RC:บทที่ 482 หลอกคน
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ คนสิบคนเหล่านั้นต่างก็วางชิปบนหว่างคิ้วของพวกเขาทันที วินาทีต่อมาชิปที่อยู่เหนือคิ้วจะเปล่งแสงออกมาและจากนั้นก็มีการเปลี่ยนแปลงทางเวทมนตร์เกิดขึ้นกับคนเหล่านี้
บางคนมีปีกอยู่ข้างหลังบางคนมีกรงเล็บอยู่ในร่างกาย ผู้คนทุกคนรู้สึกมหัศจรรย์มาก แต่ไม่มีใครส่งเสียงออกมา ทำได้แค่แสดงสีตกตะลึงบนใบหน้าเท่านั้น ซึ่งไม่น่าแปลกใจเลย
“เอายังไงต่อ?” เจียงถามอีกครั้ง
หลินเฟิงมองไปที่ด้านหน้าแล้วพูดว่า “ตามฉันมาก่อน!”
หลินเฟิงกล่าวกับผู้คนของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงหน่วยลาดตระเวนแล้วเดินเข้ามาในเต็นท์อย่างรวดเร็ว เต็นท์นี้มีขนาดไม่เล็กเท่าไรคาดว่าจะสามารถรองรับทหารประมาณสิบนาย
หลินเฟิงและพวกเขาคอยฟังเสียงข้างนอกอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนที่อยู่ข้างในทำท่าทางเสมือนทันทีแล้วโบกมือให้เจียงหวู่ชิง
“ต่อไป คนอื่น ๆ คอยดูหลังจากเราสองคนเข้าไปข้างในและจัดการผู้คนที่อยู่ข้างในเสร็จแล้ว พวกนายก็ตามเข้ามา! บอกให้เรารู้ทันทีถ้ามีอะไรออกไป” หลินเฟิงกล่าว
“รับทราบ”
เสียงเงียบลง มีเพียงหลินเฟิงที่พยักหน้าให้เจียงหวู่ชิงและพูดว่า “ไป เข้าไปข้างใน!”
หลินเฟิงและเจียงหวู่ชิงรีบเข้ามาในเต็นท์ทันที ในเวลานี้มีทหารห้านายนอนอยู่ในเต็นท์บางคนนอนหลับบ้างกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ และบางคนก็กำลังพูดอยู่!
เห็นหลินเฟิงและพวกเขารีบเข้าไป หลายคนมองดูหลินเฟิงสองคนแล้วก้มหัวลงต่ำเพื่อทำหน้าที่ต่อ แต่วินาทีต่อมาดูเหมือนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“ไง? ไม่ นาย … ” อย่างไรก็ตาม ผู้พูดยังไม่ได้พูดอะไร หลินเฟิงก็วางฝ่ามือของเขาลงบนศีรษะของอีกฝ่ายทันที
นอกจากนี้มือของหลินเฟิงจับคอของทหารไว้ และยกตัวเขาขึ้นสูง จนขาดอากาศหายใจไปชั่วครู่
ถัดจากหลินเฟิงกรงเล็บทั้งสองของเจียงหวู่ชิงก็เคลื่อนไปอยู่บนหัวของทหารสองนาย ก่อนที่หัวจะถูกทุบเหมือนเต้าหู้
ทหารคนอื่นที่หลับอยู่ ดูเหมือนจะได้ยินอะไรบางอย่าง เขาตื่นขึ้นและเห็นหลินเฟิงและชายอีกสองคน ทันใดนั้นเขาก็มองคนตายอีกสี่คนที่กองอยู่ข้างหลินเฟิง ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจบางสิ่งบางอย่างในทันที!
“ระวัง … ” อย่างไรก็ตามเขาไม่ทันได้พูดอะไรออกมา ก็เห็นเป็นกรงเล็บขนาดใหญ่ตะปบมาแล้ว
“เรียบร้อย เข้ามาได้แล้ว!” หลินเฟิงพูดกับคนหลายคนที่อยู่ข้างนอก
เมื่อมีคนเข้ามาไม่กี่คนหลินเฟิงและพวกเขาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าของทหารเหล่านั้น แต่ก็มีร่องรอยของเลือด
เสื้อผ้าของหลินเฟิงแตกต่างจากของคนอื่น ดูเหมือนว่าตำแหน่งของเขาจะไม่ใช่ทหารชั้นผู้น้อย แต่หลินเฟิงไม่ทราบว่าตำแหน่งนี้อยู่ในกลุ่มใดของหมู่ศัตรู
แต่สิ่งเดียวที่หลินเฟิงรู้ก็คือคนที่เขาฆ่านั้นไม่อ่อนแอพอที่จะจัดอยู่ในระดับ B นั่นคือมันสูงกว่าค่าเฉลี่ยของพวกนายร้อยแน่นอน
“พวกนายรอในเต็นท์นี้ก่อน เราจะเอาเสื้อผ้าให้” เจียงหวู่ชิงพูดแล้วก็ออกไปข้างนอก เวลาเพียงไม่ถึงสามนาที เจียงหวู่ชิงก็กลับมา แต่ในมือของพวกเขามีเสื้อผ้าเพิ่มขึ้นอีกสองสามชุด
“เปลี่ยนมันซะ!” หลินเฟิงกล่าวว่า
ครู่ต่อมากลุ่มทหาร 11 นายเข้ามาในค่ายทหารโดยไม่มีอุปสรรค
“ท่านหลิน ท่านเป็นคนดีมาก มีแต่ท่านเท่านั้นที่กล้าคิดแผนการที่กล้าหาญเช่นนี้!” ที่ด้านหลังของหลินเฟิง ซุนเซียนและเฉียนฟูยกย่องอย่างจริงใจ
“ใช่แล้วถ้าเราพบท่านก่อนหน้านี้เราอาจเอาชนะเผ่าอื่นได้” นายร้อยอีกคนก็พูดว่า
หลินเฟิงมองดูพวกเขาและพูดว่า “ฮ่าฮ่า ตอนนี้มันยังไม่สายเกินไป อย่ากังวลไป เราจะเอาชนะเผ่าอื่นได้ไม่ช้าก็เร็ว”
“ใช่ ใช่ ท่านพูดถูก เราจะเอาชนะทุกเผ่าไม่ช้าก็เร็ว!” คนอื่น ๆ พูดขึ้น
หากพวกเขาเคยได้ยินใครพูดแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้พวกเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ นี่คือความมั่นใจและความทะเยอทะยานที่หลินเฟิงมอบให้พวกเขาหลังจากสร้างปาฏิหาริย์
“เอาล่ะ หยุดคุยก่อน!” หลินเฟิงพูดกับคนเยอะแยะมากมายที่วุ่นวาย “มองไปรอบ ๆ และดูว่านายสามารถค้นหาสิ่งที่เรียกว่ารถรบหินยักษ์ได้หรือไม่!” หลินเฟิงมองไปรอบ ๆ ในขณะที่เปิดทาง
“รับทราบ” พวกเขาทุกคนพยักหน้ารับและมองไปรอบ ๆ
อย่างไรก็ตามหลินเฟิงและพวกของเขาไม่เห็นอะไรที่คล้ายคลึงกับรถม้า
“ไม่ ทำไมไม่เห็นว่ารถม้าอยู่ที่ไหนหลังจากเดินมานาน” หลินเฟิงกล่าวว่า
“ท่านอยากลองมาตรงนี้แล้วดูนี่ไหม?” ในตอนนั้นเจียงหวู่ชิงก็ชี้มือไปยังทิศทางด้านซ้ายที่ดูเงียบสงบ
ด้านนี้มีเต็นท์เพียงไม่กี่แห่ง แต่หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจที่พบว่ามีเต้นท์อยู่ทั้งสองฝั่งและที่สำคัญกว่านั้นยังมีเครื่องหมายล้อที่เห็นได้ชัดอยู่ตรงกลาง
“เป็นอย่างนี้นี่เอง แสดงว่าไม่มีอะไรผิดปกติ!” หลินเฟิงเห็นดังนั้นก็รู้สึกดีอยู่ลึกๆ
หลังจากเห็นสัญลักษณ์แล้วหลินเฟิงก็พูดว่า “ไปข้างหน้าแล้วดูกัน อย่าลืมอยู่ในความสงบล่ะ!”
“รับทราบ” ทุกคนต่างเข้าใจความหมายของหลินเฟิง
หลินเฟิงและพวกบางคนเดินยืดอกไปทางนี้ แต่ก่อนที่จะทันได้เดินไปที่เต็นท์ ทันใดนั้นปรากฏร่างของชายคนหนึ่ง ชายคนนั้นมองหลินเฟิงและพวกเขาก็งงงวยและรู้สึกแปลกมาก
จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและหยุดพวกเขาและพูดว่า “เจ้าเป็นใคร เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”
หลินเฟิงมองชายคนนี้ เขาเป็นชายวัยกลางคนในวัยสามสิบของเขา ถึงหนวดเคราของเขารกไปหน่อย แต่ดวงตาของเขาดูฉลาดมาก
“เราเป็นนายพลที่จะตรวจสอบรถรบหินยักษ์!” ในเวลานี้หลินเฟิงดูเหมือนจะเป็นเจ้าหน้าที่จริง ๆ ด้วยท่ายืนมาตรฐานและท่าทางตรงไปตรงมา
“ตรวจสอบรถรบหินยักษ์?” ชายผู้นั้นงงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ว่ารถรบหินยักษ์ถูกตรวจระหว่างวันเหรอ ดึกแบบนี้ ท่านจะมาตรวจสอบอะไร
“นายพลกล่าวแม้ในเวลากลางคืนเราก็ควรตรวจสอบ! เพราะสงครามกำลังจะมา รถรบเป็นอาวุธที่สำคัญในกองทัพนี้และต้องไม่มีข้อผิดพลาด!” น้ำเสียงของหลินเฟิงมั่นคงและแน่วแน่ทัศนคตินั้น มีความเด็ดเดี่ยวอย่างไม่มีใครเทียบ
ชายวัยกลางคนที่มีหนวดเครามองดูแล้วพูดทันทีว่า “เอาละทำไมข้าไม่ได้รับข่าวล่ะ ท่านไม่สามารถปลอม … “
“ช่างกล้านัก!” ทันใดนั้นหลินเฟิงก็ร้องออกมา
เสียงคำรามของหลินเฟิงดังมากจนเขาตกใจกลัว คนสิบคนอย่างเจียงหวู่ชิงที่อยู่ข้างหลังเขา ภายในจิตใจของพวกเขาพากันวิตกจริต รู้สึกได้ว่าหลินเฟิงไม่ได้ยิ่งใหญ่เพียงแค่เล็กน้อย
อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นไม่ใช่พวกเขา แต่เป็นหลินเฟิง เมื่อหลินเฟิงตะโกนเสียงดัง ลมหายใจที่แข็งแกร่งนั้นก็ปกคลุมร่างกายเขาทันที ความกดดันที่รุนแรงทำให้เขาสะดุ้งโหยงอีกทั้งมีเหงื่อซึมหน้าผากจำนวนมากจนไหลเป็นน้ำตก
“ใครก็ได้ บอกเขาที ว่าข้าเป็นใคร!”
