48 Hours a Day ตอนที่ 41 โตเกียวดริฟท์ XI
ตอนที่ 41 โตเกียวดริฟท์ XL
เวลาตี 3 สักที่ในเมืองโตเกียว
เสียงดังกึกก้องของเครื่องยนต์ทําลายความเงียบสงบในยามค่ําคืน
รถแต่งซิ่งสีสันโดดเด่นสะดุดตาหลายสิบคันจอดอยู่เงียบๆหน้าร้านเก่าๆที่ร้างราจากการเปิดบริการมานาน กลุ่มนักแข่งซิ่งรถในชุดพังค์พร้อมกับกําไลข้อมือที่ดูยั่วยวนอารมณ์ พวกเขากําลังเดินไปเดินมาประหนึ่งว่ากําลังรอใครบางคน
5 นาทีต่อมา คนที่ถามหาก็ปรากฏตัวขึ้น
รถซูบารุ อิมเพรสซ่า WRX สีน้ําเงินจอดอยู่ด้านหน้าถังขยะ คนขับเหวียงประตูเปิดออก ลงจากรถ และเดินเข้าไปที่กลุ่มนั้น
ทั้งกลุ่มนั้นหยุดชะงักไปในทันทีด้วยความตกใจ ไม่มีใครกล้ามองเขาตรงเข้าไปที่ดวงตา! ครึ่งนาทีต่อมาในที่สุดก็มีคนตะโกนว่า “เชี่ยเอ๊ย! อิโตเค็น! แกจะเปิดไฟสูงหาอะไรห้ะ?!”
“โทษที! โทษที!” คนที่ถูกเรียกว่า อิโตเค็น กล่าวขอโทษในตอนที่เขาหันกลับไปที่รถและปิดไฟหน้า จากนั้นทุกคนจึงได้เห็นโฉมหน้าของผู้ที่เพิ่งมาถึง
ชายคนนี้มีผมที่เต็มไปด้วยสีเขียวขวีและมีสีหน้าท่าทาง ที่เยือกเย็น จากคนทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่คนคนเดียวเท่านั้น “เคนทาโร่ อิโนะอุเอะ! มึงจะ เรียกกูมาที่นี่ตอนนี้ทําไมเนี่ย? มันดึกมากแล้วนะ!”
“อืม จริงๆแล้วก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรหรอก นอกจากนี้ถึงเวลาที่ตําแหน่ง โคโซะกุริวเซอิ จะต้องเปลี่ยนเจ้าของแล้ว” ชายในเสื้อแจ็คเก็ตคนนั้นพูดขึ้น ขณะที่กําลังนอนอยู่บนหลังคารถ โดยที่ดวงตาของเขาปิดอยู่ ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆป้อนองุ่นให้เขาอย่างเย้ายวนใจ
“ช่างแม่ง! มึงก็แค่คนที่แพ้กูอยู่ดี” อิโตเค็นเย้ยหยัน
“ไอ้เชี่ยนี่! มึงดูถูกกูเหรอ?! กูไม่ใช่คนเดิมแล้วเว้ย!” ชายในเสื้อแจ็คเก็ตเบิดตาของเขาออกเหมือนเสือที่เพิ่งตื่นขึ้นมาโกรธเกรี้ยว พร้อมปะทะ “ครั้งนี้กเดิมพันด้วยศักดิ์ศรีทั้งหมดของลูกผู้ชายเลยว่ากูจะไม่มีวันแพ้มึงอีกเด็ดขาด!”
ราวกับว่าเขารับรู้ถึงความรู้สึกของชายอีกคนได้จากสิ่งที่เขาพูดออกมา ความเยือกเย็นของอิโตเค็นจึงละลายลงไปเล็กน้อย เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นมาว่า “กูเข้าใจ อิโนะอุเอะคุง งั้นมาคุยเรื่องความเร็วของเรากันดีกว่า”
ในตอนนั้นเองชายทั้งสองคนเข้าไปในรถของพวกเขา หญิงสาวที่อยู่กับเคนทาโร่ อิโนะอุเอะเดินไปที่ด้านหน้าของยานพาหนะและในขณะที่ฝูงชนส่งเสียงเชียร์และผิวปาก เธอก็ดึงชุดชั้นในของเธอออกมาแล้วโยนมันขึ้นไปในอากาศ
เมื่อยกทรงสัมผัสพื้นถนน รถทั้งสองคันก็พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกัน
อิโตเค็นและเคนทาโร่ อิโนะอุเอะเป็นคู่ปรับกันมาตลอด ทั้งคู่เติบโตมาในครอบครัวที่ดี – พ่อของพวกเขาทําธุรกิจติ เดต่อกัน เด็กชายทั้งสองจึงกลายเป็นเพื่อนสนิทที่เล่นด้วยกัน มาตั้งแต่เด็กจนเติบโตมาด้วยกัน ความจริงแล้วเป็นเพราะเคนทาโร่ อิโนะอุเอะที่ชักชวนให้อิโตเค็นเข้ามาในวงการนี้ เมื่อความสามารถของอิโตเค็นพัฒนาไปอย่างต่อเนื่อง ในไม่ช้าเขาก็แซงเคนทาโร่ อิโนะอุเอะเพื่อนสนิทของเขาไปได้ และนั่น ทําให้เคนทาโร่ อิโนะอุเอะรู้สึกราวกับว่าถูกเหยียดหยามชื่อเสียงของเขา
สรุปสั้นๆเลยก็คือ มิตรภาพของพวกเขาไม่รอดพ้นจากการทดสอบครั้งนี้ และพวกเขาก็ค่อยๆแยกกันไป
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเคนทาโร่อิโนะอุเอะมักคอยท้าทายอิโตเค็น แต่เขาก็มักเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในการแข่งขันมากกว่าได้รับชัยชนะ อิโตเค็นไม่เคยดูถูกเพื่อนของเขามาก่อนเพราะเคนทาโร่อิโนะอุเอะมักจะพัฒนาฝีมืออยู่เสมอไม่ว่าจะเป็นการแข่งรถหรือเทคนิคต่างๆ และนี่เป็นปัญหาต่อเขา
ด้วยเหตุผลเหล่านี้ อิโตเค็นจึงต้องใช้ความพยายามเต็ม 100%และตื่นตัวอยู่เสมอ
“มาเลย ครั้งนี้ให้กูได้เห็นฝีมือมึงหน่อยว่าได้เรียนรู้อะไรไปบ้าง!
อิโตเค็นคิดกับตัวเองขณะที่เหยียบคันเร่ง
รถทั้งสองคันแซงกันไปกันมา ผลัดกันเป็นผู้นํา
ทันใดนั้นเอง ดวงตาเขาก็เบิกโผล่ง! รถตู้สีเหลืองมัสตาร์ดปรากฏขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้ที่ทางแยกด้านหน้าเหมือนผีในความมืด!
เชี่ย! ทําไมถึงมีรถในตอนเช้ามืดแบบนี้วะเนี่ย?!
อิโตเค็นรู้สึกถึงเหงื่อกาศที่ไหลอยู่บนหน้าผากของเขา มันใกล้เกินไปและเร็วเกินกว่าที่เขาจะตอบโต้! ทันทีที่เขารู้ว่าสิ่งนี้กําลังจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมของอุบัติเหตุร้ายแรงที่น่าสลดใจ และรถของเคนทาโร่ อิโนะอุเอะที่อยู่ไม่ไกลจากเขาคงจะต้องตกใจและเกิดความเสียหายอย่างรุนแรงแน่ๆ
แต่สิ่งที่เขาเห็นต่อไปคือสิ่งที่เขาคงจะจดจําไปตลอดชีวิต ดูเหมือนว่ารถตู้เก่าๆนี้ไม่ได้ต้องการที่จะชะลอความเร็วลง แต่พุ่งเข้าหาเขาเหมือนวัวคลั่ง!
รถยนต์อยู่ห่างกันไม่ถึง 500 เมตรทันใดนั้นรถ L300 ก็ดริฟท์แปลกๆ และรถตู้ก็เลื่อนไปทางด้านข้างด้วยแรงเฉื่อย!
ประตูของพวกเขาอยู่ห่างกันไม่น้อยกว่า 1 ซม.!
ขนทั่วตัวของอิโตเค็นตั้งชูชันด้วยความตกใจ แต่จากหางตาของเขา เขาได้เหลือบไปเห็นคนขับรถ L300 ขับรถด้วยมือเพียงข้างเดียวที่อยู่บนพวงมาลัย ส่วนอีกมือหนึ่งกําลังง่วนกับการคลําหาอะไรบางอย่าง
ตอนที่รถของพวกเขาผ่านกันและกัน อิโตเค็นจึงมองเห็นสิ่งที่ผู้ขับกําลังถืออยู่ได้ดีขึ้น
หมากฝรั่ง?!
สมองของเขานั้นว่างเปล่า
“เชี่ยไรเนี่ย?!” อิโตเค็นอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัว
นี่เขาจะควานหาหมากฝรั่งในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ? แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนั้นเหลือเชื่อยิ่งกว่า เมื่อรถ L300 เร่งความเร็วและเฉียวชนเข้ากับรถ WRX ของเขา! พวกเขาเกือบจะตกออกไปจากถนน แต่รถตู้ที่ขับลงมาไม่ได้ดูเห มือนว่าหักรถกลับไป!
แต่รถ L300 คันนี้ขับหายเข้าไปในหุบเขาแคบๆที่กว้างพอๆกับตัวรถตู้และทิ้งรถ 2 คันนี้ไว้เบื้องหลัง! รถทั้ง 2 ชะลอความเร็วลงจนหยุดและจอดในที่สุด อิโตเค็นและเคนทาโร่อิโนะอุเอะลงจากรถ พวกเขามองหน้ากันและกันด้วยความตกตะลึง
“มึงยังอยากแข่งต่อไหม?” อิโตเค็นถามขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน
“เราเอาชนะรถตู้ส่งของยังไม่ได้เลย แล้วจะแข่งกันต่อไปเพื่ออะไรละ?” เคนทาโร่อิโนะอุเอะผู้พ่ายแพ้กล่าวขึ้น “เก็บตําแหน่งโคโซะกุริวเซอิเอาไว้เถอะ กูวางแผนที่จะออกจากวงการนี้ แล้วกลับไปสานต่อธุรกิจของครอบครัว”
“ที่จริงแล้ว กูก็เตรียมจะไปเรียนต่อที่ยุโรปหลังจากที่กูแข่งครั้งนี้เสร็จ” อิโตเค็นสารภาพ
” จริงเหรอ?” เคนทาโร่อิโนะอุเอะไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนและรู้สึกอายขึ้นมา “พอพูดถึงเรื่องนั้นแล้ว นี่ก็นานแล้วนะ ที่เราไม่ได้คุยกันเรื่องอะไรแบบนั้น”
ชายหนุ่มทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนที่จะเอ่ยปากถามอย่าง พร้อมเพรียงกันว่า “ไปดื่มกันไหม?”
จางเฮงได้ทําให้ชายคนหนึ่งปล่อยวางความฝันในการแข่งรถของเขา และได้ทําให้เพื่อนทั้ง 2 คนได้กลับมาเป็นเพื่อนกันใหม่อีกครั้ง โดยที่ตัวเขาเองยังไม่รู้เรื่องราวเลยด้วยซ้ําว่านั่นเป็นเพราะเขา
สําหรับเขามันเป็นเพียงกิจวัตรประจําวันที่เขาทําซ้ําไปซ้ํามาในการจัดส่งสินค้า โตเกียวขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองแห่งการดริฟท์ พร้อมด้วยจํานวนผู้ที่ชื่นชอบการแต่งรถมากที่สุดในโลก และเช่นเดียวกันกับที่ภูมิหลังของเกมได้กล่าวถึง ส่วนใหญ่คนเหล่านี้มักมารวมตัวกันในยามราตรี! เมื่อใดก็ตามที่จางเฮงออกมาขับรถส่งของ เขาก็มักจะพบเจอกับนักแข่งซิ่งบนท้องถนนอยู่เสมอ
ส่วนใหญ่พวกนักแข่งอย่างเช่นอิโตเค็นกับเคนทาโร่อิโนะอุเอะ นั้นแข่งเป็นเพียงงานอดิเรกและมักจะมองหาข้ออ้างที่จะแข่งขันกันแบบ การประลองลูกผู้ชาย” จางเฮงไม่มีเวลาพอที่ จะไปหยอกล้อเล่นด้วย ที่เขาขับรถตามทันนั้นเป็นเพียงเพราะ เขากําลังรีบเท่านั้นเอง
นี่ผ่านไป 9 เดือนแล้วนับตั้งแต่ที่เขาเริ่มหัดขับรถ เขาเพิ่ง จะฝึกฝนการดริฟท์ในสนามที่ทาเคดะ เท็ตสึยะจัดเอาไว้สําเร็จ ได้เมื่อเดือนที่แล้ว สกิลการขับขี่ของเขาก้าวหน้าจากเลเวล 1 เลื่อนขึ้นเป็นเลเวล 2 นอกจากนั้นสกิลการบํารุงรัก ษาและปรับแต่งรถยนตร์ของเขาก็พัฒนาไปสู่เลเวล 1 รถคัน นี้เปลี่ยนไปจากตอนที่เขาขับครั้งแรกไปอย่างสิ้นเชิง เครื่องย นตร์หลักภายในได้รับการปรับแต่งไปอย่างสมบูรณ์ เหลือเพียง แค่ภายนอกของรถ L300 เท่านั้นที่ยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง อะไร
ต่างจากคนอื่นๆที่กลัวว่าจะไม่มีใครรู้ว่ารถของพวกเขาได้รับการปรับแต่งไปแล้ว จางเฮงไม่ได้เปลี่ยนสีภายนอกของรถให้เป็นสีสดใสหรือสีที่โดดเด่น เหตุผลหลักเป็นเพราะเงินของเขามีจํากัด
แค่เพื่อหาซื้ออุปกรณ์ต่างๆมาใช้ในการปรับแต่งรถยนตร์ เขาถึงกับต้องหางานที่สองทําเพิ่ม ทาเคดะเท็ตสึยะแนะนําเขาให้รู้จักกับเจ้าของร้านขายของเก่าเล็กๆ ที่นั่นเขาซื้อชิ้นส่วนทุกชิ้นที่เขาต้องการได้ในราคาถูก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องใช้เวลาถึง 4 เดือนกว่าจะได้รถ L300 ที่เป็นอยู่ตอนนี้
จางเฮงในวันนี้ไม่เหมือนกับตัวเขาเมื่อ 9 เดือนก่อนแล้ว ตอนนี้เขาสามารถส่งสินค้าทั้งหมดเสร็จก่อนเวลาไป 1 ชั่วโมง
เขากลับมาที่ร้านคุราฮาระซีฟูด ทันใดนั้นเขาเห็นควันหนาทึบจากฝั่งตรงข้ามของถนน
เมื่อรับรู้ได้ว่ามีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้น เขาจึงจอดรถข้างถนนและเรียกดับเพลิง และหยิบคันธนูโค้งกลับที่เขาเก็บไว้ติดตัวเพื่อป้องกันตัว
