โทษที ! พี่มากับระบบ X100 – 143

ตอนที่ 143 การกลับมาของตระกูลหลิน

 “เจียงเฉิน เจ้าคิดว่าข้ายังเหมือนเดิมเหมือนก่อนหน้านี้รึไง “

“กล้าที่ดูถูกข้าเช่นนี้ ข้าจะทำให้เจ้ารู้เองว่าความเสียเป็นยังไง !”

ดวงตาของเหล่ยชิ่งก็กลายเป็นคมชัดและดาบก็เป็นประกายขึ้นในมือของเขาพร้อมกับเสียงฟ้าร้อง 

เมื่อสายฟ้าและเสียงฟ้าร้องปรากฏขึ้นท่ามกลางสายตาของผู้คนทันทีกลิ่นอายของนักรบระดับก่อกำเนิดก็ระเบิดออกมา  

ปังง ปังง…

พร้อมกับเสียงสายฟ้าที่เย้ยหยัน สายฟ้าก็ฟาดออกมาจากดาบยาวในมือของเหล่ยชิง  !

“วิชาดาบฟ้าคำราม!”

เมื่อเหล่ยชิงตะโกนออกมา  สายฟ้าก็ฟันไปที่เจียงเฉินโดยตรง  

เมื่อเผชิญหน้ากับดาบของเหล่ยชิง เจียงเฉินก็ยังคงสงบนิ่ง

เหล่ยชิงที่อยู่ข้างหน้าเขาแม้ว่าจะสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับก่อกำเนิดได้แล้วก็ตาม  

แต่ในแง่ของพลังการต่อสู้แล้ว เขายังแย่กว่าหวู่เฟยหลงอีกตั้งไม่รู้กี่เท่า

เจียงเฉินมองไปยังการโจมตีที่กำลังจะมาถึงอย่างสงบนิ่ง

จนกระทั่งแสงดาบสายฟ้าปรากฏห่างจากเขาไปไม่ถึงสามฟุต เขาก็ตะหวาดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ  

บูม!

เมื่อเสียงดังก้องขึ้นในอากาศ ดาบสายฟ้าของเหล่ยชิงก็ถูกหมัดกระแทกเข้าใส่ทันที 

เมื่อหมัดชกออกไปประทะกับวิชาดาบฟ้าคำรามของเหล่ยชิง เจียงเฉินก็หายตัวไปและปรากฏตัวข้างๆเหล่ยชิงในพริบตา จากนั้นเขาก็โจมตีเหล่ยชิงโดยตรงด้วยหมัดที่หนักแน่น  

ตอนนี้เอง!

พวกเขาก็เห็นร่างของเหล่ยชิงถูกหมัดของเจียงเฉินซัดเข้าใส่เต็มๆ  

พัฟ!

เลือดของเหล่ยชิงพุ่งออกมาอย่างรุนแรงและร่างของเขาที่ถูกชกก็กระเด็นออกไปหลายฟุตอย่างอนาถ !

เขามองไปยังเจียงเฉินที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างภาคภูมิใจ และการแสดงออกของเขาก็กลายเป็นหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน 

“อ๊ากกกกก!”

“นี่สินะความแข็งแกร่งของพี่ใหญ่เจียงเฉินเจียงเฉิน  มันผิดปกติยิ่งกว่าที่ตำนานบอกไว้ซะอีก!”

“ใช่ แม้แต่ยอดฝีมือที่อยู่ระดับก่อกำเนิดก็ยังพ่ายแพ้ในหมัดเดียว เขาช่างแข็งแกร่งจริงๆ  !”

เมื่อเห็นฉากที่น่าอัศจรรย์นี้ต่อหน้าเขา นักเรียนทุกคนในวังหลิงหยุนก็ตกตะลึง

แค่กำปั้นน้อยๆของเขาก็เพียงพอที่จะระเบิดนักรบระดับก่อกำเนิดแล้ว  !

แม้ว่าพวกเขาจะรู้อยู่แล้วว่าเจียงเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก แต่พวกเขาก็ยังคิดไม่ถึงว่าเจียงเฉินจะแข็งแกร่งขนาดนี้ !

“พาพวกของเจ้าจากวังชางเหว่ยไสหัวออกไปซะ !”

“ถ้าในอนาคตเจ้ายังไม่มีความสามารถมากพอ ก็จงอย่าเสนอหน้ามาสร้างความอับอายอีก”

เหล่ยชิงนั้นถูกหมัดชกเข้าอย่างแรงจนหมอบอยู่ีท่พื้น เจียงเฉินมองลงไปที่เหล่นชิงอย่างดูถูกและเสียงอันแผ่วเบาของเขาก็ดังเข้าไปในหูของทุกคนโดยตรง  

เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน ใบหน้าที่ซีดเซียวของเหล่ยชิงก็ดูยากขึ้นทันที

เมื่อรู้สึกถึงการเยาะเย้ยจากนักเรียนวังหลิงหยุนรอบๆตัวเขา เหล่ยชิงก็รู้สึกละอายใจและอับอายเป็นอย่างมาก  

เขาไม่กล้าที่จะมองไปที่เจียงเฉินแม้แต่น้อยและจากไปพร้อมกับนักเรียนของวังชางเหล่ยนับโหลด้วยความอับอายทันที 

หลังจากแก้ปัญหาของเหล่ยชิงและพรรคพวกของเขาจากวังชสงเหล่ยเสร็จแล้ว เจียงเฉินที่ไม่มีอะไรให้ทำแล้วก็วางแผนที่จะกลับไปยังบ้านตระกูลเจียง  

ชีวิตทุกวันนี้ในวังหลิงหยุนนั้นน่าเบื่อสำหรับเขาเป็นอย่างมาก  

อย่างไรก็ตาม ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก่อนที่งานประลองเก้าวังของอาณาจักรต้าเซี่ยจะเริ่มขึ้น เจียงเฉินจึงตัดสินใจไปที่เมืองหลวงของอาณาจักรต้าเซี่ยก่อนล่วงหน้า 

หลังจากนี้เจียงเฉิงเองก็ไม่รู้ว่าจะกลับมาที่เมืองหลิงหยุนอีกทีเมื่อไหร่  

ดังนั้นเขาจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องกลับไปที่บ้านตระกูลเจียงเสียก่อน

หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว เจียงเฉินก็จากวังหลิงหยุนไปเพียงลำพังทันที 

เมื่อกลับมาถึงเมืองคังซาน  เจียงเฉินรู้สึกว่าบรรยากาศในเมืองคังซานแปลกไปเล็กน้อย

เมืองคังซานที่แต่เดิมมีชีวิตตอนนี้กลายเป็นรกร้างมากขึ้นและทั้งเมืองก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการฆ่าฟัน  

“เด็กน้อย วันนี้เป็นวันสำคัญที่ตระกูลหลินของข้าจะทำลายตระกูลเจียงและเข้ายึดเมืองคังซานแห่งนี้ ดังนั้นตอนนี้จึงมีกฏห้ามไม่ให้บุคคภายนอกเข้าไป ถ้าเจ้าไปอยากตายก็ไสหัวไปซะ  !”

เมื่อเจียงเฉินเดินมาถึงประตูของเมืองคังซาน ยามติดอาวุธหลายคนก็เข้ามาหยุดเจียงเฉินโดยตรง  

ตระกูลหลิน.. พวกมันกลับมาที่เมืองคังซานแล้วงั้นรึ!

ใบหน้าของเจียงเฉินก็กลายเป็นเยือกเย็นทันที!

ตอนที่ 141 นอกจากข้าไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์รังแกพวกเขา

“ผิดปกติ ! ศิษย์พี่เจียงเฉินไม่ใช่คนแล้ว!”

“พรสวรรค์ในการปรุงยาของเขาเองก็ถึงระดับที่เหนือคาดแล้วเช่นกัน !”

“มันไม่ใช่แค่แค่ผิดปกติแล้ว !  แม้แต่อัจฉริยะของตระกูลตันก็ยังถูกรังแกอย่างทารุณกรรมราวกับเป็นขยะซะงั้น  !”

ช่วงเวลานี้เอง… …

นักเรียนเกือบทั้งหมดของวังหลิงหยุนต่างก็มองมาที่เจียงเฉินด้วยความชื่นชม  

เมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเจียงเฉินและเสียงที่ดูแปลกประหลาดใจของเหล่านักเรียนวังหลิงหยุนรอบๆ 

ใบหน้าที่หล่อเหลาของตัเสี่ยวหมิงก็กลายเป็นแดงขึ้นทันทีและเขารู้สึกราวกับว่าต้องการเอาหน้าแทรกลงไปที่แผ่นดินร 

แต่ไม่ว่าใบหน้าของเขาจะอยู่ที่ใด เขาก็ยังคงอยู่ที่นี่ ท่ามกลางสายตาที่จ้องมองมานับไม่ถ้วน  

หลังจากเอาชนะหวู่เฟยหลงและแก้ไขปัญหาตันเสี่ยวหมิงให้ซูหลิงเซียงได้แล้ว  

เจียงเฉินที่ไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขนักในวังหลิงหยุนก็เริ่มมีเวลาผ่อนคลาย   

อย่างไรก็ตาม……

วันที่สงบสุขเช่นนั้นกลับคงอยู่ได้ไม่นาน

วันนี้เอง ในขณะที่เจียงเฉินกำลังนั่งสมาธิอยู่ในห้อง ทันใดนั้นกระแสลมที่ทรงพลังก็ตกลงมาที่ลานบ้านของเขา  

“นี่เป็นกลิ่นอายของผู้อาวุโสวังชั้นใน หยานชางหมิง หนิ ? เขามาทำอะไรที่นี่กัน?”

เจียงเฉินพึมพำกับตัวเองแล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ออกจากห้องไป

หลังจากออกจากห้อง เจียงเฉินก็พบกับหยานชางหมิงที่ยืนอยู่ที่ลานบ้าน  

“ผู้อาวุโสหยาน ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุอันใดรึ  ?”

เจียงเฉินมองไปที่ หยานชางหมิงด้วยสายตาที่แปลกใจ  

“ข้ามีเรื่องมาขอให้เจ้าทำ”

“นักเรียนหลายคนจากวังชางเหล่ยนั้นได้มาท้าทายนักเรียนของวังหลิงหยุนเราที่ลานประลองของวัง และตอนนี้นักเรียนที่งหมดของวังหลิงหยุนก็กำลังถูกทุบตีไปทีละคน  ”

หยานชางหมิงกล่าวด้วยท่าทางที่ไม่น่าดู

 เพราะความหยิ่งผยองและการดูดถูกจากเรียนวังชางเหล่ยมีหรือที่พวกเขาจากวังหลิงหยุนจะยอมเสียหน้า

เจียงเฉินมองด้วยความประหลาดใจและพูดว่า: “หวู่เฟยหลงกับหลินยู่ก็พ่ายแพ้เหมือนกันรึ   ?”

“เจ้ายังมีหน้ามาพูดอีกเรอะ”

“หลังจากที่หลินยู่แพ้ให้กับเจ้า เขาก็ออกจากวังหลิงหยุนไปแล้วและไม่ได้กลับมาอีกเลย  ”

“ส่วนหวู่เฟยหลงเองก็ถูกใครแถวนี้ทุบตีมาเมื่อสองวันก่อน ตอนนี้ยังรักษาตัวอยู่เลย”

หยานชางหมิงพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด  “ตอนนี้วังหลิงหยุนของเราเหลือเจ้าเพียงคนเดียวแล้วที่จะสามารถจัดการกับเด็กพวกนั้นได้ อีกอย่างมีเด็กจากวังชางเหล่ยกล่าวท้าทายชื่อของเจ้าอีกด้วย  !”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยานชางหมิง เจียงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง 

เด็กนักเรียนจากวังชางเหล่ยเพียงคนเดียวที่เขารู้จักก็คือ เหล่ยชิง ที่เขาเคยพบเจอเมื่อตอนไปยังภูเขาเมฆอัศนี  

เป็นไปได้ไหมว่าชายคนนั้นจะมาที่วังหลิงหยุน ?

“ก็ได้ ข้าจะไปเจอกับพวกเขาเอง!”

เมื่อเขาถูกกล่าวชื่อท้าทายแล้ว มีหรือเจียงเฉินจะปล่อยให้คนอื่นมองว่าเขาเป็นเต่าหัวหด  

อย่างไรก็ตาม ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ เขาเองก็กำลังรู้สึกร่างกายคันมือเช่นกัน หากได้ขยับกล้ามเนื้อกับกระดูกซะบ้างก็คงจะดี

หลังจากนั้นไม่นาน

เจียงเฉินก็มาถึงลานประลองของวัง

ทันทีเสียงเยาะเย้ยดูถูกก็ดังขึ้นในหูของเขาโดยตรง

“ฮี่ฮี่… นักเรียนของวังหลิงหยุนตกต่ำลงเรื่อยๆจริงๆ ”

“ใช่ พี่ใหญ่เหล่ยชิงคนเดียวก็สามารถเอาชนะอัจฉริยะทั้งหมดในรายชื่ออันดับของวังหลิงหยุนได้แล้ว  ”

“พี่ใหญ่เหล่ยชิงทะลวงผ่านเข้าสู่ระดับก่อกำเนิดแล้ว ฉะนั้นในวังหลิงหยุนแห่งนี้สมควรไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อย่างแน่นอน   !“

เจียงเฉินเดินตามเสียงเหล่านี้และมองไป  จากนั้นเขาก็เห็นนักเรียนโหลหนึ่งจากวังชางเหล่ยยืนอยู่ตรงกลางจัตุรัส

ชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าสุดคือเหล่ยชิงที่เขาเคยเจอเมื่อตอนที่อยู่ภูเขาเมฆอัศนี

ข้างหน้าเหล่ยชิงมีนักรเยีนของวังหลิงหยุนห้าถึงหกคนกำลังตกอยู่ในสภาพทุกข์ทรมานอยู่ และเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บจากฝีมือของเหล่ยชิง

เมื่อเจียงเฉินเห็นฉากนี้ ดวงตาของเขาก็หรี่ลง และเสียงอันเย็นชาของเขาที่แผ่วเบาดัก็งก้องอยู่ในจัตุรัสโดยตรง

“หึ นักเรียกจากวังชางเหล่ยเพียงไม่กี่คนกลับช่างเหิมเกริมนักที่กล้ามาสร้างปัญหาให้กับวังหลิงหยุนของข้า  !”

“นอกจากข้าแล้ว ! ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มารังแกคนของวังหลิงหยุนเด็ดขาด  !“

ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 850 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่   https://www.facebook.com/ReadGOS/ 
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น  ท่านอ่านถึงตอนที่ 145แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา  5 บาทเท่านั้น !