บทที่ 89
กระต่ายแห่งแดนสาบสูญของข้าเองก็เป็นราชาเหมือนกัน
หกชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าของอาจารย์หงซีดเล็กน้อยในตอนที่เขาเดินออกมา เวลานั้นดูจะยังสั้นเกินไป บางทีเขาอาจจะจำเป็นต้องใช้วิชาลับบางอย่างที่ใช้พลังวิญญาณมาก
การทำจินฉานนั้นไม่ใช่แค่ปล่อยให้กระต่ายกินกันกินเองอย่างเดียว เขายังต้องใช้วิชาลับหลายอย่างและยาวิญญาณคุณภาพดีเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แน่นอน
ไม่อย่างนั้นราชากระต่ายผู้รอดชีวิตก็จะตายลง
“เมื่อไหร่จะออกมาสักที”
เวลาขณะนี้มันเริ่มมืดแล้ว ผู้ชมที่รอคอยก็เริ่มง่วง และไม่สามารถตะโกนอย่างตื่นเต้นได้อีก
ถึงจะยังมีคนรอบ ๆ คอยทักทายผู้คนที่เข้ามาใหม่ก็ตามที
แต่เนื่องจากเวลารอนั้นนานเกินไปบางคนจึงเลือกที่จะเดินกลับออกไป แต่หลังจากหกชั่วโมงพวกเขาก็เริ่มทยอยกันกลับมา
“ยังไม่ออกมาอีกเหรอ ?” อาจารย์หงเริ่มหงุดหงิด
ความคาดหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฝูงชน แต่ไม่มีใครกล้าที่จะกระตุ้นพวกเขา อาจารย์หงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ไม่ว่าพวกเจ้าคาดหวังอะไร พวกเราจะได้เห็นกระต่ายแห่งแดนสาบสูญจากการจินฉานเป็นครั้งแรกอย่างแน่นอน”
ในที่สุดกระต่ายก็กระโดดออกมาจากโรงเรือน
กระต่ายแห่งแดนสาบสูญตัวนี้มีขนาดเป็นสามเท่าของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญทั่วไป มันเกือบจะใหญ่เท่ากับสุนัขตัวใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นดวงตาของมันมีสีแดงสดและดูค่อนข้างดุร้าย
บนขนสีขาวเหมือนปุยหิมะของมันมีลวดลายเส้นสายที่พันกัน ซึ่งเป็นเรื่องน่ากลัวและลึกลับ
“เตรียมพร้อมสู้ !” ท่านอาจารย์หงสั่งอย่างเงียบ ๆ
หูของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญนั้นสั่นเล็กน้อย จากนั้นมันก็ลุกขึ้นยืนมองเหล่าประชาชน
ใช่ มันเพิ่งยืนขึ้น
“โจมตี!” ท่านอาจารย์หงสั่งอีกครั้ง
ดวงตาของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญมองไปรอบ ๆ ก่อนจะตัดสินใจเลือกก้อนหินเป็นเป้าหมายทดสอบพลัง
ทักษะ [ก้าวพริบตา] ทำงาน
กระต่ายแห่งแดนสาบสูญปรากฏตัวขึ้นที่หน้าก้อนหินทดสอบในพริบตา จากนั้นมันก็เปิดกรงเล็บของมันออกมาแล้วจับมัน
ทักษะระดับ B [แตกหัก] เริ่มต้นขึ้น
“กรึก”
หินในมือแตกในทันที โดยพื้นผิวแตกหักนั้นเรียบมาก
“ว้าว! เป็นพลังทำลายล้างที่ยอดเยี่ยมมาก”
“แค่ลมหายใจเริ่มแรกของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ ตัวนี้ก็รู้สึกได้ว่ามันเกินระดับทองแดงไปแล้ว”
“ มันเหลือเชื่อมากกระต่ายแห่งแดนสาบสูญแข็งแรงถึงขนาดนี้ได้ยังไง?”
“ มันมีพลังวิญญาณสูงมาก นอกจากนี้ข้ารู้สึกว่ามันมีสติปัญญาที่ยอดเยี่ยมด้วย”
ฝูงชนโห่ร้องและส่งเสียงอุทาน
สมกับที่เป็นผู้ปรับแต่งขั้นปรมาจารย์
อาจารย์หงยิ้มด้วยรอยยิ้มอันหยิ่งยโสแล้วกล่าวว่า “ราชากระต่ายแห่งแดนสาบสูญนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าระดับทองแดง”
“ แน่นอนว่าพวกเจ้าคงจะพอเดาได้ว่า หากไม่เกิดอุบัติเหตุขึ้น มันก็ควรจะวิวัฒนาการจนเสร็จสิ้น”
“น่าเสียดายเนื่องจากข้อบกพร่องในเผ่าพันธุ์ของตัวมันเอง ประสิทธิภาพในการต่อสู้ ยังคงอ่อนแออยู่และคงสามารถเรียกได้ว่าเป็นแค่ราชาสัตว์วิญญาณชุบทองแดง”
“อย่างไรก็ตาม ด้วยที่มันมีทักษะในการต่อสู้ ทักษะระดับ B [แตกหัก], ทักษะระดับ C [ก้าวพริบตา]”
“แม้ว่ามันจะไม่ใช่สัตว์วิญญาณที่ยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่ได้แย่นัก” ท่านอาจารย์หงพูดอย่างถ่อมตัว
เมื่อได้ยินคำแนะนำเหล่านี้ผู้คนต่างก็ตกตะลึง
นั่นน่ะเหรอไม่ได้ยอดเยี่ยม
มันเป็นอะไรที่หายากมากที่กระต่ายแห่งแดนสาบสูญจะไปถึงสภาพใกล้วิวัฒนาการและความแข็งแกร่งของมันก็มาถึงสุดขอบระดับทองแดงแล้วด้วย
มันเป็นอะไรที่หายากเกินไป
อาจารย์หงยิ้มที่มุมปากของเขา
เพื่อปรับแต่งกระต่ายแห่งแดนสาบสูญตัวนี้ เขาต้องสังเวยชีวิตของกระต่ายกว่า 99 ตัว อีกทั้งยังสูญเสียยาวิญญาณของเขาที่มีค่าเกือบ 100,000 หินวิญญาณ
มันสามารถเรียกได้ว่าเป็นสัตว์วิญญาณทองแดงอันล้ำค่า
“ฮะ ฮ่า” ชัยชนะของอาจารย์หงอยู่ในมือของเขาแล้ว เขาชำเลืองมองไปที่โรงเรือนของอีกฝั่งและพูดอย่างตั้งใจว่า “เกือบจะถึงเวลาแล้ว”
ฝูงชนเฝ้ารอ หกชั่วโมงผ่านมาแล้ว ลั่วอู๋ก็ยังไม่ยอมออกมา
คนที่อยู่ฝั่งศาลาไป่หยู่เริ่มกังวลเล็กน้อย
นายน้อยเป็นยังไง? ทำไมเขายังไม่ออกมา?
“ถ้าเจ้ายังไม่ยอมออกมา เจ้าจะแพ้เอานะ” ท่านอาจารย์หงพูดเบา ๆ
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก
ลั่วอู๋โผล่หัวออกมาจากประตูและใบหน้าของเขาดูแปลก ๆ เหมือนจะเป็นทุกข์และรู้สึกไร้ประโยชน์
“กระต่ายแห่งแดนสาบสูญที่เจ้าปรับแต่งอยู่ที่ไหน เอามันออกมาแล้วเปรียบเทียบกับราชากระต่ายแห่งแดนสาบสูญของข้าสิ” ท่านอาจารย์หงพูดอย่างหยิ่งยโส
ดวงตาของลั่วอู๋มองไปที่ราชากระต่ายแห่งแดนสาบสูญ
กระต่ายแห่งแดนสาบสูญที่ถูกเรียกว่าราชา
มันช่างทรงพลังจริงๆ
ระดับฝีมือของ อาจารย์หงนั้นไม่ใช่แค่การโอ้อวดแต่อย่างใด
“ อืม…” ลั่วอู๋เกาหัวคิ้วของเขาและยืดกล้ามเนื้อ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวและหัวใจของเขาดูเหมือนจะกระสับกระส่ายมาก
ผู้คนใจร้อนต่างก็ทนไม่ไหวที่ต้องรอ
“เอามันออกมาเลย”
“เจ้ายังจัดการกับมันไม่ได้เหรอ?”
“อย่าทำให้ทุกคนเสียเวลาได้ไหม”
อาจารย์หงหงุดหงิดอย่างเย็นชา “เจ้าพร้อมที่จะเอามันออกมาเปรียบเทียบหรือไม่?”
“เอาล่ะพวกเจ้าควรเตรียมตัวให้ดีกว่านี้ ข้ากลัวว่าข้าจะทำให้พวกเจ้ากลัว” ลั่วอู๋ถอนหายใจแล้วหันศีรษะกลับไปที่โรงเรือนของเขาแล้วตะโกนออกมา “ออกมาได้เลย”
ในห้องมืด
ผ่านประตูนั้นพวกเขามองเห็นดวงตาสีแดงคู่หนึ่งเหมือนตะเกียงสีแดงขนาดใหญ่ห้อยลงมาจากชายคาบ้าน
“ปัง!”
โรงเรือนสั่นไปครู่หนึ่งพร้อมกับเสียงดัง
ในหัวใจของผู้คนเริ่มสั่น
อะไรกันเนี่ย?
อาจารย์หงมองไปที่โรงเรือนอย่างมืดมนและไม่แน่นอน เขาพึมพำในใจของเขา นี่มันเกิดอะไรขึ้น
“ปัง!”
แรงสั่นสะเทือนมาอีกระลอก
โรงเรือนเหมือนกำลังพังทลายลง
ลั่วอู๋ยิ้มอย่างเขินอาย “ขอโทษด้วยประตูนี้มันเล็กเกินไป จนมันไม่สามารถออกมาได้ดังนั้นเราต้องทำลายโรงเรือนออกเสียก่อน”
ทันทีที่สิ้นเสียงของ ลั่วอู๋ โรงเรือนก็สั่นอีกครั้งแล้วพังลง
ในซากปรักหักพังปรากฏกระต่ายแห่งแดนสาบสูญตัวใหญ่ ที่หาที่เปรียบมิได้ต่อหน้าสาธารณชน
ทุกคนนิ่งเหมือนกลายเป็นหิน
สิ่งนี้ดูเหมือนมาจากนรก
สัตว์ประหลาดชนิดนี้คือตัวอะไร
มันตัวใหญ่ขนาดนั้นได้อย่างไร
กระต่ายแห่งแดนสาบสูญนั้นใหญ่กว่าม้าหลายเท่าราวกับมีสายเลือดของมังกร โดยมีลั่วอู๋ยืนอยู่ข้างๆมัน
พื้นผิวของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญตัวใหญ่นั้นเกือบจะเหมือนกับกระต่ายธรรมดา มันดูฉลาดมากและไม่มีความดุร้าย
ทันทีที่กระต่ายแห่งแดนสาบสูญของอาจารย์หงออกมาทุกคนก็ประหลาดใจและชื่นชม
แต่ทันทีที่กระต่ายแห่งแดนสาบสูญของลั่วอู๋ ออกมาทุกคนก็ตกตะลึง เพราะนี่มันแปลกเกินไป
เผ่าพันธุ์: กระต่ายแห่งแดนสาบสูญ (ราชา)
ระดับ: ทอง
มิติ: ระดับเงิน 2
ทักษะ: ทะลวงมิติ (SS), กระโดด (F), บิน (A), ราชันผู้สง่างาม (A)
พื้นเพ: ราชาที่แท้จริงของกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ มันอ่อนโยนไม่ชอบข้อพิพาทและมีความสามารถในการควบคุมมิติ
ไม่มีทักษะในการโจมตี
แต่มันก็ทรงพลังและน่ากลัว
ทักษะทะลวงมิติ (SS)เป็นหนึ่งในทักษะที่เกี่ยวข้องกับมิติ ซึ่งสามารถใช้รับส่งระหว่างสองสถานที่ได้อย่างง่ายดาย
“นั่น … ” ลั่วอู๋ยิ้มอย่างอาย ๆ “ให้ข้าได้ชี้แจงด้วย”
“ มันเป็นเรื่องบังเอิญที่เจ้านี่ก็เป็นราชาแห่งกระต่ายแห่งแดนสาบสูญด้วย มันมีบุคลิกที่อ่อนโยนและข้ากลัวว่าการต่อสู้จะเป็นอะไรที่มันไม่ชอบ”
“ทักษะก้าวพริบตาของมันได้รับการปรับปรุงให้เป็นทักษะอื่น แต่ข้าไม่สะดวกที่จะบอกพวกเจ้า”
“บอกข้าหน่อยว่าพวกเจ้าสนใจตรงไหนที่สุด”
“ตอนนี้เจ้านี่ไม่ใช่สัตว์วิญญาณระดับทองแดงอีกต่อไป มันมีคุณภาพระดับทอง มันก็อยู่ในระดับเงินที่ยังคงห่างไกลจากการเติบโตอย่างเต็มที่”
“มันอาจจะยังใหญ่ขึ้นได้อีกในอนาคต”
ทันทีที่ได้ยิน
ผู้คนก็แข็งทื่อกลายเป็นหินอีกครั้ง
มันยังจะใหญ่ได้มากกว่านี้อีกเหรอ
