โลกแห่งเหล่าทวยเทพ The World of Deities – ตอนที่ 110 – สิ่งของที่สวยงามของมังกรยักษ์

บทที่ 110 – สิ่งของที่สวยงามของมังกรยักษ์

ซูเย่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นช้อนส้อมอันวิจิตรงดงาม พวกคนแคระมีฝีมือจริงๆมันเหมือนกับที่เขาจินตนาการไว้

อย่างไรก็ตาม คนแคระค่อนข้างดูถูกเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ พวกเขาคิดว่าถึงแม้จะสวย แต่ก็ดูฉุดฉาดเกินกว่าจะนําไปใช้ได้จริง ดีกว่าที่จะกินด้วยมือของพวกเขา

นี่เดิร์นกลับชอบพวกมันมาก เขายอมรับการประดิษฐ์ของซูเย่เป็นอย่างมาก เขาเชื่อว่ามีดชนิดนี้จะเปลี่ยนโลกทั้งใบอย่างแน่นอน

พวกคนแคระไม่ได้หยุดเยาะเย้ยนี้เดิร์น

อย่างไรก็ตาม ช้อนส้อมเงินบริสุทธิ์นั้นนิ่มเกินไป ดังนั้นซูเย่ นีเดิร์นและพวกคนแคระจึงปรับปรุงมันในชั่วข้ามคืน พวกเขาตัดสินใจเกี่ยวกับแผนพื้นฐานจนกระทั่งเช้าตรู่

ช้อนส้อมใหม่ถูกแบ่งออกเป็นสีเกรด

ช้อนส้อมทองวิเศษระดับหรูหราส่วนใหญ่ทําจากทองคํา ผสมกับโลหะเวทมนตร์ระดับต่ําสุดเพื่อทําให้ช้อนส้อมแข็งขึ้น มันยังถูกแกะสลักด้วยลวดลายเวทย์ มนตร์ที่เสริมมันอย่างเรียบง่าย

ชุดมีด ส้อม ช้อน ส้อมขนม และช้อนขนม ราคาต้นทุน 150 เหรียญอินทรีทองเพื่อทํา ขายที่1999เหรียญอินทรีทอง สินค้ามีจํานวนจํากัด มีหมายเลขกํากับ และมาพร้อมใบรับรองคอลเลคชั่น

หลังจากที่ซูเย่บอกพวกเขาถึงความคิดของเขา เหล่าคนแคระที่ซื่อสัตย์ก็เชื่ออย่างเป็นเอกฉันท์ว่าซูเย่มีสายเลือดของปีศาจ

ช้อนส้อมเงินวิเศษคุณภาพสูงผสมกับโลหะเล็กน้อยเพื่อทําให้มีดแข็ง ในขณะเดียวกัน ก็ใช้เวทมนตร์ง่ายๆ เพื่อให้แน่ใจว่าช้อนส้อมมีความทนทาน

หนึ่งชุดใช้เงินในการสร้างอินทรีทอง 10 เหรียญ และรา คาอยู่ที่ 29 เหรียญอินทรีทองคํา

ชุดล่างสุดคือช้อนส้อมทองแดง มีเพียงสามชิ้นและส่วนใหญ่จําหน่ายให้กับประชาชนทั่วไป

หนึ่งชุดมีราคาต้นทุนฮกทองแดง 90 เหรียญและมีราคาขายนกยูงเงิน 2 เหรียญ

นอกจากนั้น พวกเขายังจะทําช้อนไม้ระดับล่างส้อมไม้ และผลิตภัณฑ์ระดับล่างสุดอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม พวกมันอยู่ ในอันดับที่ต่ํามากในแผน

เพื่อเพิ่มการรับรู้ถึงแบรนด์ ซูเย่เสนอให้แกะสลักรูปเพลโตที่เรียบง่ายบนช้อนส้อม อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ผู้คนจากหอการค้าถาม เพลโตก็ปฏิเสธพวกเขาเอง

ดังนั้น ซูเย่จึงออกแบบเครื่องหมายการค้าใหม่และเปลี่ยนเป็นหัวมังกรด้วยภาพวาดที่เรียบง่าย ซึ่งได้รับการอนุมัติเป็นเอกข้าท์จากทุกคน

ซูเย่ไม่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับชื่อหอการค้า แต่เขาได้ตัดสินใจเกี่ยวกับแบรนด์ของชุดเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารแล้วและตั้งชื่อมันว่า “ สิ่งของที่สวยงามของมังกรยักษ์”

 พระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น และกระบวนการทําเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารก็เสร็จสิ้นลงโดยทั่วไป ในอนาคตอันใกล้จะมีการผลิตเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารจํานวนหนึ่ง และเมื่อร้านอาหารในเขตขุนนางเปิดขึ้น การผลิตก็จะเร่งขึ้นตามความ ต้องการของตลาด

ซูเย่และนี้เดิร์นเดินออกจากโรงปฏิบัติงาน และแสงยามเช้าก็ตกลงมาบนใบหน้าของพวกเขา

“ เจ้าจะเป็นเศรษฐีในอนาคต “นีเดิร์นกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ”

เขาคํานวณความต้องการอย่างคร่าวๆ ในเอเธนส์ กําไรสุทธิปีแรกจะต้องไม่ต่ํากว่า 50,000 เหรียญอินทรีทอง ในอนาคตอาจลดลงทุกปี แต่ไม่ว่าย่ําแย่แค่ไหน ก็ยังมีกําไรสุทธิกว่า 10,000 เหรียญอินทรีทองทุกปี หากรวมนครรัฐ อื่น ๆ และแม้แต่ประเทศอื่น ๆ ไว้ด้วย เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้

ไม่น่าแปลกใจที่ซูเย่มุ่งมั่นที่ขอการปกป้องจากขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ ธุรกิจที่ทํากําไรได้เพียงพอที่จะดึงดูดความอิจฉาของตระกูลระดับวีรบุรุษด้วยซ้ํา

“ ท่านอาจารย์ ท่านมองการณ์ไกลอย่างยิ่ง มันดีกว่าคนแคระสายตาสั้นพวกนั้นมาก ” ซูเย่กล่าว

“ ให้ชุดช้อนส้อมทองแก่ข้าชุดหนึ่งสิ”

ซูเย่ขมวดคิ้วและพูดว่า “ ข้าไม่สามารถจ่ายได้ แต่ข้าสามารถให้ชุดช้อนส้อมเงินแก่ท่านได้นะ ”

ทรัพย์สินทั้งหมดของซูเย่มีมูลค่าไม่ถึงแม้แต่ 1999 เหรียญอินทรีทอง

“ สิบชุด “นีเดิร์นกล่าว

“ สามชุด ” ซูเย่กล่าว

“ สามชุดก็สามชุด ไอ้เด็กขี้เหนียว ! ”

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของนี้เดิร์นจิตใจของซูเย่ก็ยุ่งเหยิง

ในวันต่อมา ซูเย่กลับไปเรียนเวลาที่เขาโปรดปราน

เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในการศึกษาและชดเชยบทเรียนจากภาคการศึกษาที่แล้ว

เขาใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ในบทเรียนเกี่ยวกับเวทมนตร์ที่สําคัญที่สุด

สําหรับบทเรียนธรรมดาแต่สําคัญ เขาสบายดีตราบเท่าที่เขาผ่าน

สําหรับบทเรียนที่ไม่สําคัญ ซูเย่ตั้งใจที่จะเตรียม ฟัง ทบทวน และทําการบ้านเท่านั้นสําหรับคะแนนของเขามันขึ้นอยู่กับโชคชะตา

ยิ่งเขาศึกษามากเท่าไหร่ ซูเย่ก็ยิ่งรู้สึกว่าสถานศึกษาไม่ได้ ฝึกฝนความสามารถรอบด้าน แต่ให้นักเรียนตัดสินใจเลือก เอง

นอกเหนือจากการเข้าเรียนแล้ว ซูเย่มักจะเดินเล่นรอบๆ โรงงานคนแคระเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับความสามารถและทักษะของคนแคระเพื่อเตรียมการสําหรับอนาคตในขณะที่ปรับปรุงช้อนส้อมของเขาอย่างต่อเนื่อง

ในช่วงเวลานี้ เขาได้พบกับเคเออร์ตันสองสามครั้ง เขายังยุ่งอยู่กับการเช่าเหมืองเงินจากคนอื่น เนื่องจากเหมืองเงินในกรุงเอเธนส์เป็นของรัฐในเมือง จึงสามารถเช่าได้ เท่านั้นและไม่สามารถเป็นเจ้าของได้ ตระกูลกิ่งเทพเป็นข้อยกเว้น เขายังบรรลุข้อตกลงการจัดหาแยกต่างหากกับ โรงงานคนแคระอีกด้วย แร่เงินที่หอการค้าแห่งใหม่ต้องการจะต้องซื้อจากเหมืองของเคเออร์ตันก่อน

อย่างไรก็ตาม ขุนนางคนที่สองนั้นหายากเสมอ นอกจาก นี้ การเลือกที่ตั้งร้านอาหารในย่านขุนนางก็เป็นปัญหาใหญ่เช่นกัน

ในพื้นที่ขุนนาง ที่ดินแต่ละนิ้วมีค่าเท่ากับทองคําหนึ่งนิ้ว ร้านอาหารในเขตขุนนางที่ใหญ่พอๆ กับโลมาชลาลัย มีราคาอย่างน้อยหนึ่งหมื่นอินทรีทองคํา นอกจากนี้ มันยากมากที่จะซื้อมัน

ระหว่างรอเคเออร์ตัน ซูเย่ไม่ลืมที่จะพัฒนามิติซากปรักหักพังของเขา นอกเหนือจากการเรียนรู้และฝึกฝนเวทมนตร์

อันที่จริงเขาเริ่มเรียนหลังจากสถาบันศึกษาเริ่มไม่กี่วัน

ผลที่ได้ก็ไม่น่าเชื่อ

มิติซากปรักหักพังแม้ว่าจะไม่ใช่แท่นบูชา แต่ก็ถือได้ว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์

มิติซากปรักหักพังไม่สามารถยอมรับสิ่งมีชีวิตได้ ซึ่งหมายความว่ามิติซากปรักหักพังมีผลในการฆ่าปรสิต

เมื่อใส่เนื้อและผักสดลงไป จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงหลังจากผ่านไปนาน แม้แต่ฝุ่นบนมันก็จะหายไปอย่างลึกลับ 

ซึ่งหมายความว่ามิติซากปรักหักพังยังมีผลวิเศษในการฆ่าเชื้อ กําจัดฝุ่น และทําความสะอาดตัวเอง

ไม่เพียงแต่ช่วยให้อาหารสด แต่ยังเก็บอาหารเป็นฉนวนความร้อนด้วย !

อาหารสามารถใส่เข้าไปได้หลายเดือนโดยไม่ทําให้อุณหภูมิเปลี่ยนแปลง สิ่งที่ร้อนก็ยังร้อนเมื่อนําออก และสิ่งที่เย็นเมื่อน้าออกยังเย็นอยู่

ซูเย่สามารถวางนาฬิกาปลุกไว้ข้างใน แต่มันไม่ส่งเสียงกรึ่ง นี่หมายความว่าเวลายังคงนิ่งอยู่

อย่างไรก็ตามในขณะที่เวลาข้างในยังคงนิ่ง เวลาข้างนอกก็ไหลตามปกติ

ซูเย่ระบุว่าหน้าที่หลักของพื้นที่ซากปรักหักพังคือ ตู้เย็นอเนกประสงค์

ดังนั้น ซูเย่จึงใช้เงินจ้างช่างฝีมือเพื่อสร้างชั้นวางไม้จํานวนมาก ซึ่งกินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของซากปรักหักพัง

จากนั้น ซูเย่เริ่มซื้อของใช้จําเป็นประจําวันและส่งพวกมันเข้าไป โดยทําเป็นห้องเก็บของวันโลกาวินาศ ความรู้สึกอันตรายของเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง

ซูเย่ถึงกับหลอกเคเออร์ตันเป็นครั้งคราวโดยใช้ข้ออ้างในการจัดงานเลี้ยงสําหรับเพื่อนร่วมชั้นของเขา เขาขอให้เคเออร์ตันส่งไวน์ชั้นดีและอาหารชามขนาดใหญ่มา

เพราะทั้งคู่อยู่ไม่ไกลกัน เมื่ออาหารมาถึงก็ยังอุ่นอยู่ ซูเย่ส่งจานไวน์ และช้อนส้อมเข้าไปในพื้นที่ซากปรักหักพัง พวกมันถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเพื่อให้เขาสา มารถเพลิดเพลินได้เมื่อเขาออกไปที่อื่นในอนาคต

พวกมันยังรวมถึงหมูหันย่าง แกะย่าง และอาหารที่หรูหราอื่นๆ

โชคดีที่ซากปรักหักพังมีระบบกันกลิ่น มิฉะนั้น เขาจะไม่สามารถเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ได้ในอนาคต

ซูเย่ยังคงวางแผนที่จะหาเวลาลักลอบขนของบางอย่าง แต่เขาตระหนักว่ามันอันตรายเกินไปและอาจใช้เวลานานเกินไป ดังนั้นเขาจึงยอมแพ้ชั่วคราว

ภายในเวลาไม่ถึงสองเดือน ซากปรักหักพังครึ่งหนึ่งเต็มไปด้วยสิ่งของทุกชนิด ซูเย่รู้สึกปลอดภัย

ปริมาณมากที่สุดคืออาหาร เขามีเสื้อผ้าสําหรับทั้งสี่ฤดูกาล รวมทั้งแจ็คเก็ตหนังขนาดใหญ่สําหรับทั้งชายและ หญิง และเขามีของใช้ในชีวิตประจําวันทุกประเภท เขายังซื้อยุทโธปกรณ์ทางทหารที่ต้องห้ามบางอย่าง เช่น คันธนูและลูกธนูหน้าไม้ของทหารอาวุธเหล็กหายาก โล่และอื่นๆ

นอกเหนือจากความรู้สึกปลอดภัยและเตรียมพร้อมสําหรับวันที่ฝนตก แรงจูงใจที่ใหญ่ที่สุดของซูเย่คือมิติศักดิ์สิทธิ์ทุกที่ไม่สามารถใช้เครื่องมือวิเศษในการจัดเก็บได้ แม้แต่อุปกรณ์ระดับกึ่งเทพ

ซูเย่พร้อมที่จะเดิมพัน เขาเชื่อว่าซากปรักหักพังของเขา สามารถนํามาใช้ในมิติศักดิ์สิทธิ์ได้

หลังจากผ่านไปสองเดือนในที่สุด เคเออร์ตันก็พบซูเย่ โดยบอกว่านักรบระดับนักบุญที่หนุนหลังเขาได้พบตระกูลวีรบุรุษที่มีชื่อเสียงดีและมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน