บทที่ 26: ร้องขอการลงโทษ
“ การหาเงินมีประโยชน์มากจริง ๆ แต่กำไรจะไม่มากไปกว่าการขาดทุนหากมันส่งผลต่อการศึกษาและการฝึกอบรมของข้า เหล่าวิญญาณพรสวรรค์ จากแท่นบูชาอาจไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ นอกจากนี้ ความน่าจะเป็นที่ข้าได้รับพรสวรรค์ด้านพลังงานยังมีน้อยมาก ข้าสามารถได้รับพรสวรรค์ธรรมดาเท่านั้น นอกจากนี้ พรสวรรค์จำนวนมากไม่สามารถเพิ่มความสามารถของข้าได้โดยตรง แต่จะแปลงเป็นพลังที่แข็งแกร่งขึ้นด้วยการฝึกอบรมและความรู้ที่เพียงพอ
“ ดังนั้น แม้ว่าข้าจะมุ่งความสนใจไปที่การทำเงิน ข้าก็ต้องลดเวลาที่ใช้ไปกับการทำเงิน ข้าควรจะจ้างใครสักคนหรือทำงานร่วมกับใครสักคน
“ เรื่องการเรียนและการฝึก…”
ซูเย่ใช้บทเรียนที่สองเพื่อทำการวิเคราะห์เปรียบเทียบโดยละเอียด ในที่สุด เขาก็กัดฟันและตัดสินใจอย่างหนักเกี่ยวกับอนาคตระยะยาวของเขา
“ อย่างน้อยในเดือนหน้า ข้าจะเลิกฝึกและทำเงิน ข้าจะได้รับความรู้และสร้างรากฐานที่ดีก่อน มันจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับข้าที่จะเริ่มทำเงินในหนึ่งเดือนหลังจากที่ข้าได้เข้าใจโลกนี้มากขึ้น ผลประโยชน์ระยะยาวเท่านั้นที่เป็นผลประโยชน์ที่แท้จริง ผลประโยชน์ระยะสั้นทั้งหมดอาจกลายเป็นหายนะได้ เมื่อข้าชินกับผลประโยชน์ระยะสั้นแล้ว ข้าอาจจะมองไม่เห็นผลประโยชน์ในระยะยาว หรืออาจถึงกับยอมสละผลประโยชน์เหล่านั้นโดยสมัครใจ
“ ข้าจะไม่เป็นหนูในถังข้าว ! ”
ซูเย่อ่านตารางที่เขาทำอีกครั้ง จากนั้นอ่านบทวิเคราะห์ที่เขาเขียนไว้ที่ด้านล่างของโต๊ะ เขาทำให้แผนของเขาเป็นทางการ
ซูเย่รู้ว่าเขาจะตัดสินใจแบบเดียวกันแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ในระหว่างสองบทเรียนก็ตาม
อย่างไรก็ตาม การเขียนลงไปก็เหมือนกับการให้คำมั่นสัญญากับตัวเอง มันเหมือนกับการทำบางสิ่งที่เป็นรูปธรรมในจิตใต้สำนึก มันทำให้สมองของเขารู้สึกปลอดภัยเพียงพอ ทำให้เขาเต็มใจที่จะทำมันมากขึ้น และทำให้แผนดำเนินการได้ง่ายขึ้น เขาจะไม่ต่อต้านแผน
หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ซูเย่ก็เพิ่มประโยคที่ด้านล่างของหน้า
หากไม่มีบันทึกก็ไม่เคยเกิดขึ้น
ซูเย่มองประโยคนั้นและอารมณ์ก็ผุดขึ้นในใจของเขา
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ซูเย่เชื่อมั่นในสมองของเขาเสมอ ให้ความสำคัญกับสัญชาตญาณของเขา และคิดว่าเขาฉลาดและรู้วิธีคิด อย่างไรก็ตาม เขาเปลี่ยนวิธีคิดหลังจากที่เขาเผชิญอุปสรรคครั้งแล้วครั้งเล่า เขาไม่ได้พึ่งพาสมองของเขาอย่างหมดจดอีกต่อไป แต่จะบันทึกเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างละเอียดและใช้วิธีต่างๆ ในการวิเคราะห์
ผลที่ได้คือซูเย่ได้รับการปรับปรุงอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนในทุกสิ่งที่เขารู้ ชีวิตของเขาได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่ง
หลังจากที่เขาตัดสินใจแล้ว ซูเย่ยังคงคำนวณคณิตศาสตร์ที่เขากำลังทำอยู่ในตอนเช้า
ซูเย่ไม่ได้เปิดหนังสือเรียนและไม่ได้เปิดบันทึก แต่เขาเลือกกระดาษเปล่าและวาดแผนที่ความคิดจากความทรงจำของเขา
ในกระบวนการนี้ ซูเย่ไม่เพียงเสริมความจำของเขาเกี่ยวกับแนวคิดทางคณิตศาสตร์เท่านั้น แต่เขายังแยกแยะและตระหนักถึงความสัมพันธ์ระหว่างประเด็นสำคัญต่างๆ เขาได้เสร็จสิ้นกระบวนการทั้งหมดตั้งแต่การป้อนข้อมูลความรู้ไปจนถึงผลลัพธ์
อย่างไรก็ตาม ซูเย่ลืมประเด็นสำคัญหลายประการ
ซูเย่ไม่รู้สึกท้อแท้แต่กลับมีความสุข ประเด็นสำคัญที่เขาลืมไปมักจะเป็นประเด็นที่เขาไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้งเพียงพอ แต่ก่อนหน้านี้เคยโน้มน้าวตัวเองว่าเขาเข้าใจ
ซูเย่กลับมาที่บันทึกของเขาและอ่านอย่างรวดเร็ว เขาจดจ่อกับประเด็นสำคัญที่เขาลืมไป
จากนั้นซูเย่ใช้วิธีจำอีกครั้งและดึงข้อมูลประเด็นสำคัญ เสริมแผนที่ความคิดของเขา
หลังจากการจำและพลิกดูบันทึกของเขาหลายรอบ ซูเย่ได้ทำแผนที่ความคิดของประเด็นสำคัญทั้งหมดในหนังสือเรียนคณิตศาสตร์ของปีที่แล้วจนเสร็จภายในชั้นที่สองจนถึงชั้นสุดท้าย
ซูเย่รู้สึกว่าสมองของเขาถูกบีบให้แห้ง เขารู้สึกเวียนหัว
ในเวลาเดียวกัน เขามีความรู้สึกพิเศษของความสำเร็จ ความพอใจ และความสุข
ซูเย่ได้ลิ้มรสความรู้สึกนี้ที่ทำให้เขารู้สึกดีจริงๆ
เสริมความแข็งแกร่งของรางวัล
ระฆังบอกเลิกเรียนดังขึ้น
ซูเย่นั่งอยู่ในที่นั่งของเขาด้วยสายตาที่งุนงง เขาใช้พลังงานทั้งหมดของเขา
“ ซูเย่ เจ้าสบายดีไหม ? ” ฮอร์ต มองที่ ซูเย่ ด้วยความกังวล
ซูเย่ยกจิตวิญญาณขึ้นอย่างมีพลังหลังจากที่เขาพูด จากนั้นเดินออกจากห้องเรียนพร้อมกับหนังสือคาถาของเขา
“ หาอาจารย์…รับโทษ ”
ฮอร์ตรู้สึกสับสน เขาติดตามซูเย่ในขณะที่เขาเห็นว่าซูเย่อยู่ในสภาพไม่ดี
พาลอส เหลือบมองที่แผ่นหลังของ ซูเย่ จากนั้นจึงฝังหัวของเธอในหนังสือของเธอต่อไป
ซูเย่พบอาคารที่อาจารย์ปีสองตั้งอยู่อย่างรวดเร็ว อาคารถูกแบ่งออกเป็นหลายห้อง
ซูเย่พบห้องของนีเดิร์นและเคาะประตู เขาโค้งคำนับอย่างสุภาพและพูดว่า “สวัสดีตอนบ่าย อาจารย์”
นีเดิร์น มองไปที่ ซูเย่ อย่างตกใจ จากนั้นเขาก็จำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนเช้า เขาไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนคนนี้จะสุภาพขนาดนี้ เขายังเคาะ โค้งคำนับ และทักทายเขา เมื่อเทียบกับซูเย่ นักเรียนคนอื่นๆ เป็นชาวป่าเถื่อนจากยุโรปเหนือ
ซูเย่มีท่าทางสำนึกผิด “ อาจารย์นีเดิร์น ข้ารู้สึกแย่ที่ต้องมาสาย และวันนี้ข้าไม่สามารถเรียนรู้บทเรียนใดๆ ได้เลย หัวใจของข้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด…”
“ แล้วความเจ็บปวดก็ลดลงหลังจากที่เจ้าเอาชนะฮัตตันได้หรือไม่ ? ” นีเดิร์น ขัดจังหวะ ซูเย่ น้ำเสียงของเขาซุกซนเล็กน้อย
ซูเย่ชะงัก เขาคิดในใจว่า “ อาจารย์จะแกล้งนักเรียนแบบนี้จะดีเหรอ ? ”
ซูเย่แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเขาและพูดต่อ “ ดังนั้น ข้าจึงตัดสินใจลงโทษตัวเองเพื่อแก้ไขพฤติกรรมของข้าในโรงเรียน ! ”
นีเดิร์น มองไปที่ ซูเย่ อย่างตกตะลึง มีความสงสัยในตาข้างซ้ายปลอมของเขา
ซูเย่กล่าวต่อ “ ได้โปรดลงโทษข้าด้วยการให้ข้ารับใช้นักเรียนในชั้นเรียน ข้าคิดไว้แล้วว่าการลงโทษจะเป็นอย่างไร ก่อนเลิกเรียนทุกวัน ข้าจะมองหาท่านและชี้แจงประเด็นสำคัญทั้งหมดจากบทเรียนระหว่างวันและทบทวนสิ่งที่เราควรแก้ไขในตอนกลางคืน ในเวลาเดียวกัน ข้าจะถามด้วยว่าบทเรียนจะเป็นอย่างไรในวันถัดไป และเราจะเตรียมตัวอย่างไรสำหรับพวกเขา สุดท้ายข้าจะเขียนเนื้อหาสำหรับการแก้ไขและเตรียมการบนกระดานดำวิเศษและให้บริการนักเรียน ! ”
นีเดิร์น มองดู ซูเย่ อย่างเงียบ ๆ เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ
ในเวลาต่อมา ซูเย่สอบสวน “ อาจารย์นีเดิร์น อาจารย์ที่ใจดีที่สุดใน สถาบันศึกษาเพลโต ท่านคิดอย่างไร ? ”
“ เจ้าคิดเรื่องทั้งหมดนี้เองเหรอ ? ” นีเดิร์นถาม
“ ถูกต้อง แต่แรงจูงใจหลักของข้าคือการลงโทษตัวเองและแสดงให้เห็นว่า สถาบันศึกษาเพลโต นั้นเที่ยงตรงและยุติธรรม ไม่อย่างนั้นข้าก็ไม่อยากทำ ” ซูเย่แสดงออกมาด้วยความหงุดหงิด
นีเดิร์น ไตร่ตรองอย่างเงียบ ๆ สักครู่ก่อนจะถามว่า “ บอกมาตรงๆ ว่าเจ้ากำลังเรียนการละครโดยเน้นการแสดงในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนหรือเปล่า ? ”
“ ท่านอาจารย์ โปรดวางใจลูกศิษย์ของท่านบ้าง ! ” ซูเย่มองอย่างมุ่งมั่น
นีเดิร์น ยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้า ” ไม่เป็นอะไร ข้าเห็นด้วยกับการลงโทษนี้ มาทำกันเป็นเวลาหนึ่งเดือน อีกหนึ่งเดือนต่อมา ใครมาสายจะได้รับโทษแบบเดียวกัน…”
ซูเย่กล่าวอย่างเด็ดขาดว่า “ อาจารย์ โปรดลงโทษข้าอย่างน้อยหนึ่งปี ! สิ่งนี้เท่านั้นที่จะช่วยให้ข้าจำบทเรียนได้ วิธีนี้จะทำให้นักเรียนคนอื่นๆ มองว่าข้าเป็นแบบอย่างที่ดีและตระหนักถึงอันตรายที่เกิดจากการมาสาย ”
นีเดิร์น จ้องที่ ซูเย่ นานขึ้นแล้วพยักหน้าเบา ๆ “ ในเมื่อเจ้ามีความมุ่งมั่นเช่นนี้ ข้าสัญญา ”
ซูเย่เปิดสมุดบันทึกของเขาและกล่าวว่า “ ชั้นเรียนในวันนี้มุ่งเน้นไปที่การแก้ไขเนื้อหาของปีที่แล้ว และมันก็ซับซ้อนมาก ไม่มีทางแก้ไขได้ ดังนั้นเราจึงไม่ต้องให้นักเรียนทำการแก้ไขใดๆ แล้วอาจารย์นีเดิร์น เราควรเตรียมหัวข้อและวิชาอะไรบ้างเมื่อเรากลับถึงบ้านคืนนี้ ? ประเด็นสำคัญคืออะไร ? ”
นีเดิร์น ไม่จำเป็นต้องดูหนังสือคาถาของเขา เขากล่าวว่า “ พรุ่งนี้ข้าจะจัดชั้นเรียนวิชาเวทมนตร์พื้นฐาน ภาษายักษ์ และการทำสมาธิ เจ้าต้องอ่านบทแรกก่อนสำหรับวิชาเวทมนตร์พื้นฐาน มันมุ่งเน้นไปที่ธาตุพื้นฐานทั้งสี่ของดิน ไฟ ลม และน้ำ ในโลกเวทมนตร์ จุดพิเศษของเวทมนตร์ที่ใช้ในสี่ประเทศที่ยิ่งใหญ่ และคาถาพื้นฐานสำหรับผู้ฝึกหัด…”
นีเดิร์น พูดด้วยความเร็วคงที่ และ ซูเย่ บันทึกคำพูดของเขาอย่างรวดเร็ว กระบวนการสิ้นสุดลงในไม่ช้า
“ ขอบคุณอาจารย์นีเดิร์น ข้าจะไปหาอาจารย์คนอื่นเดี๋ยวนี้ ”
“ เจ้าจะไม่ใช้ข้อความวิเศษเหรอ ? ” นีเดิร์นถาม
“ ผลของการลงโทษจะไม่ดีถ้าอย่างนั้น ! ” คำตอบของซูเย่นั้นแน่วแน่อย่างไม่น่าเชื่อ
นีเดิร์นพยักหน้าเบาๆ ดูเหมือนเขาจะอยู่ในความคิด
“ แล้วข้าจะไปถามอาจารย์คนอื่นๆ ที่มีเรียนพรุ่งนี้ ตอนนี้ ข้าขอลาก่อน อาจารย์ ”
ซูเย่โค้งคำนับอีกครั้งแล้วหันหลังเดินจากไป
เสียงของนีเดิร์น ดังขึ้นเมื่อ ซูเย่ เพิ่งก้าวเท้าข้างหนึ่งออกจากประตูสำนักงาน
“ เรียนรู้ให้น้อยลงเกี่ยวกับการแสดงละครในครั้งต่อไปเสียบ้าง ! ” น้ำเสียงของ นีเดิร์น เต็มไปด้วยความสุข
ซูเย่จากไปอย่างรวดเร็ว เขาคิดในใจว่าครูที่เข้มงวดแต่ใจดีอยู่ที่ไหน เขาเข้มงวดแค่ไหน ? เขาใจดียังไง ?
