ตอนที่ 77 สมาคมรอยพระจันทร์
หลังจากที่สัตว์อสูรเพลิงกินเปลือกไข่เสร็จ มันก็วิ่งไปหาเจียงเฉินและแสดงท่าทางภาคภูมิใจ
ในฐานะที่เขาเป็คนฟักมัน สัตว์อสํรเพลิงดูน่ารักสำหรับเจียงเฉินเป็นอย่างมาก
เจียงเฉินลูบหัวของสัตว์อสูรเพลิงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้าหนู จากนี้ไปข้าจะเรียกเจ้าว่าเซี่ยวหัว “
สัตว์อสูรเพลิงก็เอียงศีรษะและคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นในที่สุดมันก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ
ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอใจกับชื่อที่เจียงเฉินตั้งให้เท่าไหร่นัก
“นี่เจ้าเข้าใจข้าด้วยรึ?”
เจียงเฉินดูประหลาดใจและอดไม่ได้ที่จะถามทันที: “เซี่ยวหัว ร่างกายของเจ้าสามารถหดเล็กลงได้ไหม “
เมื่อเจ้าหนูโตขึ้นขนาดของมันจะต้องใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแน่นอน
ถ้ามันไม่สามารถหดร่างลงได้ เขาก็คงพามันในร่างยักษ์เดินไปไหนมาไหนทุกวันได้เช่นกัน
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ร่างกายของสัตว์อสูรเพลิงก็หดตัวลงอย่างรวดเร็วและในไม่ช้ามันก็มีขนาดเท่ากับตอนที่เพิ่งเกิด
“ไม่เลว!”
เจียงเฉินยิ้มและพยักหน้า
ด้วยวิธีนี้เขาก็จะสามารถพามันออกไปไหนมาไหนด้วยได้ง่ายขึ้นมาก
หลังจากหยอกล้อกับสัตว์อสูรเพลิงอยู่เป็นเวลานาน เจียงเฉินที่ยุ่งมาทั้งวันก็ผลอยหลับไปในที่สุด
เช้าวันรุ่งขึ้น.
เจียงเฉินก็ตื่นขึ้นจากเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นด้านนอก
หลังจากทำความสะอาดเพียงชั่วครู่ เจียงเฉินก็เปิดประตูและเห็นเหมิงชิงซูยืนอยู่ที่ประตู
ตอนนี้เอง เงาสีแดงเพลิงก็พุ่งออกไปจากห้องโดยตรงทันที
มันกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของเหมิงชิงซูอย่างคล่องแคล่วและโบกมือเล็กๆทักทายเหมิงชิงซู
“สัตว์อสูรเพลิง!”
เหมิงชิงซูเหลือบไปที่สัตว์อสูรร่างเล็กบนไหล่ของเธอแล้วมองไปที่เจียงเฉินด้วยความประหลาดใจ: “เจ้าฟักมันได้จริงๆรึ?”
“ข้าก็บอกแล้ว ตราบใดที่เราได้น้ำนมจิตวิญญานหน่อไม้สวรรค์มา การฟักมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ”
เจียงเฉินยิ้มอย่างแผ่วเบาและถามว่า: “นี่ยังเช้าอยู่เลย เจ้ามีอะไรรึถึงได้มาหาข้าเช่นนี้ ?”
“พี่ชิงซวงขอให้ข้ามาเรียกเจ้าหน่ะ”
ความสนใจของเหมิงชิงซูตอนนี้ก็ถูกจดจ่ออยู่สัตว์อสูรตัวเล็กน่ารักบนไหล่ของเธอ
เธอเอื้อมมือออกไปและอุ้มสัตว์อสูรเพลิงไว้ในอ้อมแขนของเธอ โดยไม่มองเจียงเฉินแม้แต่น้อย: “หอการค้ารอยพระจันท ได้ส่งมาที่กลุ่มน้ำแข็งคราม พวกเขาบอกว่าต้องการพบเจ้า “
หอการค้ารอยพระจันทร์?
เมื่อเจียงเฉินได้ยินคำพูดของเหมิงชิงซู เขาก็ผงะไปชั่วครู่
หอการค้ารอยพระจันทร์นั้นหอการค้าที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในอาณาจักรต้าเซี่ย
หอการค้ารอยพระจันทร์นั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมากและสาขาของมันครอบคลุมไปเกือบทั่วทุกเมืองในเก้าจังหวัดของอาณาจักรต้าเซี่ย
อาจกล่าวได้ว่าในอาณาจักรต้าเซี่ยแห่งนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่รู้จักหอการค้ารอยพระจันทร์
นี่จึงทำให้เจียเฉินแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับหอการค้ารอยพระจันทร์เลยแม้แต่น้อย ดังนั้นหอการค้ารอยพระจันทร์ต้องการอะไรจากเขากัน?
เจียงเฉินไม่ได้สนใจเหมิงชิงซูที่กำลังสนุกกับสัตว์อสูรต่อและเขาก็เดินออกไปข้างนอกโดยตรง
เมื่อเขาเดินมาถึงห้องประชุมของกลุ่มน้ำแข็งคราม
เจียงเฉินก็เห็นเย่ชิงซวงกำลังพูดคุยอยู่กับชายวัยกลางคนที่ดูอายุ 30 ปี
“เจียงเฉิน เจ้ามาแล้วรึ”
เย่ชิงซวงมองไปที่เจียงเฉินซึ่งกำลังเดินเข้ามาในห้องประชุมและก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและกล่าวว่า “ข้าขอแนะนำให้รู้จัก คนๆนี้คือ ผู้จัดการชุย แห่งหอการค้ารอยพระจันทร์ของเมืองหินอัศนี “
“อาจารย์เจียง ชุยฝูแห่งหอการค้ารอยพระจันทร์ในเมืองหินอัศนี ขอคารวะ ได้โปรดให้อภัยด้วยหากเรามารบกวนท่าน ขออาจารย์เจียงอย่าได้ตำหนิ”
ชายวัยกลางคนลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดกับเจียงเฉินอย่างสุภาพ
“ผู้จัดการชุยสุภาพเกินไปแล้ว”
เจียงเฉินยิ้มจาง ๆ และพูดขึ้นขณะที่เดินเข้ามาทางประตู: ” หากผู้จัดการชุยมีเรื่องอันใดจะพูดกับข้า ก็เชิญท่านพูดมาเถอะ “
“ในเมื่ออาจารย์เจียงพูดเช่นนั้น ข้าก็ขอพูดตรงๆเลยแล้วกัน ”
“อันที่จริง หอการค้ารอยพระจันทร์ในเมืองหินอัศนีของเรานั้นกำลังต้องการผู้ใช้อาคมอย่างเร่งด่วนอยู่ เราต้องการสร้างอาคมจิตวิญญานระดับ 3 ขึ้นมา ”
ชุยฝูมองไปที่เจียงเฉินอย่างจริงใจ: “ดังนั้นข้าจึงหวังว่าอาจารย์เจียงจะติดตามข้าไปเพื่อช่วยหอการค้ารอยพระจันทร์ของเรา ส่วนเรื่องข้าตอบแทนนั้น หอการค้ารอยพระจันทร์ของเรารับปากเลยว่าจะตอบแทนท่านอย่างงาม “
ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 350 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น มีถึงตอนที่ 100 ท่านอ่านถึงตอนที่ 101 แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา 49บาทเท่านั้น !
