โลกแห่งเหล่าทวยเทพ The World of Deities – ตอนที่ 30: จะเป็นเทพได้อย่างไร?

บทที่ 30: จะเป็นเทพได้อย่างไร?

ซูเย่ได้ยินเสียงหอบหลังจากส่งคำตอบ

เสียงของนีเดิร์นดังขึ้น ความโกลาหลสงบลง

” ดีมาก ทุกคนทำเสร็จแล้ว ข้ารู้สึกยินดีมาก “

นักเรียนตระหนักในทันทีว่าอาจารย์นีเดิร์นตั้งใจดึงการนับออกมาเพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนสามารถตอบคำถามได้เสร็จสิ้น เฉพาะตอนนี้เท่านั้นที่พวกเขาเข้าใจว่าการคุกคามที่ว่างเปล่าของนีเดิร์น นั้นหมายถึงการบังคับให้พวกเขาจดจ่อความคิดแรกของพวกเขา

นักเรียนบางคนครุ่นคิด

นีเดิร์นกล่าวว่า “ ข้าได้รับคำตอบแล้ว ตอนนี้ทุกกลุ่มรวมกันเป็นวงกลม พูดถึงคำตอบของเจ้าแล้วเริ่มพูดคุยกัน ”

ซูเย่ยืนขึ้นเมื่อเขาได้ยิน นีเดิร์น เขายกเก้าอี้และเข้าร่วมกับอีกหกคนที่โต๊ะของเขา

ทั้งกลุ่มมองหน้ากันไม่รู้จะพูดอะไรในตอนนั้น

พาลอสยกหนังสือเวทมนตร์ของเธอขึ้นและหันหน้าไปยังส่วนที่เหลือของกลุ่ม มีเพียงหนึ่งคำในหน้า

ซูเย่เหลือบมอง พาลอส ด้วยความตกใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าความคิดของเธอจะใกล้เคียงกับเขา

จากนั้นซูเย่ก็มีความเห็นอกเห็นใจในสายตาของเขา ดูเหมือนว่าพาลอสจะพูดไม่ได้จริงๆ

จิมมี่ยิ้ม “ ข้าจะพูดก่อน คำตอบของข้าคือหาทางจัดการกับคำสั่ง ข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงคิดอย่างนั้น แต่ข้าไม่ต้องการไต่เทือกเขาโอลิมปัส มันคงจะแย่เกินไปถ้าข้าทำให้เหล่าทวยเทพโกรธและถูกสายฟ้าฟาดฆ่า แล้วพวกเจ้าล่ะ ? โรลอน เจ้าเขียนว่าอะไรน่ะ ? ”

โรลอนวางหอกและดาบยาวของเขาลง การกระทำนี้ทำให้ซูเย่และคนอื่นๆ ในกลุ่มต้องกลอกตาอยู่ในใจ

“ ข้าเขียนว่า ‘ออกเดินทาง‘ ” เขาหยิบหนังสือคาถาออกมาแล้วปล่อยให้กลุ่มดู

ฮอร์ทยังหยิบหนังสือคาถาของเขาออกมาและพูดว่า “ ข้าเขียน ‘ไต่‘ ข้าไม่ได้คิดมากเกินไป ข้าจะทำตามคำสั่งตั้งแต่ได้รับคำสั่งจากผู้อำนวยการสถาบันเพลโต ”

ซูเย่กล่าวว่า “ สิ่งที่ข้าเขียนคือการค้นหาวิธีไต่ภูเขา ” เขายกหนังสือคาถาหลังจากที่เขาจบประโยค

พาลอส มีประกายในดวงตาสีฟ้าของเธอ

คนอื่นๆ ในกลุ่มมองไปที่ซูเย่ จากนั้นจึงเหลือบมองที่พาลอส

จิมมี่กลอกตาและหัวเราะ “ แล้วเจ้าล่ะ เลเกอร์ ? ”

เลเกอร์ซึ่งดูซีดเซียวเล็กน้อย ยกหนังสือคาถาขึ้นด้วยความหงุดหงิดในขณะที่เขาพูด “ ทั้งหมดที่ข้าคิดตอนนี้คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับน้องสาวของข้า ข้าจึงทำได้เพียงเขียนมันเท่านั้น ”

วลีเดียวในหน้านี้คือ ” แล้วน้องสาวของข้าล่ะ “

“ ฮ่าฮ่า ข้ารู้ว่าเจ้าจะทำอย่างนั้น ” จิมมี่ยิ้ม “อีเบิร์ต  เจ้าล่ะ”

อีเบิร์ต ผอมแห้งดูอึดอัดเล็กน้อย “ ไม่พูดไม่ได้หรอ ?”

” เจ้าคิดอย่างไร ? ” น้ำเสียงของจิมมี่ไม่เป็นมิตร

อีเบิร์ตไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยกหนังสือคาถาด้วยมือที่บอบบางของเขา บนนั้นคือคำว่า ” หนี “

จิมมี่ไม่ถือมันและคำรามด้วยเสียงหัวเราะ ไฝบนจมูกของเขาเกือบจะกระโจนออกมาจากผิวหนังของเขา

แขนเสื้อของอีเบิร์ตหลุด ซูเย่เห็นว่ามีบาดแผลหลายอันบนแขนของเขา อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา อีเบิร์ต  ดึงแขนของเขาและเอาแขนเสื้อไปปิดไว้ ใบหน้าของเขาแดง เขาก้มลงมองไม่พูดอะไร

จิมมี่ไอและปิดบังความอึดอัดของเขา เขากล่าวว่า ” คำตอบของกลุ่มเราคือ ‘ออกเดินทาง‘ หาทางจัดการตามคำสั่ง “หาวิธีไต่ภูเขา” แล้วน้องสาวของข้าล่ะ‘ และ ‘หลบหนี‘ เอาล่ะ … เราจะคุยอะไรกันต่อไป ?

ทั้งกลุ่มมองหน้ากันไม่รู้จะพูดอะไร

นักเรียนที่เหลือจากโต๊ะอื่นก็เหมือนกัน ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาควรจะพูดคุยอะไร

ห้องเรียนตกอยู่ในความเงียบที่น่าขนลุก

ซูเย่ไม่สนใจผู้คนที่เหลือและแทนที่จะไตร่ตรองอย่างเงียบ ๆ หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเมื่อคิดถึงหัวข้อนี้มากขึ้น เขามีสติสัมปชัญญะน้อยที่สุดเมื่อเขาคิดมากไป ดังนั้นเขาจึงหยุดไตร่ตรอง

จิมมี่พูดเมื่อเขาเห็นว่าไม่มีใครกำลังพูดอยู่ “ ตอนนี้ข้าคิดเรื่องนี้อยู่ซักพัก นี่ควรเป็นแนวทางของอาจารย์ในการทดสอบเราเกี่ยวกับวิธีที่เราจัดการกับปัญหาด้วยการเรียกชื่อผู้อำนวยการสถาบันการศึกษาเพลโต ”

“ ควรจะเป็นอย่างนั้น ” ซูเย่อุทานทันที

จิมมี่มองซูเย่อย่างมีความสุข จากนั้นจึงทำการวิเคราะห์อย่างจริงจัง “ ให้ข้าแสดงความคิดเห็นของข้า ทุกท่านทราบดีว่าเทือกเขาโอลิมปัสตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกรีซ มันถูกปกคลุมไปด้วยหมอกตลอดเวลาและเชื่อมต่อกับวิหารศักดิ์สิทธิ์ของ ซูส ในแดนศักดิ์สิทธิ์  วิหารศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าซุสเป็นวิหารศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้ากรีกทั้งหมด ข้าไม่ต้องบอกเจ้าว่าสถานที่นั้นอันตรายแค่ไหน คำถามจะกลายเป็นเรื่องง่ายถ้าเราชัดเจนในประเด็นนี้ ”

จิมมี่ยิ้มขณะสำรวจกลุ่ม เขาพูดอย่างมั่นใจ “ เมื่อพบกับอันตราย ซูเย่และพาลอสมีความคิดที่จะค้นหา ‘วิธีการ‘ พวกเขาคิดแต่จะแก้ปัญหาเท่านั้น แต่ไม่ว่าปัญหาจะสามารถแก้ไขได้หรือไม่ นักรบ ฮอร์ท เลือกที่จะจัดการกับปัญหาโดยไม่คิดอะไรจริงๆ เลเกอร์กังวลเกี่ยวกับน้องสาวของเขามากกว่าและเพิกเฉยต่อปัญหาโดยสิ้นเชิง อีเบิร์ต  ทำได้ดีกว่าวิ่งหนีโดยตรงโดยไม่ได้คิดถึงปัญหา ข้ากับโรลอนฉลาดขึ้น เราจะตรวจสอบระดับความยากของปัญหาและจะไม่เสี่ยงชีวิตของเรา เราเลือกแนวทางปฏิบัติที่ฉลาดที่สุด ”

กลุ่มยิ้ม พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนจะยอมรับความคิดเห็นของจิมมี่

อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น สายตาของซูเย่และพาลอสก็พบกัน จากนั้นจึงแยกจากกันอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนเห็นความเฉยเมยในสายตาของกันและกัน มันเป็นความเฉยเมยที่เกิดจากการรู้ว่าอีกฝ่ายผิดแต่ไม่จำเป็นต้องอธิบายตัวเอง

“ เจ้ามีความเห็นอย่างไร ฮอร์ท ” จิมมี่ยิ้มเมื่อเขาถาม

ฮอร์ทส่ายหัว “ ข้ารู้สึกว่าข้าประมาทเกินไปจริงๆ ตอนนี้ข้าคิดเกี่ยวกับมันแล้ว ข้าคิดว่าความคิดของ ซูเย่ และ พาลอส นั้นสมเหตุสมผลกว่า ”

“ โอ้ ? แล้วเจ้าล่ะ ซูเย่ ? เจ้าเปลี่ยนไปมากในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนนี่เลยนะ ” จิมมี่ยิ้มเมื่อเขามองไปทางซูเย่

“ ข้าคิดว่าคำอธิบายของเจ้าค่อนข้างดี ” ซูเย่ยิ้มขณะที่เขาตอบ

“ เจ้ายึดมั่นในความคิดของเจ้าหรือไม่ ? ” จิมมี่ถาม

“ ถ้าอย่างนั้น เจ้าช่วยบอกเราได้ไหมว่าทำไมเจ้าถึงไม่พิจารณาว่าปัญหาสามารถแก้ไขได้หรือไม่ แต่กลับคิดแต่เพียงวิธีแก้ปัญหาเท่านั้น ? ” ทัศนคติของจิมมี่เป็นมิตรอย่างยิ่ง

ซูเย่ยิ้ม เขาไม่ได้คาดหวังว่าจิมมี่จะเป็นคนที่มีความสามารถสูง เขาเรียนรู้จากโสเครติสอย่างชัดเจนและใช้การตั้งคำถามเพื่อโน้มน้าวใจคนอื่นๆ ในกลุ่ม มันเป็นเพียงเทคนิคของเขาที่หยาบเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอีกฝ่ายถามคำถามไปแล้ว ซูเย่จึงไม่ปิดบังความคิดเห็นของเขาอีกต่อไป เขากล่าวว่า “ ก่อนที่เราจะหารือเรื่องนี้ ข้าขอตั้งคำถามก่อน นั่นคือการไต่เทือกเขาโอลิมปัสคือวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเราหรือไม่ ? ”

ขณะที่ซูเย่ถามคำถามนี้ นีเดิร์นซึ่งกำลังฟังการสนทนาของกลุ่มอื่นๆ หันมามองที่ซูเย่อย่างดุเดือด

จิมมี่ชะงักไปครู่หนึ่ง เขาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรในขณะนั้น คนอื่นๆในกลุ่มก็แอบพิจารณา

โรลอน คว้าหอกต่อสู้ของเขาและพูดว่า “ ถ้า เทือกเขาโอลิมปัส ไม่ใช่เป้าหมายของเราในคำถามนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องมีการสนทนานี้ ตอนนี้เราสามารถสรุปได้ว่าการไต่เทือกเขาโอลิมปัส เป็นเป้าหมายของเรา ”

“ ถูกต้อง มันต้องเป็นเช่นนั้น ” จิมมี่มองที่ซูเย่หลังจากที่เขาพูด

ซูเย่ยิ้ม “ ถ้าแหละนะ และข้าหมายความว่าถ้าการไต่ภูเขาโอลิมปัสเป็นเป้าหมายของเรา ข้าก็คงจะมองหาวิธีที่จะไต่อย่างแน่นอน ”

“ เจ้าไม่ได้พิจารณาทวยเทพบนภูเขาโอลิมปัสหรือ ? ” จิมมี่ถาม

” ข้าคิด ข้าจะพิจารณาวิธีที่จะหลีกเลี่ยงพวกเขาหรือพิจารณาวิธีที่ทำให้พวกเขาอนุญาตให้ข้าขึ้นไปบนภูเขา ” ซูเย่พูดตามความเป็นจริง

“ เจ้า…” จิมมี่ชะงักอีกครั้ง

อีเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ แต่เทพจะไม่มีวันปล่อยให้เจ้าไต่ภูเขา เทพเท่านั้นที่สามารถก้าวไปที่นั่นได้ ”

ซูเย่พยักหน้าและยิ้ม “ ดูสิ ! อีเบิร์ทเพิ่งให้วิธีการไต่ภูเขาอีกวิธีหนึ่งแก่เรา การกลายเป็นเทพ ! ”

เพื่อนร่วมโต๊ะห้าในหกคนมองไปที่ซูเย่อย่างตกตะลึง ราวกับว่าพวกเขากำลังมองคนบ้า

พาลอสก็จ้องไปที่ซูเย่ แต่แสงในดวงตาของเธอแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากคนอื่นๆ

อีเบิร์ตดึงคอของเขาแล้วพูดว่า “ มาเปลี่ยนหัวข้อกันเถอะ ข้ากลัวว่าราชาของเหล่าทวยเทพจะปาหอกสายฟ้าของเขาที่นี่และทำลายทั้งสถาบันการศึกษาของเรา ”

คนอื่นๆ ในกลุ่ม นอกเหนือจาก พาลอส และ ซูเย่ ก็พยักหน้าเห็นด้วย

“ หรืออาจจะทั้งกรุงเอเธนส์ ” อีเบิร์ตกล่าวเสริม

ทันใดนั้น อาจารย์นีเดิร์นเดินเข้ามาถามว่า “ คนเราจะเป็นเทพได้อย่างไร ? ”

เพื่อนร่วมโต๊ะทั้งห้ารู้สึกว่าสมองของพวกเขากลายเป็นซุปผัก เหตุใดอาจารย์นีเดิร์นจึงเข้ามาร่วมในความวิกลจริตนี้