ตอนที่ 127 หนานกงอี้ ผู้ยิ่งใหญ่
“เจ้ามาจากวังจื่อหยุนงั้นรึ ?”
เจียงเฉินไม่ได้ตอบคำถามของหนานกงอี้ แต่เหลือมองไปที่คนทั้งสาม
ทั้งสามคนนั้นสวมชุดคลุมสีม่วงที่มรคำว่า “จื่อหยุน” ปักอยู่บนหน้าอกซึ่งมันดูเป็นโดดเด่นเป็นพิเศษ
เจียงเฉินจึงพอคาดเดาเรื่องนี้ได้แม้จะไม่รู้อะไรก็ตาม
คนทั้งสามที่อยู่จรงหน้าเขานั้นสมตวรเป็นนักเรียนจากวังจื่อหยุน หนึ่งในเก้าวังที่อยู่ในอาณาจักรต้าเซี่ย
วังจื่อหยุนนั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองหลิงหยุนและอยู่ไม่ไกลจากเมืองเฟิงหัว
ดังนั้นการปรากฏตัวของนักเรียนวังจื่อหยุนทั้งสามจึงไม่ได้สร้างความแปลกใจให้เจียงเฉินแต่อย่างใด
“ใช่ พวกเราเป็นนักเรียนของวังจื่อหยุน “
“พี่หนานกงนั้น เป็นถึงอัจฉริยะอันดับสามในรายชื่ออันดับจื่อหยุนของวังจื่อหยุนเรา!”
ตอนนี้เอง ที่ด้านหลังของหลังกงหยานอี้ หญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่งก็ก้าวออกมา
เธอดูหยิ่งยโสและมองมาที่เจียงเฉินอย่างเหยียดหยาม “ดูจากชุดของเจ้าแล้ว เจ้าสมควรเป็นนักเรียนจากวังหลิงหยุนสินะ “
เจียงเฉินกล่าวอย่างเฉยเมย: “ใช่ ข้าเป็นนักเรียนชั้นในของวังหลิงหยุน “
“วังหลิงหยุน….. วังท้ายแถวที่อยู่ต่ำสุดในหมู่วังทั้งเก้านี่เอง ”
“เจ้าเป็นแค่นักเรียนชั้นในของวังหลิงหยุนเท่านั้น กล้ามาที่ภูเขาเทียนหลงเพียงทำพังเช่นนี้ เจ้าอยากตายมากนักรึไง?”
เมื่อหญิงสาวได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน เธอก็เยาะเย้ยทันทีด้วยความรังเกียจ
“ฮ่าฮ่า…เจ้าหนู อาจารย์ที่วังหลิงหยุนของเจ้าไม่ได้บอกหรือว่า เซียงเทียนหลงผู้นำของเทียนหลงไจ่นั้นเป็นถึงนักรบที่อยู่บนจุดสูงสุดของระดับรวมปราณหน่ะ ?”
“ถ้าเจ้าไม่อยากตาย ก็จงปล่อยเซียงเทียนหลงให้เราจัดการซะ ส่วนเจ้าจะไสหัวไปไหนก็ไป ”
ตรงหน้าเขา เด็กหนุ่มอีกคนที่ถือกระบี่ยาวเองก็หัวเราะออกมาเช่นกัน
แต่เจียงเฉินนั้นไม่ได้สนใจการดูถูกหรือการเยาะเย้ยของนักเรียนจากวังจื่อหยุนทั้งสองแต่อย่างใด
เขาเพียงมองไปที่หนานกงอี้เบาๆและรอยยิ้มประหลาดก็ปรากฏที่มุมปากของเขา: “เจ้าอยากให้ข้าปล่อยเซียงเทียนหลงให้เจ้าจัดการสินะ? ไหนลองบอกเหตุผลที่ข้าต้องทำตามมาหน่อยสิ”
“ถูกต้องแล้ว เหตุผลข้อแรก เพราะในวังหลินหยุนของเจ้านั้นคงไม่มีใครมีความสามารถพอจะฆ่าเซียงเทียนหลงได้ นอกจากหวู่เฟยหลงผู้ที่เป็นอันดันหนึ่งในรายชื่ออันดับหลิงหยุนแล้ว ก็คงไม่มีใครมีความสามารถพอ !”
“ประการที่สอง ไม่ว่าเจ้าจะปล่อยให้เราหรือไม่ ยังไงหัวของเซียงเทียนหลงก็ต้องเป็นของข้า ใครก็ตามที่กล้าขวางทางข้า ข้าจะฆ่าไม่เลี้ยงเลย!”
หนานกงอี้ก็จ้องมองอย่างหยิ่งผยอง
“ข้ามาที่ภูเขาเทียนหลงแห่งนี้ก็เพื่อจัดการปัญหาเล็กๆน้อยๆบางอย่าง ไม่ได้มาเพื่อหัวของเซียงเทียนหลงแต่อย่างใด”
“ในเมื่อพวกเจ้าทั้งสามอยากได้หัวของเซียงเทียนหลงมากนัก ข้าก็จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเจ้าก็แล้วกัน ”
เจียงเฉินเหลือบมองไปยังคนทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าเขาเบาๆและแอบเยาะเย้ยอยู่ในใจ
นักเรียนจากวังจื่อหยุนทั้งสามคนนี้ไม่ได้รู้แม้แต่น้อยเลยว่า เซียงเทียนหลงนั้นได้ก้าวเข้าสู่ระดับก่อกำเนิดไปแล้ว!
เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า เมื่อถึงตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับเซียงเทียนหลงแล้ว คนทั้งสามนี้จะยังทำตัวหยิ่งผยองเหมือนตอนนี้หรือไม่!
เมื่อหนานกงอี้ได้ยินเจียงเฉินพูดเช่นนั้น เขาก็เลิกสนใจเจียงเฉินทันทีและเดินตรงไปยังประตูกระท่อมโดยตรง
“เจ้าหนู นับว่าเจ้ายังคนเป็นคนรู้ความอยู่!”
นักเรียนหญิงจากวังจื่อหยุนมองมาที่เจียงเฉินและพูดราวกับได้รับชัยชนะ
“หึ เจ้าพวกเด็กที่แม้แต่ขนยังไม่ขึ้นสามคนนี้ช่างกล้านักที่มาอวดดีกับเทียงหลงไจ่!”
“ยิงธนูไป ! ฆ่าพวกมันซะ !”
เมื่อเห็นหนานกงอี้และอีกสองคนเดินตรงมาที่ประตู ใบหน้าของช่าร่ายใหญ่ที่มีคิ้วหนาบนหนังเมืองก็เย็นชาลงทันที
ด้วยการสะบัดมือของเขา ลูกศรห่าใหญ่ที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้าก็พุ่งเข้ามาหนานกงอี้และอีกสองคน
“ เจ้าพวกฝูงมด ! หาเรื่องตาย !”
ใบหน้าของหนานกงอี้ก็เย็นชา และเขาก็สะบัดมือของตัวเอง จากนั้นพลังที่แข็งแกร่งของเขาก็รวมกันกลายเป็นมือใหญ่ในทันที จากนั้นเขาก็ใช้มันคว้าไปที่ลูกศรทั้งหมดทันที
จากนั้นไม่นาน…
เขาก็ขว้างลูกธนูทั้งหมดนั้นกลับไปที่กำแพงเมืองทันทีด้วยมือใหญ่ของเขา
ในชั่วพริบตา…
เสียงกรีดร้องต่อเนื่องก็ดังลั่นออกมาจากกำแพง
ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 725 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น ท่านอ่านถึงตอนที่ 115แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา 40 บาทเท่านั้น !
