บทที่ 239
การค้าขาย
“เจ้าจะช่วยข้าปรับแต่งสัตว์วิญญาณอย่างงั้นเหรอ?” หนิงหลิงหลิงรู้สึกอยากจะหัวเราะออกมา
ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว “เป็นอะไรหรือเปล่า? มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?”
“เจ้ารู้หรือไม่ว่า ที่สำนักเฉียนหลง มีสำนักย่อยสำหรับการปรับแต่งเป็นพิเศษอยู่แล้ว ตราบใดที่มีคะแนนมาจ่าย เจ้าก็สามารถให้พวกเขาปรับแต่งสัตว์วิญญาณให้ได้” หนิงหลิงหลิงอธิบาย
ดวงตาของลั่วอู๋ขยับอย่างสงสัย
ดูเหมือนว่าจะมีสถานที่เช่นนั้นในสำนักเฉียนหลงด้วย
ลั่วอู๋ถาม “แล้วทำไม เจ้าไม่เอามันไปปรับแต่งซะล่ะ ?”
“เจ้าคงไม่เข้าใจจริง ๆ สินะ” หนิงหลิงหลิงรู้สึกขบขันเล็กน้อยในความไม่รู้ของอีกฝ่าย “การใช้บริการจากปรมาจารย์เหล่านั้นมาปรับแต่งสัตว์วิญญาณให้ข้า มันต้องใช้คะแนนมาก บางทีอาจจะแพงมากกว่าราคาของม้าผีเสียอีก”
“งั้นให้ข้าช่วยเจ้าปรับแต่งให้แทนก็ได้นี่นา” ลั่วอู๋ตอบ
หนิงหลิงหลิงพูดด้วยความโกรธ “นี่มันคือม้าผีนะ ไม่ใช่สัตว์วิญญาณทั่ว ๆ ไป ระดับทองแดงหรือระดับเงิน”
ยิ่งสัตว์วิญญาณมีศักยภาพสูงมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเป็นเรื่องยากที่จะปรับแต่ง
“ข้าเข้าใจว่าเจ้ารู้สึกว่าม้าผีตัวนี้มีทักษะน้อยเกินไป ข้าสามารถช่วยให้มันเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติมที่มันควรจะมีได้” ลั่วอู๋พยักหน้า
ใบหน้าของหนิงหลิงหลิงเริ่มหมดความอดทน “เจ้ามันหยิ่งทะนงตนเกินไปแล้ว แม้แต่ท่านพี่ของข้ายังบอกว่ามันยากมากที่จะช่วยให้ม้าผีเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติมเลย แล้วเจ้าเป็นใครกัน?”
เมื่อนางรู้ว่าม้าผีตัวนี้มีเพียงแค่ทักษะเดียว ปฏิกิริยาแรกของนางคือเอามันไปปรับแต่งเพิ่มทักษะ
น่าเสียดายที่การจะทำเช่นนั้นต้องใช้คะแนนมากเกินไป
นางจึงได้ไปถามพี่สาวเกี่ยวกับการปรับแต่งม้าผี ได้ผลมาว่าทุกครั้งที่นางจะให้มันเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติม นางจะต้องเสียค่าใช้จ่ายมากมหาศาล
ด้วยคะแนนมากขนาดนั้น ซื้อม้าผีตัวอื่นมาคงจะคุ้มกว่ามาก
“การที่ท่านพี่ของเจ้าทำไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?” ลั่วอู๋กล่าวอย่างเรียบ ๆ
หนิงหลิงหลิงโกรธขึ้นมาทันที ท่านพี่ของนางเป็นบุคคลที่นางเคารพนับถือมากที่สุด ความสามารถของนางล้นเหลือถึงขนาดที่สำนักเฉียนหลงต้องเชิญชวนให้นางมาเข้าร่วม
แล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าพูดจาหยาบคายกับนางได้เช่นนี้
“เจ้าช่างเป็นผู้ปรับแต่งที่หยิ่งยโสเสียจริงนะ” หนิงหลิงหลิงปัดผมอย่างโกรธเกรี้ยว “แม้แต่คนจากเมืองหลวงของจักรวรรดิยังไม่กล้าพูดแบบนั้นเลยรู้ไหม”
ลั่วอู๋พูดอย่างไร้เดียงสา “ถ้าเจ้าไม่คิดจะให้ข้าปรับแต่งมัน เจ้าก็ลืม ๆ มันไปเถอะ แต่อย่างน้อยก็ให้ข้าได้คุยกับเจ้าของร้านก่อน แล้วเจ้าค่อยมาสร้างปัญหาอีกครั้งได้ไหม?”
“เจ้า … ” หนิงหลิงหลิงรู้สึกโกรธกับท่าทีของลั่วอู๋เป็นอย่างมาก
เขาทำเหมือนกับว่านางกำลังพลาดโอกาสดีๆไป
แถมยังบอกว่านางสร้างปัญหาอีก!
“เจ้ามาจากตระกูลไหน?” หนิงหลิงหลิงถามด้วยเสียงดัง
ลั่วอู๋กะพริบตา “ตระกูลลั่ว เจ้ามีปัญหาอะไรงั้นหรือ?”
“เจ้ารอข้าก่อนเถอะ สักวันข้าจะสอนให้เจ้ารู้เองว่าบนโลกนี้ยังมีคนที่เจ้าไม่ควรหาเรื่องอยู่ ส่วนเจ้าของร้าน เจ้าเองก็เช่นกันรอข้าก่อน ข้าจะกลับมาคุยกับเจ้าในภายหลัง”
หนิงหลิงหลิงเขย่าผมเปียของนางและเดินจากไปอย่างเหนื่อย ๆ
“ดูเหมือนเจ้ากำลังตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว ท่านพี่ที่ หนิงหลิงหลิงพูดถึงเองก็เป็นอัจฉริยะระดับปีศาจที่เจ้าไม่ควรไปมีเรื่องด้วย” เจ้าของร้านพูด
“ข้าไม่ได้พูดอะไรดูถูกนางเสียหน่อย ?” ลั่วอู๋พูดอย่างว่างเปล่า
“ที่เจ้าพูดก่อนหน้านี้มันเหมือนกับเจ้ากำลังตั้งคำถามถึงระดับความสามารถในการปรับแต่งของพี่สาวนางต่างหาก โดนพูดแบบนั้นอัจฉริยะผู้หยิ่งผยองคนไหนจะไปทนได้กัน” เจ้าของร้านกล่าว.
ลั่วอู๋ส่ายหัว
ความภาคภูมิใจของอัจฉริยะไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขา
“เลิกพูดถึงเรื่องอื่นได้แล้ว บอกวิธีฟักไข่นี้มาซะ” ลั่วอู๋ทิ้งปัญหาพวกนั้นไว้เบื้องหลัง
เจ้าของร้านทำให้จิตใจของเขาให้สงบลงแล้วพูด “สัตว์วิญญาณแต่ล่ะตัวต่างก็มีวิธีในการบ่มเพาะที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตามมันมีสิ่งแปลกประหลาดอยู่อย่างหนึ่งที่สามารถช่วยให้สัตว์วิญญาณทุกชนิดฟักออกมาจากไข่ได้”
“สิ่งแปลกประหลาด ?” ลั่วอู๋ถาม
เจ้าของร้านกระซิบว่า “สมุนไพรเก้าวิญญาณสามารถเปลี่ยนเป็นพลังวิญญาณระดับบริสุทธิ์ที่สุด ซึ่งสามารถช่วยให้สัตว์วิญญาณทุกชนิดสามารถเติมเต็มพลังวิญญาณที่ใช้ในการกำเนิดได้ ว่ากันว่าสมุนไพรวิญญาณชนิดนี้ยังเป็นหนึ่งในวัตถุดิบหลักของยาวิญญาณระดับสิบ ซึ่งมีพลังวิญญาณมหาศาลมาก”
ยาวิญญาณระดับสิบ
ยาวิญญาณในระดับนี้ สามารถเรียกได้ว่าเป็นยาอายุวัฒนะที่สมบูรณ์โดยไม่มีข้อยกเว้น
ตามตำนานว่ากันว่าผู้ที่ใช้มันจะได้รับโอกาสในการไปสู่นิพพาน
เทียบเท่ากับการเกิดใหม่
“ยารวบรวมพลังสวรรค์ สมุนไพรมังกร” ลั่วอู๋นึกถึงชื่อของยาระดับสิบในใจแล้วถาม “ข้าจะหาสมุนไพรวิญญาณนั่นได้ที่ไหน”
เจ้าของร้านยิ้มอย่างมีความสุข “ตราบใดที่เจ้าสามารถจ่ายคะแนนให้กับข้าได้ คฤหาสน์หวู่หยู่ก็มีให้เจ้าได้ทุกอย่าง”
ลั่วอู๋ตาสว่าง “สมุนไพรเก้าวิญญาณมีราคากี่คะแนน?”
“ไม่มากเท่าไหร่แค่ 500,000 คะแนน” เจ้าของร้านกล่าว
ลั่วอู๋เกือบสะดุดล้ม
5 แสน!
ม้าผีที่ว่าหายากสุด ๆ แล้วยังต้องการเพียงแค่ 50000 แต้ม
สมุนไพรเก้าวิญญาณมีราคาถึง 500000 คะแนนได้อย่างไร? นี่มันแพงมาก
ลั่วอู๋กัดฟันพูด “แพงชะมัด เจ้าเอาไข่นี้ไปเลยก็ได้นะ”
“ตกลง ไข่สัตว์วิญญาณที่ไม่รู้จัก 10,000 แต้ม” เจ้าของร้านถือไข่ด้วยรอยยิ้ม แววตาของเขาดูประหลาดใจเล็กน้อย
ลั่วอู๋รีบฉวยไข่กลับมา “ข้าล้อเล่น ใครจะเอาไปขายกันง่าย ๆ งั้นเล่า”
เจ้าของร้านผิดหวัง
“แค่ 500000 คะแนนใช่ไหม? ฮึ่ม ถ้ามันไม่สามารถฟักสัตว์วิญญาณ ดี ๆ ได้ ข้าจะกลับมาย่างเจ้า!” ลั่วอู๋พูดอย่าง โกรธ ๆ
จากนั้นลั่วอู๋ก็เรียกสัตว์วิญญาณออกมา “ตั้กแตนขู่เซิง ระดับทอง ขายได้กี่คะแนน?”
“ธรรมดามากสิบคะแนน”
“วิญญาณมืดมิดระดับทองกี่คะแนน?”
“นี่หายากอยู่เล็กน้อย แต่ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของมันต่ำเกินไป ไม่มีใครชอบมันแน่ 12 คะแนน” เจ้าของร้านกล่าว.
“แล้วพวกนี้ … ”
ลั่วอู๋ขายสัตว์วิญญาณทั้งหมดของเขา แต่ได้มาเพียงแค่ 28 คะแนน
“ไม่มีค่าทั้งนั้น” เจ้าของร้านดูเสียดายมาก
ลั่วอู๋กัดฟัน “มังกรกระดูกผี ระดับเพชรมีค่ากี่แต้ม”
“โอ้ มังกรกระดูกผีงั้นเหรอ ? 3 ล้านแต้ม ตราบใดที่เจ้ามีมันละก็นะ” เจ้าของร้านกล่าว
ลั่วอู๋หายใจเข้าลึก ๆ “จะเป็นอะไรไหม? ถ้าหามันยังไม่เชื่อง”
“ไม่แน่นอน ข้าต้องจัดคนหาคนมาทำให้มันเชื่อง การขอให้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นมาช่วย มันต้องมีค่าใช้จ่ายสูงมากแต่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่ ปกติแล้วมีไม่มากหรอกที่มันจะเชื่อง” เจ้าของร้านตอบ
ลั่วอู๋เกาหัวด้วยความทุกข์
เขากำลังกังวลจริง ๆ
ลั่วอู๋หยิบหินสีดำขนาดเล็กออกมาจากไหปีศาจ “หินแก่นวิญญาณนี้มีค่ากี่แต้ม”
“หินแก่นวิญญาณ?” เจ้าของร้านตาสว่างขึ้นมา “นี่เป็นของดีมาก ถ้าเจ้าต้องการขายจริงๆ ข้าคำนวณให้เจ้าได้ 50000 คะแนน”
ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ
เขาไม่ได้คาดหวังว่าหินแก่นวิญญาณจะมีค่ามากถึงขนาดนี้
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งลั่วอู๋ก็เก็บหินแก่นวิญญาณไป “ไม่ ๆ ข้าไม่ต้องการขายมัน ข้าแค่อยากถามเป็นความรู้”
ตอนนี้เขามีมันเหลือเพียงแค่ก้อนเดียวแล้ว
และมันไม่ใช่สิ่งที่เขาสังเคราะห์ขึ้น แต่ฉูจงฉวนได้มันมาจากสุสานของราชาวิญญาณ ซึ่งอาจหาไม่ได้อีกแล้วอนาคต
มันล้ำค่าเกินไป คงจะดีกว่าถ้าเก็บมันไว้ก่อนในขณะนี้
หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้วลั่วอู๋ก็หยิบหินสีทองออกมาจากไหปีศาจ: “สิ่งนี้มีค่ากี่คะแนน?”
“หญ้าพระธาตุ!” เจ้าของร้านมองไปที่ลั่วอู๋อย่างประหลาดใจ “มันสามารถปรับปรุงลดโอกาสที่จะเจอเข้ากับกำแพงของการฝึกฝนได้ มันหายากมากข้าให้ 30000 คะแนน”
ลั่วอู๋เองก็คิดว่ามันมีค่ามากเช่นกัน
น่าเสียดายที่ลั่วอู๋ไม่ได้เตรียมวัตถุดิบในการสังเคราะห์หญ้าพระธาตุมาด้วย
“เจ้ามีหยุนเสี่ยวหัว ไป่ทูยี่ ขายที่นี่รึเปล่า?” ลั่วอู๋ถาม
เจ้าของร้านพยักหน้า “แน่นอน แต่หนึ่งในพวกมันเป็นของหายาก ราคาอยู่ที่ 2 พันคะแนนสำหรับหยุนเสี่ยวหัว และ 35 คะแนนสำหรับไป่ทูยี่”
“ข้าขอซื่้อพวกมันมากที่สุดเท่าที่จะหาได้” ดวงตาของลั่วอู๋เป็นประกาย
ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นหนทางสู่ความร่ำรวยแล้ว
ทว่าคำตอบของเจ้าของร้านกลับไม่ดีเท่าไหร่ “เสียใจด้วย เราไม่ค่อยมีพวกมันเท่าไหร่ในโกดังของคฤหาสน์หวู่หยู่ สำหรับหยุนเสี่ยวหัวมีเพียงสามต้นและไป่ทูยี่ มีเพียงแค่ห้าชิ้น”
“นี่ … ” ลั่วอู๋ยิ้มอย่างขัดใจ “เอาล่ะ ข้าขายหญ้าพระธาตุให้เจ้าและข้าขอซื้อทั้งหยุนเสี่ยวหัวและไป่ทูยี่ทั้งหมด”
เจ้าของร้านรับหญ้าพระธาตุมา
ส่วนลั่วอู๋ก็ได้รับหยุนเสี่ยวหัวและไป่ทูยี่กลับไป
“แบบนี้ข้าจะหาคะแนนเพิ่มได้ที่ไหนกันล่ะ ?” ลั่วอู๋รู้สึกทุกข์ใจ
แต่แน่นอนว่านี่เป็นปัญหาของทุกคนในสำนักเฉียนหลง
