ไร้ประโยชน์
นางไม่สามารถปล่อยให้ความพยายามของซวนเทียนหมิงที่ทำมาสูญเปล่าเพราะเรื่องนี้ การสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของนางจะเป็นทางเลือกสุดท้ายของนาง แต่มีเทคนิคมากมายที่ต้องคิด นางไม่ต้องการที่จะมีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในสถานการณ์ของซวนเทียนหมิง
ในขณะที่นางกำลังคิดนางก็คลายแส้โดยไม่รู้ตัว หัวที่ตกลงมาแล้วก็เริ่มหายใจแผ่ว ๆ
แต่ใครจะรู้ว่าในเวลานั้นพระชายาเซียงที่นั่งอยู่บนพื้นก็คลานไปหาเฟิงหยูเฮง เมื่อนางไปถึงคว้าแส้ของเฟิงหยูเฮงไว้แน่น โดยไม่ต้องกังวลว่ามันจะทำให้นางเลือดออก นางดึงแส้ ในขณะที่ดึง นางกล่าวว่า “อาเฮง พี่สะใภ้สามรู้ดีว่าเจ้าต่อสู้มานานและคงหมดแรง ไม่เป็นไรถ้าเจ้าหมดแรง พี่สะใภ้สามก็ยังมีแรงบ้าง พี่สะใภ้สามจะช่วยเจ้าดึงเอง ! พี่สะใภ้สามจะช่วยเจ้าบีบคอเขาจนตาย ! ”
ทุกคนมึนงง แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าองค์ชายเซียงและพระชายาเซียงห่างเหินกัน แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าพระชายาเซียงจะเกลียดเขามากขนาดนี้ !
เมื่อนางลงมือทำ ผู้คนในตำหนักเซียงไม่สามารถเพิกเฉยต่อสถานการณ์นี้ได้ พ่อบ้านและนางกำนัลบางคนรีบวิ่งไปดึงพระชายาเซียงในทันที นางกำนัลก็ค่อนข้างฉลาด ในขณะที่ดึงนาง เขาพูดว่า “พระชายาอาการกำเริบ ? นี่คือพระสวามีของพระชายา ! ได้สติเร็วเพคะ ! ”
คำพูดที่ไม่ดีช่วยพระชายาเซียงหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ แม้ว่าฮ่องเต้ทรงตรัสถามในอนาคตจะได้อ้างได้ว่านางป่วย ?
เฟิงหยูเฮงไม่ได้ใช้ความแข็งแกร่งในเวลานี้อีกต่อไป นางจับแส้เท่านั้น พลังทั้งหมดมาจากพระชายาเซียง นางรู้ว่าพี่สะใภ้เกลียดซวนเทียนเย่ นางกำลังพิจารณาด้วยว่าการตายขององค์ชายสามเกิดขึ้นด้วยน้ำมือของพระชายาเซียง นางจะถูกพิจารณาแยกจากอาชญากรรมนี้หรือไม่ ?
เมื่อคิดอีกครั้ง นางก็ไม่ได้คืนดีกัน นางต้องการที่จะแก้แค้น เป้าหมายในการแก้แค้นของนางจะต้องตายด้วยมือของนาง จึงจะถือว่านางแก้แค้นสำเร็จ การมีคนอื่นจัดการแทนนั้นมันไม่ถือว่านางได้แก้แค้น
เมื่อคิดอย่างนี้ นางก็ยื่นมือออกมาและแตะที่จุดชีพจรบนข้อมือของพระชายาเซียงเบา ๆ พระชายาเซียงรู้สึกเจ็บที่ข้อมือของนางเพราะนางไม่สามารถจับแส้ นางปล่อยแส้ทันที หลังจากที่นางปล่อย นางอยากจะลองหยิบมันขึ้นมาอีกครั้ง อย่างไรก็ตามนางถูกดึงกลับโดยนางกำนัล
ทุกคนได้ยินพระชายาเซียงเปล่งเสียงกรีดร้องอย่างรุนแรง “อาเฮงฆ่าเขา ! ฆ่าเขา ! ซวนเทียนเย่จะต้องไม่มีชีวิตอยู่ ! เจ้าต้องฆ่าเขา ! ”
เฟิงจินหยวนก็พูดออกมาด้วย อย่างไรก็ตามเขาพูดสิ่งที่ตรงกันข้าม “อาเฮงคิดให้ดี เจ้าต้องคิดให้ดี ! ” ในขณะที่พูดสิ่งนี้เขาดึงคังอี้อย่างแรงหวังว่าคังอี้จะพูดคำแนะนำเล็กน้อย ไม่ว่าในกรณีใดเขาหวังว่านางจะถ่วงเวลา เขาส่งคนไปที่พระราชวังอย่างลับ ๆ เพื่อรายงานต่อฮ่องเต้
แต่คังอี้ไม่ตอบสนองแม้แต่น้อย นางจ้องมองทั้งสองคนตรงหน้านางด้วยความมึนงงเล็กน้อย
ในช่วงเวลานี้นางจะพูดอะไรได้บ้าง เมื่อองค์ชายสามได้รับบาดเจ็บในระดับนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเฟิงหยูเฮงปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่หรือไม่ แม้ว่านางจะปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ มีโอกาสที่เขาจะฟื้นตัวหรือไม่ ? หากเขาไม่สามารถฟื้นตัวได้ ความแตกต่างระหว่างการมีชีวิตอยู่กับการตายคืออะไร
เฟิงหยูเฮงสูดลมหายใจลึกและดึงแส้ให้แน่นอีกครั้ง นางไตร่ตรองเป็นครั้งสุดท้ายนางควรฆ่าหรือปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่หรือไม่ ?
ในเวลานี้ลมพัดมา นางต้องการที่จะหลบหลีก แม้กระนั้นนางรู้สึกว่าแม้ลมจะมาหานาง แต่ก็ไม่มีเจตนาร้ายใด ๆ แต่มันก็ค่อนข้างคุ้นเคย…
