RC:บทที่ 667 ความเดือดดาลของสิงโตสายฟ้า
สายฟ้าราวกับงูป่าในเมฆดำที่หมุนวน ทั้งสว่างไสวและน่าตื่นตระหนก
ความรุนแรงของพลังวิญญาณที่รวมตัวกันมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นสิงโตคำรามอยู่ในท้องฟ้า
ความอันตรายและกดดันที่แข็งแกร่งราวกับภูผาส่งแรงกดดันไปที่หลินเฟิงจนใบหน้าของเขาเหลือเพียงความสง่างามอันลึกล้ำ
นี่คือความน่ากลัวของทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ทักษะวิญญาณธรรมดาหรือแม้แต่ทักษะวิญญาณขั้นสูงไม่ถือเป็นสิ่งใดได้เลยเมื่ออยู่ต่อหน้าทักษะวิญญาณนี้
เมื่อเอ่ยว่าเป็นทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ แน่นอนว่าอยู่ภายใต้แค่เพียงทักษะวิญญาณระดับสูง มีเพียงปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่มีคุณสมบัติเพียงพอต่อการฝึกฝน มันถูกแบ่งเป็นระดับต่ำ, ระดับกลาง, ระดับสูง และระดับศักดิ์สิทธิ์ โดยแต่ละระดับนั้นมีความห่างชั้นที่กว้างใหญ่มาก
เมื่อกล่าวเช่นนี้ นี่ถือเป็นครั้งแรกที่หลินเฟิงได้มาต่อสู้กับทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เขารับรู้ได้ว่าสิ่งที่เล่ยหยุนพยายามใช้คือทักษะวิญญาณแห่งจงผิน
ยิ่งเล่ยหยุนใช้ทักษะวิญญาณสมบูรณ์ขึ้นมากเท่าไหร่ พลังทำลายล้างของเล่ยหยุนก็ได้ทำลายโซ่ตรวนเดิมจนทะลุไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า
พอเห็นอย่างนี้ หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว สุนัขไม่ได้มากัดเขาแต่เขากลับอยากจะตายลงแล้ว?
แต่กลัวไปก็ไม่ช่วยอะไร เมื่อพูดออกไปแล้วก็ต้องรับผิดชอบ จะอย่างไรก็ทำได้เพียงแต่ต้องสู้
แต่อย่างไร พลังทักษะวิญญาณขั้นกลางก็ไม่ธรรมดา และคู่ต่อสู้ยังอยู่ถึงขั้นสูงสุดแห่งสี่สวรรค์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น หากเขาต้องรับมือกับคลื่นลูกต่อไปจึงไม่แน่ใจนักว่าจะไม่ทำผิดพลาด
เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเริ่มขับเคลื่อนพลังวิญญาณของตนเอง
ในตอนนั้นเอง เสียงจากสิงโตสายฟ้าสีทองก็ดังขึ้นในหัว
“นายท่าน โปรดอย่าวิตกไปเลย สิ่งที่ชายคนนั้นใช้คือทักษะที่แท้จริงของข้าเอง”
พอคำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมา หลินเฟิงก็ชะงัก: “เจ้าว่าอะไรนะ?”
สิงโตสายฟ้าสีทองกล่าวซ้ำ “ข้าบอกว่าความเดือดดาลแห่งสิงโตสายฟ้าคือพลังเวทมนตร์และพรสวรรค์ที่แท้จริงของพวกเรา ตั้งแต่ที่เราทะลุมาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ พวกเราก็สามารถควบคุมกระบวนท่าเหล่านี้ได้ทั้งหมด”
หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ: “มีอย่างนี้ด้วย? แต่ทำไมเขาที่เป็นมนุษย์ถึงสามารถใช้พลังของเจ้าได้ล่ะ? “
สิงโตสายฟ้าสีทองอธิบาย: “เพราะมีทักษะวิญญาณของมนุษย์มากมายที่สร้างมาจากการลอกเลียนทักษะและเวทย์มนตร์ที่แท้จริงของพวกเราเหล่าสัตว์วิญญาณ และความเดือดดาลแห่งสิงโตสายฟ้าของชายคนนี้ก็เช่นกัน”
“อย่างนั้นเหรอ…” หลินเฟิงพยักหน้าในใจและมองไปที่เมฆดำขนาดใหญ่
ด้วยการเปลี่ยนแปลงไปของพลังอันลึกลับที่อยู่ในมือของเล่ยหยุน เมฆมืดครึ้มจึงเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็วรวมถึงสายฟ้าที่ถูกยิงลงมาจากท้องฟ้าก็มีจำนวนเพิ่มมากขึ้น
และในท้องฟ้าภายใต้แสงฟ้าแล่บ สีหน้าของเมฆสายฟ้าที่ยิ้มออกมาอย่างดุร้ายก็แสดงออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เขาปรบมือ เงาของสิงโตสายฟ้าตนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่เบื้องหลังของเขา
ร่างของสิงโตสายฟ้ากระโดดโค้งอย่างน่าหวั่นเกรงอีกทั้งแรงกดดันที่ล้ำลึกกว่าก็ได้แผ่กระจายออกมาอย่างช้า ๆ
เมื่อเห็นความแปรปรวนที่ดุร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ หลินเฟิงก็รู้สึกว่ามันยากมากที่จะขึ้นไปสู่จุดสูงสุดได้
เล่ยหยุนไม่ใช่คนธรรมดาสามัญอย่างแน่นอน ด้วยความแข็งแกร่งนี้ของเขา แม้ต้องต่อกรกับปรมาจารย์ขั้นห้าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสชนะ
เขารีบถามสิงโตทอง: “หากกระบวนท่านี้จำลองมาจากทักษะของเจ้า งั้นบอกว่าว่ามีหนทางใดบ้างที่จะทำลายมันได้?”
หากทำลายไม่ได้ เขาได้แต่ต้องใช้ชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์เพียงเท่านั้น
แต่สิ่งประดิษฐ์ที่เป็นชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ใช้ได้อย่างจำกัด เขาไม่อยากใช้มันก่อนที่จะได้เข้าไปในปราสาททองคำ
เดิมที เขาแค่ถามไปงั้น ๆ แต่ไม่คิดว่าสิงโตสายฟ้าสีทองจะให้คำตอบกลับมาจริง ๆ: “นายท่าน ข้ามีหนทางจัดการกับมันได้”
พอได้ยินคำตอบ หลินเฟิงใจเต้นกระหน่ำรีบถามออกไปทันที: “วิธีใด รีบว่ามาเลย”
สิงโตสายฟ้าสีทองตอบ: “หากความแข็งแกร่งต่างชั้นกันมากเกินไปวิธีของข้าอาจไม่ได้ผล แต่ด้วยความแข็งแกร่งของนายแห่งข้า หนทางชนะจึงมีค่อนข้างมากทีเดียว”
หลินเฟิงโพล่งออกมาอย่างรวดเร็ว: “บอกมาให้หมด ช่วงนี้เจ้าอยู่ในช่วงจำศีลรึไง?”
สิงโตสายฟ้าสีทองกล่าว: “มันง่ายมาก แม้ชายทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์คนนี้จะเลียนแบบทักษะและพลังเวทย์มนตร์ของพวกเราได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อคิดไตร่ตรองแล้ว มันก็ยังเป็นแค่ของปลอมอยู่ดี ในกรณีที่มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกัน ของเลียนแบบจะสู้ของจริงไม่ได้อยู่แล้ว หากเป็นนายท่านที่พยายามให้มาก ข้าคิดว่ามีโอกาสชนะสูง “
“งั้นรึ?” หลินเฟิงไม่คิดอะไรเพิ่มอีก แล้วเอ่ยออกมา “ได้ ทำอย่างที่เจ้าว่า”
“สิงโตสายฟ้าสีทอง แปลงร่างสัตว์!”
วินาทีต่อมา เกล็ดสีดำเหลือบทองทั่วร่างของหลินเฟิงก็ค่อยๆจางไป และรูปลักษณ์สัตว์ของสิงโตสายฟ้าสีทองจึงปรากฏขึ้นมา
เขาสูงเพิ่มขึ้นมาหนึ่งนิ้วและกล้ามของเขาพองตัวขึ้นมาในทันที
มือทั้งคู่ของเขากลายเป็นกรงเล็บที่แหลมคม สีผมเปลี่ยนเป็นสีทอง ท่าทางของเขาดูดุร้ายและน่าเกรงขาม
รัศมีสีทองที่เปล่งอยู่รอบตัวเขาปล่อยเสียง ชี่ชี่ ของไฟฟ้าออกมา ม่านตาสีทองของเขาส่องประกายความสง่างามอันลึกล้ำแห่งสิงโตเพศผู้ออกมา
เล่ยหยุนที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าก็ได้เห็นภาพนี้ในทันทีเช่นกัน เมื่อเขาพบว่าหลินเฟิงมีธาตุสายฟ้าก็ประหลาดใจและมีเสียงดังออกมาจากลำคอ: “เจ้ามีธาตุที่สามได้อย่างไร?”
หลินเฟิงมองขึ้นไปที่เขา ดวงตาของเขาลุกโชนราวกับเปลวไฟในตะเกียงน้ำมัน ไม่ว่าสายลมจะพัดรุนแรงแค่ไหน พวกมันก็ไม่มีวันดับมอด
เขาเอ่ยอย่างเย็นชา “เจ้าไม่เคยได้ยินคำเปรียบเปรยที่ว่ากล่าวสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้นหรือ”
หลังจากเกิดอาการช็อค ไม่นานเล่ยหยุนก็กลับมามีสติ แม้ในใจของเขาจะยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่มุมปากของเขาก็ค่อย ๆ ยกยิ้มดุร้ายออกมา
“พลังอื่นในร่างอื่นหรือ? ตลกนัก” เขากล่าวด้วยเสียงอึกทึก “เจ้าจะสู้กับข้าด้วยธาตุสายฟ้าหรือ? ข้าขอแนะนำให้เจ้ากลับบ้านไปฝึกอีกยี่สิบสามสิบปีนะ! “
คิ้วของหลินเฟิงขยับย่น สายตาเปลี่ยนเป็นเฉียบคม: “ได้ผลหรือไม่ ลองดูก็จะรู้!”
เขาเปล่งเสียงดัง ทันใดนั้น ที่เหนือหัวของเขาปรากฏเมฆมืดครึ้มขึ้นมาก้อนหนึ่ง!
ในเมฆครึ้มนี้ ก็มีเสียงสายฟ้าคำรามออกมาเช่นกันแต่ในนั้นกลับมีสิงโตสีทองที่ดูราวกับมังกรป่า!
ทันใดนั้น เมฆสายฟ้าของทั้งสองฝ่ายก็มาประจันหน้าราวกับทั้งสองกำลังอยู่ในสงคราม!
สายฟ้าสีทองขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้าแล้วพุ่งเข้าใส่หลินเฟิง
หลังจากที่สายฟ้าได้จางไป ดอกไม้แห่งสายฟ้าขนาดสูงสามฟุตก็ได้เบ่งบานอยู่ใต้ฝ่าเท้าของหลินเฟิง
หลินเฟิงกำลังยืนอยู่ท่ามกลางสายฟ้าและประกายไฟ ร่างของเขาท่วมท้นไปด้วยกระแสไฟฟ้า ใบหน้าของเขาดูดุร้ายรวมถึงออร่าที่ดูน่าอัศจรรย์!
น้ำเสียงของเขาเปล่งออกมาพร้อมกับสายฟ้า: “มาสู้กัน!”
พอเห็นว่าตัวของหลินเฟิงไม่ได้อ่อนแอไปกว่าลมปราณของเขา เล่ยหยุนจึงรู้สึกโกรธมาก
“ก็แค่ตั๊กแตนตัวนึง ตายซะเถอะ!”
คลื่นที่น่าหวาดกลัวปรากฏขึ้นมา และสิงโตสายฟ้าก็เผยตัวออกมาในที่สุด
หลินเฟิงใจสั่น แต่เบื้องหลังของเขาก็มีสิงโตสายฟ้าสีทองปรากฏร่างขึ้นมาเช่นกัน
รูปลักษณ์ที่ปรากฏดูราวกับสีทองสองกลุ่มก้อน สายฟ้าที่เปล่งออกมาช่างน่าหวาดกลัวและเต็มไปด้วยพลังอำนาจ
ทันใดนั้น ราวกับหัวใจได้พุ่งทะยาน ทั้งสองคนปล่อยสิงโตสายฟ้าออกไปในเวลาเดียวกัน
ชั่วขณะนั้น สิงโตทั้งสองก็คำรามสายฟ้าออกมาโจมตีใส่อีกฝ่ายอย่างดุร้ายในพื้นที่สวรรค์และโลกแห่งนี้ด้วยหมายเอาถึงชีวิต!
