ตอนที่ 83 ระดับทองสูงสุดของหอการค้ารายพระจันทร์
“โดยไม่คาดคิด น้องชายคนนี้กลับเป็นอัจฉริยะด้านการใช้อาคม การฝึกสัตว์อสูรและการปรุงยาอย่างจริงๆ วันนี้เป็นวันที่ข้าได้เปิดหูเปิดตานัก !”
“ข้าขอแนะนำตัว ข้าคือผู้อาวุโสของหอการค้ารายจันทร์ เยว่หยางโจว ขอบคุณน้องชายมากที่ช่วยข้า “
ชายวัยกลางคนในชุดขาวจ้องไปที่เจียงเฉินด้วยความประหลาดใจ “ไม่ทราบว่าน้องชายคนนี้คือ…”
“ข้าชื่อเจียงเฉิน มาจากหลิงหยุนวู่ฟู่ ”
เจียงเฉินยิ้มจางๆ : “ขอบคุณที่ท่านชื่นชม แต่สิ่งที่ข้าทำได้นั้นเป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านั้น คงทำให้ผู้อาวุโสหัวเราะแล้ว ”
เมื่อได้ยินคำพูดขอเจียงเฉินผู้คนในลานบ้านของหอการค้ารายพระจันทร์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกละอายใจ
ตบหน้าข้าเถอะ !
เจ้าที่เก่งทุกด้านไม่ว่าจะเป็นอาคม ฝึกสัตว์อสูรและปรุงยานั้น ไม่ว่าจะด้านใดก็อยู่เหนือกว่าเราทั้งนั้น รู้ตัวบ้างไหม ?
สิ่งที่เจ้าทำได้มันยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก แต่เจ้ากลับบอกว่าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆงั้นหรือ!
นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการตบหน้าคนอื่นหรืออย่างไร !
“คิดไม่ถึงเลยว่าที่หลิงหยุนวู่ฟู่จะมีอัจฉริยะเหนือล้ำเช่นน้องเจียงเฉินอยู่ด้วย”
“ดูเหมือนว่าในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ที่งานฮุ่ยหวู่ของเมืองหลวงอาณาจักรต้าเซี่ยนั้น คฤหาสน์หลิงหยุนวู่ฟู่จะต้องเปล่งประกายแน่นอน ”
เยว่หยางโจวมองไปที่เจียงเฉินด้วยรอยยิ้ม
ด้วยการขยับมืออย่างรวดเร็ว เขาก็หยิบสัญลักษณ์สีทองที่สลักด้วยรูปพระจันทร์เสี้ยวออกมาจากแหวน
“น้องเจียงเฉิน นี่คือป้ายคำสั่งทองสูงสุดของหอการค้ารายพระจันทร์ ข้าขอมอบให้เจ้า !”
“ตราบใดที่เจ้ามือป้ายคำสั่งนี้ เจ้าก็มั่นใจได้เลยว่าจะได้รับการต้อนรับที่ดีจากหอการค้ารายจันทร์ทุกสาขา !”
“เยว่หยางคนนี้ไม่มีมีสิ่งล้ำค่าใด ๆอยู่กับตัว ดังนั้นข้าจึงแสดงความจริงใจให้ได้ด้วยเพียงแค่ของสิ่งนี้เท่านั้น ข้าหวังว่าน้องชายเจียงเฉินจะไม่หัวเราะเยาะข้านะ ”
ในฐานะผู้อาวุโสของหอการค้ารายพระจันทร์ วิสัยทัศน์ของเยว่หยางโจวต้องกว้างไกลอยู่แล้ว เขาอยู่มาตั้งกี่ปี?
ตราบใดที่ไม่มีอุบัติเหตุใดเกิดขึ้น ด้วยความสามารถของเด็กที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ ข้าเกรงว่าภายในเวลาไม่เกินสิบปี เขาจะต้องกลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงยิ่งใหญ่ที่สุดในทวีปเซินหวู่แห่งนี้แน่นอน
ด้วยตัวตนเช่นนี้ มันคุ้มค่าอย่างยิ่งที่จะใช้มอบคำสั่งทองสูงสุดของหอการค้ารายพระจันทร์ให้ !
เมื่อมองไปที่เหรียญทองคำในมือของเยว่หยางโจว
กระทั่งคงโม่ก็ยังแสดงออกด้วยความอิจฉาริษยาและความเกลียดชัง
นี่คือคำสั่งทองสูงสุดของหอการค้ารายพระจันทร์!
แม้แต่ในอาณาจักรต้าเซี่ย ผู้ที่สามารถครอบครองคำสั่งทองสูงสุดของหอการค้ารายพระจันทร์ได้นั้นนับได้ด้วยมือข้างเดียว
แต่ชายคนนี้กลับได้รับป้ายคำสั่งทองสูงสุดของหอการค้ารายพระจันทร์หน่ะรึ?
“ขอบคุณผู้อาวุโสเยว่มากสำหรับความเมตตาของท่าน ดังนั้นด้วยความเคารพข้าจะรับไว้เอง ”
เจียงเฉินไม่ได้เกรงใจแม้แต่น้อย เขายิ้มให้เยว่หยางโจวและหยิบป้ายคำสั่งทองมาและเก็บเข้าไปใต้แขนเสื้อทันที
“เยี่ยมไปเลย!”
วันนี้เขาไม่เพียงแต่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเหยี่ยวปีกสายฟ้าได้เท่านั้น แต่ยังได้รู้จักบุคคลที่หาใครเทียบไม่ได้เช่นเจียงเฉินอีก
จึงเป็นธรรมชาติที่เยว่หยางโจวจะอารมณ์ดี
เขามองไปที่เจียงเฉินด้วยเสียงหัวเราะที่มีความสุข ” น้องชายเจียงเฉิน เช่นนั้นข้าก็ขอเชิญเจ้าเข้าไปด้านในเลยละดีกว่า ข้าเยว่หยางคนนี้จะต้อนรับเจ้าอย่างดี “
“พี่เย่ว์สุภาพเกินไปแล้ว”
เจียงเฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า: “พอดีข้ามีบางอย่างต้องไปทำ ดังนั้นคงไม่สะดวกอยู่ที่เมืองหินอัศนีต่อ หากมีโอกาสได้ไปเยือนที่เมืองเหลืองของอาณาจักรต้าเซี่ยในอนาคตข้าจะไปเยี่ยมท่านถึงประตูอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นคงต้องรบกวนผู้อาวุโสเยว่แล้ว .”
“ในเมื่อน้องเจียงเฉินมีธุระต้องไปทำ เช่นนั้นข้าก็จะไม่ฝืนใจแล้วกัน ”
เยว่หยางโจวพยักหน้าและยิ้ม: “ข้าจะเฝ้ารอพบน้องเจียงเฉินอีกครั้งที่สำนักงานใหญ่ของหอการค้ารายจันทร์ !”
หลังจากออกจากหอการค้ารายพระจันทร์แล้ว เจียงเฉินก็กลับไปที่กลุ่มน้ำแข็งครามเพื่อไปรับเหมิงชิงซูและบอกลาเย่ชิงซวง ก่อนจะออกจากเมืองหินอัศนีไป
หนึ่งวันต่อมาเจียงเฉินก็กลับมาถึงตระกูลเฉินที่เมืองคังซาน ตอนนี้เองเขาก็ได้รู้ว่าตระกูลหลินและหลี่ได้อพยพออกไปจากเมืองคังซานแล้ว และตอนนี้เมืองคังซานทั้งหมดก็ตกอยู่ในการครอบครองของตระกูลเจียง
เมื่อเห็นว่าตระกูลเจียงไม่มีภัยคุกคามใดในเมืองคังซานแล้ว เจียงเฉินจึงสร้างอาคมป้องกันระดับ 3 ขึ้นมาล้อมรอบตระกูลเจียงไว้ จากนั้นเขาก็เดินทางกลับไปยังหลิงหยุนวู่ฟู่พร้อมกับเหมิงชิงซู
ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 350 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น มีถึงตอนที่ 100 ท่านอ่านถึงตอนที่ 101 แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา 49บาทเท่านั้น !
