ตอนที่ 8 ก็แค่ตาย !
เจียงเฉินผงะไปชั่วขณะ
เขาเดินตามเสียงนั้นไปและก็เห็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาในชุดงดงามซึ่งเขากำลังเดินออกมาจากหลิงหยุนวู่ฟู่
หลินหยาง?
ชายหนุ่มที่จู่ๆก็เดินมาหาเขาหคนแปลกหน้าสำหรับเจียงเฉิน
หลินหยางมาจาจากหนึ่งสามตระกูลใหญ่ของเมืองคังซานซึ่งเขาเป็นศิษย์โดยตรงของตระกูลหลิน
เช่นเดียวกับเขา ผู้ชายคนนี้ก็เป็นนายน้อยหนุ่มที่มีชื่อเสียงเหม็นเน่าที่สุดในตระกูล
ด้วยเหตุนี้ทั้งสองจึงมองหน้ากันไม่ค่อยติดนักแม้ว่าจะไม่เคยสู้กันมาก่อนก็ตาม
หลินหยางนั้นโชคดีเป็นอย่างมาก เพราะเขานั้นมีพี่ชายที่นับได้ว่าเป็นอัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่
ในหลิงหยุนวู่ฟู่มีการกล่าวกันว่าตราบใดที่นักเรียนสามารถเข้าไปอยู่ในรายชื่อที่สามารถอยู่ในรายชื่อศิษย์ภายในของหลิงหยุนได้พวกเขาจะได้รับสิทธิพิเศษในการแนะนำคนๆหนึ่งให้เข้าสู่หลิงหยุนวู่ฟู่ได้
หลินหยางจึงได้รับโอกาสในการเข้าสู่หลิงหยุนวู่ฟู่
เจียงเฉินเพียงแค่เหลืองมองไปที่หลินหยาง โดยไม่สนใจความตั้งใจของเขาแม้แต่น้อย เขาเลือกที่จะเดินผ่านหลินหยางไป
หากเป็นธรรมดาเขาจะแข่งขันกับหลินหลางไปแล้ว
แต่ตอนนี้เขามีระบบการฝึกบ่มเพาะร้อยเท่าอยู่ เช่นนั้นแล้วเขาจะทำแบบนั้นทำไม เขาไม่มีเหตุผลอะไรต้องต้องสนใจชายคนนี้ไม่ใช่รึ?
“เจียงเฉิน หยุดเดี๋ยวนี้ !”
เมื่อหลินหยางเห็นเจียงเฉินเพิกเฉยต่อเขา ใบหน้าของเขาก็พลันเปลี่ยนไปอย่างควบคุมไม่ได้
เขาตะโกนด้วยความโกรธและรีบไปขวางทางตรงหน้าเจียงเฉิน
“ หลินหยางเจ้าก็ได้แค่พึ่งพาพี่ชายของเจ้าเพื่อเข้าหลิงหยุนวู่ฟู่เท่านั้น อย่าได้อวดอ้างว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าข้าเลยดีกว่า ”
เจียงเฉินจ้องมองไปที่หลินหยางที่ขวางทางอยู่ข้างหน้าเขาอย่างเย็ฯชา “ถอยไปซะ ข้าไม่สนใจที่จะเสียเวลากับเจ้า !”
“เจียงเฉิน เจ้าคิดว่าข้ายังเป็นคนเดิมอยู่รึไง ?”
หลินหยางจ้องไปที่เจียงเฉินด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
เนื่องจากหลินหยู่พี่ชายของเขามีรายชื่ออยู่ในศิษย์ภายในของหลิงหยุนเมื่อหกเดือนก่อน เขาจึงสามารถเข้าไปในคฤหาสน์ยุทธ์หลิงหยุนได้
ในหลิงหยุนวู่ฟู่คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของผู้ฝึกฝนการต่อสู้แม้ว่าหลินหยางจะมีพรสวรรค์ที่ไม่ดี แต่ว่าด้วยความช่วยเหลือของพี่ชายเขาจึงสามารถฝืนทะลวงระดับผ่านขั้นที่สองทะลวงกายไปยังขั้นที่สี่ดี
ตอนนี้เจียงเฉินไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขา นี่จะไม่ทำให้หลินหยางโกรธได้ยังไง ?
การเผชิญหน้าระหว่างเจียงเฉินและหลินหยางนี้ก็เริ่มดึงดูดความสนใจของนักเรียนในหลิงหยุนวู่ฟู่อย่างรวดเร็ว พวกเขาทั้งหมดมาล้อมอยู่รอบๆไว้ด้วยความตั้งใจว่าจะได้เห็นอะไรสนุกๆ
“ หลินหยางคนนี้กลั่นแกล้งผู้คนอีกแล้วไม่ใช่หรือ?”
“ก็ไม่แปลกการที่มีพี่ชายเป็นนักเรียนชั้นในของหลินหยุนวู่ฟู่มีหรือที่ใครจะกล้าขัดเขา ?”
“ ใครคิดจะขวางเขาก็นับได้ว่าตาบอดจริงๆ คงถูกหลินหยางสร้างปัญหาให้ไม่หยุดแน่ๆ ”
“ดูเหมือนชื่อของเขาจะคือเจียงเฉินและเขาก็มาจากเมืองคังซานเหมือนกับหลินหยาง เขาเป็นขยะที่อยู่เพียงขั้นที่สองขอบเขตทะลวงกายเท่านั้น ว่ากันว่าพ่อของเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อให้เขาได้รับโอกาสในการเข้าสู่หลิงหยุนวู่ฟู่ “
“จิจิจิ ข้าเองก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเจ้าขยะมาบ้าง นี่เขากล้าพอที่จะมีปัญหาหลินหยางเลยงั้นรึ “
“ใช่ ไม่ต้องพูดถึงว่าหลินหยางมีพี่ชายที่แข็งแกร่งคอบสนับสนุนเขา ตัวเขาเองก็มีความแข็งแกร่งในระดับขั้นที่สองขอบเขตทะลวงกาย การจะจัดการกับคนที่อยู่ขั้นที่สองมันก็ง่ายราวกับหั่นเค้กไม่ใช่รึไง ?”
เมื่อได้ยินเสียงพูดที่ดังขึ้นรอบๆ หลินหยางก็อดไม่ได้ที่จะแสดงร่องรอยแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเขา
“ เจียงเฉินเจ้าอยู่เพียงขั้นสองขอบเขตทะลวงกายเท่านั้น กล้าดียังไงมาหยิ่งผยองต่อหน้าข้ากัน ?”
“ ถ้าเจ้าสำนึกแล้วก็จงคุกเข่าต่อหน้าข้าอย่างเชื่อฟังซะและลองร้องขอความเมตตาดูเผื่อว่าข้าคุณชายคนนี้จะเห็นใจเจ้า ”
“ไม่อย่างนั้น เจ้าเชื่อไหมว่าข้าคุณชายหนุ่ใคนนี้จะทุบตีเจ้าจนแม่ของเจ้าจำไม่ได้เลยหละ “
ก่อนที่จะมายังคฤหาสน์หลิงหยุนวู่ฟู่ เจียงเฉินเคยสู้กับเขาและทำให้เขาอับอายในที่สาธารณะอยู่หลายครั้ง
ตอนนี้เขามีโอกาสที่จะชำระแค้นแล้วดังนั้นมีหรือที่หลินหยางจะปล่อยเจียงเฉินไป ?
“ข้าไม่ทำ!”
เจียงเฉินแสดงออกอย่างเฉยเมย “เจ้าอยากทำอะไรก็ทำเลย แต่ข้าบอกได้เลยว่าคนที่จะถูกทุบตีอย่างหนักจนแม้แต่แม่ยังจำไม่ได้นั้นก็คือ เจ้า !
นิยายเรื่องนี้มีถึง 63 ตอนแล้ว หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น !
