ตอนที่ 16 เจ้ารู้ไหมว่าม้วนนี้คืออะไร ?
”…”
เจียงเฉินรู้สึกตื้นตันใจกับคำพูดของซูหลิงเซียง
เขาไม่ได้แค่ปฏิเสธที่จะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุเฉยๆรึไง เมื่อไหร่กันที่เขาเริ่มรู้สึกสงสารคนจำนวนมากเหล่านั้น
“ครูซูครับ ข้าก็แค่ไม่อยกเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอย่างเดียวเท่านั้น และก็ใช่ว่าข้าจะไม่แปรธาตุอีกต่อไปแล้ว มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอย่างที่ท่านหมายถึงแน่ๆ ”
เจียงเฉินกล่าวอย่างเงียบ ๆ
“ความสามารถของผู้คนนั้นมีขีดจำกัด มีอัจฉริยะมากมายในโลกนี้ที่มีความมั่นใจในตนเองสูงเกินไป พวกเขาต่างก็คิดเหมือนเจ้าและเลือกศึกษาเส้นทางที่แตกต่างกัน แต่สุดท้ายด้วยความสามารถที่มีอย่างจำกัดพวกเขาก็มักจะไปได้ไม่สูงสักด้าน ไม่มีทาง เจ้าห้ามทำแบบนั้นเด็ดขาด ”
ซูหลิงเซียงมองเจียงเฉินอย่างเคร่งขรึม: “ข้าไม่ต้องการให้เจ้ากลายเป็นแบบคนเหล่านั้นในอนาคต เจ้าเข้าใจไหม ”
“ขอบคุณครับครูซูที่พูดเตือนข้า ”
เจียงเฉินขอบคุณ และพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: “แต่ข้าก็ยังต้องการประสบความสำเร็จในเส้นทางการต่อสู้อยู่ดี ”
“นี่เจ้า……”
ซูหลิงเซียงเริ่มวิตกกังวล
คำพูดที่เป็นห่วงของเธอไม่เข้าหูเจ้าเด็กนี่เลยรึไง
“ข้าโกรธเจ้าจริงๆ แต่ข้าจะเลื่อนขั้นให้เจ้าเป็นนักเรียนระดับทอง แล้วเจอกัน”
ซูหลิงเซียงพูดจบแล้วก็เดินออกไปด้วยความโกรธ
สำหรับผู้ชายที่ดื้อรั้นต่อเธอนั้น เธอจะไม่สนใจ
แต่เธอก็ยังคงบอกเรื่องนี้กับอาจารย์ของเธอหยานชิงซวนและปล่อยให้ชายชราจัดการเด็กคนนี้ไป
หลังจากที่ซูหลิงเซียงจากไปเจียงเฉินก็หันไปมองที่หลินหยานทันทีและพูดเยาะเย้ยอีกฝ่าย : “หลินหยาน ตอนนี้เจ้าจะไสหัวออกไปจากที่นี่ได้รึยัง?”
หลินหยางสูดลมหายใจเย็นเข้าลึกด้วยท่าทางมืดมนและหันหลังกลับไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
“หยุดก่อน ข้าสั่งให้เจ้าหยุด !”
อย่างไรก็ตาม ขณะที่หลินหยางหันหน้าไปเสียงที่เย็นชาของเจียงเฉินก็ดังขึ้นในหูของเขา
หลินหยางหยุดไปชั่วขณะแล้วมองกลับไปที่เจียงเฉินอย่างเย็นชา “เจ้าต้องการอะไร?”
“ไม่มีอะไร แค่อยากจะเตือนเจ้า เจ้าควรออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ดีกว่า ”
เจียงเฉินพูดอย่างเฉยเมย “เจ้าควรรู้จักพอประมาณบ้างนะ ถ้าเจ้าไม่รู้ ้ข้าก็ไม่นังเกียจที่จะสั่งสอนเจ้า ”
“เจียงเฉิน อย่าหลอกลวงผู้คนให้มากนัก!”
หลินหยางจ้องไปที่เจียงเฉิน ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความโกรธ
ไอ้เจ้าสารเลวนี่ มันกล้าไล่เขาออกจากห้องเรียนต่อหน้าทุกคน !
“ข้าจะรังแกเจ้า แล้วมันจะทำไมรึ ? “
เจียงเฉินเยาะเย้ยและกล่าว “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว เจ้าจะออกไปเองหรือให้ข้าเตะเข้าออกไป?”
“ถ้าเจ้าสั่งให้ข้าไป ข้าก็ต้องไปงั้นรึ ? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ”
หลินหยางเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม เขาไม่สนใจคำพูดของเจียงเฉินและหันหน้ากลับไปพร้อมกับเดินไปนั่ง
เขาไม่เชื่อว่าเจียงเฉินจะกล้าทำอะไรเขา
ดวงตาของเจียงเฉินก็กลายเป็นเย็นชาและเขาก็ใช้ก้าวภูติทันที
วินาทีต่อมา ร่างของเขาปรากฏข้างหลินหยางเหมือนกับภูติผีและเขาก็ตบไหล่ของหลินหยาง
ก่อนที่หลินหยางจะตอบสนอง เขาก็โซเซและเข่าก็ล้มลงกับพื้น
“เจียงเฉิน เจ้า… เจ้าคิดจะทำอะไร ถ้าเจ้ากล้าแตะผมของข้าแม้แต่เส้นเดียว พี่ชายของข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่“
หลินหยางอุทานออกมาด้วยความตกใจ
เจียงเฉินจ้องมองอย่างเย็นชา ภายใต้การข่มขู่ของหลินหยางเขาก็ได้งอแขนขาของหลินหยางเข้าด้วยกัน
จากนั้นเขก็ายกเท้าขวาขึ้นเล็กน้อยและเตะหลินหยางออกไป
ทันทีร่างของหลินหยางก็กลายเป็นเหมือนกับลูกบอลกลิ้งออกไปนอกห้อง
บัดซบ น่ากลัวเกินไปแล้ว
ฉากที่น่าตกใจตรงหน้านี้ก็ทำให้เหล่านักเรียนระดับทองแดงในห้องกลายเป็นนิ่งอึ้งอยู่เป็นเวลานาน
ชายคนนี้กล้าเตัหลินหยางออกจากห้องเรียนจริงๆด้วย ….
นิยายเรื่องนี้มีถึง 180 ตอนแล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่นกลุ่ม 1 มีถึงตอนที่ 50 ท่านอ่านถึงตอนที่ 23 แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 1 ได้ด้วยราคา 27 บาทเท่านั้น !
