ตอนที่ 540 ผมจะพาคุณมาบ่อยๆ
ธารน้ำใสจนสามารถมองเห็นด้านล่าง กระแสน้ำที่พุ่งไปข้างหน้าทำให้เกิดเสียงที่ชัดเจนและน่ารื่นรมย์ พวกเขาราวกับว่ากำลังอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ
สายลมโชยอ่อน ฉู่เจียเสวียนสูดอากาศที่บริสุทธิ์เข้าไปลึกๆ รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาทันใด
“ที่นี่ไม่เลวเลย” เผยหนานเจวี๋ยพูดอยู่ข้างๆ ใกล้ชิดกับธรรมชาติเพียงปลายนิ้วสัมผัส
“อืม” ฉู่เจียเสวียนตอบเบาๆ ครั้งนี้เธอค่อนข้าง เห็นด้วย
ที่นี่ไม่เพียงไม่เลว แต่เกรงว่าทั้งเมือง A ก็หาสถานที่แบบนี้ไม่ได้
“ถ้าชอบ ผมจะพาคุณมาบ่อยๆ” ทันทีที่เผยหนานเจวี๋ยพูดจบ ก็เห็นว่าสีหน้าของฉู่เจียเสวียนเปลี่ยนทันที
‘ชอบก็ส่วนชอบ แต่มาบ่อยๆ น่ะเป็นไปไม่ได้’ ฉู่เจียเสวียนคิดในใจ ไม่ได้ตอบเขา
ฉู่เจียเสวียนมียามเช้าที่น่ารื่นรมย์ เมื่อเห็นว่าฉู่เจียเสวียนอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง เผยหนานเจวี๋ยก็อารมณ์ดีตามไปด้วย
ระหว่างทาง เผยหนานเจวี๋ยนั่งที่เบาะคนขับ เหลือบมองฉู่เจียเสวียนแล้วพูดขึ้น “อีกไม่กี่วันผมก็จะไปจากเมือง A แล้ว”
ธุระที่อเมริกายังจัดการไม่เสร็จดี เขาจะต้องกลับไปเพื่อเซ็นต์สัญญากับ Johnaon เขาจะต้องอยู่ที่นั่นด้วย
“ไปอเมริกา?” ฉู่เจียเสวียนถามด้วยความสงสัย
“อืม”
“คุณวางแผนที่จะเข้าตลาดต่างประเทศ?” ฉู่เจียเสวียนเห็นความทะเยอะทยานในแววตาของเผยหนานเจวี๋ย
“ถูกต้อง ผมรู้สึกว่าเวลามันสุกงอมเต็มที่แล้ว” เผยหนานเจวี๋ยเข้าใจการกระทำของตัวเองเป็นอย่างดี บริษัทเผยจะต้องก้าวไปอีกขั้น เขาถูกขังอยู่ที่เมือง A นานเกินไป มันได้เวลาที่จะโบยบินแล้ว
“ขอให้โชคดี” ฉู่เจียเสวียนยิ้มอย่างมีมารยาท ด้วยความสามารถของเผยหนานเจวี๋ยแล้ว การเข้าสู่ตลาดต่างประเทศไม่ใช่ปัญหาเลย ยิ่งไปกว่านั้นมันจะต้องกลายเป็นแนวโน้มการพัฒนาของบริษัทเผยอย่างแน่นอน
ถ้าหากบริษัทของเขาเข้าสู่ตลาดต่างประเทศจริงๆ บริษัทกงจะต้องได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน และจะโด่งดังไปพร้อมกับบริษัทเผยเช่นกัน ถึงอย่างไรพวกเขาทั้งสองบริษัทก็ทำงานร่วมกัน
พวกเขาสองคนคุยเรื่องแนวโน้มของธุรกิจภายในรถ ไม่รู้ว่าพวกเขารู้สึกอึดอัดแม้กระทั่งการพูดคุยตั้งแต่เมื่อไร
“จอดข้างหน้าก็ได้” ฉู่เจียเสวียนไม่ต้องการให้รถของเผยหนานเจวี๋ยมาจอดที่หน้าประตูบริษัทกง มันดึงดูดสายตาเกินไป
รถหยุดจอด ฉู่เจียเสวียนลงมาจากรถด้วยท่าทีลับๆ ล่อๆ ราวกับโจร
“คุณคิดจะเดินไปงั้นเหรอ” เผยหนานเจวี๋ยเห็นว่าบริษัทยังอยู่ห่างออกไปอีกร้อยเมตร เอ่ยถามฉู่เจียเสวียน
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าฉู่เจียเสวียนคิดอะไรอยู่? เธอไม่ต้องการให้เขาไปส่งเธอที่บริษัท เพราะกลัวว่า
กงจวิ้นฉือกับคนอื่นจะเห็นเข้า
เธอกลัวว่าคนอื่นจะเห็นเธอกับเขาอยู่ด้วยกันขนาดนั้นเลยเหรอ เขารู้สึกผิดหวังในใจอีกครั้ง
“การเดินดีต่อร่างกายและจิตใจ” ฉู่เจียเสวียนยิ้มสดใสให้เผยหนานเจวี๋ย จากนั้นก็หันหลังจากไป
ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่ข้างกายเขาแม้แต่นาทีเดียว เธออยากกลับไปทำงาน
เผยหนานเจวี๋ยมองดูแผ่นหลังของฉู่เจียเสวียนที่จากไปอย่างสบายใจ ความผิดหวังปรากฏขึ้นในแววตา จนกระทั่งเงาของฉู่เจียเสวียนหายลับไปจากสายตาของเขาแล้ว เขาจึงสตาร์ทรถจากไป
หลังจากฉู่เจียเสวียนมาถึงบริษัทแล้ว ต้องการจะไปหากงจวิ้นฉือ แต่กลับพบว่ากงจวิ้นฉือไม่ได้อยู่ที่ออฟฟิศ
“เลขาจาง ประธานกงล่ะ?” ฉู่เจียเสวียนยืนอยู่หน้าประตูออฟฟิศของท่านประธาน พร้อมถามเลขาของกงจวิ้นฉือ
“อ่อ ดีไซเนอร์ฉู่ ท่านประธานออกนอกประเทศไปแล้วค่ะ เมื่อคืนเขาได้รับการติดต่อมาว่าบริษัทที่
เมืองนอกมีเรื่องนิดหน่อย ประธานก็เลยรีบไปตั้งแต่เมื่อคืน เขาฝากบอกว่าถ้าคุณกลับมาแล้ว ให้โทรหาเขาด้วย” ใบหน้าของเลขามีรอยยิ้ม เธอพูดกับฉู่เจียเสวียนด้วยท่าทีนอบน้อมมาก
“โอเค คุณไปทำงานเถอะ” ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วก็ขมวดคิ้ว ทำไมเมื่อคืนกงจวิ้นฉือถึงไม่ได้โทรหาเธอ
หลังจากกลับถึงออฟฟิศแล้ว เธอมองดูเวลาบนผนัง เวลาที่นั่นน่าจะสองทุ่ม เนื่องด้วยความต่างเรื่องเวลา ฉู่เจียเสวียนจึงกำลังครุ่นคิดว่าจะโทรหาเขาตอนนี้ดีหรือเปล่า
ตอนที่ 541 หนอนบ่อนไส้
เมื่อนึกถึงคำที่เลขาที่พูดกับเธอ ฉู่เจียเสวียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า จึงพบว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากกงจวิ้นฉือหลายสาย
ทำไมเมื่อคืนเธอถึงไม่ได้ยินโทรศัพท์มือถือดังล่ะ มองดูการตั้งค่าของโทรศัพท์มือถือ มันถูกปิดเสียงไว้ ฉู่เจียเสวียนรู้สึกรำคาญใจ
หลังจากครุ่นคิดแล้ว ก็ยังกดโทรไปหากงจวิ้นฉือที่ต่างประเทศ
ผ่านไปไม่นาน โทรศัพท์ดังขึ้นเพียงสองครั้งก็ถูกรับ เสียงที่อบอุ่นของกงจวิ้นฉือดังขึ้น “ฮัลโหล เจียเสวียน”
“ฉันเอง จวิ้นฉือ คุณไปเมืองนอกทำไมไม่บอกกันสักคำ” ได้ยินน้ำเสียงที่เป็นห่วงของฉู่เจียเสวียน
กงจวิ้นฉือรู้สึกผิดเล็กน้อย
“เมื่อคืนผมโทรหาคุณ แต่ว่าไม่มีคนรับเลย ผมเป็นห่วงแทบแย่ ตกลงว่าคุณไปไหนมา” กงจวิ้นฉือ
กล่าว จนกระทั่งได้ยินเสียงของฉู่เจียเสวียนแล้วเขาจึงรู้สึกโล่งอก
“ขอโทษนะ จวิ้นฉือ เมื่อคืนฉันหลับไป มือถือก็ตั้งค่าแบบเงียบ บริษัทที่เมืองนอกเกิดเรื่องเหรอ” ฉู่เจียเสวียนกล่าวขอโทษ จากนั้นก็กลับไปที่ประเด็นหลักทันที
เขาจากไปอย่างกะทันหันเกินไปแล้ว ยังกลับมาไม่ทันกี่วันก็ไปอีกแล้ว แม้ว่าบริษัทที่ต่างประเทศต้องการให้กงจวิ้นฉือไปจัดการเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่น่าจะมีปัญหามากมายเหมือนครั้งนี้
“ผมสงสัยว่ามีหนอนบ่อนไส้ในบริษัท” เมื่อพูดถึงตรงนี้ กงจวิ้นฉือรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย เขาตามหาหนอนบ่อนไส้มาตลอดหลายวันนี้ แต่ว่ายังหาไม่เจอ
“หนอนบ่อนไส้?” ฉู่เจียเสวียนขมวดคิ้ว ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง บริษัทกงก็อยู่ในอันตรายแล้ว
“อืม เจียเสวียน บริษัทที่อยู่ในประเทศต้องรบกวนคุณแล้ว คุณลองไปดูที่แผนกต่างประเทศ ผมคิดว่าหนอนตัวนั้นน่าจะเป็นหัวหน้าแผนกต่างประเทศ ถ้ามีอะไรคุณหาประธานหยางก็แล้วกัน” กงจวิ้นฉือกล่าว
ที่จริงเขาควรจัดการเรื่องแบบนี้ด้วยตัวเอง แต่ว่าบริษัทที่ต่างประเทศต้องการเขาไปจัดการ
“ได้ คุณวางใจเถอะ ฉันจะจัดการทางนี้เอง ว่าแต่บริษัทรับหนอนตัวนี้เข้ามาตั้งแต่เมื่อไรเหรอ” ฉู่เจียเสวียนกล่าว ถามถึงความสงสัยในใจ
“เรื่องนี้ยังต้องตรวจสอบ” กงจวิ้นฉือกล่าวด้วยความอ่อนล้าเล็กน้อย ตอนนี้เรื่องในบริษัทยังรอให้เขาไปจัดการ และเมื่อนึกถึงเรื่องฉู่เจียเสวียนกับเผยหนานเจวี๋ย เขาก็ยิ่งรู้สึกหัวหมุน
“ได้ ถ้าฉันได้ข่าวอะไรจากทางนี้จะบอกคุณ” ฉู่เจียเสวียนพูดกับกงจวิ้นฉือ
หลังจากวางสาย ฉู่เจียเสวียนก็เริ่มจมอยู่ในความคิด ใครกันนะที่ต้องการสู้กับบริษัทกง หนอนบ่อนไส้คนนั้นคือใคร
หลังจากครุ่นคิดแล้ว ฉู่เจียเสวียนก็ไปที่ออฟฟิศของประธานหยาง ยกมือขึ้นเคาะประตู
“เข้ามา” เสียงของเขาดังกังวาน ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วก็ผลักประตูเข้าไป
ทันทีที่ประธานหยางเห็นฉู่เจียเสวียนก็ลุกขึ้นทันที ยิ้มเอ่ย “คุณมาได้ยังไงครับเนี่ย”
ประตูถูกปิด ฉู่เจียเสวียนเดินเข้ามาในออฟฟิศ นั่งลงบนเก้าอี้ เธอมีท่าทีเย็นชาและเผยให้เห็นถึงลักษณะของราชินี
“ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณหน่อย” ฉู่เจียเสวียนนั่งไขว่ห้าง สีหน้าจริงจัง แต่ยังคงรอยยิ้มไว้บนใบหน้า
“เชิญพูดได้เลย” สมองของประธานหยางหมุนอย่างรวดเร็วเพราะคำพูดของฉู่เจียเสวียน คาดเดาถึงคำพูดต่อไปของฉู่เจียเสวียน
เขารู้มาตลอดว่ากงจวิ้นฉือเชื่อใจฉู่เจียเสวียนมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นผู้หญิงในใจของกงจวิ้นฉือ เขาไม่กล้าออกคำสั่งต่อหน้าเธอ ไม่แน่ว่าเธออาจเป็นภรรยาของท่านประธานสักวัน
หลังจากครุ่นคิดแล้ว ฉู่เจียเสวียนจึงเอ่ยปากพูด “ช่วงนี้ สาขาบริษัทกงที่อเมริกาดูเหมือนจะมีเรื่องวุ่นวาย ทำให้จวิ้นฉือกังวลนิดหน่อยว่าเรื่องที่เมืองนอกจะขยายมาในประเทศ”
“จวิ้นฉือสงสัยว่ามีหนอนบ่อนไส้ในบริษัท” พูดจบแล้ว ดวงตาที่งดงามของฉู่เจียเสวียนจับจ้องประธานหยาง ดูว่าเขามีปฏิกิริยาอย่างไร
ประธานหยางไม่ได้มีท่าทีอะไรมากนัก เขาในฐานะมือฉมังในด้านธุรกิจ คุ้นเคยกับการขึ้นๆ ลงๆ ของบริษัทมานานแล้ว
