โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.382 – อำนวยความสะดวก
มังกรย่าหลงเมื่อสบโอกาส มันอ้าปากกว้างอีกครั้ง หมายจะงับฉินเฟิง ฉีกทึ้งเขาเป็นชิ้นๆในคราวเดียว
แต่คนอย่างฉินเฟิงมีหรือจะรั้งรอให้ถึงเวลานั้น ความเร็วของเขาทะยานสูงขึ้น ปีกนกยูงพลันลุกไหม้ด้วยท่าก้าวอัคคี พุ่งพรึ่บจากในอากาศ ฉีกไปอีกทาง หลบเลี่ยงการโจมตีถึงตายของศัตรู
มังกรย่าหลงสยายปีก โฉบกายตามไล่ล่า
ฉินเฟิงที่อยู่เบื้องหน้า ทุ่มเทหลบหนีอย่างหนัก
มังกรย่าหลงและฉินเฟิง พริบตาเดียวทิ้งห่างออกจากเมืองรุ่งอรุณ
ภายในเมือง ไคลินและคนอื่นๆไม่มีกระทั่งเวลาจะทันเคลื่อนไหว ดวงตาของทั้งหมดเบิกกว้าง จำเป็นต้องใช้เวลาสักพักหนึ่งเลย ถึงจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“พระเจ้า … เขาต้องเป็นพระเจ้าที่มาเพื่อช่วยเหลือพวกเราแน่ๆ!” คนหนึ่งเอ่ยปากขึ้น
พวกเขาไม่คิดเลยจริงๆ ว่าฉินเฟิงเพียงลำพัง จะสามารถล่อลวงมังกรย่าหลงออกไปได้
“พระเจ้าที่ไหนกัน นั่นคือฉินเฟิง เป็นผู้ใช้พลังจากฝั่งตะวันออก รีบตามเร็วเข้า ไปดูกันว่าจะเป็นยังไงต่อ!”
ไคลินตะโกนเสียงดัง
ผู้ใช้พลังเลเวล D คนอื่นๆเริ่มเคลื่อนไหวทันที
และเมื่อลองนับจำนวนดู กลับพบว่ามีมากกว่า 50 คน!
เมืองรุ่งอรุณก็เหมือนกับปราการชาตง ที่มีผู้ใช้พลังอยู่มากมาย แต่หากจะให้ออกปฏิบัติการ มันจำเป็นต้องเรียกระดมพล และที่เหตุการณ์มันลุกลาม ก็เพราะมังกรย่าหลงโจมตีกะทันหันเกินไป!
สำหรับพวกเขา การกระทำของฉินเฟิงถือว่าช่วยซื้อเวลาอันมีค่าได้มากโข!
อีกฝั่งหนึ่ง ฉินเฟิงล่อมังกรไกลออกมา ข้ามผ่าแสงสลัวในยามค่ำคืน
ฉินเฟิงหลีกเลี่ยงเส้นทางพื้นที่เพาะปลูก ไม่ช้าเขาก็หนีไกลเข้ามาในทุ่งล่า ณ ตำแหน่งใดก็ไม่ทราบ
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะสิ่งสำคัญก็คือมันถึงเวลาแล้ว!
ทั้งคนทั้งร่างของฉินเฟิงหยุดกึก วินาทีต่อมา กลิ่นอายระดับจักรพรรดิพลันฟุ้งไปทั่วบริเวณ
การต่อสู้ในครั้งนี้จะต้องจบลงโดยเร็วที่สุด!
“ตายซะ!”
ร่างของฉินเฟิงกระพริบไหว เพียงก้าวเดียวพุ่งมาถึงลำคอของมังกรใหญ่
มีดกษัตริย์ครามจ้วงแทงลงไปอย่างโหดเหี้ยม!
ความคมของใบมีดย่อมมากกว่าพลังป้องกันของมังกรย่าหลงอยู่แล้ว เพราะยังไงเสีย ตัวมีดได้ถูกเสริมแกร่งด้วยเหล็กดารา และวัตถุดิบของจักรพรรดิสัตว์ร้ายเลเวล D!
มันสามารถแทงทะลุเกล็ดมังกรได้อย่างง่ายดาย
แต่ปัญหาก็คือ มังกรย่าหลงตัวนี้เป็นธาตุไฟ ฉะนั้นมันฉกาจในด้านรูนไฟเช่นกัน มันมีภูมิคุ้มกันไฟ เปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้อยู่บนมีดไม่มีผลต่อมัน
อย่างไรก็ตาม ใช่ว่าฉินเฟิงจะมีท่าเดียวซะที่ไหน!
“กรดยมทูต!”
ของเหลวหนืดสีดำสนิท ดูน่าสยดสยองสาดออกมาจากมือของฉินเฟิงทันใด
นี่คือฝนแห่งความตายฉบับย่อส่วน หลังจากการต่อสู้ครั้งก่อนกับหยานชูว ฉินเฟิงเกิดความคิดที่จะใช้อบิลิตี้ดังกล่าว สำหรับแยกโจมตีศัตรูเพียงตัวเดียว
แทบจะในทันที ของเหลวที่มีฤทธิ์กัดกร่อนสูง เริ่มไหลลงไปตามบาดแผล
ฉ่า!
เฉกเช่นเดียวกันกับกรดซัลฟิวริกที่มี่ประสิทธิภาพสูง มันสามารถละลายผิวหนังของมนุษย์ให้กลายเป็นหลุมบ่อได้ในทันที ฉะนั้นในกรณีของสัตว์ร้ายก็ไม่ต่างกัน
“กี๊ซซซซ!!!”
มังกรกรีดร้องน่าเวทนา คอของมันพลันเชิดขึ้น เปลวไฟอุณหภูมิสูงเริ่มลุกท่วม ดูเหมือนว่ามันต้องการใช้รูนไฟผลักดันรูนมืดออกไป
“พลังพิเศษดูดกลืน!”
ฉินเฟิงระเบิดอบิลิตี้ติดตัวออกมา เปลวเพลิงโดยรอบถูกดูดแยกออกมาจากมังกรทันที เวียนว่ายเป็นวังวนในอากาศ ก่อนถูกละลายมารวมเข้าตรงหว่างคิ้วของฉินเฟิง
เวลานี้ รูนไฟถือว่าใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไป!
ทว่ามังกรย่าหลงเป็นสัตว์ร้ายระดับราชันย์ สติปัญญาของมันสูงส่งมาก วิธีแรกไม่ได้ผล มันก็งัดวิธีต่อไปมาใช้ทันที
มังกรกระพือปีกอย่างบ้าคลั่ง สะบัดคอเร่าๆด้วยความเจ็บปวด ต้องการสลัดฉินเฟิงให้หลุด
แต่ฉินเฟิงราวกับหนอนไชกระดูก สองเท้าของเขาหยั่งลึกดั่งหินผา ไม่ต่างไปจากปลิงที่คอยเกาะกินเลือดบนบนตัวของมังกรย่าหลง
ไม่นานเกินรอ พลังของกรดยมทูตก็เริ่มเห็นผล
เนื้อหนังเริ่มเน่าเสีย หลุดรุ่ยจนเผยให้เห็นกระดูกหนาสีเขียว –กระดูกคอของมังกร!
ไม่มัวเสียเวลา มีดกษัตริย์ครามของฉินเฟิง วาดสะบัดอย่างรุนแรง
“เทคนิคลับเหิงหลง!”
“ทักษะลับกลืนดารา!”
อำนาจอันลึกลับพวยพุ่งออกมา พละกำลังกระชากไหว ทะยานขึ้นเป็นสองเท่า
เพียงพริบตาเดียว พละกำลังของฉินเฟิงลุกฮือไปอีกขั้น น่าหวั่นเกรงราวกับสามารถยกขุนเขาและแม่น้ำได้
วินาทีต่อมา คมของมีดษัตริย์ครามก็เฉือนลงเป้าหมายของมัน
ชิ้ง!
ภายในคมมีดเดียว กระดูกคอถูกสะบั้นอย่างเรียบเนียน
รูม่านตาของมังกรย่าหลงฉายชัดถึงความหวาดกลัว ประกายแห่งชีวิตค่อยๆหมองลง ศีรษะใหญ่ของมันห้อยตก 90 องศา ดูผิดธรรมชาติเป็นอย่างยิ่ง
ต่อมา ทั้งร่างของมันก็ทิ้งดิ่งลงกับพื้นเสียงดังโครม!
มังกรย่าหลง — ตาย!
ฉินเฟิงย่ำเท้าเล็กน้อย ดีดตัวออกจากร่างของมังกร กวาดตามองร่างอันใหญ่โตของมัน
“ดูเหมือนว่าในสุสานเทพสงคราม จะได้รับเลือดมังกรไปเติมซะแล้ว”
ขณะคิด ฉินเฟิงก็เร่งเร้าพลังสมาธิ
“จงกลับคืน”
รูนมืดถูกเรียกออกมาจากคอของมังกร เนื้อหนังของมันไม่ถูกกัดกร่อนอีกต่อไป
ฉินเฟิงตัดเนื้อส่วนที่เน่าเสียออก จากนั้นก็ส่งมังกรย่าหลงเข้าไปในสุสานเทพสงคราม
ร่างของมันใหญ่โตเทียบได้กับตึก 6 ชั้น แต่โชคยังดี ที่ชั้นแรกของสุสานเทพสงครามกว้างขวางพอ มิฉะนั้นคงไม่สามารถรองรับมันได้
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ณ ภายในสุสานเทพสงครามเวลานี้ วังเฉินและคนอื่นๆที่ฝึกฝนพลันสติหลุดลอย
ดวงตาทั้งหมดของพวกเขาเบิกกว้าง
“ลูกพี่เหมือนจะฆ่าราชันย์สัตว์ร้ายได้อีกแล้ว”
“นี่มันมังกรย่าหลง!”
“เร็วเข้า รีบเก็บรวบรวมเลือดมังกรเร็ว!”
ผู้คนในสุสานเทพสงครามผุดลุก วิ่งกันจ้าละหวั่น ขณะเดียวกัน ทางฝั่งฉินเฟิง เมื่อการต่อสู้จบลง พวกไคลินและคนอื่นๆก็มาถึงพอดี
พวกเขาเห็นการต่อสู้ของฉินเฟิงจากระยะไกล –ด้วยกำลังของตนเพียงลำพัง แต่กลับสามารถสังหารมังกรย่าหลงได้ พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
“พระเจ้า … ฉินเฟิงนายต้องเป็นผู้ส่งสารจากพระเจ้าแน่ๆ นายช่างน่าอัศจรรย์!” ไคลินอุทาน
ฝูงชนโดยรอบ ก็เริ่มเอ่ยคำสรรเสริญเช่นกัน
“คุณได้ปกป้องเมืองของพวกเราเอาไว้”
“ฮีโร่!”
เครดิตปกป้องเมืองฉินเฟิงรับเอาไว้ได้ แต่เรื่องฮีโร่เขาขอปฏิเสธ
เพราะสิ่งที่เรียกว่าฮีโร่ มันเป็นเพียงคำกล่าวที่ผู้ปกครองมักจะเอ่ยเพื่อชักจูงจิตใจให้ผู้คนรู้สึกสงบตลอดมา
ฮีโร่น่ะหมายถึงตัวแทนของการช่วยเหลือ!
ในขณะที่ฉินเฟิงเชื่อเสมอมา ว่าตัวเขาคือผู้ปกครอง ไม่ใช่ฮีโร่
“เอาล่ะๆ หยุดยอผมได้แล้ว ผมก็แค่กลัวว่ามังกรย่าหลงจะทำลายดอกไม้หยาดน้ำตาในไร่ก็เท่านั้นเอง พวกมันเป็นสินค้าที่ผมจะซื้อ” ฉินเฟิงกล่าว
ไคลินไม่คิดเลย ว่าฉินเฟิงจะยึดติดกับดอกไม้หยาดน้ำตาถึงขนาดนี้
“ฉินเฟิง ดูเหมือนว่านายต้องการดอกไม้หยาดน้ำตาจริงๆ นายต้องการเท่าไหร่? พรุ่งนี้เช้าฉันจะส่งคนไปมอบให้ถึงที่”
ฉินเฟิง “แล้วถ้าผมบอกว่าต้องการทั้งหมดล่ะ”
ถึงจุดนี้ ไคลินสะอึกไป เขาอ้าปากพะงาบๆ
“นี่นายพูดจริงหรอ”
“แน่นอน คุณมีเท่าไหร่ ผมซื้อเท่านั้น เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา”
“แต่ดอกไม้หยาดน้ำตาของเมืองรุ่งอรุณเรา มีมากกว่า 100,00 ต้นเลยนะ!”
“ถ้างั้นผมก็จะซื้อทั้ง 100,000 ต้น” ฉินเฟิงกล่าวหนักแน่น
“ไม่ ไม่ ไม่ได้ เรื่องนี้มันเกินกว่าขอบเขตการตัดสินใจของฉัน ฉันต้องปรึกษากับเจ้านายก่อน นายก็น่าจะรู้ ว่าคำพูดของผู้นำเมืองถือเป็นที่สุด ธุรกรรมนี้มันใหญ่เกินไป”
ไคลินเร่งส่ายมืออย่างรวดเร็ว หากเขาขายมันออกไป นั่นเทียบเท่ากับเงิน 50,000 ล้าน ต่อให้เป็นผู้ใช้พลังเลเวล D การแลกเปลี่ยนเงิน 50,000 ล้านในลมหายใจเดียว มันมากเกินไป
“เข้าใจแล้ว ผมจะรอคำตอบของคุณ”
“โอเค วันนี้พวกเราแยกกันไปพักผ่อนก่อน ไว้พรุ่งนี้ ฉันจะไปแจ้งข่าวให้นายในตอนเช้า”
“อืม” ฉินเฟิงไม่รีบร้อน แค่วันเดียวเขาพอรับได้
หลังจากนั้น ด้วยคำเชิญอันอบอุ่นของไคลิน ฉินเฟิงก็สามารถก้าวเข้ามาภายในพื้นที่ของต้นไม้ยักษ์ใจกลางเมืองรุ่งอรุณ ทุกกิ่งก้านของมัน ปลูกไว้ด้วยบ้านต้นไม้ ยังไม่พอ อากาศของที่นี่ช่างสดชื่น เปี่ยมไปด้วยพลังงาน มากกว่าสถานที่ภายนอกเกือบเท่าตัว เป็นสถานที่ดั่งขุมทรัพย์ เหมาะสำหรับฝึกฝน
ต้นไม้กลายพันธุ์เช่นนี้ เป็นของดีจริงๆ น่าเสียดายที่มันมีเจ้าของแล้ว มิฉะนั้นฉินเฟิงจะขุดมัน ลากกลับไปยังปราการชาตงให้จงได้!
