โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล – บทที่ 698 ฝ่ามือหินยักษ์ ปะทะ น้ําตกแสงที่ยิ่งใหญ่

RC:บทที่ 698 ฝ่ามือหินยักษ์ ปะทะ น้ําตกแสงที่ยิ่งใหญ่

จ้าวหยูรวบรวมออร่าของเขา ชั่วขณะหนึ่งดวงตาของเขาก็สว่างวาบและร่างกายเปล่งแสงเจิดจ้าออกมา

ลมปราณที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างเงียบ ๆ ได้กัดกร่อนบริเวณโดยรอบ บรรยากาศดูสูงส่งและน่าอึดอัดจนทําให้ผู้คนรู้สึกหายใจอึดอัด

“ช่างเป็นความปั่นป่วนที่รุนแรงนัก” ตันหยุนกระซิบ “กระบวนท่านี้ทะลุถึงระดับทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางแล้ว!”

ใบหน้าของเงินฮุยซีดลงเล็กน้อย “และแม้จะอยู่ในทักษะวิญญาณขั้นกลางก็ยังเป็นกระบว นท่าที่แข็งแกร่งมาก”

“ผู้ชายคนนั้นเองก็น่าสงสาร ข้าเกรงว่าไม่ว่าเขาจะมีเล่ห์เหลี่ยมมากมายแค่ไหน เขาคงจะ งวาระแล้ว”

เมื่อมองไปยังแสงที่ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ของจ้าวหยู พลังวิญญาณของหลินเฟิงก็ถูกควบแน่นขึ้น ในระดับหนึ่งและนัยน์ตาของเขาก็ดูเคร่งขรึม

เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าทักษะเฉพาะตัวของจ้าวหยูนั้นยอดเยี่ยมมากแค่ไหน

เขารู้สึกกลัวเพียงเล็กน้อยจากการสะสมของพลังงาน หากมันถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์ เขาคงไม่สามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน

ในตอนนี้ เขาหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็เปลี่ยนพลังวิญญาณของเขา กล้ามเนื้อของเขาพองตัวขึ้นเล็กน้อย

ร่างกายของเขาค่อย ๆ บินออกจากคลื่นอันหนักหน่วงอย่างทันที ดูเหมือนว่าแม้แต่พื้นที่โล่งทั้งหมดก็ยังสั่นสะเทือนเล็กน้อย

ทั้งสองฝ่ายรวบรวมพลังในกระบวนท่าของตัวเองและก่อนที่พวกเขาจะได้ปล่อยออกไป ลมปราณของพวกเขาก็ได้ปะทะกันอย่างไร้เสียง

พวกเขามองกันและกันจากระยะไกล ดวงตาของพวกเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยประกายไฟจริง ๆ

บรรยากาศเริ่มหดหูมากขึ้น ดูเหมือนว่ายังคงมีอากาศร้อนและแห้งอยู่บ้าง เฉินฮุยอดไม่ได้ที่จะจับหยกในมือไว้ที่หน้าอกของเขา สีหน้าดูเมินเฉยและตึงเครียด

“ฝ่ามือหิน!” ทันใดนั้น นัยน์ตาของหลินเฟิงก็ขยายออกอย่างรวดเร็ว เท้าขวาของเขาเตะออกไปอย่างแรง พื้นด้านหลังเขาแตกออกและฝ่ามือหินขนาดใหญ่ก็ยื่นออกมาจากในนั้นอย่างรวดเร็ว

“พระเจ้า…” เสิ่นฮุ่ยที่เห็นกระบวนท่านี้เป็นครั้งแรกก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกขึ้นมา

“ทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ระดับกลาง?” ตันหยุนก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก

เมื่อเทียบกับการต่อสู้ครั้งก่อนกับหลีต้าคราวนี้ฝ่ามือหินดูแข็งแกร่งขึ้นมากและลมปราณมีความเสถียรและมีอํานาจมากขึ้น

ตอนนี้เขาสามารถใช้ท่านี้ได้อย่างถูกต้องแล้ว

เมื่อมองไปยังฝ่ามือหินยักษ์ที่มีความสูงหลายสิบเมตร จ้าวหยูรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ในไม่ซ้าความประหลาดใจก็กลายเป็นการเยาะเย้ยเยือกเย็น

“เจ้าต้องการสู้กับข้าด้วยสิ่งนี้หรือ? ข้าว่าเจ้าคงได้แต่เพ้อฝัน”

” ความแข็งแกร่งของเจ้าไม่ดีเท่าข้า และความแข็งแกร่งในกระบวนท่าของเจ้าก็ไม่แข็งแกร่ง เท่าข้าทําไมเจ้าถึงยังสู้กับข้าได้เล่า?”

หลินเฟิงเกียจคร้านเกินไปที่จะใส่ใจเขา เมื่อความคิดของเขาแว่บผ่านเข้ามาฝ่ามือของหินยักษ์ก็ทําให้เกิดเงาขนาดใหญ่และเข้าไปหาจ้าวหยู

เกิดเสียงเสียดสีกันของหินที่กําลังกลิ้ง ขณะที่ฝ่ามือยักษ์เคลื่อนที่ก็ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของความกดอากาศ ลมแรงพัดใบไม้ในอากาศอย่างรุนแรง

ในบริเวณพื้นดินที่จ้าวหยูยืนอยู่เกิดทรุดตัวลงเล็กน้อย แต่ข้าวหยูกลับเงยหน้าขึ้นมองมือขนาดใหญ่ที่ตบลงมาอย่างกะทันหันโดยไม่เกรงกลัว

ทันใดนั้น ดวงตาของเขาเกิดประกายความดุร้ายอย่างบ้าคลั่งและหลังจากนั้นมือของเขาก็ดูราวกับอรหันต์ที่ตื่นาฬิกาฟาดเข้าใส่ฝ่ามือยักษ์อย่างรุนแรง

“น้ําตกแสงที่ยิ่งใหญ่!”

ในชั่วพริบตาเดียว แสงไฟที่ส่องประกายแวววาวก็พุ่งออกมาจากร่างของจ้าวหยู ด้วยพลังในการกลืนกินทุกสิ่งทั้งหมดถูกระดมยิงไปที่ฝ่ามือยักษ์

แสงที่สาดส่องพร่างพราวดูศักดิ์สิทธิ์และพลุ่งพล่าน มันเต็มไปด้วยความงดงามและ ปลดปล่อยพลังแห่งคลื่นที่ยิ่งใหญ่ มันเป็นพลังโดยตรงที่ถูกส่งไปต้านทานฝ่ามือหินยักษ์

เนื่องจากแสงที่สว่างเกินไป ผู้คนจึงไม่สามารถลืมตาได้ พวกเขารู้สึกร้อนและแห้งผาดเล็กน้อยราวกับเส้นผมทั้งหมดถูกไหม้เกรียม

เพียงแค่สัมผัสผลข้างเคียงก็รู้สึกเช่นนี้แล้ว เราคงนึกภาพออกว่าผลโดยตรงจะเลวร้ายเพียงใด หากถูกแสงเหล่านั้นกลืนหายไปจนหมด

ร่างกายของหลินเฟิงสั่นเล็กน้อย ในช่วงเวลาที่กระแสน้ํากระทบฝ่ามือหิน พลังที่ไม่อาจจินตนาการได้ก็พุ่งตรงเข้าสู่ร่างกายของเขา

พลังอันงดงามเข้ามาอยู่ในร่างกายของเขาโดยไม่ชะงัก และเขาพยายามอย่างเต็มที่ในการควบคุมพลังวิญญาณเพื่อรักษาสถานะให้มั่งคง

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็อยู่ในสถานการณ์ที่แทบจะรับไม่ไหวจนเกือบจะทนไม่ได้ และเขากําลังเผชิญกับการพังทลายลงทั้งตัว

เขาจะต้องไม่พ่ายแพ้ หากกระแสน้ําเข้ามากระทบตัวเขาและกัดเซาะฝ่ามือหิน เขาก็คงจะ ไม่ได้อยู่ในปราสาทต่อไปแม้ว่าเขาจะยังไม่ตายก็ตาม!

หลินเฟิงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะต้านทาน และร่างหินของฝ่ามือหินยักษ์สั่นสะท้านมากกว่า หนึ่งระลอกกระแสน้ําถูกถาโถมลงมา และฝ่ามือหินยักษ์จะถูกทําลายลงอย่างสมบูรณ์

“อย่าทนรับไว้เลย!” จ้าวหยูตะโกนขึ้นมา

กระบวนท่าถูกเปลี่ยนไป ฝ่ามือขวาของเขาเป็ดออก และมือซ้ายของเขาก็จับที่ข้อมือขวาเพื่อป้อนพลังวิญญาณเข้าสู่แสงสว่างอย่างต่อเนื่อง

หลินเฟิงกําลังกัดฟันเพราะพลังที่รุนแรงและสีหน้าของเขาดูเคร่งเครียด

ภายใต้ความตั้งใจที่จะฆ่าโดยไม่ปกปิดของจ้าวหยู ความเสถียรของเขาค่อย ๆ สลายไป ความรู้สึกอ่อนล้าของร่างกายค่อย ๆ ปรากฏขึ้น และจิตสํานึกในจิตใจของเขาก็เลือนลางเล็กน้อย

ถ้ายังปล่อยให้เป็นแบบนี้ เขาจะแพ้!

หลินเฟิงขมวดคิ้วและรับมืออย่างหนัก เขามีความกังวลในใจและยากที่จะแบกรับความกดดันอันหนักอึ้งเอาไว้

ดูเหมือนว่านี่จะเป็นวิธีเดียวแล้ว!

สถานการณ์มาถึงจุดที่ไม่มีเวลาให้คิดอีก มีซิปขนาดเล็กหลายอันอยู่ตรงกลางคิ้วของหลินเฟิง

นั่นคือชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าเขาจะทุกข์ใจมากแค่ไหน เขาก็ทําได้เพียงต้องใช้มันในตอนนี้

ใช้สามอันไม่ได้ งั้นห้าอัน

ใช้ห้าอันไม่ได้ เช่นนั้นสิบอัน!

เขาไม่เชื่อหรอกว่าชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุดห้าอันจะไม่ทําให้เขาตายลงได้?!

ด้วยเหตุนี้ หลินเฟิงจึงเริ่มส่งมอบพลังวิญญาณให้กับชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์

ในขณะนี้ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

แต่มันไม่ส่งผลเสียอย่างแน่นอน ในทางตรงกันข้าม เขารู้สึกได้ถึงพลังอันทรงพลังที่ตื่นขึ้นมาในร่างกายของเขา

ความแข็งแกร่งของเขาทะลุไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ห้าขั้นกลาง

ในขณะเดียวกัน ร่างกายและจิตใจของเขาก็ได้รับการฟื้นฟูขึ้นในระดับหนึ่ง แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็ได้ระเบิดพลังออกมาอย่างกะทันหันและเทพลังวิญญาณใหม่ที่แข็งแกร่งลงไปในฝ่ามือหิน!

และฝ่ามือหินยักษ์ก็ส่งเสียงดังตู้มอีกครั้ง ร่างหินของมันมีพลังมากขึ้น

นอกจากนี้ ยังมีการซ่อมแซมรอยแตกร้าวที่เกิดจากการไหลของกระแสน้ําด้วยตัวเอง

มันแข็งกว่าเดิมถึงสองเท่า จากนั้นความเสื่อมโทรมก็ได้หายไปและต้านทานกระแสแสงที่โหมกระหน่ํา!

“มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?” จ้าวหยรู้สึกหวาดกลัว

หลินเฟิงเองก็มีความแข็งแกร่งในการต่อสู้แบบก้าวกระโดด ดังนั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกเรียกว่าห้าขั้นกลาง แม้ว่าจะยังดูอ่อนด้อยกว่าจ้าวหยู แต่ก็ใช่ว่าจะสู้ไม่ได้!

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากการต่อสู้ครั้งก่อน สถานะของจ้าวหยูจึงไม่ดีเหมือนก่อน ตามธรรมชาติ แล้วเขาจึงไม่ค่อยเสถียรในเวลานี้

ภายใต้ผลกระทบจากการเสริมสร้างพลังวิญญาณอย่างกะทันหัน ความรู้สึกถึงอันตรายพุ่งสูงขึ้นในจิตใจของเขาและเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะผลักดันมันขึ้นมา แต่ถึงแม้ว่าเขาจะหมดความแข็งแกร่งไปแล้ว แต่ก็ยากที่จะเปลี่ยนความเสื่อมถอย

ด้วยการเสื่อมถอยของจ้าวหยู ผลกระทบของแสงที่ท่วมท้นกําลังค่อย ๆ อ่อนลง ฝ่ามือหินขนาดใหญ่ค่อย ๆ กดลงและแรงดันลมขนาดใหญ่จึงทําให้พื้นที่โล่งขนาดใหญ่ถูกผ่าแยกออกในทัน

เวลานี้ถึงคราวของจ้าวหยุที่จะตัวสั่น เขาต้านทานและร้องคํารามจากส่วนลึกของลําคอแต่ ทว่าเขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนการจมดิ่งของฝ่ามือหินยักษ์ได้

พลังวิญญาณในร่างของเขาเริ่มอ่อนแอจากพลังแห่งการกดดันในที่สุด ฝ่ามือหินยักษ์ก็ทําลาย กระแสแสงจนหมดด้วยท่าทางปิดกั้นท้องฟ้าและดวงอาทิตย์!

“ม่ายยย” จ้าวหยูกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง

“มันจบแล้ว!” หลินเฟิงคํารามกลับและรวบรวมความแข็งแกร่งเพื่อจบสิ้นแรงผลักดัน

ตู้ม!