โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล – บทที่ 663 เขาคือผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในเมือง G

RC:บทที่ 663 เขาคือผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในเมือง G
ร่างของพนักงานทำความสะอาดที่ตัวสั่นเล็กน้อยก็หยุดลง
และทุกคนก็ตกตะลึงเช่นกัน เกิดความเงียบขึ้นมาทันที
ต่อมา ทุกคนจึงหันไปมองหลินเฟิงและหลีกทางให้หลินเฟิงเดินออกมา
สีหน้าของหลินเฟิงราบเรียบ เดินฝ่ากลางฝูงชนไปอยู่ที่ด้านหน้า ตำรวจขมวดคิ้ว: “คุณเป็นใคร?”
หลินเฟิงพูดพร้อมกับยิ้ม: “ฉันเป็นใคร? ไม่สำคัญหรอก ต่อหน้าผู้คนมากมาย คุณกลับร่วมมือกันกลั่นแกล้งพนักงานทำความสะอาด ไม่คิดว่าทำเกินไปหน่อยเหรอ?”

“เกินไป?” “ตำรวจเลิกคิ้ว ” เราเพียงบังคับใช้กฎหมายตามปกติ มากเกินไปตรงไหน? “
หลินเฟิงส่ายหัว: “น่าละอายจริง ๆ ที่คุณยังพูดมันออกมา คุณเป็นผู้บังคับใช้กฎหมาย หรือเป็นผู้เบี่ยงเบนกฎหมายเพื่อความเห็นแก่ตัว?”
เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงพูดความจริงที่ยิ่งใหญ่ ใบหน้าของตำรวจก็ดิ่งลงทันที: “คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน?”
หลินเฟิงกล่าว: “ฉันพูดผิดเหรอ? หากไม่ได้เบี่ยงเบนกฎหมายเพื่อความเห็นแก่ตัว แล้วทำไมพนักงานทำความสะอาดถึงต้องเอ่ยขอโทษเขาด้วยล่ะ?”
ตำรวจแยกเขี้ยวเอ่ย: “คุณเพิ่งมาหรือเป็นบ้าอะไร คุณไม่รู้สถานการณ์เลยเหรอ?”? ชายคนนี้ยั่วยุนายน้อยแห่งอสังหาริมทรัพย์เฟิงหยุน ฉันอยากให้เขาขอโทษ ไม่ปกติตรงไหน? หากทุกคนไม่เชื่อฟังกฎ สังคมจะพูดถึงความสามัคคีได้อย่างไร? “

“กฎ?” หลินเฟิงยิ้มอย่างขบขัน “ยังกล้ากล่าวถึงกฎกับคนทั่วไปอีกเหรอ?”
“คนที่ทำของเกลื่อนกลาดพื้นต้องเป็นคนที่สร้างปัญหาสิ แม้ว่าเขาจะไม่ยอมฟังคำตักเตือน แต่กลับมาดูถูกพวกเขาอีก ใครควรขอโทษใครกันแน่?”
ตำรวจยังคงแก้ต่างให้ชายหนุ่ม: “คุณก็ได้ยินชัดเจนแล้ว นี่คือนายน้อยแห่งอสังหาริมทรัพย์เฟิงหยุน ไม่ใช่คนธรรมดา!”
เขาเดินเข้ามาหาหลินเฟิง เริ่มพูดมากขึ้นเรื่อย ๆ และค่อย ๆ กดดันเขา: “คุณหนุ่ม คุณพูดมากเกินไปแล้ว ฉันขอแนะนำให้คุณพูดน้อยลง จะไม่ดีกว่าเหรอ?”
หลินเฟิงเอียงคอเล็กน้อย: “แล้วไง? คุณข่มขู่ฉันเหรอ?”
ตำรวจพูด: “จะเรียกว่าข่มขู่ก็ได้ นี่เป็นเพียงแค่การเตือน”
“คุณควรทราบอย่างชัดเจนว่า ตอนนี้เราอยู่ในการบังคับใช้กฎหมายตามปกติ หากคุณโต้แย้งอย่างรุนแรงมันจะขัดขวางการบังคับใช้กฎหมาย และฉันก็มีสิทธิ์ที่จะบังคับกักขังคุณ!”
“ฉันสามารถทนคุณได้หลายครั้ง แต่หากคุณดื้อก็อย่าถือโทษว่าฉันไร้ความปราณี”

พนักงานทำความสะอาดกลัวว่าเขาจะทำให้หลินเฟิงเดือดร้อน เขาจึงพูดว่า “คุณหนุ่ม ฉันซาบซึ้งถึงความเมตตาของคุณ แต่ลืมมันไปซะเถอะนะ”
“ฉันมันแค่กระดูกแก่ๆ ไม่มีศักดิ์ศรีหรอก ดังนั้นฉันจะคุกเข่า ถ้าพาคุณมาเดือดร้อนด้วยคงจะไม่ดีแน่!”
“ฉันไม่เป็นไร เพียงแค่คนเหล่านี้ ต้องจัดการพวกเขาให้สำนึกผิด”
ชายหนุ่มทนรอไม่ไหวเลยกล่าว “แกเป็นใคร? มาสนใจฉันนี่! “
“แกอาจไม่รู้จักตระกูลของฉัน ฉันจะบอกให้ว่าตระกูลของฉันมีทรัพย์สินหลายพันล้าน! แกอาจจะถูกเงินฆ่าเอาได้
“ตอนนี้ครอบครัวของฉันกำลังลงทุนในสถานที่แห่งนี้ ถ้าแกกล้ายั่วยุฉัน ฉันจะขอให้พ่อถอนการลงทุนทันที! ฉันคิดว่าแกคงรู้แล้วว่าแกจะทำให้คนขุ่นเคืองใจมากแค่ไหน! “
“ลงทุน?” หลินเฟิงยิ้ม “คุณจะลงทุนเท่าไหร่กันล่ะ?”

ชายหนุ่มชูหนึ่งนิ้วและพูดด้วยความภาคภูมิใจว่า”หนึ่งร้อยล้าน!”
เสียงดัง – ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นในฝูงชน รู้สึกช็อค 100 ล้านหยวนนั้นยิ่งใหญ่มาก
แต่หลินเฟิงไม่แม้แต่จะกระตุกที่หางคิ้ว และความดูถูกเหยียดหยามในรอยยิ้มของเขาก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก: “หนึ่งร้อยล้านหยวนก็พูดได้แล้ว?”
“งั้น ฉันจะลงทุน 200 ล้าน!”
ทันทีที่คำพูดของหลินเฟิงถูกพูดออกไปเสียงดังก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มตะลึงเล็กน้อย: “200 ล้าน? แกรู้หรือไม่ว่าแกกำลังพูดถึงอะไร? แกคิดว่าแกเป็นตระกูลใหญ่งั้นหรอ? “
เขาหัวเราะทันที: “โอ้ ฉันรู้แล้ว แกเสแสร้ง ใช่ไหม? “
ตำรวจก็กลับมามีสติเช่นกัน เขามองดูหลินเฟิงที่แต่งตัวธรรมดามาก ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะใช่คนที่มีเงินสองร้อยล้านหยวน
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าหลินเฟิงกำลังเสแสร้ง เขาอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยเสียงต่ำ: “คุณกล้ามากจริง ๆ คุณรู้ไหมว่าผลของการหลอกลวงตำรวจร้ายแรงแค่ไหน?”

“ไร้สาระมากใช่ไหม? ได้ ไปคุยกับฉันที่สถานีตำรวจ! “
“จับเขา!” ตำรวจตะโกนเสียงดัง ตำรวจผู้ช่วยรีบพุ่งเข้าไปหาหลินเฟิง
หลินเฟิงยังยืนนิ่ง ตำรวจผู้ช่วยพบว่าพวกเขาถูกกั้นเอาไว้และไม่สามารถเฉันใกล้หลินเฟิงได้เลย
ตำรวจสังเกตได้ถึงความแปลก ตื่นตระหนกในใจ แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าว: “ผู้มีพลัง?”
หลินเฟิงเลิกคิ้ว ดูเหมือนตำรวจจะรู้อะไรบางอย่าง
แต่ไม่เป็นไร ผู้มีพลังไม่ถือเป็นปัญหาใหญ่
ตำรวจตัวสั่นและดึงกระบองออกมา: “คุณจะทำอะไร! ฉันขอบอกไว้เลย! ฉันไม่กลัวคุณแม้ว่าคุณจะมีพลังจิตหรอกนะ! “
“เมืองนี้อยู่เบื้องหลังฉัน คุณรับมือกับเมืองทั้งเมืองด้วยตัวคนเดียวไม่ไหวหรอก!”
หลินเฟิงกล่าวด้วยเสียงเบา: “เป็นเรื่องน่าเศร้าจริง ๆ ที่เมืองมีเจ้าหน้าที่เช่นคุณ…”
บรรยากาศเริ่มตึงเครียดมากแล้วก็มีเสียงอีกเสียงมาจากฝูงชน
“เกิดอะไรขึ้น?”
ชายหนุ่มและตำรวจมองดูด้านหลังแล้วตะลึง
จากนั้นชายหนุ่มราวกับพบผู้ช่วยชีวิตก็รีบพูดขึ้น
“ลุงจาง!”

และเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ทำความเคารพด้วย: “ผู้พิพากษาเมือง!”
เมื่อได้ยินตำรวจพูด ทุกคนต่างก็หวาดกลัว ไม่คาดคิดว่าชายวัยกลางคนจะเป็นผู้พิพากษาเมือง
“ลุงจาง” ชายหนุ่มเอ่ย! มีคนมาดูถูกฉัน ท่านต้องจัดการเขานะ
“ไม่งั้น ฉันจะขอให้พ่อถอนทุนคืน!”
ผู้พิพากษาเมืองจางมองไปที่หลินเฟิงอย่างสงสัย และหลินเฟิงก็พยักหน้าให้เขา: “ผู้พิพากษาเมือง”
ทันใดนั้น ใบหน้าของผู้พิพากษาเมืองจางก็ซีดขาวด้วยความกลัว
เมื่อเห็นว่าเขาไม่ขยับชายหนุ่มก็ไม่พอใจ: “ลุงจาง ทำไมท่านไม่พูดล่ะ?”
“พ่อของฉันรักฉันมาก ถ้าท่านทำให้ฉันเจ็บปวด ฉันจะถอนทุนของฉัน!”
ผู้พิพากษาเมืองจางตบหน้าเขาในทันที: “คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน! พูดเช่นนี้ได้อย่างไร?”
ชายหนุ่มตามืดบอดและพูดอย่างเหลือเชื่อว่า”ท่านกล้าตีฉันได้อย่างไร?”
ผู้พิพากษาเมืองจางกล่าวอย่างเย็นชา: “ฉันตีคุณทำไมน่ะเหรอ ฉันจะส่งทั้งคุณและพ่อของคุณออกไปด้วยกันซะ!”
“แม้แต่บอสหลินคุณยังกล้าทำให้ขุ่นเคือง คุณกำลังฆ่าตัวเองแล้ว!”
“บอสหลิน?” ชายหนุ่มชะงัก “บอสหลินไหน?”
ผู้พิพากษาเมืองจางตบหน้าเขาอีกครั้ง: “คุณถามอะไรบ้าๆ! หลินเฟิง! คุณไม่รู้จักหลินเฟิง? “
“นี่คือคนที่ร่ำรวยที่สุดในเมือง G!”
“อะไรนะ?” ชายหนุ่มชะงัก
เขารู้ว่าคนที่รวยที่สุดในเมือง G เป็นชายหนุ่ม แต่เขาไม่เคยคิดว่าคนที่รวยที่สุดจะมาอยู่ตรงหน้าเขา
ผู้พิพากษาเมืองจางคำราม: “ยังไม่คุกเข่าลงอีก!”
“ด้วยทรัพยากรทางการเงินของบอสหลิน บริษัทพัง ๆ ของคุณสามารถถูกทำลายลงได้ในไม่กี่นาที!”
ชายหนุ่มขาอ่อนแรง แต่เขาก็ฉลาดพอที่จะคุกเข่าลง: “บอสหลิน! ฉันตามือบอด ฉันผิดไปแล้ว”
หลินเฟิงกล่าวอย่างไม่แยแส: “ทำไมถึงต้องมาขอโทษฉันด้วย?”
ชายหนุ่มตอบรับและขอโทษพนักงานทำความสะอาด
ในเวลานี้หลินเฟิงถ่มน้ำลายลงบนพื้น: “เลียทำความสะอาดให้ฉันซะ…”