บทที่ 75 – ความอาฆาตพยาบาท
เมื่อเสียงกริ่งของสถาบันดังขึ้น ฮอร์ต ก็ยืนขึ้นและพูดว่า “ ข้ามีบางอย่างที่ต้องหลังจากนี้ วันนี้ข้าจะไม่เรียน เจ้าควรกลับบ้านก่อน ”
หลังจากพูดจบฮอร์ต ก็รีบออกไป
เพื่อนร่วมโต๊ะมองดูแผ่นหลังของฮอร์ตด้วยความประหลาดใจ เมื่อไม่กี่วันก่อนฮอร์ต คอยรบกวนซูเย่ทุกวัน โดยขอให้ซูเย่สอนเขาหลังเลิกเรียน เมื่อข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่ว ฮอร์ต ไม่ต้องการเรียนรู้จากซูเย่อีกต่อไป
จิมมี่มองที่ซูเย่และแสดงความเห็นใจ เขาเข้ามาและตบไหล่ของซูเย่ “อย่าเอาไปใส่ใจ ข่าวลือแบบนี้จะหยุดลงในไม่ช้า” พูดเสร็จก็ไปวิ่งที่สนาม
อัลเบิร์ตหัวเราะอย่างลับๆ จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาดูเหมือนจะลงน้ำไปแล้ว เขากล่าวว่า “ นี่ไม่ใช่อะไร ทองจะส่องแสงเสมอหากเป็นทองคำแท้ ” หลังจากนั้นเขาก็เดินออกไปพร้อมกับหลังค่อมของเขา
โรลอนขมวดคิ้วและชำเลืองมองที่ซูเย่ แต่ไม่ได้พูดอะไร
พาลอสได้อ่านหนังสือตลอดเวลานี้
ซูเย่นั่งอยู่หน้าโต๊ะและทบทวนบทเรียนของวันนี้อย่างสุดใจ จากนั้นเขาก็หยิบหนังสือเวทมนตร์และกลับบ้าน
หลังจากผ่านป่าและเข้าสู่ถนนสายหลักแล้ว เขาก็เห็นประตูหลักของสถาบันเพลโต
ซูเย่เดินเพียงไม่กี่ก้าวเมื่อมีนักเรียนสี่หรือห้าคนในชุดคลุมสีขาวที่งดงามเดินเข้ามาหาเขา
“ นี่ไม่ใช่ซูเย่เหรอ ? เขาอยู่ในจุดสนใจเมื่อเดือนที่แล้ว ทำไมวันนี้เจ้าดูหดหู่จังล่ะ ? ”
“ เจ้าเป็นคนช่างพูดมากในสนาม ทำไมเจ้าถึงเงียบตอนนี้ ”
“ เชือกวิเศษของเจ้าโดดเด่นมาก ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่ได้โกง ”
“ ถ้าใครบอกว่าเจ้าเป็นคนที่สามที่โง่ที่สุด ข้าจะเป็นคนแรกที่ปฏิเสธ ”
พวกเขาหัวเราะเสียงดังใส่ซูเย่
ซูเย่เหลือบมองพวกเขา เขาไม่เคยเห็นนักเรียนขุนนางรุ่นพี่มาก่อน พวกเขาสูงและมีลักษณะที่มั่นคง พวกเขาเป็นทั้งผู้วิเศษ เหล็กดำหรือทองแดง
ซูเย่ไม่พูดอะไรและเดินต่อไป
นักเรียนเหล่านั้นยังคงเยาะเย้ยซูเย่ต่อไปชั่วขณะหนึ่ง หลังจากที่ซูเย่เดินออกไปไกลแล้ว พวกเขาไปที่ลานประลองพร้อมกับหัวเราะ
การไม่ตอบสนองช่วยให้ซูเย่ต่อต้านความอาฆาตพยาบาทเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับความอาฆาตพยาบาทที่รุนแรง อารมณ์ของซูเย่ยังคงได้รับผลกระทบ
ระหว่างทาง ซูเย่ไม่ได้ทำอะไรเลย หลังจากกลับถึงบ้าน เขายืนอยู่ที่ลานบ้าน
ซูเย่ไม่ได้จดจ่อกับอารมณ์ใด ๆ ของเขา เขาหลับตาลงและรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจ รู้สึกถึงการไหลเวียนของเลือด รู้สึกถึงสมอง ร่างกาย และใช้อารมณ์มาประกอบเข้าด้วยกันเพื่ออธิบายทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
ทุกอย่างเป็นเพียงปฏิกิริยาของร่างกายของเขา
จิตใจของซูเย่ค่อยๆ แจ่มใส อารมณ์เชิงลบและอิทธิพลต่างๆ ถูกชะล้างออกไป
อย่างไรก็ตาม การปฏิเสธเล็กน้อยยังคงอ้อยอิ่งอยู่
ซูเย่เริ่มหัวเราะ จากนั้นเขาก็เริ่มเปลี่ยนรูปแบบของไดอารี่เล็กน้อยและเขียนไดอารี่ขอบคุณ
เขารู้สึกขอบคุณสำหรับความสำเร็จในการศึกษาของเขา สำหรับการเตือนของฮอร์ต สำหรับความไว้วางใจของ เลเกอร์ สำหรับความกังวลของ นีเดิร์น และการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของเขาเอง…
ซูเย่รู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่างกาย และรอยยิ้มของเขาก็กว้างขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากที่เขาเขียนไดอารี่เสร็จแล้ว ซูเย่เดินไปที่ลานบ้านและมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว
ความมืดมิดในราตรีไม่อาจปิดบังความสดใสของดวงดาวได้
กลับมาที่ห้องนอนของเขา ซูเย่เริ่มเรียนอย่างจริงจัง เขาทำงานหนักกว่าปกติ
เช้าตรู่ ซูเย่เดินไปที่ สถาบันศึกษาเพลโต อีกครั้ง
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหนึ่งวัน นักเรียนที่มีพลังบางคนยังคงพูดถึงซูเย่
ซูเย่มีรอยยิ้มบนใบหน้าและเดินไปที่ห้องเรียนตามปกติ
ดวงตาของซูเย่เป็นประกายและเขาเดินไปที่โต๊ะที่ห้า
“ อรุณสวัสดิ์ ” เลเกอร์ทักทายซูเย่ เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะทักทายซูเย่
ใบหน้าของเขายังคงซีดและเขาบังคับให้ยิ้ม แต่เสียงของเขาอบอุ่นมาก
“ อรุณสวัสดิ์ เลเกอร์ ” รอยยิ้มที่มีความสุขผุดขึ้นบนใบหน้าของซูเย่
เลเกอร์หัวเราะคิกคักและในที่สุดรอยยิ้มของเขาก็เป็นธรรมชาติ
ซูเย่นั่งที่โต๊ะที่ห้า
มีเพียงสี่คนที่โต๊ะนี้
เลเกอร์, ซูเย่, พาลอส และโรลอน
ซูเย่เหลือบมองที่นั่งว่างของ ฮอร์ต จากมุมตาของเขาแล้วมองขึ้นไปที่กระดานดำ ตามปกติ เขารีบแก้ไขและเตรียมการก่อนการบรรยายที่เขียนเมื่อวานอย่างรวดเร็ว
รอยยิ้มของซูเย่หายไป
เพราะภายใต้การเขียนของเมื่อวาน มีคำเพิ่มเติมอีกบรรทัดหนึ่ง
“ ข้าไม่สามารถได้คะแนนเต็มด้วยซ้ำถ้าข้าโกง ”
ซูเย่มองไปที่เส้นอย่างเงียบ ๆ ยืนขึ้นและเดินไปที่กระดานดำ
เลเกอร์มองขึ้นไปที่กระดานดำ อึ้งไปครู่หนึ่ง และดูเหมือนจะโทษตัวเอง ทุกครั้งที่ซูเย่เขียนเสร็จ เขาจะจำมันได้หลังจากอ่านมันหนึ่งครั้ง และเขาจะไม่อ่านมันอีก ถ้าเขาเห็นบรรทัดนั้นในตอนเช้า เขาจะลบทิ้งเองอย่างแน่นอน
พาลอส ก้มหน้าอ่านหนังสือ
โรลอนเงยหน้าขึ้นและทำให้ซูเย่ดูซับซ้อน
ซูเย่ลบบรรทัดนั้น กลับไปที่ที่นั่งของเขา และศึกษาต่อ
เมื่อเสียงกริ่งสำหรับบทเรียนแรกดังขึ้น นีเดิร์น ก็ปรากฏตัวบนแท่น
นีเดิร์นกวาดสายตามองนักเรียนทั้งหมดและลงบนโต๊ะที่ห้า
นีเดิร์น ขมวดคิ้วและบรรยายต่อ
ผ่านไปสิบนาที ฮอร์ต สูงและแข็งแรง รีบวิ่งมาที่ประตูเหมือนช้างศึก
นีเดิร์น พยักหน้าและส่งสัญญาณให้ ฮอร์ต ไปที่ที่นั่งของเขา
ฮอร์ทขอบคุณ นีเดิร์น และเดินไปนั่งหอบ
ซูเย่หันกลับมามองฮอร์ต ฮอร์ตยิ้มและพูดเบา ๆ ว่า “ ข้ากำลังยุ่งกับเรื่องอื่นอยู่ ข้าเลยตื่นสาย ”
ซูเย่พยักหน้าและฟังอาจารย์ต่อไป
เช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนเที่ยง ซูเย่ไปที่ลานประลองเพื่อฝึกเวทย์มนตร์ตามปกติ หลังจากใช้พลังเวทย์มนตร์หมดแล้ว เขาก็นั่งสมาธิสิบนาทีแล้วไปที่โรงอาหาร
ระหว่างทาง เขาได้พบกับนักเรียนสองสามคน แต่จำนวนคนที่นินทาเกี่ยวกับเขามีจำนวนน้อยกว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด
ซูเย่เข้าไปในโรงอาหารตามปกติและสั่งอาหาร
ทุกวันนี้ ความอยากอาหารของซูเย่ดีขึ้น และความสูงของเขาเพิ่มขึ้นสามเซนติเมตรในเวลาเพียงเดือนเดียว
ก่อนที่เจ้าหมูน้อยจะส่งอาหารให้ คนที่อยู่ไม่ไกลก็หัวเราะและพูดว่า “ นี่เป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของสถานศึกษาไม่ใช่หรือ ซูเย่ ? เจ้ามาที่โรงอาหารเพื่อทานอาหารด้วยตัวเองเหรอ ? ”
เสียงหัวเราะดังขึ้น
อย่างไรก็ตาม ซูเย่ดูเหมือนจะไม่ได้ยิน เขาดูหนังสือเวทมนตร์ต่อไป ค้นหาหนังสือบางเล่มที่จะอ่านในเวลาว่างเพื่อชดเชยข้อบกพร่องของเขา ความเข้าใจของเขาในโลกนี้น้อยเกินไป
เสียงแหลมของนักเรียนหญิงดังขึ้น “ ซูเย่ 98 บวก 2 คือเท่าไหร่ ? ”
“ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่สามารถคำนวณได้ กล่าวซ้ำตามข้านะ 100 คะแนน ! ”
หลายคนถึงกับหัวเราะคิกคัก
อย่างไรก็ตาม ยังมีหลายคนที่ขมวดคิ้วและทานอาหารอย่างเงียบๆ
พาลอสที่กำลังกินอยู่ก็หยุดและนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ
ถาดยืดขาทั้งสี่ออกและค่อยๆ ยืนขึ้น อย่างไรก็ตาม พาลอส ยกมือขึ้นแล้ววางลงบนถาด
ถาดหดขาทั้งสี่ของมัน
ขุนนางหลายคนรับประทานอาหารเสร็จแล้ว แต่พวกเขายังคงนั่งอยู่ในห้องอาหาร
พวกเขาจงใจพูดเสียงดัง ดูเหมือนพวกเขาจะพูดคุยกันตามปกติ แต่หลังจากพูดไม่กี่คำ พวกเขาก็เริ่มเยาะเย้ยซูเย่ในทันที
ซูเย่กินอาหารเสร็จ ยืนขึ้น และเดินออกไปอย่างสงบ
“ อาจารย์ซูเย่ ท่านกำลังจะจากไปเช่นนั้นหรือ ? เจ้าจะไม่ไปสอนพวกเราเหรอ ?” หญิงสาวที่เยาะเย้ยซูเย่ตะโกนอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอช่างบาดหู
” ใช่ ! แต่อย่าบีบคอเราจนตาย เรากลัวเชือกวิเศษของเจ้ามากเลยล่ะน้า ”
นักเรียนชั้นสูงหัวเราะอย่างไร้ยางอาย
ซูเย่เดินไปที่ประตูและหยุดกะทันหัน หลังของเขาหันไปทางโรงอาหาร
ความเงียบเข้าปกคลุมโรงอาหารทันที
ขุนนางหลายคนมองซูเย่ด้วยรอยยิ้ม และนักเรียนบางคนมองดูแผ่นหลังของซูเย่อย่างเห็นใจ
ซูเย่สูดหายใจเข้าลึก ๆ และมองออกไปนอกประตู
จากนั้นเสียงของซูเย่ก็กระจายไปทั่วโรงอาหาร
“ ไม่มีหลักฐานใดๆ เพียงนักเรียนขุนนางกระโจนเข้าใส่เป้าหมายเหมือนไฮยีน่า ทุกคนรู้ดีว่าทำไม ตอนนี้ข้า ซูเย่ ประกาศกับสถาบันศึกษาเพลโตทั้งหมดและในเอเธนส์ทั้งหมดว่าทุกคนและใครก็ตามที่มีตำแหน่งสามารถท้าทายข้าได้ ตอนนี้ข้าจะยอมรับความท้าทายของผ็วิเศษฝึกหัดทั้งหมด ในอนาคต ผู้คนจากระดับใดก็ตามที่ข้าได้ก้าวขึ้นไปสามารถต่อสู้กับข้าจนตายได้ ถ้าเจ้ากล้าทำสัญญาทวยเทพ กับข้าตอนนี้ ไม่ว่าชีวิตและความตายจะเป็นอย่างไร ! ถ้าไม่กล้า ก็ยังส่งเสียงเอี๊ยดเหมือนหนูอยู่ในรางน้ำ แต่ในสายตาของข้า เจ้าเป็นเพียงหนอนแมลงวันเน่ากลุ่มหนึ่งที่ภักดีต่อคนผิดๆ ! ”
