Translator : Muntra / Author
โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.142 – ปล้นผลไม้สมาธิ
“อ่า ถึงนายไม่พูดฉันก็คิดแบบนั้นอยู่พอดี วันนี้ฉันคงหลับสนิท เพราะเหนื่อยเกินกว่าที่จะไปมัวคิดถึงเรื่องอื่นแล้ว”
ว่าจบ จ้าวหยูก็มุดไปเข้านอนอย่างรวดเร็ว
ในช่วงค่ำถึงเที่ยงคืน ยังเป็นโจวฮ่าวกับจางเทียนที่เฝ้ายาม หลังเที่ยงคืนเป็นฉินเฟิง และโชคดีที่ตลอดทั้งคืน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
วันถัดมา ทั้งสี่ก็เร่งฝีเท้ามากขึ้น มุ่งหน้าต่อไปเรื่อยๆ!
อันที่จริงในตำแหน่งนี้ มีนักเรียนจากสถาบันอื่นลดน้อยลงไปมาก เพราะปัจจุบัน น่าจะเหลือแค่ทีมที่แข็งแกร่งหรือไม่ก็ทีมที่โชคดีมากจริงๆเท่านั้น ถึงจะสามารถล่วงล้ำเข้ามาในใจกลางสวนล่าใบไม้ผลิได้
ตัวอย่างเช่นนายพลสัตว์ร้ายที่เจอเมื่อวาน สำหรับนักเรียนธรรมดาๆ มันคือการดำรงอยู่ที่น่าหวาดกลัว มิอาจโค่นล้มได้
ทั้งสี่เดินทางไปอย่างรวดเร็ว และใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียว ในที่สุดก็มาหยุดยืนอยู่บนไหล่เขาเล็กๆ
ใต้ไหล่เขาเป็นสนามหญ้าสีเขียว มันเขียวชะอุ่มชนิดไม่มีพืชพันธ์ขนาดใหญ่ใดๆผุดงอกขึ้นมาเลย และเส้นทางบนสนามหญ้าเบื้องหน้า มันนำไปสู่ต้นไม้ที่วาววับและโปร่งใสตรงใจกลาง ชวนดึงดูดสายตาของผู้คน
ลำต้นไม้ราวกับถูกสลักขึ้นมาจากคริสตัล ใบของมันคล้ายเกล็ดหิมะ มีแม้กระทั่งเถาวัลย์เหมือนแท่งน้ำแข็งที่ห้อยลงมาตามกิ่งไม้
ซึ่งท่ามกลางกิ่งไม้ที่ว่า มีผลไม้สีเข้มขนาดใหญ่กว่า 3 ผลแขวนอยู่ ดูเด่นชัดเป็นพิเศษ และมันเป็นอื่นใดไปไม่ได้นอกจาก—
—ผลไม้สมาธิ!
“ไม่ผิดแน่ นั่นมันต้นไม้สมาธิ!” จ้าวหยูร้องอุทาน
การดำรงอยู่ดังกล่าว แตกต่างจากพืชในพื้นที่รอบนอกอย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตาม ที่ใต้ต้นไม้สมาธิ เห็นได้ชัดว่ามีคนไปถึงก่อนแล้ว!
แต่ไม่ว่าจะทำยังไง พวกเขาก็ไม่สามารถเข้าไปประชิดต้นไม้สมาธิได้เลย ปีนขึ้นไปก็ไม่ได้ เพราะมันสูงถึง 30 เมตร ไหนจะถูกโจมตีโดยมันอีก
ใช่แล้วล่ะ ท่านอ่านไม่ผิด ต้นไม้สมาธิต้นนี้มิใช่พืชวิญญาณธรรมดาๆ หากแต่มันเป็นพืชกลายพันธ์!
และยังเปี่ยมไปด้วยสติปัญญา!
ขณะนี้ ต้นไม้สมาธิอาละวาดอย่างหนัก ใบเกล็ดหิมะปลิวว่อนไปทั่ว ฟาดโจมตีเข้าใส่ทุกคนที่ต้องการเข้าใกล้มัน
เนื่องจากผลไม้ที่เปรียบดั่งลูกๆของมัน เกือบทั้งหมดได้ถูกขโมยไปเมื่อวันแรก ดังนั้นเวลานี้ต้นไม้สมาธิจึงโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก และหากมีใครคิดหมายจะฉกชิงผลสมาธิจากมันไปอีก … ก็จะได้รับรู้ว่า ยามที่ต้นไม้สมาธิโกรธ มันจะเป็นเช่นไร!!
“บัดซบเอ๊ย! ไอ้ต้นไม้สมาธินี่มันจะแข็งขืนเกินไปหน่อยไหม?”
“อาละวาดโจมตีเป็นวงกว้างถึงขนาดนี้ แล้วพวกเราจะเข้าไปเอาได้ยังไง!”
“เร็วเข้า ทุกคนช่วยกันเบี่ยงเบนความสนใจ ถ่วงเวลาเอาไว้ ปกป้องพวกผู้ใช้อบิลิตี้!”
ทั้งหมดตกอยู่ในความอลหม่าน
สายตาของฉินเฟิงกวาดมองไป และพบว่านักเรียนจากอีกหลายสถาบันล้วนอยู่กันพร้อมหน้าที่นี่ จะขาดก็แต่นักเรียนสถาบันซิต๋าเท่านั้น
แต่นั่นเพราะนักเรียนทรงพลังของซิต๋า ถูกฉินเฟิงกำจัดไปแล้วระหว่างทางมาที่นี่
กล่าวได้ว่า พวกเขาโชคร้ายสุดๆในงานล่าปีนี้
แต่ปัจจุบันก็ยังมีผู้คนอีกมากกว่า 100 ทั้งหมดล้วนเป็นนักเรียนชั้นยอดจาก 3 สถาบัน ได้แก่ ตงหลิน , ฮุนหนาน และเฉิงหยาง —เป็นทีมลำดับ 1 และ 2 ทั้งสิ้น
“มีคนอยู่เยอะเกินไป” จางเทียนขมวดคิ้ว แต่ต้นไม้สมาธิเองก็อาละวาดหนักไม่แพ้กัน คนเหล่านั้นเลยต้องปกป้องผู้ใช้อบิลิตี้ของพวกเขา และยืนชิดกันมากๆ ดังนั้นน่าจะสามารถอาศัยช่องว่างนี้ได้!
“พวกเราเองก็ลงไปกันบ้างเถอะ” ฉินเฟิงก้าวนำไปข้างหน้า
“แล้วไม่ต้องกังวลไป เพราะพวกเขาจะไม่โจมตีเราหรอก ตรงกันข้าม คงร่วมกันสู้มากกว่า ถึงตอนชิงผลไม้สมาธินู่นแหละถึงค่อยหันมาจัดการกันเอง เพราะถ้าปะทะกันตั้งแต่แรก คงไม่มีใครได้ครอบครองผลไม้สมาธิ”
“นั่นสินะ เป็นอย่างที่นายว่า!” โจวฮ่าวกล่าว พลางก้าวตามฉินเฟิง
จ้าวหยูเองก็ตามไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานทั้ง 4 ก็อยู่ห่างจากต้นไม้สมาธิราวๆ 30 เมตร
โครมคราม!
ต้นไม้สมาธิฟาดอาละวาดหนักหน่วงขึ้นอย่างกระทันหัน มันแสดงท่าทีคุกคาม เหวี่ยงสะบัดเถาวัลย์ทั้งหมดพุ่งตรงมาทางฉินเฟิง!
เห็นได้ชัดว่ามันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของผลไม้สมาธิที่ถูกเขาชิงไปก่อนหน้านี้
และไป๋หลีโด้เอาผลไม้ไปกว่า 27 ผลในคราวเดียว เหลือทิ้งไว้ให้มันแค่ 3 ผลเท่านั้น ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลย ว่ามันอยากจะฆ่าพวกเขามากขนาดไหน
แล้วแบบนี้จะไม่ให้ต้นไม้สมาธิโกรธแค้นได้อย่างไร?
จ้องมองไปยังการโจมตีอันบ้าคลั่ง สมาธิของฉินเฟิงพลันเพ่งไปในดวงตา
เขาไม่อาจคาดคำนวณความแข็งแกร่งของมันจากเดือนปีที่ต้นไม้เติบใหญ่ได้ หากแต่ช่วงจังหวะที่มันโจมตีเข้ามา เขาถึงรู้สึกได้ทันทีว่า—
—มันอยู่ในเลเวล F !
ฉินเฟิงไม่ต้องการให้เพื่อนของเขาได้รับบาดเจ็บเพราะตัวเอง ดังนั้นตัดสินใจลงมือทันที
ชิ้ง!
มีดกษัตริย์ครามถูกชักออกจากฝักเป็นครั้งแรกในสวนล่าใบไม้ผลิ
“มีดเปลวเพลิง!”
เปลวเพลิงพลันลุกโหมแนบลงกับใบของมีดกษัตริย์คราม ยืดยาวออกไปไกลกว่า 1 เมตร
ฉินเฟิงร่ายระบำเป็นท่วงทำนอง เถาวัลย์ที่ฟาดโจมตีเข้ามาถูกสะบั้นไม่มีหลงเหลือ ร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน
ช่างเป็นการป้องกันที่สมบูรณ์แบบและน่าตื่นตาตื่นใจ!
ยิ่งไปกว่านั้น ดวงตาของฉินเฟิงยังหรี่แคบลง พลังสมาธิปะทุโหมขึ้นอีกครั้ง
ฉับ!
กิ่งไม้ที่เดิมทีนิ่งสงบ และไม่ว่าทั้งต้นจะเคลื่อนไหวอย่างไร ผลไม้สมาธิก็ไม่มีทีท่าว่าจะสั่นไหวเลย แจ่จู่ๆมันก็ร่วงหล่นลงอย่างกระทันหัน
—กระทันหันเกินไป!
ผลไม้สมาธิเป็นผลที่ได้รับการบ่มเพาะมาเป็นพิเศษจนเติบใหญ่ และวิธีการเก็บเกี่ยวมันเองก็ยากเป็นพิเศษเช่นกัน มันไม่สามารถร่วงหล่นลงมาได้ด้วยการโจมตีอย่างรุนแรง หากแต่คุณสามารถทำได้แค่ใช้พลังสมาธิเด็ดมันเท่านั้น
และต้องพลังสมาธิที่เกือบจะก้าวขึ้นสู่เลเวล F เท่านั้นถึงจะสามารถเก็บเกี่ยวมันได้
แต่แน่นอน ว่าการโจมตีอย่างต่อเนื่องเอง ก็ยังสามารถทำให้ก้านผลไม้ที่ห้อยอยู่กับกิ่งของต้นสมาธิคลายตัวลงเช่นกัน
ดังนั้นนักเรียนจากอีกสามสถาบัน เลยพยายามทุ่มโจมตีตลอดเวลา และมันกินเวลายาวนานกว่า 2 ขั่วโมงเต็ม
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากที่ฉินเฟิงมาถึง และโจมตีไปเพียงกระบวนท่าเดียว จะสามารถทำให้ผลไม้สมาธิร่วงตกลงมาได้จริงๆ
“เฮอะ! ไอ้ลูกหมาโชคดี!”
“รีบไปคว้ามันเอาไว้เร็ว!”
“ผลไม้สมาธิจะต้องตกเป็นของพวกเรา!”
นักเรียนรอบบริเวณแตกฮือ
จ้าวหยูเองก็เคลื่อนไหวด้วยเช่นกัน
“จงลอยขึ้น!” พลังสมาธิของจ้าวหยูไม่แข็งแกร่งเท่ากับฉินเฟิง ที่สามารถถึงขั้นโจมตีจนผลไม้สมาธิร่วงตกลงมาในคราวเดียว แต่พลังของเธอก็ยังมากพอที่จะดึงเอาวัตถุบางอย่างผ่านอากาศเข้าหาตัวเอง
เมื่อผลไม้สมาธิตกลง ก็ย่อมเป็นธรรมดาที่จะเริ่มถูกฉกชิง!
พลังสมาธิของจ้าวหยูระเบิดออก และมันเป็นพลังแรกที่ไปถึงตำแหน่งของผลไม้สมาธิ
ทว่าผู้ใช้อบิลิตี้จากสถาบันอื่นเองก็ไม่ใช่พวกกินหญ้า ฝั่งเขาเองก็โถมพลังสมาธิเข้าควบคุมมันเช่นกัน
เวลานี้ผลไม้สมาธิแกว่งไกวไปมากลางอากาศอย่างบ้าคลั่ง! หลายพลังถาโถมเข้าหมายจะยึดครองมัน ทั้งหมดยื้อยุทธแย่งชิง
วูซซซ!
แต่ในจังหวะนั้นเอง ผ้าสีขาวผืนหนึ่งพลันโฉบออกไป โอบรัดพันรอบผลไม้สมาธิ และอีกด้านหนึ่งของปลายผ้าขาวนี้ —
—ตกอยู่ในมือของจางเทียน!
ด้วยพละกำลังภายนอกอันแข็งกร้าว จางเทียนสามารถกระชากผลไม้สมาธิมาสู่เงื้อมมือของเขา และไม่ต้องสงสัยเลยว่า ผ้าสีขาวที่จางเทียนถืออยู่ในมือ แท้จริงแล้วมันคือผ้าพันแผล!
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน ว่ามันจะสามารถนำมาใช้แบบนี้ได้ด้วย!
เมื่อเห็นจางเทียนชิงตัดหน้า คนอื่นๆก็กลายเป็นโกรธเกรี้ยว
“วางผลไม้สมาธิลงเดี๋ยวนี้!”
คนอื่นๆตะโกน และเริ่มทยอยกันพุ่งโถมเข้าโจมตีจางเทียน
แต่ในตอนนั้นเอง เสียงฉับ ฉับ! อีกสองครั้งพลันดังขึ้น
ปรากฏว่าเป็นอีกสองผลไม้สมาธิร่วงตกลงมาจากต้น
ต้นไม้สมาธิกรีดกรายเถาวัลย์ โบกสะบัดอย่างบ้าคลั่ง กวาดนักเรียนที่คิดเข้าใกล้ออกไป
“สารเลว!”
ในเวลานี้ นักเรียนจากสถาบันอื่นๆเพิกเฉยต่อผลสมาธิที่จางเทียนชิงไปได้ มือของทั้งหมดเร่งพุ่งยื่นไปชิงผลไม้สมาธิอีกสองที่ร่วงตกลงมา
จ้าวหยูไม่น้อยหน้า ล็อคตำแหน่งไปยังผลไม้สมาธิอย่างรวดเร็ว พลังสมาธิของเธอถูกกระตุ้นใช้งานอีกครั้ง การต่อสู้ช่วงชิงเริ่มต้นขึ้นอีกครา
จางเทียนเองก็ต้องการร่วมชิงมันเช่นเดียวกัน แต่คราวนี้คนอื่นตอบสนองได้ทัน
แถ๊ดๆๆ
ห่ากระสุดถูกยิงออก ผ้าพันแผลของจางเทียนขาดวิ่น ไม่ว่ากำลังภายในที่อัดฉีดลงไปจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่สุดท้ายมันคือผ้าพันแผล ไม่มีอะไรมากไปกว่าผ้าโปร่งๆที่บอบบาง
แต่เสียงปืนดูเหมือนว่าจะไม่หยุดลงเพียงเท่านั้น มันยังดังกังวานต่อเนื่อง การต่อสู้ชุลมุนปะทุขึ้น
ฉินเฟิงและคนอื่นๆถูกรุมถล่มโจมตีอย่างบ้าคลั่ง กระสุนนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้ามา
“ฮ่า!”
ฉินเฟิงตะคอกเย็นชาคำหนึ่ง ห่ากระสุนที่บินเข้ามาใกล้ นัดแล้วนัดเล่าพลันหยุดนิ่งกลางอากาศ
“จงหวนคืน!”
พลังสมาธิถูกอัดฉีดลงไปในกระสุน กระสุนทั้งหมดวกกลับเข้าหาผู้ที่ยิงมันออกมาทันที
“อั๊ก!”
“อ๊ากกกกกก!”
“นี่มันพลังสมาธิสะท้อนกลับ …. เป็นไปได้ยังไงกัน!”
ปรากฏเสียงกรีดร้องน่าเวทนาดังขึ้นต่อเนื่อง หลายคนแทบไม่อาจทำใจเชื่อได้
เพราะผู้ที่จะชำนาญเทคนิคดังกล่าว ถือว่าหาได้ยากยิ่งในหมู่นักเรียน และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ การสะท้อนกระสุนกลับนับร้อยในคราวเดียว เป็นอำนาจอันน่าสยดสยองเกินจะบรรยาย!
