บทที่ 68 – ทฤษฎีฟาง
เคเออร์ตัน ยืนอยู่ตรงจุดของเขา แข็งเหมือนรูปปั้น เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทันซูเย่อย่างรวดเร็ว ขณะที่พวกเขาเดินเคียงข้างกัน เขายิ้มและพูดว่า “ อย่าทำเสียงแย่ขนาดนั้น ข้ามาหาเจ้าเพื่อขอความร่วมมือ ก่อนหน้านี้ ตอนที่เราคุยกัน เจ้าบอกว่าเจ้าจะตั้งใจเรียนสักหนึ่งเดือนก่อน จากนั้นเราจะพูดถึงการทำเงิน เอาล่ะ ได้เวลาแล้ว ”
“ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าท่านจะเก่งเรื่องการคำนวณและจดจำสิ่งต่างๆได้ ” ซูเย่แซวขณะที่เขาเดิน
ฮาร์คเดินตามทั้งสองคนไปขณะที่คนขับรถม้าค่อยๆ ไล่ตามหลังพวกเขาทั้งหมดด้วยรถม้า
เคเออร์ตัน ถามว่า “ เป็นยังไงบ้าง ? เจ้าเคยนึกถึงอาหารหรือไอเดียใหม่ๆ บ้างไหม ? ”
“ ข้ามีพวกมันมากเกินไปด้วยซ้ำ ท่านไม่สามารถจ่ายได้หมดหรอก ” ซูเย่กล่าว
“ บอกราคามาก่อนสิ ” เคเออร์ตัน กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“ หนึ่งหมื่นอินทรีทองคำ ”
เคเออร์ตัน ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “ ข้าจริงจังมากเลยนะ ”
“ ข้าไม่ตลกกับท่านด้วยเหมือนกัน ” ซูเย่หยุดและมองไปที่ เคเออร์ตัน ด้วยท่าทางที่จริงจัง
“ ไปที่โลมาชลาลัยแล้วคุยกัน ” เคเออร์ตัน กล่าวอย่างจริงจัง
” ท่านแน่ใจนะ ? ” ซูเย่ยิ้ม
เคเออร์ตัน ถอนหายใจยาวและคร่ำครวญกับ ฮาร์ค “ เห็นผู้ชายคนนี้ที่นี่ไหม ครั้งสุดท้ายที่เขามาหา ข้าให้เกียรติเขามาก ตอนนี้เขากำลังดูถูกข้าเสียแล้ว ”
ฮาร์คหันศีรษะและมองไปในระยะไกล
ซูเย่ยิ้มและเดินไปที่รถม้า
ทั้งสามคนก็เข้าข้างกันซูเย่และ เคเออร์ตัน นั่งเคียงข้างกันในขณะที่ ฮาร์ค นั่งตรงข้ามพวกเขา
เคเออร์ตัน เงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ ความสำเร็จของสูตรน้ำสลัดของเจ้าอยู่เหนือจินตนาการของข้า เงินไม่ใช่กำไรที่ใหญ่ที่สุดของข้า สิ่งสำคัญคือการทำให้ชื่อเสียงของข้าแพร่หลายไปทั่วกรีซและแม้กระทั่งในกรุงโรม ทายาทลำดับที่สองของอะเวอร์ราโด้ได้มาเยือน โลมาชลาลัย เมื่อไม่กี่วันก่อนและซื้อสูตรน้ำสลัดจากข้าเอง ”
“ อย่าบอกข้าว่าเขาจ่ายเงินให้ไปเท่าไหร่ หัวใจของข้าจะเจ็บปวด ” ซูเย่รู้โดยธรรมชาติว่าราคาจะไม่ต่ำ
เคเออร์ตัน ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และพูดว่า “ แต่ข้ารู้ว่าถ้าข้าต้องการร่วมมือกับเจ้า ข้าจะต้องคายออกมา ”
“ ท่านช่างใจดีจริงๆ ” ซูเย่อารมณ์ดีในทันใด
เมื่อเห็นท่าทางที่สดใสของซูเย่ เคเออร์ตันระงับความไม่เต็มใจของเขาและเสนอว่า “ ข้าต้องการเสริมสร้างความร่วมมือระหว่างเรา ข้าแน่ใจว่าเจ้าต้องมีแนวคิดทางธุรกิจที่ดีกว่าแค่น้ำสลัดแน่นอน ”
” การทำงานร่วมกัน ? ” ซูเย่เข้าใจประเด็นสำคัญในสุนทรพจน์ของเคเออร์ตัน
“ ใช่แล้ว ความร่วมมือ ธุรกิจครั้งล่าสุดของเราเป็นเพียงข้อตกลง แต่ต่อจากนี้เราจะเป็นพันธมิตรกัน ” เคเออร์ตัน ยืนยันอย่างจริงจัง
” ท่านต้องการอะไร ? ” ซูเย่ค่อย ๆ หันกลับมาและจ้องไปที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของ เคเออร์ตัน
“ เจ้าบอกว่าเจ้าต้องการเปิดร้านอาหารในเขตขุนนางใช่ไหมล่ะ ? ” เคเออร์ตันถาม
ซูเย่พยักหน้าและกล่าวว่า “ เป็นความจริง ”
“ ข้าสามารถเข้าร่วมเจ้าได้ ” เคเออร์ตันกล่าว
“ ถ้าท่านกล้าเปิดร้านอาหารในย่านขุนนาง ท่านคงทำไปนานแล้ว ” ซูเย่กล่าว
เคเออร์ตันเชิดคางขึ้น เขาอธิบายว่า “ ไม่กี่วันมานี้ข้าไม่ได้อยู่เฉยเลย ข้าได้รู้จักพ่อบ้านของขุนนางหลายคน พวกเขาเปิดเผยว่าถ้าร้านอาหารของข้าดีพอ พวกเขาจะเต็มใจทำงานกับข้า ”
ซูเย่ส่ายหัวและชี้ว่า “ ไม่หรอก ท่านจะถูกกินเรียบ ”
การแสดงออกของ เคเออร์ตัน บูดบึ้ง แต่เขาไม่ได้โต้กลับซูเย่
“ ใครเป็นขุนนางที่สนับสนุนท่าน ” ซูเย่ถาม
เคเออร์ตัน เหลือบมอง ฮาร์ค ตามสัญชาตญาณ เขาเห็นว่าใบหน้าของฮาร์คไร้ความรู้สึก หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เปิดเผยว่า “ เขาเป็นขุนนางคนใหม่ เป็นนักรบระดับปราชญ์ ในอดีตข้าต่อสู้รบภายใต้เขาและเขาชื่นชมข้ามาก เขาเป็นเจ้าของ 20 เปอร์เซ็นต์ของธุรกิจทั้งหมดของข้า ”
“ เขาไม่มีพลังมากพอที่จะกดขี่ผู้อื่นหรอก ” ซูเย่กล่าว
ใบหน้าของ เคเออร์ตัน มีลักษณะแปลก ๆ
หากแม้แต่นักรบในระดับปราชญ์ ก็ไม่เพียงพอที่จะยึดป้อมปราการได้ อย่างน้อยก็จำเป็นต้องมีนักรบในระดับตำนาน บางทีพวกเขาอาจจำเป็นต้องขอความคุ้มครองจากตระกูลวีรบุรุษด้วยซ้ำ
“ ธุรกิจของเจ้าใหญ่ขนาดนั้นเหรอ ? ”
“ มันใหญ่กว่าที่ท่านคิด ” อันที่จริง ซูเย่ค่อนข้างจะเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่แล้ว มีมากเกินไปที่เขาสามารถทำได้ ตอนนี้เขาสามารถเลือกได้เพียงไม่กี่สิ่งที่เกี่ยวข้องกับภูมิหลังของเขาเองและไม่ได้รับความสนใจมากเกินไป
เคเออร์ตัน จมอยู่ในความคิดอีกครั้ง
ไม่นานรถม้าก็หยุดลง ทั้งสามคนเข้าไปในสนามหลังบ้าน เข้าไปในห้องของ เคเออร์ตัน
ฮาร์คยืนเฝ้าที่ประตู
“ เจ้าอยากทำอะไรกันแน่ ? ”
ทั้งสองนั่งอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานก่อนที่เคเออร์ตันจะถามคำถามด้วยความยากลำบากในที่สุด
“ มันง่ายมาก ข้าวางแผนที่จะขายอาหารบางอย่าง และในขณะเดียวกันก็ขายช้อนส้อม จาน และชามใหม่ด้วย ” ซูเย่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย
จิตวิญญาณของ เคเออร์ตัน ถูกยกขึ้น เขาไม่ได้สนใจช้อนส้อมแบบใหม่มากนัก แต่การทำเครื่องใช้อย่างจานและชามเป็นธุรกิจที่ร่ำรวย มองแวบแรกก็ดูไม่มีอะไรมาก อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาสามารถขยายธุรกิจได้หลายเท่า นับประสานักรบระดับเงินอย่างเขา แม้แต่นักรบระดับปราชญ์ก็ยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องธุรกิจของพวกเขา
“ ช้อนส้อมธรรมดาดูเหมือนจะไม่ต้องการการแทรกแซงจากตระกูลระดับปราชญ์ ” เคเออร์ตัน กล่าวอย่างไม่แน่นอน
“ แล้วช้อนส้อมที่อาจเปลี่ยนวัฒนธรรมการกินของกรีซหรือแม้แต่โลกล่ะ ? ” ซูเย่ตอบด้วยคำถามอื่น
ดวงตาของ เคเออร์ตัน เปิดกว้าง และสายตาของเขาก็สว่างราวกับไฟคบเพลิง ช้อนส้อมและอาหารเป็นสองแนวคิดที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ในไม่ช้าคนอื่น ๆ ก็จะเรียนรู้วิธีการปรุงอาหารที่คิดค้นขึ้น นอกจากนั้น ยังมีข้อจำกัดในการขายจาน ในทางกลับกัน ช้อนส้อมเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ ตราบใดที่มีการขยายตลาดด้วยนวัตกรรม พวกเขาจะเป็นผู้นำเสมอ
“ ข้าสามารถคุยกับนักรบระดับปราชญ์คนนั้นได้ ” เคเออร์ตัน กล่าว
ซูเย่ครุ่นคิดสักครู่แล้วกล่าวว่า “ ข้าพบหุ้นส่วนคนแรกของข้าแล้ว ”
เคเออร์ตัน ตื่นตระหนก แต่เขาควบคุมอารมณ์ไม่ดีได้อย่างรวดเร็วและถามว่า “ เป็นใครกัน ? ”
“ สถาบันศึกษาเพลโต ” ซูเย่ตอบ
เคเออร์ตัน ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “ เจ้าเลือกถูกแล้ว ผลิตภัณฑ์ของ สถาบันศึกษาเพลโต เป็นที่นิยมอย่างมาก แม้ว่าพวกขุนนางจะอ้างว่าพวกเขาเกลียดผู้วิเศษ แต่พวกเขาก็ชอบผลิตภัณฑ์เวทมนตร์มากที่สุด ”
“ นอกจากสถาบันศึกษาเพลโตแล้ว ข้าไม่มีอำนาจอื่นใดที่จะหยุดยั้งพวกขุนนางจากความคิดของข้าได้ มันไม่ง่ายสำหรับท่านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาใช่ไหม ” ซูเย่มองไปที่ เคเออร์ตัน ด้วยสายตาที่กรุณาเป็นพิเศษ
สายตาของ เคเออร์ตัน อุ่นขึ้นเมื่อดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาปล่อยให้อารมณ์สะสมอยู่ในหัวใจเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะถอนหายใจยาวและระบายออกมาในที่สุด “ ข้าไม่ต้องการที่จะจำได้ว่ามันยากแค่ไหน ขุนนางเหล่านั้นเป็นเพียงกลุ่มสุนัขบ้า ไม่สิ ไฮยีน่าบ้า พวกเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการฉีกข้าออกจากกันและบีบไขกระดูกออกจากรอยแยกของกระดูกของข้า ถ้าไม่ใช่เพราะข้าใช้ ตระกูลแพนดิออน และตระกูลอะเวอร์ราโด้ เป็นเกราะป้องกัน ข้าคงไม่มีอะไรเหลือเลย ข้าไม่เข้าใจ พวกเขารู้ดีว่าน้ำสลัดนั้นไม่ได้กำไรขนาดนั้น สามารถสร้างผลกำไรมูลค่า 1,000 อินทรีทองคำ ได้มากที่สุดต่อปี ทำไมพวกเขาถึงต้องร้ายกาจเช่นนี้”
“ ตรรกะเบื้องหลังนั้นง่ายมาก ” ซูเย่กล่าว
” โอ้ ? บอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ที ” เคเออร์ตันกล่าว
ซูเย่ยิ้มและกล่าวว่า “ คนใช้ในตระกูลของข้าเคยถามคำถามเดียวกันนี้ เขาถามว่าทำไมขุนนางถึงบังคับให้เขาตายด้วยนกยูงเงิน 60 เหรียญ เขาถูกบังคับให้เป็นทาสหนี้เพราะเหตุนี้ ข้าไม่ทราบคำตอบก่อนหน้านี้ แต่หลังจากได้ยินสิ่งที่ท่านพูด ข้าก็เข้าใจทันที ”
เคเออร์ตัน จ้องไปที่ซูเย่
ซูเย่ถามว่า “ ท่านจะเสี่ยงชีวิตเพื่อทานอาหารไหม ? ”
” ไม่ “
“ สามัญชนจะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อกินข้าวหรือไม่ ? ” ซูเย่ถาม
” ไม่ “
“ ชนชั้นสูงจะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่ออาหารหรือไหม ? ” ซูเย่ถามอีกครั้ง
“ไม่อาจแน่นอน ” เคเออร์ตัน เข้าใจอย่างคลุมเครือว่าซูเย่กำลังจะไปที่ใดพร้อมกับคำอธิบายของเขา
ซูเย่อธิบายว่า “ท่านเห็นไหม ไม่มีใครยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อทานอาหาร ดังนั้น คำตอบสำหรับคำถามของผู้รับใช้ของข้านั้นง่ายมาก นกยูงเงิน 60 เหรียญนั้นเป็นเพียงเงินสำหรับมื้ออาหารในสายตาของขุนนาง เขาเชื่อว่าคนใช้จะต้องสามารถแยกมันออกมาได้อย่างแน่นอน ดังนั้น จากมุมมองของขุนนางเหล่านั้น ถ้าท่านมีน้ำสลัด ท่านควรแบ่งปันกับพวกเขา น้ำสลัดเป็นเพียงธุรกิจเล็กๆ สำหรับขุนนาง พวกเขาไม่เคยจินตนาการว่าน้ำสลัดเป็นโอกาสให้ท่านปีนขึ้นบันไดจริงๆ พวกเขายังนึกไม่ออกว่าน้ำสลัดเคยเป็นฟางช่วยชีวิตข้าด้วย หลายครั้งที่เหล่าขุนนางไม่มีเจตนาจะจบชีวิตของเรา พวกเขาแค่เอาฟางที่ไม่สำคัญออกไป ”
ซูเย่หยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ ถ้าเราคัดค้านการตัดสินใจของพวกเขา พวกเขาจะพูดว่า ‘ทำไมเจ้าถึงไม่เต็มใจที่จะให้ฟางเราด้วย ? เจ้าจิ๊บจ๊อยเกินไป เจ้าต้องถูกลงโทษ ! ‘ ดูพวกเปอร์เซียและอียิปต์ที่ถูกภาษีหนักบังคับให้ตาย กษัตริย์เปอร์เซียและฟาโรห์คิดว่าพวกเขากำลังเอาฟางไปทิ้ง พวกเขารู้เพียงเล็กน้อยว่ามีวิญญาณติดอยู่กับฟางแต่ละเส้น ”
