บทที่ 76 – หนอนแมลงวัน
ซูเย่เดินออกไปโดยซ่อนความดูถูกของเขา
คำสาปแช่งของนักเรียนขุนางสามารถได้ยินจากโรงอาหาร
นักเรียนสามัญชนบางคนเห็นฉากนี้และหัวเราะอย่างมีความสุข พวกเขาเดินออกไปด้วยความดูหมิ่นที่ไม่เปิดเผยเช่นเดียวกัน
นักเรียนขุนนางหญิงกรีดร้องว่า “ ซูเย่ ที่เป็นเพียงสามัญชน ช่างกล้าเสียจริง ! ถ้าเราไม่ได้อยู่สถาบันศึกษาเพลโต ถ้าเราอยู่ที่อื่น ข้าจะถลกหนังเขา ให้มันแก่สุนัข และขุดกระดูกสันหลังของเขาออกมาแล้วใช้เป็นแส้ที่เขากล้าดูหมิ่นขุนนาง…”
ขณะที่เธอพูด สายตาของนักเรียนขุนนางที่อยู่ข้างหน้าเธอก็สะดุด และร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ
นักเรียนขุนนางเห็นหญิงสาวตาสีฟ้าในชุดสีขาวยืนอยู่ข้างหลังนักเรียนขุนนางหญิง ถือชามสีดำใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยซุปผัก
ผมยาวของหญิงสาวตาสีฟ้ายาวลงมาจากศีรษะของเธอและลงไปถึงเอวของเธอ ราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืน ในความมืดมิด ดวงดาวก็พร่างพราย
ริมฝีปากบางของเธอถูกเม้มแน่น บางทีเธออาจใช้กำลังมากเกินไป นั่นเป็นสาเหตุที่เส้นแบ่งระหว่างริมฝีปากสีชมพูกับผิวขาวของเธอก็ชัดเจนเป็นพิเศษ
ดวงตาของเธอดูเหมือนสองทะเลสาปสีฟ้าที่เยือกแข็งแล้ว
น้ำแข็งสะท้อนผักกาดเขียวมรกตที่ลอยอยู่ในชามดำ
นักเรียนขุนนางหญิงไม่ได้สังเกตเลย เธอยังคงสาปแช่งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ ชีวิตที่ต่ำต้อยแบบนี้เหมาะที่จะอยู่ในอุจจาระเท่านั้น…”
ขณะที่ทุกคนกำลังมองอยู่ พาลอส ยกชามเซรามิกสีดำขึ้นแล้วกระแทกใส่หัวของนักเรียนขุนนางหญิงอย่างแรง
น้ำซุปก็เทลงมาเหมือนน้ำตกและทำให้นักเรียนขุนนางหญิงเปียกโชก
เธอตกตะลึง กลั้นหายใจ แล้วหายใจเข้าลึกๆ ราวกับว่าเธอกำลังออกมาจากน้ำ
เธอกรีดร้องจนหูอื้อ ขณะที่เธอเช็ดซุปออกจากใบหน้าด้วยมือของเธอ เธอลุกขึ้นยืน หันกลับมาอย่างกะทันหัน และตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า “ ใครให้ความกล้าหาญแก่เจ้า…”
ทันทีที่เธอเห็นดวงตาที่เย็นเยียบของ พาลอส และสร้อยคอทองคำของเมดูซ่า ที่คอของ พาลอส ทันใดนั้นเสียงของเธอก็หยุดลงราวกับไก่ที่คอถูกบีบทันที
“ ข้า… ข้าขอโทษพระองค์ ท่านพาลอส …” น้ำเสียงของเธอสั่น
พาลอส เงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจและค่อยๆ สำรวจดูบรรดานักเรียนขุนนางที่อยู่ใกล้เคียง เธอค่อยๆเปิดหนังสือเวทมนตร์ของเธอและเผชิญหน้ากับพวกเขา
มีคำปรากฏขึ้นในหนังสือเวทมนตร์
พาลอสกระแทกหนังสือเวทมนตร์ของเธอและเดินออกจากโรงอาหารเหมือนหงส์ขาวที่สง่างาม
แม้พาลอสจะจากไปเป็นเวลานาน เหล่าขุนนางก็ไม่พูดอะไรสักคำ
ไม่มีความโกรธบนใบหน้าของนักเรียนขุนนางหญิง ไม่มีความใจร้ายเช่นกัน เหลือเพียงความกลัวเท่านั้น
ไม่มีใครช่วยเธอหยิบชามเครื่องปั้นดินเผาสีดำใบใหญ่หรือชิ้นผักกาดหอมที่ปรุงสุกดีเกินไปออกจากหัวของเธอ
“ มันเป็นหมวกที่ทันสมัยมาก ” ขุนนางบางคนบ่นในใจอย่างรุนแรง
ในช่วงบ่าย บรรยากาศในห้องเรียนเงียบลงกว่าเมื่อวาน แต่ก็แปลกกว่าปกติ
มีเพียงซูเย่เท่านั้นที่เรียนต่อราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ก่อนเปิดเรียนภาคบ่าย ฮอร์ต รีบวิ่งเข้าไปในห้องเรียนเหมือนช้างศึกอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะมีรอยยิ้มที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมาอยู่บนใบหน้าของเขา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะถูกความมืดมิดปกคลุม
จิมมี่อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ สองวันนี้เจ้าเป็นอะไรไป ? ข้าไม่เห็นเจ้าในลานประลองเลย ”
“ ยุ่งอยู่น่ะ ” ฮอร์ตพูดด้วยรอยยิ้ม
“ โอเค โอเค โอเค เจ้ายุ่งที่สุด ” จิมมี่พูดอย่างช่วยไม่ได้
“ อย่ารอช้า จงเรียน ” เลเกอร์กล่าว
“ ข้าจะเรียน ” ฮอร์ตยิ้มและลูบหัวเขา
เสียงกริ่งของชั้นเรียนในตอนบ่ายดังขึ้น และ นีเดิร์น ก็ก้าวเข้ามาในห้องเรียน
นักเรียนตกตะลึงและรีบก้มศีรษะเพื่อค้นหาตารางเวลาในหนังสือเวทย์มนตร์
ช่วงบ่ายไม่ได้สอนโดย นีเดิร์น
นีเดิร์น กล่าวว่า “ อาจารย์คาร์เทรีอัส มีบางอย่างที่ต้องทำในตอนบ่าย ดังนั้นชั้นเรียนนี้จะถูกสลับกับชั้นเรียนคาถาของข้าในวันพรุ่งนี้ ก่อนเริ่มเรียน ข้ามีบางอย่างจะประกาศ ซูเย่ มาที่นี่ ”
นักเรียนหันศีรษะและมองไปที่ซูเย่ ตอนนี้พวกเขาไม่หัวเราะเยาะซูเย่อีกต่อไปเมื่อเขาถูกเรียกตามชื่อของเขา กลับได้แต่รอผลสุดท้ายอย่างเงียบๆ
ซูเย่ไม่รู้ว่า นีเดิร์น กำลังจะทำอะไร เขาเดินไปที่แท่นยืนต่อหน้า นีเดิร์น
จากนั้น นีเดิร์น ก็เปิดมือขวาและแสดงเหรียญโลหะสีดำเล็กน้อยในมือให้นักเรียนทุกคนดู
“ เพื่อประโยชน์ของสถาบันศึกษาเพลโต ซูเย่ได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจในช่วงเวลาที่ยากลำบากและวิกฤติในการแข่งขัน ผู้วิเศษฝึกหัด เมื่อเดือนที่แล้ว เขาประสบความสำเร็จในการเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาจาก สถาบันศึกษาขุนนาง ด้วยคะแนน 3-0 วันนี้เหรียญเพิ่งเสร็จ ท่านทูซิดิดีส รองคณบดียื่นให้ข้าเป็นการส่วนตัวและบอกว่าเกียรติของสถาบันการศึกษาจะไม่ทำให้มัวหมอง ตอนนี้ ข้าจะมอบเหรียญเหล็กดำนี้ให้กับซูเย่ ข้าหวังว่านักเรียนทุกคนจะเป็นเหมือนซูเย่ ลุกขึ้นยืนเมื่อสถาบันต้องการมากที่สุด แทนที่จะพูดเปล่าๆและไม่ทำอะไรเลย ”
ขณะที่ นีเดิร์น พูด เขาตรึงเหรียญเหล็กดำไว้ที่หน้าอกของซูเย่
ซูเย่กัดฟันของเขาเบา ๆ หายใจเข้าลึก ๆ และคำนับ นีเดิร์น อย่างสุดซึ้ง
“ ขอบคุณ ท่านอาจารย์ ” ซูเย่กล่าว
นีเดิร์นมองที่ซูเย่ด้วยการแสดงออกที่น่าพึงพอใจไปทั่วใบหน้าของเขา เขาตบไหล่ซูเย่และกล่าวว่า “ เจ้าเป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยมและเจ้าจะมหัศจรรย์ยิ่งขึ้นในอนาคต กลับไปนั่งที่ของเจ้าเดี๋ยวนี้ ”
ซูเย่พยักหน้าและเดินไปที่โต๊ะที่ห้า
“ ทำได้ดีมาก ซูเย่ ! ” ฮอร์ตตะโกน
” ใช่ ! ” เลเกอร์พูดเสียงดัง
นักเรียนในห้องเรียนต่างปรบมือ
ซูเย่รู้สึกอบอุ่นในดวงตาของเขา เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามสงบสติอารมณ์ เขากลับมานั่งในที่นั่งของเขา
นีเดิร์น ยังคงบรรยายต่อไป ในระหว่างการบรรยาย เขาถามคำถามห้าข้อ ซึ่งสามคำถามถูกตอบโดยซูเย่
ซูเย่ตอบคำถามทุกข้ออย่างถูกต้อง
หลังเลิกเรียนห้องเรียนก็เงียบ
ไม่นานหลังจากนั้น นักเรียนสองสามคนเข้ามาปลอบซูเย่
ทุกคนจริงใจมาก
ห้องเรียนรู้สึกอบอุ่นยิ่งขึ้นในตอนบ่าย
ชั้นเรียนดูเหมือนจะมีความสงบกลับคืนมาตามปกติ
จนถึงวิชาที่สาม ฮอร์ต ทุบกำปั้นขวาของเขาลงบนโต๊ะ
ทั้งโต๊ะกระโดดเหมือนกระต่ายตกใจ
เสียงดังทำให้ทุกคนตกใจ อาจารย์และนักเรียนทุกคนมองไปที่ฮอร์ต
ทุกคนประหลาดใจที่เห็นว่าใบหน้าของฮอร์ตเป็นสีแดง และดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความโกรธที่ไม่สามารถดับได้
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นฮอร์ตโกรธ
” ข้าขอโทษ ” ฮอร์ตรีบลุกขึ้นและขอโทษ
“ คราวหน้าระวังด้วย ” อาจารย์โหราศาสตร์ เทอเพราส พยักหน้า เขาไม่ได้ลงโทษฮอร์ตและเรียนต่อ
ฮอร์ตเงียบไปนาน เขาใช้หนังสือเวทมนตร์เพื่อเขียนข้อความถึงซูเย่ เขากลัวว่าเขาจะควบคุมความโกรธไม่ได้
ซูเย่เปิดหนังสือเวทมนตร์และมองดูข้อความใหม่จาก ฮอร์ต อย่างเงียบๆ
พาลอส แอบดูข้อความจากหางตาของเธอ
“ ซูเย่ เตรียมจิตใจให้ดี ข้าเพิ่งทราบจากเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งว่า คาร์ลอสนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ชื่อคาร์ลอส ได้ยื่นประท้วงอย่างเป็นทางการกับสำนักงานบริหารสถาบัน ขอให้เจ้าถูกไล่ออกจากสถาบันเพลโต สำหรับเหตุผลเฉพาะข้าไม่แน่ใจ เพื่อนร่วมชั้นของข้าคาดการณ์ว่าคาร์ลอสต้องมีหลักฐานที่สำคัญอย่างยิ่งในการทำเช่นนั้น เรื่องนี้คงไม่ง่ายเหมือนข้อสอบ ข้าเคยเห็นคาร์ลอสมาก่อน เขามักจะสุภาพมาก ไม่เหมือนกับนักเรียนขุนนางทั่วไปที่หยิ่งผยอง ข้าไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เขาทำแย่ๆในวันนี้ แต่ยังไงก็ต้องระวัง เพื่อนร่วมชั้นของข้าบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติมาก ดูเหมือนว่าเขาจะวางแผนจะตามล่าเจ้า ข้าจะส่งต่อข้อความของเพื่อนร่วมชั้นถึงเจ้า ”
ซูเย่มองดูข้อความของฮอร์ตอีกครั้ง ฮอร์ต กล่าวถึงประเด็นสำคัญ แต่ไม่มีข้อมูลเพิ่มเติม
“ ขอบคุณนะ ” ซูเย่ลดเสียงลงและกล่าว
ดวงตาของฮอร์ตมืดมนลง และเขาก้มศีรษะลง
