บทที่ 82 – เสื้อเกราะ
“ โอเค เจ้ากลับไปก่อนก็ได้ ข้าจะนำบางส่วนของน้ำผึ้งอันเซอร์ ไปเยี่ยมนางในปีหน้าอย่างแน่นอน” ฮอร์ต ยิ้มเมื่อพูดถึงน้ำผึ้ง
“ น้ำผึ้งอันเซอร์ มีราคาแพงเกินไป นางจะมีความสุขถ้าเจ้านำน้ำผึ้งธรรมดามาให้นาง ”
“ ไม่ ข้าต้องนำน้ำผึ้งอันเซอร์มาด้วย ! ข้าต้องปล่อยให้นางได้ทานอาหารที่นางชอบ ! ” การแสดงออกของ ฮอร์ต นั้นจริงจังมาก
“ เจ้า… ข้าจะไปแล้ว เจอกันพรุ่งนี้ ” เลเกอร์ตบไหล่ฮอร์ต
ฮอร์ตยังคงนั่งอยู่บนพื้น เขาครุ่นคิดอย่างจริงจังว่าเขาจะช่วยซูเย่ได้อย่างไร
ตอนรุ่งสาง ซูเย่ตื่นขึ้นตามปกติ
ในสายตาของคนภายนอก ซูเย่ดูเหมือนกับเมื่อวานนี้
โดยไม่คำนึงถึงการซุบซิบของเพื่อนร่วมชั้นเกี่ยวกับเขาหรือข้อสงสัยของพวกเขาที่มีต่อเขา ซูเย่ทำตัวปกติอย่างสมบูรณ์ เขาศึกษา พักผ่อน และใช้เทคนิคไฟนย์แมน กับ ฮอร์ต ตามปกติ
ในตอนบ่าย นอกจาก พารอส ที่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ เพื่อนร่วมโต๊ะคนอื่นๆ ของเขา รวมทั้ง อีเบิร์ต ยังแสดงความชื่นชมต่อ ซูเย่ ในระดับต่างๆ
พวกเขาไม่ได้ชื่นชมความสงบของซูเย่ แต่เป็นการไม่ใส่ใจของเขา
ในตอนท้ายของชั้นเรียนที่สองในตอนบ่าย ซูเย่ได้รับจดหมายที่ลงนามโดยประธานหอการค้าเพลโต ซูเย่อึ้งไปครู่หนึ่งจากชื่อเต็มของประธาน –
ฮาร์ทซอร์ก ลาดอน คาลลินุส ฟาฟเนีย อาฟานซ์ ไฮดร้า อูโรโบรอส ทาราส นิดฮอกเกอร์ มิดการ์ด เทียมัท
ซูเย่นับ ชื่อเต็มของประธานาธิบดีที่มีส่วนประกอบด้วย 33 ชื่อ
ซูเย่มองดูชื่อที่คุ้นเคยและคาดเดาเผ่าพันธุ์ของประธานอย่างคลุมเครือ เขามั่นใจว่าประธานมีอำนาจมากหรือเป็นพวกขยะที่ชอบอวด
ซูเย่จ้องไปที่ชื่อนั้นอยู่นาน เขามั่นใจว่าไม่ว่าจะเขียนอะไรในจดหมาย มันจะไม่ทำให้อารมณ์ของเขาผันผวนมากไปกว่าการได้เห็นชื่อนี้
ซูเย่เปิดจดหมายและมองไปที่มันอย่างไร้ความรู้สึก
” มิสเตอร์ซูเย่ เจ้าได้กระทำความผิดต่างๆในอดีต เกรดของเจ้าอยู่ในระเบียบ ชื่อเสียงของเจ้าเป็นที่เลื่องลือ อนาคตของเจ้ามืดมน ดังนั้น หอการค้าของเราจึงตัดสินใจว่าเราจะไม่ร่วมมือกับเจ้าจนกว่าจะถึงวันที่โลกพังทลาย โปรดยกโทษให้เรา เขียนโดย ฮาร์ทซอร์ก ลาดอน คาลลินุส ฟาฟเนีย อาฟานซ์ ไฮดร้า อูโรโบรอส ทาราส นิดฮอกเกอร์ มิดการ์ด เทียมัท ”
ตามที่คาดไว้ อารมณ์ของซูเย่ไม่ได้ถูกกวนโดยเนื้อหาของจดหมาย
โชคดีที่ประธานปฏิเสธที่จะเป็นหุ้นส่วนกับเขา ดูจากชื่อแล้ว ประธานคนนี้มันบ้าไปแล้ว ! ดูเหมือนว่าซูเย่จะต้องเริ่มมองหาผู้ร่วมงานคนต่อไปของเขา
ซูเย่คิดสั้นๆ และลบจดหมายที่มีชื่อยาวเหยียดนี้
ระหว่างบทเรียนก่อนช่วงการศึกษาด้วยตนเอง คำสอนของคาร์เทลิอุสแห้งแล้งเหมือนฝุ่นผง บรรยากาศในชั้นเรียนก็น่าเบื่อมากเช่นกัน
แทบจะไม่มีใครฟังชั้นเรียนเลย ไม่มีคนคุยด้วย พวกเขาทั้งหมดกำลังแลกเปลี่ยนจดหมายอย่างเมามันโดยใช้หนังสือเวทมนตร์
ในทางตรงกันข้าม คนไม่กี่คนที่โต๊ะที่ห้าทุกคนจริงจังในการศึกษา
เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น คาร์เทลิอุสมองซูเย่อย่างลึกซึ้ง สายตาของเขากวาดสายตาผ่านคนอื่นๆ ที่โต๊ะที่ห้า จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและจากไป
ในขณะนี้ ผู้วิเศษสองคนที่มีปลอกคอสีแดงเข้มและตราโอ๊คทองคำ บนหน้าอกของพวกเขาเข้ามาในห้องเรียน
“ ซูเย่ โปรดตามเรามาที่สภา ”
ซูเย่หยิบหนังสือเวทมนตร์ของเขาขึ้นมาและพยักหน้า ขณะที่เขาเดิน เขาพูดว่า “ ข้าคิดว่าเราจะใช้วิหารเพลโตผู้ยิ่งใหญ่ ”
เลเกอร์และฮอร์ตมองหน้ากันก่อนจะลุกขึ้นตามซูเย่ โรลอนและอีเบิร์ตติดตามพวกเขาไปด้วยความประหลาดใจ
นักเรียนในชั้นเรียนมองหน้ากัน จากนั้นปิดหนังสือเวทมนตร์อย่างเงียบ ๆ และเดินไปที่สภาด้วย
อาคารที่สง่างามที่สุดใน สถาบันศึกษาเพลโต คือวิหารเพลโตผู้ยิ่งใหญ่ อาคารที่ใหญ่เป็นอันดับสองคือโรงอาหาร สภาป็นอาคารที่ใหญ่เป็นอันดับสาม
ซูเย่ติดตามผู้บังคับใช้กฎหมายสองคน ด้วยพรมแดงอยู่ใต้เท้าของเขา เขาค่อย ๆ เหยียบเข้าไปในสภา
หลังจากนั้น นักเรียนจากทุกระดับชั้นก็รวมตัวกันอยู่ด้านนอกสภาและโผล่หัวออกมาจากซุ้มทั้งสาม อันใหญ่หนึ่งอันและอันเล็กสองอัน มีนักเรียนบางคนยืนอยู่นอกหน้าต่างทั้งสองข้าง เอียงคอมองไปรอบๆ
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงเมื่อดวงอาทิตย์ถูกปกคลุมโดยฐานของรูปปั้นอธีนาในอะโครโพลิส ซูเย่เดินไปที่ศูนย์กลางของสภา
ต่างจากสำนักงานวิชาการที่ซูเย่ไปเมื่อวันก่อน สภาแห่งนี้แสดงศิลปะกรีกที่สดใสที่สุด
ภายในสภามีเสาแบบดอริกซึ่งแสดงให้เห็นความสมบุกสมบันและความยิ่งใหญ่ของสถานที่เป็นอย่างดี ทั้งสองด้านของห้องโถง มีรูปปั้นทองแดงและหินอ่อนวางอยู่ รูปปั้นนั้นเหมือนจริงและแต่ละรูปปั้นดูเหมือนจะบอกเล่าเรื่องราวที่ไม่เหมือนใคร
เมื่อวางรูปปั้นเหล่านี้ไว้เคียงข้างกัน ราวกับว่าประวัติศาสตร์ปรากฏต่อหน้าต่อตาผู้ชม
บนโดมของห้องโถง แก้วคริสตัลมีสีสันและสวยงาม มันฉายแสงลึกลับออกมา อย่างไรก็ตาม แสงแดดกลายเป็นแสงสีขาวหลังจากที่มันทะลุผ่านกระจกและตกลงสู่พื้น
หากสังเกตดีๆ พวกเขาจะสังเกตเห็นว่ากระจกทุกชิ้นบนโดมเป็นเหมือนหน้าต่างที่นำไปสู่อีกโลกหนึ่ง
ผ่านกระจก เราสามารถเห็นโลกแฟนตาซีที่แตกต่างกัน มีมังกรเต้นรำ ยักษ์วิ่ง และนกร้องจิ้บๆ ท่ามกลางดอกไม้บาน ยังมีขุมนรก ขุมนรกมีพิษ ชายหาด ก้นทะเล และอีกมากมาย
สภาเป็นโครงสร้างสี่ชั้น
ซูเย่อยู่ที่ชั้นล่างสุด เพื่อไปถึงชั้นกลางตอนล่าง เขาต้องปีนขึ้นไปสามขั้น ทั้งสองฝ่ายยืนข้างผู้วิเศษสวมตราทางการ
บางคนสวมป้ายหนังสือสีเงิน บางคนสวมตราหมัดทองแดง ขณะที่บางคนสวมตรานกพิราบเหล็กดำ
ที่ชั้นกลางด้านบนมีโต๊ะทั้งสองข้าง อย่างไรก็ตาม ผู้คนที่อยู่หลังโต๊ะต่างก็ยืนอยู่
คนส่วนใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังโต๊ะสวมตราโอ๊คทองคำ แต่มีข้อยกเว้นสองประการ คนสองคนสูงเป็นพิเศษและแขนและขาของพวกเขามีกล้ามเนื้อ พวกเขาสวมชุดเกราะหนังสีดำแทนเสื้อคลุมยาว
ท้องของพวกเขาถูกหุ้มด้วยเสื้อเกราะหนังสีทองที่รัดแน่นสนิท หัวของสิงโตทองคำถูกแกะสลักไว้บนเสื้อเกราะ
ขนของสิงโตสีทองตั้งขึ้นเล็กน้อย ราวกับว่ามีลมพัดเบาๆ ดวงตาของสิงโตตัวใหญ่เปล่งแสงที่น่ากลัว ปากที่เปิดกว้างของมันดูเหมือนจะส่งเสียงคำรามดังลั่น เต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่ของกษัตริย์
ในการต่อสู้ เกราะแข็งที่หน้าท้องจะส่งผลต่อการแสดงของนักรบ อย่างไรก็ตาม เสื้อเกราะเป็นข้อยกเว้น
เสื้อเกราะนั้นทำมาจากผิวหนังของสัตว์อสูรพิเศษ ทุกชิ้นเป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ ไม่เพียงแต่จะไม่ส่งผลต่อประสิทธิภาพของนักรบในการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังให้พลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดของนักรบและสามารถป้องกันความเสียหายได้
มีนักรบจำนวนไม่มากที่ต่ำกว่าระดับของนักรบระดับทอง เป็นเจ้าของเสื้อเกราะ แม้แต่ เคเออร์ตัน ก็ยังลังเลที่จะสวมใส่ในช่วงเวลาปกติ เขาเก็บของเขาอย่างระมัดระวัง
แม้ในฐานะผู้วิเศษที่มักจะดูถูกนักรบ ซูเย่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองที่เสื้อเกราะสิงโตทองคำอีกเล็กน้อย
เมื่อเทียบกับเสื้อเกราะของนักรบแล้ว ตราของผู้วิเศษดูสงวนไว้มากเกินไป
อุปกรณ์เวทย์มนตร์ที่ใช้โดยผู้วิเศษก็ค่อนข้างดีเช่นกัน อย่างไรก็ตาม มันก็ยังด้อยกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับเครื่องแต่งกายที่งดงามของนักรบระดับตำนาน
ท้ายที่สุด การปรากฎตัวของเหล่านักรบจากสี่ประเทศที่ยิ่งใหญ่มีแต่พระเจ้าที่รู้ว่ากี่ปีมาแล้ว การถือกำเนิดของผู้วิเศษมันเป็นเวลาไม่ถึงสองร้อยปี
ชั้นบนสุดของสภา โต๊ะวางเรียงกันเป็นแถว พวกเขาถูกปูด้วยผ้าปูโต๊ะกำมะหยี่สีแดงเข้ม
มีเก้าอี้ไม้พนักพิงสูงขอบทองเก้าตัวเบาะกำมะหยี่สีแดงด้านหลังโต๊ะ เก้าอี้มีขนาดเท่ากันและถูกจัดเรียงเป็นแถว
เก้าอี้พนักพิงสูงว่างเปล่า
ซูเย่มองตรงไปข้างหน้า และผู้คนที่อยู่ข้างหน้าก็จ้องมาที่เขา
นีเดิร์นยืนอยู่บนชั้นกลางชั้นบนพร้อมกับ เกรกอรี่อาจารย์ของคาร์ลอส ลอว์เรนซ์นักปราชย์จอมเวทย์ จากเมื่อวานไม่อยู่ที่นี่
ไม่นานหลังจากนั้น ข้างนอกก็เกิดความโกลาหล
ซูเย่หันไปมอง เด็กหนุ่มกล้ามโตที่สูงกว่าเขา ถูกเจ้าหน้าที่สองคนนำเข้าไปในสภา
ซูเย่มองไปที่คาร์ลอส อีกฝ่ายหนึ่งกำลังสำรวจเขาด้วย
คาร์ลอสสวมตรานกพิราบเหล็กดำที่หน้าอกด้านซ้าย
เขาเป็นผู้วิเศษระดับเหล็กดำ
