RC:บทที่ 659 คำแนะนำของเสี่ยวหยาง
เสี่ยวหยางยังคงไม่พูด แต่ลมหายใจกลับแข็งแกร่งขึ้น
เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เขาทำเป็นเพียงการขัดขวางอีกฝ่าย
เป้าหมายของผู้นำก็ใกล้สำเร็จแล้ว เขาจึงมองไปที่เสี่ยวหยาง พร้อมกับหัวใจที่เต็มไปด้วยความแค้น
เสี่ยวหยางเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหนกันแน่! มันเร็วเกินไปที่จะพัฒนาพลังมาสู่อาณาจักรนี้! ถ้าเขาสามารถมีพลังได้สักครึ่งหนึงของเสี่ยวหยางหละก็ความแข็งแกร่งของเขาต้องไปไกลเลยจุดสูงสุดไปแล้วอย่างแน่นอน
หัวหน้าใหญ่ทำจิตใจให้มั่นคงและจัดการกับอารมณ์ไม่เป็นระเบียบ เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง”ท่านต้องการปกป้องเธอจริง ๆ ใช่ไหม”
เสี่ยวหยางเผชิญหน้ากับเขาในความเงียบ ดูเหมือนว่าจะมีเปลวไฟที่มองไม่เห็นบางอย่างลุกโชนอยู่ในอากาศ
ครู่ต่อมาหมัดที่กำแน่นของหัวหน้าใหญ่ก็คลายออกและทันใดนั้นเขาก็หัวเราะ: “อย่าทำให้เสียบรรยากาศเลย ท่านเป็นถึงบุตรของพระเจ้าเลยนะ ไม่มีหน้าที่อย่างอื่นให้ทำรึไง?”
“ฉันปล่อยผู้หญิงคนนี้ให้ก็ได้ ปล่อยให้ท่านจัดการด้วยมือของท่านเอง”
เขาได้ทำการแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่างแล้ว เมื่อต้องเทียบกับความเป็นศัตรูกับเสี่ยวหยางแล้ว เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ด้วยเหตุนี้ผู้นำสูงสุดจึงตรงไปที่เสี่ยวหยางและในไม่ช้า เขาก็หายไปในความมืดด้านหลัง
เสี่ยวหยางเดินมาหามู่ซินซิน และด้วยคลื่นมือของเขา เขาก็ได้ทำลายผนึกพลังของผู้นำไป และมู่ซินซินก็ล้มลงกับพื้นอย่างไรพันทนาการ
เสี่ยวหยางไม่ได้ช่วยเธอลุกขึ้นมา แต่เพียงพูดเบา ๆ ว่า: “มากับฉัน”
“เดี๋ยวก่อน” มู่ซินซินนั่งยองบนพื้น ปิดหน้าอกของเธอและใบหน้าของเธอสั่นไหวเล็กน้อย “ นายยังคงเป็นเสี่ยวหยางฉันรู้ใช่ไหม?”
“เสี่ยวหยาง นายเข้าใจเขาผิดไป หลินเฟิงไม่ใช่อย่างที่นายคิด! นายทิ้งช่วงเวลานั้นไปได้แล้ว หลินเฟิงรู้สึกหดหู่มากมาจนถึงตอนนี้ เขาคงคิดถึงเรื่องของนายตลอด เขาเป็นห่วงนายมากนะนายรู้ไหม”
“นายควรกลับไปได้แล้ว ไปกับฉันดีกว่า ตราบใดที่เราสามารถพูดคุยกันได้ ความขัดแย้งใดที่ไม่สามารถแก้ไขได้ก็จะหายไป”
“พันธมิตรแห่งความมืดนี้ ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะกับนายเลย หากนายยังอยู่กับพวกเขา นี้จะเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ไม่ช้าก็เร็ว โลกทั้งใบอาจจะสูญสิ้นก็เป็นได้”
เสี่ยวหยางหันกลับมาและพูดว่า “หยุดพูดได้แล้ว!”
เมื่อเห็นว่าท่าทีของเสี่ยวหยางนั้นเย็นชามาก มู่ซินซินก็ยังไม่ยอมแพ้ เธอลุกขึ้นยืนและพยายามจะพูดต่อ:
“เสี่ยวหยางนายเป็นเด็กดีและนิสัยเรียบง่าย แต่เป็นเพราะความเรียบง่ายนี้ นายจะถูกพวกเขาหลอกเอานะ!”
“นายลองคิดดูสิ ตั้งแต่นายรู้จักหลินเฟิง เขาเคยทำอะไรผิดต่อนายจริง ๆ จัง ๆ หรือเปล่า เขาถือว่านายเป็นพี่เป็นน้องของเขาเองเสมอ”
“ดังนั้นเสี่ยวหยาง นายควรสงบสติอารมณ์สักหน่อยนะ หากนายทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันก็มีแต่จะสร้างความเจ็บปวดให้กับทุกคนนะ!”
“นอกจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพันธมิตรแห่งความมืด และเทียนกงเองก็แย่มาก ท้ายที่สุดแล้วนายต้องการต่อสู้กับหลินเฟิงนะรู้ไหม?”
เมื่อมู่ซินซินพูดด้วยอารมณ์ที่อยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ เสี่ยวหยางเองก็ทรมานมากเช่นกัน หางตาของเขากระตุกเล็กน้อย
ขณะที่มู่ซินซินพยายามเกลี่ยกล้อมเขาไม่หยุด เสี่ยวหยางก็รู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ
ปีศาจกินหัวใจ เกิดอาการบ้าคลั่งขึ้น และกำหนดอารมณ์ของเขาในที่สุด เขาก็อดไม่ได้ที่จะคำรามออกมา:
“พอได้แล้ว!”
ลมหายใจของพลังจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็กลืนกินความรู้สึกของมู่ซินซินไป
ด้วยความสำเร็จนี้ ความคิดต่าง ๆ ของมู่ซินซินแทบสลายหายไปในทันที
มู่ซินซินตกใจและขยับริมฝีปาก แต่เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก
แต่เสี่ยวหยางก็ตระหนักถึงความเปลี่ยนแปลงเช่นกัน ความดุร้ายบนใบหน้าของเขาสลายไปอย่างรวดเร็ว
“ฉันจะพาเธอกลับ” เสี่ยวหยางไม่สนใจว่ามู่ซินซินจะพูดอะไรต่อเขาเดินนำไปอย่างสงบเงียบ
ระหว่างทางกลับนั้น มู่ซินซินไม่ได้พูดอะไรกับเสี่ยวหยางอีกเลย
แค่เห็นรูปลักษณ์ของเสียวหยางในตอนนี้ เธอก็อาจไม่สามารถพูดอะไรได้แล้ว
“ไปซะ” เมื่อมาถึงทางเข้าหมู่บ้าน เสี่ยวหยางก็หยุด
มู่ซินซินถามอย่างไม่แน่ใจ“ ในเมื่อมาที่นี่แล้ว นายจะไม่เข้าไปเยี่ยมเขาหน่อยหรือ?”
“หลินเฟิงเองก็กำลังรอนายอยู่ในนั่นนะ นายสามารถจบปัญหาทั้งหมดได้ ก็แค่เดินเข้าไปเท่านั้นเอง!”
เสี่ยวหยางมองไปที่หมู่บ้าน ดวงอาทิตย์ส่องแสนอันอบอุ่นเข้ามาในตอนที่มันกำลังจะลับฟ้าไป
แต่มันเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ในไม่ช้าแสงก็ถูกความมืดกลืนกินไป
เขากำลังจะเดินจากไป แต่ในขณะนั้นร่างกายของเขาก็ไปไหนไม่ได้ เขารีบหันกลับไปที่หมู่บ้านโดยไม่รู้ตัว
กลางท้องฟ้าที่ใกล้จะสิ้นแสงหลินเฟิงก็ปรากฏตัวขึ้น!
ใบหน้าของเสี่ยวหยางกระตุกเล็กน้อย หลินเฟิงก้มหน้าและพูดอย่างด้วยความตื่นเต้น “เสี่ยวหยางนั้นนายจริง ๆ ด้วย!”
จากนั้นเขาก็เห็นมู่ซินซินและอดไม่ได้ที่จะตะลึง: “ซินซิน? เธออยู่กับเขาได้อย่างไร?”
มู่ซินซินพูดอย่างรวดเร็ว: “เป็นเพราะพันธมิตรแห่งความมืด พวกเขาจับฉันไป เสี่ยวหยางช่วยฉันเอาไว้”
“เป็นพันธมิตรมืดจริง ๆ ด้วย!” ใบหน้าของหลินเฟิงแสดงถึงความโกรธออกมา แต่ในไม่ช้าเขาก็หันมามองเสี่ยวหยางอย่างเคร่งขรึม: “เสี่ยวหยาง นายช่วยซินซินไว้ใช่ไหม นั่นหมายความว่านายยังคงห่วงใยพวกเราอยู่สินะ?”
“ฉันผิดเอง ฉันยอมรับมันมาโดยตลอด ฉันไม่ควรมองข้ามความรู้สึกของนายแบบนั้น ถึงตอนนี้ ในเวลานี้ ณ ที่แห่งนี้ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษนายจากใจจริง!”
“ฉันขอให้นายยกโทษให้กับฉันนะ กลับไปสู่สิ่งที่พวกเราควรจะเป็น” เขากล่าว
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของหลินเฟิง หัวใจของเสี่ยวหยางราวกับคลื่นทะเลที่เต็มไปด้วยมรสุม ใบหน้าของเขาก็แสดงความสับสนราวกับเด็กน้อยที่หลงทาง
ตอนนี้เขาเป็นบุตรแห่งพระเจ้าของพันธมิตรแห่งความมืด เขามีพลังแห่งชีวิตและความตาย ไม่มีใครกล้ารุกรานขอบเขตของเขา
แต่ต่อหน้าหลินเฟิงเขาไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองปลีกตัวออกไปอย่างเด็ดเดี่ยวได้ง่าย ๆ เลย
ในเวลานี้ปีศาจกินใจก็เริ่มมีบทบาทอีกครั้ง หลินเฟิงหายไปจากภาพของเขา และปรากฏขึ้นในใจของเขาแทน
ความหึงหวงเริ่มกระทบจิตใจของเขา เขาพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “อย่าพูดให้เปลืองน้ำลายเลย ฉันไม่ได้เป็นสมาชิกของเทียนกงอีกต่อไปแล้ว ฉันคือบุตรแห่งพระเจ้า”
หลินเฟิงรีบและพูดด้วยเสียงที่ดัง “เสี่ยวหยาง! อย่าทำแบบนี้เลย”
“ตอนนี้พันธมิตรแห่งความมืดมี กำลังวางแผนครั้งใหญ่อยู่ และนั้นเป็นอันตรายต่อคนทั้งโลกอย่างแน่นอน! นายอย่าไปให้พวกเขาหยิบยืมพลังเลย”
เสี่ยวกล่าวกลับไปว่า: “ฉันรู้ว่าพวกเขาต้องการอะไร และได้เห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาแล้ว ถึงยังงั้นก็ไม่มีอะไรที่ฉันสนใจอยู่ดี โลกจะเป็นยังไงก็ช่าง”
“ฉันไม่มีความทรงจำก่อนหน้านั้น ฉันก็เป็นแค่สิ่งแปลกปลอมสำหรับโลกนี้ โลกใบนี้จะเป็นยังไงมันไม่สำคัญสำหรับฉัน”
“ อย่าพูดอะไรอีก ฉันไม่ฟังแล้ว”
หลินเฟิงกล่าวอย่างรีบร้อนอีกครั้ง: “ไม่! ฉันรู้ว่านายไม่ได้เป็นคนแบบนั้น นายกำลังถูกควบคุมอยู่”
“เพราะปีศาจกินใจตัวนั้น! พลังของมันส่งผลต่ออารมณ์และการตัดสินของนาย นายถึงเปลี่ยนไปได้อย่างง่ายดายแบบนี้ยังไงหละ!”
เสี่ยวหยางตกอยู่ในความสงสัยในช่วงเวลาสั้น ๆ อันที่จริงเขาก็รู้สึกแปลก ๆ อยู่ตลอดเวลาเช่นกัน เขาจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ ได้อย่างไร?
แต่ในไม่ช้าเขาก็กลับมาเฉยเมยอีกครั้งหนึ่ง “ความคิดของฉันก็ต้องเป็นของฉัน จะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร ไม่เกี่ยวอะไรกับแมลงปีศาจบ้าบออะไรนั้นหรอก”
จากนั้นเขาก็หันกลับไปอีกครั้ง: “ฉันไปหละ”
พูดจบเขาก็ไม่ได้คิดมากอีกต่อไป เขารีบบินจากไปทันที
เมื่อมองไปที่ร่างของเสี่ยวหยางที่หายไป ดวงตาของหลินเฟิงก็สับสนก่อน จากนั้นก็มั่นคงยิ่งขึ้น
ดูเหมือนว่าอิทธิพลของปีศาจหัวใจนั้นจะไม่ธรรมดาจริงๆ ทุกอย่างถูดบีบให้เร็วขึ้น เขาไม่มีเวลาพูดถึงเรื่องของแก่นแท้แห่งเลือดด้วยซ้ำไป ครั้งต่อไปเมื่อเสี่ยวไชคลายพลังของเปลือกหอยนั้นแล้ว เขาจะต้องเปลี่ยน เสี่ยวหยางให้กลับไปเป็นแบบที่เคยเป็นให้ได้เลย!
“ไปกันเถอะ.” หลินเฟิงกล่าวและหันไปที่หมู่บ้านของเขา
