โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล – บทที่ 705 ขุมทรัพย์ลับถูกเปิดแล้ว

บทที่ 705 ขุมทรัพย์ลับถูกเปิดแล้ว

คนหลายคนกําลังเดินอยู่ในป่า หลิวชางและคนอื่น ๆ ยังคงอยู่เดินด้านหน้า ในขณะที่ หลินเฟิงและหลานหลิงเดินตามอยู่ด้านหลัง

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา หลินเฟิงได้ยินเสียงน้ําตกอยู่ข้างหน้าเขา

“เกือบจะถึงแล้ว” หลิวชางบอก “เร่งฝีเท้ากันเถอะ จะต้องมีคนเป็นจํานวนมากมาถึงก่อนแล้ว”

เมื่อกลุ่มเดินเข้ามาใกล้ เสียงของน้ําตกก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ

จากนั้น เส้นทางที่อยู่ในป่าตรงหน้าของเขาก็สว่างขึ้นทันที หลินเฟิงตกตะลึงกับฉากตรงหน้า

ด้านหน้าเป็นทะเลสาบที่มีหน้าผาตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง มีน้ําตกขนาดใหญ่ไหลลงมาในทะเลสาบ น้ําบนพื้นผิวของทะเลสาบกระเซ็นสูงหลายเมตร ภาพนั้นดูน่าตกตะลึงมาก

เป็นดังที่หลิวชางกล่าวไว้ มีหลายคนได้มาถึงที่นี่แล้ว

พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ที่ริมทะเลสาบ ดวงตาของพวกเขาจ้องตาเป็นมันไปที่น้ําตก สีหน้าไม่อาจซ่อนความพลุ่งพล่านภายในได้

“นี่คือขุมทรัพย์ลับหรือ?” หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะถามออกมา

หลิวชางตอบ “ใช่ สมบัติลับซ่อนอยู่หลังน้ําตก แต่ทว่าเมื่อพิจารณาจากท่าทางของพวกเขาดู เหมือนว่าสมบัติลับยังไม่เปิดออก รอกันก่อนดีกว่า”

เมื่อพูดจบ หลินเฟิงจึงไม่ได้ถามอะไรอีก และรอการเปิดของขุมทรัพย์ลับอย่างซื่อตรง

อีกสิบห้านาทีต่อมา ฝูงชนก็มารวมตัวกันมากขึ้น และบรรยากาศก็ดูกระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ สภาพแวดล้อมทั้งหมดดูราวกับหม้อน้ําที่กําลังจะเดือด

ทันใดนั้น น้ําตกก็หยุดไหลทันที!

ทุกคนหยุดคุยกันทันที ทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบ

หลังจากนหยุดตก เหลือเพียงกําแพงภูเขาธรรมดา แต่ทันใดนั้น กําแพงภูเขาที่อยู่ตรงกลางน้ําตกก็แตกออก!

หลังจากแสงสลายไป ผู้คนจึงได้เห็นว่ากําแพงภูเขากลายเป็นความว่างเปล่า!

ทางเข้าเปิดแล้ว!

สักพัก สายตาของทุกคนก็เริ่มคลั่งไคล้ขึ้นมาอีกครั้ง ความตื่นเต้นทําให้อุณหภูมิสูงขึ้นมาก

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ผู้คนกําลังเตรียมตัวบินขึ้นสู่ท้องฟ้า พวกเขาก็ได้ยินเสียงน้ําไหลอีกครั้ง จากนั้น น้ําตกที่เดิมนั้นหยุดนิ่งก็กลับมาไหลต่อไปจนกลายเป็นคลื่นที่รุนแรงและพลังของมันก็น่าทึ่งมากยิ่งขึ้น

ดูเหมือนว่าหากพวกเขาต้องการเข้าไปในถ้ํา จะไม่สามารถเข้าไปได้ตามต้องการ

ผู้คนรู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ง่ายนัก ดังนั้นพวกเขาจึงลังเล ไม่มีใครกล้าเป็นนกตัวแรก

ในหมู่ฝูงชน ดวงตามืดมัวและริบหรี่ ด้วยความคิดและจิตใจดํามืดแตกต่างกัน

“ให้ตายเถอะ! กลุ่มผู้ยิ่งใหญ่ ข้าไม่รู้ว่าพวกเขากลัวอะไรในตอนนี้” พี่ชายท่าทางโมโหร้ายโกรธเกรี้ยวและพูดว่า” มันเป็นแค่น้ําตก ยิ่งใหญ่ตรงไหนกัน?”

“เนื่องจากมีคําพูดลังเลขึ้นมามากมาย ดังนั้นอย่าถือโทษจางโหมวที่นําหน้าคนอื่น ๆ ก็แล้วกัน!”

“แล้วแต่เจ้าเถอะ!”

ด้วยเหตุนั้น พี่ชายผู้โมโหร้ายจึงก้าวออกไป แล้วกลายเป็นเสียงนิ้ว พุ่งเข้าไปในน้ําตกอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างใช้ดวงตาของพวกเขาจับจ้องเพื่อดูว่ามีความลับซ่อนอยู่ในน้ําตกหรือไม่

ในไม่ช้าเสียงของชายคนนั้นก็หายไปในน้ําตก และไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

ในขณะที่สายตาของผู้คนเปลี่ยนไปทีละคน และพวกเขารู้สึกว่าความกังวลนั้นไม่จํา เป็นและน้ําตกไม่มีปัญหา ทันใดนั้นเองก็มีเลือดสีแดงพุ่งออกมาจากน้ําตก

จากนั้น น้ําตกก็พ่นเงาร่างของคน ๆ หนึ่งออกมา!

ร่างนั้นร่วงลงบนพื้นอย่างแรง เขาคือพี่ชายท่าทางโมโหร้ายคนก่อนหน้านี้

ผู้คนต่างไม่กล้าพูด พวกเขามองไปยังพี่ชายผู้โมโหร้ายและพบว่าร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดและหมดสติ

แม้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่ แต่เกรงว่าคงไม่สามารถใช้ชีวิตแบบปกติได้ตลอดชีวิต

ความแข็งแกร่งของพี่ชายท่าทางโมโหร้ายคนนี้อยู่ประมาณขั้นสี่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ถึงจะไม่ แข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน

แต่ความแข็งแกร่งเช่นนี้ยังไม่สามารถต้านทานได้ พลังของน้ําตกนี้จึงไม่ธรรมดานัก

ดวงตาแปลก ๆ กระพริบขึ้นในหมู่ฝูงชนอีกครั้ง และบรรยากาศที่แปลกประหลาดก็กระจายออกไป

อย่างไรก็ตาม ต้องมีคนกล้าภายใต้เงินหนา หลังจากนั้นไม่นาน หลายคนจึงพยายามมุ่งไปที่น้ําตก

แม้ว่าจะมีหลายคนที่ถูกพ่นกลับมา แต่ก็ต้องบอกว่ามีบางคนทําสําเร็จ!

แต่ประเด็นคือ บางคนที่ทําสําเร็จนั้นอ่อนแอกว่าพี่ชายท่าทางโมโหร้ายซะอีก!

ดูเหมือนว่า หากเราใช้วิธีการบางอย่างก็ยังสามารถเข้าไปในน้ําตกได้

“เอ่อ น้องหลินเฟิง” หลิวชางพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสนใจที่จะลองไหม?”

“แต่หากเจ้ายังไม่แน่ใจก็ไม่ควรลองดีกว่า

หลินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “มาถึงที่แล้ว เหตุใดจะไม่กล้า?”

หลิวชางระเบิดหัวเราะออกมา: “เป็นความจริงที่น้องหลินเฟิงยังคงเป็นเช่นนี้เสมอ ซึ่งทําให้ผู้คนชื่นชมเขา!”

” หากเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะไม่พูดมาก เข้าไปกันเถอะ แล้วเดี๋ยวเจอกัน”

หลิวชางวิ่งตรงเข้าไปในน้ําตกทันที

ด้วยทักษะขั้นครึ่งก้าวขั้นหกสวรรค์ควบคู่กับวิธีการของเขาเอง จึงย่อมไม่ถูกพ่นออกมา

ตันหยุนและเส้นฮุยมองหน้ากัน ตันหยุนบีบมือเธอแน่นและพูดว่า “เชื่อข้า มันจะไม่เป็นอะไร”

เมื่อกล่าวจบ พวกเขาก็รีบพุ่งเข้าไปในน้ําตกและไม่ออกมาอีก

“ที่นี้ เหลือแค่เราสองคน

” หลินเฟิงพ่นลมหายใจสีขาวออกมายาว ๆ ดวงตาปรากฏความ

กล้าหาญ

เมื่อมองไปที่หลานหลิน เขาลังเลและพูดว่า “เจ้าเชื่อใจข้าไหม?”

หลานหลิงเชื่อใจหลินเฟิงอย่างไม่มีข้อกังขา: “ข้าไม่กลัว”

“งั้นหรือ?” หลินเฟิงยิ้มอย่างบิดเบี้ยว “เช่นนั้น เราก็ลองดูกันเถอะ!”

หลินเฟิงอุ้มหลานหลิงเอาไว้ พลังวิญญาณของเขาเองจึงครอบคลุมหลานหลิงเอาไว้เช่นกัน

หลานหลิงตัวเบามาก การอุ้มเธอไม่ต่างจากการไม่อุ้มอะไรเลย

จากนั้น หลินเฟิงก็พึมพําเสียงเบาแล้วบินหายไปในอากาศ

“มังกรดํา แปลงร่าง!”

ที่กลางท้องฟ้า ปรากฏแสงสีดํามืดและเงานั้นก็พุ่งเข้าสู่น้ําตกทันที

หลินเพิ่งได้สร้างกําแพงที่มั่นคงด้วยออร่า แต่สถานการณ์จริงนั้นเหนือความคาดหมายของเขา

สิ่งที่เขาคิดก็คือน้ําตกจะสร้างการโจมตีแบบฟันเข้ามา

แต่กลับกลายเป็นว่าเขาคิดผิด

ในช่วงเวลาที่เข้าสู่น้ําตก เขารู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักหน่วงและกดดันตัวเขาเอาไว้อย่างสมบูรณ์

หากเขาไม่ตอบสนองได้อย่างเร็วพอ เขาคงจะถูกชะล้างแน่ ๆ

ในเวลานี้ เขาตระหนักได้ถึงปัญหาที่น่าเลวร้าย ในบรรดาผู้ที่ไม่ได้ถูกพ่นออกมา มีแนวโน้มว่าพวกเขาบางส่วนจะต้องถูกชะล้างลงไปในทะเลสาบและตายอยู่ตรงที่นั้น

หลินเฟิงกัดฟันแน่นและบังคับตัวเองให้อยู่ในน้ําตก แต่พลังแห่งผลกระทบนั้นเลวร้ายมากจนเขารู้สึกว่าสามารถถูกชะล้างลงไปได้ทุกเมื่อ

หลานหลิงสังเกตเห็นว่าร่างกายของหลินเฟิงสั่นเบา ๆ และตอนนี้ก็ควรกระตุ้นพลังวิญญาณและเพิ่มพลังวิญญาณให้แก่หลินเฟิง

นี่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งสําหรับหลินเฟิง แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังยากที่จะต้านทานแรง กดดันที่หนักหน่วงได้

นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับหลานหลิง เพียงแค่เขาสู้กับมันไม่ได้เท่านั้นเอง

หัวของหลินเพิ่งเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ และการหายใจของเขาก็ไม่ค่อยราบรื่นนัก เขาหน้าแดงและกําลังจะสูญเสียกําลัง

แต่ทันใดนั้น เสียงก็ดังขึ้นในใจของเขา

“นายท่าน ให้ข้าทําเถอะ”