โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ【之全能大師 】 – ตอนที่ 172

Provider : Muntra

โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.172 – ปิดล้อมรังมด

สองวันต่อมา กำแพงรอบนอกรังมด ในที่สุดก็เสร็จสมบูรณ์

ปัจจุบัน ภายในรังมดยังคงสงบมาก แต่ใครจะรู้ จากนี้ไปมันเกิดอะไรขึ้น!

“เริ่มถ่ายเทพลังงานเหลว!”

“เตรียมตาข่ายกักกัน!”

“คนธรรมดาถอยออกมา!”

“มือปืนกับผู้ใช้อบิลิตี้เตรียมตัวให้พร้อม”

“รอฟังสัญญาณ!”

คำสั่งแล้ว คำสั่งเล่าถูกถ่ายทอดออกมา

ฉินเฟิง , ไป๋หลี และคนอื่นๆยืนอยู่บนตึกสูง เฝ้ามองไปยังรังมดเบื้องล่าง สภาพของรังมดในตอนนี้ ดูคล้ายกับกำลังถูกใส่ไว้ในชามถ้วยใหญ่

ข้างกายพวกเขา เป็นชิหลงที่ยืนหยัดทรนง ทั้งยังมีปืนใหญ่แก่นพลังงานขนาดมโหฬารอยู่เบื้องหน้าเขา มันสาดแสงสีเงินของจักรกล เปล่งประกายสะท้อนกับรังสีจากดวงอาทิตย์

อย่างไรก็ตาม ที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุด มิใช่ตัวจักรกลขนาดยักษ์นี้ แต่เป็นกระสุนปืนใหญ่ของมันต่างหาก

กระสุนนี้ยามอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ มันสะท้อนหักเหและเปล่งรังสีแสงสีเงินออกมา เป็นขีปนาวุธที่มีความสูงกว่า 2 เมตร และเส้นผ่านศูนย์กลาง 30 ซม.

บ่งบอกชัดว่ากระสุนนัดนี้ วัสดุที่ใช้ทำมันคือแก่นพลังงานระดับราชันย์สัตว์ร้าย!

แต่โชคยังดีที่การสร้างมัน ยังไม่ถึงกับต้องใช้แก่นพลังงานทั้งก้อนโดยสิ้นเชิง หนึ่งแก่นพลังงาน สามารถผลิตเป็นกระสุนได้หลายนัด

ถึงอย่างนั้น ก็ยังถือว่าฟุ่มเฟือยเกินไปอยู่ดี!

เพราะแก่นพลังงานของราชันย์สัตว์ร้ายเลเวล E น่ะ มูลค่าขั้นต่ำก็ปาเข้าไปกว่า 300 ล้านเหรียญแล้ว!

“เฮ้อ … คราวนี้ไม่รู้ว่าฉันจะขาดทุนหรือกำไร ทั้งหมดคงต้องฝากฝังไว้กับเจ้าลูกรักนัดนี้” ชิหลงถอนหายใจ

“คราวนี้ยังไงคุณก็ต้องได้รับผลประโยชน์ไม่มากก็น้อยแน่นอน” ฉินเฟิงกล่าว

“นั่นสินะ ยืดเยื้อไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา รีบๆทำให้มันจบไปจะดีกว่า อีกอย่าง ฉันก็อยากจะสร้างผลงานให้เหมือนกับคุณบ้าง” ชิหลงยิ้ม

เนื่องจากความช่วยเหลือของฉินเฟิง ส่งผลให้ภารกิจกู้คืนเมืองหานเป็นไปอย่างรวดเร็ว และหากกำจัดปัญหารังมดนี้ได้ ชิหลงคงได้รับรางวัลอย่างงามจากพวกระดับสูง และรางวัลที่ว่าอาจมีค่ามากกว่าลูกปืนใหญ่นี่เสียอีก

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ชิหลงก็ตั้งปณิธานแน่วแน่

เขาใส่กระสุนลงในปืนใหญ่ เล็งเป้าไปยังรังมด พลังสมาธิหลั่งไหล ตรึงอยู่กับกระสุนปืนใหญ่ทั้งลูก

ภายในกระสุนเริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ พลังงานภายในมันถูกเร่งเร้าโดยพลังสมาธิ เริ่มหมุนวนอย่างรวดเร็ว

“ไปเลย!”

วินาทีต่อมา ชิหลงกระแทกกดปุ่มชนวน ลูกปืนใหญ่คำรามก้อง ทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้า

อย่างไรก็ตาม ทั้งคนทั้งร่างของชิหลงยังคงนิ่งงัน พลังสมาธิของเขาว่ายวนราวพายุคลั่ง เพียงจ้องมองก็คล้ายรู้สึกยากจะหายใจ

กระสุนลอยสูงขึ้น ทะยานสู่ฟากฟ้าเป็นความสูงกว่า 300 เมตร จึงค่อยหยุดลง คล้ายว่ามันได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว วินาทีต่อมา กระสุนพลันพลิกตลบ เปลี่ยนเส้นทาง ม้วนดิ่งกลับลงมา!

ดิ่งลงด้วยอัตราเร็วที่มากขึ้น เร็วยิ่งขึ้นเรื่อยๆ!

ยังไม่พอ ตรงส่วนหัวของกระสุนปืนใหญ่ยังเริ่มหมุนวน หมุนวนอย่างรุนแรง!

อำนาจของแรงหมุนนี้ ส่งผลให้หัวกระสุนราวกับจักรกลขุดเจาะ ยามสัมผัสกับพื้นดิน มันก็เริ่มทะลวงลงสู่เบื้องล่างอย่างบ้าคลั่ง

ซึ่งกระสุนชนิดนี้ ถูกออกแบบมาเพื่อใช้ต่อสู้กับสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ มีอำนาจในการเจาะเกราะเข้าสู่เนื้อหนังหรือเกล็ดของพวกมันได้ จากนั้นจึงค่อยระเบิดจากภายใน นี่ส่งผลให้อานุภาพทำลายของมันร้ายแรงเป็นอย่างมาก

แต่ปัจจุบัน เนื่องจากรังมดกองพะเนินไปด้วยดินสูงมากเกินไป หากเทียบกับการป้องกันของเหล่าสัตว์ร้ายที่หัวกระสุนต้องเจาะทะลวงผิวหนังตรงๆแล้ว การทะลวงในครั้งนี้นับว่ายากเย็นกว่ามาก มันแตกต่างกันเกินไป!

หัวกระสุนเจาะลึกลงไปใต้ดินกว่า 20 เมตรในพริบตา

ฉินเฟิงกวาดพลังสมาธิ ติดตามวิถีกระสุน แต่เมื่อเขาสำรวจลึกลงไป และทราบถึงความลึกกับจำนวนมดที่อยู่ภายใน มันก็ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวในหัวใจ

เจาะลึกลงไปถึง 30 เมตร!

40 เมตร!

เมื่อควบคุมมาถึงระยะนี้ ชิหลงก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า มันใกล้ถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว

อย่างไรก็ตาม ตำแหน่งนี้ก็ยังไปไม่ถึงใต้สุดของรังมดที่ซ่อนลึกอยู่ใต้ผืนดินอยู่ดี

ใบหน้าของชิหลงเริ่มซีดขาว เขาบังเกิดความรู้สึกขึ้นมาว่า ภารกิจในวันนี้คงไม่ราบรื่นอย่างที่คิดซะแล้ว!

ชิหลงกัดฟันกรอด ระดมพลังสมาธิปะทุขึ้นทันใด ตัดสินใจหยุดเพียงเท่านี้ ก่อนจะหลุดจากการควบคุมมัน

“จงระเบิดออก!”

สิ้นเสียงนี้ วินาทีถัดมา ใต้ผืนดินเบื้องล่างพลันเกิดเสียงคำราม—

—เปรี้ยงงงงงง!!

บังเกิดการสั่นสะเทือนจากใจกลางรังมดที่ถูกปิดล้อมในถ้วยชามใหญ่ คลื่นรังสีทำลายแผ่ออกมา กระจายสู่ภายนอก

ผู้คนบางกลุ่มที่ถูกอพยพห่างออกไปหนึ่งกิโลเมตร ยังสามารถสัมผัสได้ถึงการสั่นสะเทือนบนพื้น

ส่วนคนธรรมดาที่ถอยไปไกลยิ่งกว่า ทั้งหมดยังไม่อาจฝืนยืนไหว ล้มลงกับพื้น

ฉากนี้ราวกับปฐพีกำลังพิโรธ ระเบิดอารมณ์ด้วยความโกรธแค้น!

ยังไม่พอ การสั่นสะเทือนดังกล่าว ยังส่งผลให้ตึกรามแถวๆนั้นเริ่มพังทลาย ก่อเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ทรุดตัวลงกันเป็นแถบๆ

ภายในรังมดที่ถูกล้อม ฟุ้งไปด้วยฝุ่นผงและหมอกควัน คลื่นพลังงานขนาดยักษ์กระจายไปทั่วทุกหนแห่ง สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่ภายใต้การโจมตีนี้ ถูกบดขยี้ทันที

ภายใต้การระเบิดนี้ จากมุมมองของพวกเขา อย่างน้อยก็น่าจะสังหารมดเหล็กดำไปได้นับหมื่นตัว กระทั่งนางพญามดก็เกรงว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส

ฝุ่นฟุ้งทำให้ผู้คนยากจะมองเห็นสภาพแวดล้อมรอบตัว

“แย่แล้ว แรงระเบิดทำให้แนวป้องกันทางตอนเหนือพังทลายลง รีบไปซ่อมแซมเร็วเข้า!”

“ผู้ใช้อบิลิตี้ลม ช่วยใช้ลมหนุนเป่าฝุ่นควันออกไป!”

“ผู้ใช้อบิลิตี้น้ำ ก็รีบเรียกฝนดับฝุ่นควันเร็วเข้า!”

“อย่าชักช้า! พวกเราต้องรีบรู้สภาพภูมิประเทศ!”

ตึกที่ฉินเฟิงและคนอื่นๆยืนอยู่ เป็นธรรมดาที่จะได้รับผลกระทบ ทว่าเนื่องจากมีเพียงไม่กี่คนที่ยืนอยู่ และทุกคนล้วนทรงพลัง ไม่ว่าใครก็ครอบครองกำลังภายในและพลังสมาธิ ทำให้สามารถย่ำไปในอากาศ เพื่อหลีกเลี่ยงการสั่นสะเทือนจากพื้นดินได้

ฉินเฟิงและไป๋หลีนั่งอยู่บนม้าศึก เขารับรู้ได้ว่าผู้ใช้อบิลิตี้น้ำและลมกำลังช่วยขจัดหมอกควันโดยรอบ อย่างไรก็ตาม พลังสมาธิของฉินเฟิงกลับไม่ยินยอมถอนออกจากรังมดเลย

“ผู้บัญชาการชิพักผ่อนเถอะ ตอนนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง ดูเหมือนจำนวนกองทัพมดจะมากกว่าที่พวกเราคำนวณกันไว้เยอะ ” สีหน้าของฉินเฟิงกลายเป็นเคร่งขรึม ปากเอ่ยออกมาในทำนองสั่ง

ชิหลงที่ใช้งานอาวุธชิ้นนี้ สูญสิ้นพลังสมาธิไปเป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นเขาเองก็ไม่เก่งในด้านต่อสู้ ดังนั้นพยักหน้ารับทันที “เข้าใจแล้ว ระวังตัวด้วยล่ะ”

“รับทราบ”

ฉินเฟิงตอบรับคำหนึ่ง ม้าศึกเริ่มถูกกระตุ้น มันจ้ำไม่กี่ก้าว ก็สามารถมาถึงบริเวณกำแพงปราการ

เวลานี้ฝุ่นควันภายในชามใหญ่ได้หยุดลงแล้ว ที่นี่ถูกระเบิดจนราบเป็นหน้ากลอง ถูกลบเลือนและแตกสลายลงโดยพลังงานที่ทรงพลานุภาพ แปรเปลี่ยนไปจนเกือบจะเป็นเม็ดทราย ทุกเม็ดทรายเล็กๆคล้ายกรวดที่ตกผลึก พวกมันเรืองแสงโปร่งใส ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่สาดส่อง ช่างเป็นความงดงาม อลังการจนผู้คนที่เฝ้ามองรู้สึกตื่นตะลึง

นี่มันสวยมากจริงๆ!

แต่ความสวยงามที่ว่า ก็ถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว

เกิดการสั่นไหวจากเบื้องล่างของเม็ดทราย หลุมบ่อขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเสียงซี่ ซี่ ที่ดังขึ้น

วินาทีต่อมา มดเหล็กดำขนาดใหญ่ก็คืบคลานออกจากหลุม!

ราวกับเป็นสัญญาณเปิดศึก บนหาดทรายสีทอง เริ่มเกิดการจมลง ผุดหลุมนับหลายสิบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ตามต่อด้วยมดเหล็กดำจำนวนมหาศาลที่หลั่งไหลขึ้นมา

อย่างไม่ทันตั้งตัว ฉากนี้ก็เปลี่ยนไปจนดูคล้ายกับพรมสีดำ ไม่นานเกินรอ พรมสีดำนี้ก็เคลื่อนทัพออกสู่ภายนอก

พวกมันโกรธแค้น และต้องการฉีกทึ้งทุกสิ่งที่ขวางหน้าออกเป็นชิ้นๆ!

“ฆ่า!”

“อย่าปล่อยให้พวกมันหลุดแนวกำแพงออกไปได้”

“สู้! ทุ่มโจมตีเข้าไป!”

ผู้คนเปล่งเสียงคำราม โจมตีเข้าใส่มดเหล็กดำที่กำลังปีนป่าย และไต่ขึ้นมาบนขอบชาม(กำแพงปราการ) ที่พวกเขาปักหลักอยู่ บีบบังคับให้พวกมันถอยกลับไป

อย่างไรก็ตาม มดเหล็กดำราวกับคลื่นลูกใหญ่ที่ถาโถม จะอย่างไรก็ไม่ยินยอมถอย จักต้องท่วมทับ ทะลายปราการลงให้จงได้!

ฉากนี้มันน่าสยดสยองเกินไป!

ไม่มีความกล้าหาญใดจะคงอยู่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกองทัพมดขนาดมหึมานี้!!

“พรมโลกันต์!” พลังสมาธิของฉินเฟิงเทลงไป เปลวเพลิงระเบิดออก ร่วงดิ่งลงตามแนวขอบชามใหญ่

ตามขอบชามใหญ่ที่เปรียบดั่งกำแพงปราการ มันถูกเสริมเติมด้วยพลังงานเหลว เมื่อถูกโถมความร้อนลงไปโดยไฟของฉินเฟิง ก็เริ่มเกิดปฏิกิริยาต่อกัน กลายเป็นคลื่นไอร้อนกวาดฟุ้งกระจายออกไป

ซี่ ซี่ ซี่ …

คลื่นไอร้อนโถมเข้าคั่วมดเหล็กดำ ไอระอุทิ่มแทงเข้าไปในเนื้อหนังของพวกมัน

ระหว่างที่ฉินเฟิงเริ่มลงมือเคลื่อนไหว คนอื่นๆที่อยู่โดยรอบก็คิดเหมือนกัน ผู้ใช้อบิลิตี้ไฟเริ่มเรียกลูกไฟออกมา แม้จะไม่ถึงขั้นเจิดจรัส แต่ก็ยังพอจุดพลังงานเหลวให้ลุกไหม้ได้ มือปืนเองก็เริ่มยิงกระสุนจุดชนวนเช่นกัน

เปลวเพลิงลุกโชน แผดเผาโหมกระหน่ำ ขังกองทัพมดเอาไว้ได้โดยสิ้นเชิง เวลานี้ … ต่อให้พวกมันติดปีกก็ไม่สามารถหนีออกมาได้!!!