ตอนที่ 145 ใครที่กล้าล่วงเกินตระกูลเจียงของข้า มันจะต้องตายอย่างอนาถ
เสียงเย็นชาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนอยู่ในความงุนงง
ก่อนที่พวกเขาจะได้สติกลับมา
ร่างหนึ่งก็เหยียบอากาศและตกลงมาจากฟากฟ้าอย่างรุนแรง เขากระแทกลงมาอยู่ตรงหน้าประตูตระกูลเจียงโดยตรง
“ท่านผู้นำตระกูลเจียงเฉินกลับมาแล้ว !”
“ฮ่าฮ่า… ในที่สุดตระกูลเจียงของพวกเราก็รอดแล้ว!”
“ใช่ ท่านผู้นำตระกูลเจียงเฉินเป็นถึงผู้ที่แข็งแกร่งกว่าผู้นำตระกูลอื่น ข้าจะดูสิว่าตอนนี้พวกตระกูลหลินจะหยิ่งผยองได้อีกไหม !”
เมื่อเห็นเจียงพุ่งลงมาจากฟากฟ้า เหล่าผู้คนจากตระกูลเจียงก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความเห็นอย่างตื่นเต้น
“ท่านผู้นำ ท่านกลับมาแล้วหรือ ”
เจียงขุย และ ซูชาก็มองไปยังเจียงเฉินที่ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาด้วยความประหลาดใจ
ตั้งแต่ตระกูลหลินเริ่มงมือ เจียงขุยก็ได้ส่งคนไปยังเมืองหลิงหยุนเพื่อแจ้งข่าวกับเจียงเฉินหลายครั้งแล้ว
แต่ผู้คนที่ส่งออกไปต่างก็ถูกหลินยู่สกัดกั้นไว้อย่างไม่มีข้อยกเว้น
เขาได้เตรียมรับมือกับสถานการณ์เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้น และได้จัดการให้คนจากตระกูลใเจียงส่วนใหญ่อพยพออกไปตามเส้นทางลับแล้ว
แต่เขาก็ยังคิดไม่ถึงว่าเจียงเฉินจะกลับมาได้ทันในช่วงเวลาที่วิกฤตเช่นนี้
เจียงเฉินพยักหน้า เขาหันไปมองเจียงขุย และซูชาที่แสดงออกอย่างตื่นเต้นด้านหลังเขา เขาขมวดคิ้วและถามเล็กน้อย “ลุงขุย ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม ?”
“ไม่เป็นไร แค่บาดเจ็บเล็กน้อยจากการต่อสู้”
เจียงขุย ส่ายหัวแล้วยิ้มอย่างขมขื่น: “ท่านผู้นำ เจียงเชียนเหอถูกหลินยู่ฆ่าตายเมื่อสองวันก่อนเพื่อซื้อเวลาให้กับพวกเรา !”
“ไม่ต้องห่วง ข้าจะชำระหนี้แค้นให้พวกเขาเอง”
การแสดงออกของเจียงกลายเป็นเยือกเย็นและความโกรธมหึมาก็ผุดขึ้นในใจของเขาทันที
ตอนนี้เจียงเฉินรู้สึกโกรธเป็นอย่างมากแล้วจริงๆ!
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาตัดสินใจกลับมาหาตระกูลเจียงชั่วคร่าว เขาก็เกรงว่าตระกูลเจียงของเขาคงถูกหลินยู่ทำลายไปแล้วแน่ๆ !
“ท่านผู้นำ โปรดระวังด้วย หลินยู่ได้เชิญยอดฝีมือระดับก่อกำเนิดและผู้ฝช้อาคมจากที่ไหนสักแห่งมาด้วย ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะสองคนนี้คอยช่วยเหลือหลินยู่หละก็ ตระกูลเจียงของเราก็คงไม่พ่ายแพ้เร็วเช่นนี้แน่ !
ตอนนี้เองจิตวิญญานฆ่าฟันก็ได้เลือดพล่านอยู่ในเลือดของเจีนงเฉิน
เจียงเฉินยังคงแสดงออกอย่างไร้อารมณ์ ดวงตาของเขากวาดมองไปที่หลินยู่และคนสองคนที่อยู่ข้างๆเขา
หลินยู่เมื่อสัมผัสการจ้องมองของเจียงเฉินหัวใจของเขาสั่นสะท้าน ความหนาวเย็นที่อธิบายไม่ได้เริ่มกระจายไปทั่วร่างกายของเขา
“เจียงเฉิน ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะกลับมาที่บ้านตระกูลเจียงในเวลานี้ !”
“ไม่มันก็ไม่สำคัญว่าเจ้าจะมาหรือไม่มา หลังจากข้าจัดการตัวปัญหาเช่นเจ้าได้ ตระกูลเจียงของเจ้าก็จะถูกลบล้างออกไปจากเมืองคังซานอยู่ดี !”
เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองของเจียงเฉิน รูม่านตาของหลินยู่ก็หดตัวเล็กน้อย
เขาฝืนทนกับความกลัวที่อธิบายไม่ได้ในหัวใจ และตะโกนใส่เจียงเฉินด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
“ฆ่าข้ารึ ? คิดว่าทำได้รึไง ม”
“ในตอนแรก เพราะเห็นแก่หน้าของหยานชางหมิงข้าจึงไว้ชีวิตสุนัขของเจ้าไว้ แต่คิดไม่ถึงเลบว่าเจ้ากลับไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเช่นนี้ !”
“วันนี้ ! ไม่ว่าใครก็ไม่อาจช่วยเจ้าได้”
เจียงเฉินจ้องไปที่หลินยู่อย่างเย็นชาและเจตนาฆ่าฟันที่เฉียบคมก็แผ่ออกมาจากเขาในทันที
“หึ…เจียงเฉิน อย่าได้คิดหยิ่งผยองต่อหน้าข้าดีกว่า!”
“ข้ารู้ว่าข้านั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้า แต่การที่ข้ากล้าลงมือกับตระกูลเจียงเช่นนี้ เจ้าคิดหรือว่าข้าจะไม่เตรียมตัวมา !”
“ถึงแม้ข้าจะฆ่าเจ้าไม่ได้ แต่ก็ยังมีอีกหลายคนในโลกนี้ที่ทำได้ ”
หลินยู่ยิ้มและพูดว่า “ถ้าหากต้องมีใครสักคนตายในวันนี้ ข้าก็กล้าพูดได้เลยว่าคนๆนั้นก็คือเจ้า !”
“คงเป็นสองคนข้างๆเจ้าสินะที่เจ้าคิดจะพึ่งพา”
“แต่ว่า… เพียงอาศัยแค่ยอดฝีมือระดับก่อกำเนิดและผู้ใช้อาคมระดับ 3 เจ้าคิดหรือว่าพวกเจ้าจะสามารถจัดการกับข้า เจียงเฉิน ได้!”
เจียงเฉินเหลือมองไปที่พวกเขาทั้วามเบาๆและเสียงที่หนักอึ้งของเขาก็ดังไปทั่วรอบๆทันที !
“ในเมื่อพวกเขากล้าเสนอหน้าเข้ามาช่วยเจ้า ข้าก็ไม่รังเกียจที่จะฆ่าพวกเขาด้วยเช่นกัน ”
“พวกที่กล้าล่วงเกินตระกูลเจียงของข้า พวกมันจะต้องถูกฆ่าอย่างไร้ความปราณี ! “
ตอนที่ 141 นอกจากข้าไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์รังแกพวกเขา
“ผิดปกติ ! ศิษย์พี่เจียงเฉินไม่ใช่คนแล้ว!”
“พรสวรรค์ในการปรุงยาของเขาเองก็ถึงระดับที่เหนือคาดแล้วเช่นกัน !”
“มันไม่ใช่แค่แค่ผิดปกติแล้ว ! แม้แต่อัจฉริยะของตระกูลตันก็ยังถูกรังแกอย่างทารุณกรรมราวกับเป็นขยะซะงั้น !”
ช่วงเวลานี้เอง… …
นักเรียนเกือบทั้งหมดของวังหลิงหยุนต่างก็มองมาที่เจียงเฉินด้วยความชื่นชม
เมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเจียงเฉินและเสียงที่ดูแปลกประหลาดใจของเหล่านักเรียนวังหลิงหยุนรอบๆ
ใบหน้าที่หล่อเหลาของตัเสี่ยวหมิงก็กลายเป็นแดงขึ้นทันทีและเขารู้สึกราวกับว่าต้องการเอาหน้าแทรกลงไปที่แผ่นดินร
แต่ไม่ว่าใบหน้าของเขาจะอยู่ที่ใด เขาก็ยังคงอยู่ที่นี่ ท่ามกลางสายตาที่จ้องมองมานับไม่ถ้วน
หลังจากเอาชนะหวู่เฟยหลงและแก้ไขปัญหาตันเสี่ยวหมิงให้ซูหลิงเซียงได้แล้ว
เจียงเฉินที่ไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขนักในวังหลิงหยุนก็เริ่มมีเวลาผ่อนคลาย
อย่างไรก็ตาม……
วันที่สงบสุขเช่นนั้นกลับคงอยู่ได้ไม่นาน
วันนี้เอง ในขณะที่เจียงเฉินกำลังนั่งสมาธิอยู่ในห้อง ทันใดนั้นกระแสลมที่ทรงพลังก็ตกลงมาที่ลานบ้านของเขา
“นี่เป็นกลิ่นอายของผู้อาวุโสวังชั้นใน หยานชางหมิง หนิ ? เขามาทำอะไรที่นี่กัน?”
เจียงเฉินพึมพำกับตัวเองแล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ออกจากห้องไป
หลังจากออกจากห้อง เจียงเฉินก็พบกับหยานชางหมิงที่ยืนอยู่ที่ลานบ้าน
“ผู้อาวุโสหยาน ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุอันใดรึ ?”
เจียงเฉินมองไปที่ หยานชางหมิงด้วยสายตาที่แปลกใจ
“ข้ามีเรื่องมาขอให้เจ้าทำ”
“นักเรียนหลายคนจากวังชางเหล่ยนั้นได้มาท้าทายนักเรียนของวังหลิงหยุนเราที่ลานประลองของวัง และตอนนี้นักเรียนที่งหมดของวังหลิงหยุนก็กำลังถูกทุบตีไปทีละคน ”
หยานชางหมิงกล่าวด้วยท่าทางที่ไม่น่าดู
เพราะความหยิ่งผยองและการดูดถูกจากเรียนวังชางเหล่ยมีหรือที่พวกเขาจากวังหลิงหยุนจะยอมเสียหน้า
เจียงเฉินมองด้วยความประหลาดใจและพูดว่า: “หวู่เฟยหลงกับหลินยู่ก็พ่ายแพ้เหมือนกันรึ ?”
“เจ้ายังมีหน้ามาพูดอีกเรอะ”
“หลังจากที่หลินยู่แพ้ให้กับเจ้า เขาก็ออกจากวังหลิงหยุนไปแล้วและไม่ได้กลับมาอีกเลย ”
“ส่วนหวู่เฟยหลงเองก็ถูกใครแถวนี้ทุบตีมาเมื่อสองวันก่อน ตอนนี้ยังรักษาตัวอยู่เลย”
หยานชางหมิงพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด “ตอนนี้วังหลิงหยุนของเราเหลือเจ้าเพียงคนเดียวแล้วที่จะสามารถจัดการกับเด็กพวกนั้นได้ อีกอย่างมีเด็กจากวังชางเหล่ยกล่าวท้าทายชื่อของเจ้าอีกด้วย !”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยานชางหมิง เจียงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง
เด็กนักเรียนจากวังชางเหล่ยเพียงคนเดียวที่เขารู้จักก็คือ เหล่ยชิง ที่เขาเคยพบเจอเมื่อตอนไปยังภูเขาเมฆอัศนี
เป็นไปได้ไหมว่าชายคนนั้นจะมาที่วังหลิงหยุน ?
“ก็ได้ ข้าจะไปเจอกับพวกเขาเอง!”
เมื่อเขาถูกกล่าวชื่อท้าทายแล้ว มีหรือเจียงเฉินจะปล่อยให้คนอื่นมองว่าเขาเป็นเต่าหัวหด
อย่างไรก็ตาม ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ เขาเองก็กำลังรู้สึกร่างกายคันมือเช่นกัน หากได้ขยับกล้ามเนื้อกับกระดูกซะบ้างก็คงจะดี
หลังจากนั้นไม่นาน
เจียงเฉินก็มาถึงลานประลองของวัง
ทันทีเสียงเยาะเย้ยดูถูกก็ดังขึ้นในหูของเขาโดยตรง
“ฮี่ฮี่… นักเรียนของวังหลิงหยุนตกต่ำลงเรื่อยๆจริงๆ ”
“ใช่ พี่ใหญ่เหล่ยชิงคนเดียวก็สามารถเอาชนะอัจฉริยะทั้งหมดในรายชื่ออันดับของวังหลิงหยุนได้แล้ว ”
“พี่ใหญ่เหล่ยชิงทะลวงผ่านเข้าสู่ระดับก่อกำเนิดแล้ว ฉะนั้นในวังหลิงหยุนแห่งนี้สมควรไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อย่างแน่นอน !“
เจียงเฉินเดินตามเสียงเหล่านี้และมองไป จากนั้นเขาก็เห็นนักเรียนโหลหนึ่งจากวังชางเหล่ยยืนอยู่ตรงกลางจัตุรัส
ชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าสุดคือเหล่ยชิงที่เขาเคยเจอเมื่อตอนที่อยู่ภูเขาเมฆอัศนี
ข้างหน้าเหล่ยชิงมีนักรเยีนของวังหลิงหยุนห้าถึงหกคนกำลังตกอยู่ในสภาพทุกข์ทรมานอยู่ และเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บจากฝีมือของเหล่ยชิง
เมื่อเจียงเฉินเห็นฉากนี้ ดวงตาของเขาก็หรี่ลง และเสียงอันเย็นชาของเขาที่แผ่วเบาดัก็งก้องอยู่ในจัตุรัสโดยตรง
“หึ นักเรียกจากวังชางเหล่ยเพียงไม่กี่คนกลับช่างเหิมเกริมนักที่กล้ามาสร้างปัญหาให้กับวังหลิงหยุนของข้า !”
“นอกจากข้าแล้ว ! ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มารังแกคนของวังหลิงหยุนเด็ดขาด !“
ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 850 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น ท่านอ่านถึงตอนที่ 145แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา 5 บาทเท่านั้น !
