ตอนที่ 448 เมื่อก่อนดีกับคุณเกินไปแล้ว
เมื่อทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เห็นฉู่อีอีคลุ้มคลั่งก็ตกตะลึงแล้ว พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่งจะก่อเรื่องมากมายเช่นนี้
ว่ากันว่าคนที่น่าสงสารจะต้องมีความเกลียดชัง ตอนนี้เมื่อทุกคนได้เห็นจุดจบของฉู่อีอีแล้วได้แต่รู้สึกโล่งใจ
เผยหนานเจวี๋ยได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้ว หัวใจก็เจ็บปวดราวกับมันจะแยกออกจากกัน เดิมทีเขานึกว่าเขาหักหลังฉู่อีอี ดังนั้นจึงทนไม่ได้ที่จะโหดเ**้ยมกับเธอ แต่ว่าตอนนี้ความจริงทุกอย่างถูกเปิดเผย เขาจึงเข้าใจคนที่เขาติดค้างไม่ใช่ฉู่อีอี แต่เป็นฉู่เจียเสวียน
เขาคิดมาตลอดว่าฉู่อีอีคือเด็กผู้หญิงในตอนนั้น ดังนั้นเขาจึงทำดีกับเธอ อยู่ด้วยกันกับเธอและเชื่อเธออย่างไม่มีเงื่อนไข แต่กลับไม่คิดเลยว่าหลายปีมานี้ เขาคิดผิดมาโดยตลอด
ผู้หญิงคนนั้นที่เคยได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสต่างหาก คือคนที่เขาควรจะรักและปกป้องอย่างสุดความสามารถ แต่ตอนนี้เขากลับผลักเธอออกไปจากตัวเองด้วยน้ำมือของเขา
เมื่อหันไปก็เห็นท่าทางที่กงจวิ้นฉือปกป้องฉู่เจียเสวียนอยู่ข้างหลัง เขารู้ว่ากงจวิ้นฉือจริงใจต่อเธอ เขาทำเรื่องที่ทำร้ายฉู่เจียเสวียนมากมายขนาดนั้น ตอนนี้เขายังมีสิทธิ์อะไรไปแย่งเธอมาจากกงจวิ้นฉือ? สิ่งที่เขามอบให้เธอมีเพียงความเจ็บปวดเท่านั้น
เห็นเผยหนานเจวี๋ยมองฉู่เจียเสวียนด้วยสีหน้าที่เปี่ยมด้วยความรัก หัวใจของฉู่อีอีราวกับผุดออกมาจากหญ้า เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
คนที่เธอไม่ได้ เธอก็อย่าคิดว่าจะได้เลย เขาอยากจะอยู่กับฉู่เจียเสวียนงั้นเหรอ งั้นเธอจะให้เขาได้ลิ้มรสของความเจ็บปวด ให้เขาเป็นเหมือนกับเธอ ได้ลิ้มลองความรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น
ฉู่อีอีอาศัยจังหวะที่เผยหนานเจวี๋ยไม่ระวัง ยื่นมือผลักเผยหนานเจวี๋ยไปอีกทาง แล้ววิ่งไปยังฉู่เจียเสวียนกับกงจวิ้นฉือ
“ฉู่เจียเสวียน คนที่ฉันไม่ได้ แกก็อย่าคิดว่าจะได้เลย!” พุ่งไปยังฉู่เจียเสวียนพลางตะโกน ดวง
ตาของฉู่อีอีเปี่ยมไปด้วยความบ้าคลั่ง
เมื่อกงจวิ้นฉือเห็นฉู่อีอีที่เดินพุ่งเข้ามา สีหน้าก็เย็นชา ยิ่งบังฉู่เจียเสวียนอย่างใกล้ชิดกว่าเดิม
เผยหนานเจวี๋ยถูกฉู่อีอีผลักจนถอยหลังไปสองสามก้าว พยุงตัวไว้ ก้าวเท้ายาวๆ แล้วเหยียดยื่นมือคว้าตัวฉู่อีอี
ฉู่อีอีถูกเผยหนานเจวี๋ยดึงตัวไว้ พอออกแรงเธอก็ถอยหลังไปแล้ว
ยังไม่ทันดึงสติกลับมา ใบหน้าก็ถูกตบอย่างแรงอีกครั้ง
“ฉู่อีอี เมื่อก่อนผมดีกับคุณเกินไปแล้ว” เสียงที่มืดมนและเย็นเยียบดังขึ้น แววตาเปี่ยมไปด้วยความโกรธอย่างเห็นได้ชัด
เพราะเขาโง่เกินไปแล้ว ที่ไม่ต้องการและปล่อยผู้หญิงดีๆ อย่างฉู่เจียเสวียนไป แต่กลับไปชอบผู้หญิงอย่างฉู่อีอี
ตอนนั้นเขาถูกอะไรบังตากันแน่ ทำไมถึงมั่นใจว่าฉู่อีอีคือเด็กผู้หญิงที่ช่วยเขาไว้
ที่แย่ไปกว่านั้น เขายังทำร้ายฉู่เจียเสวียนอย่างสาหัสเพื่อฉู่อีอีอีกด้วย
ฉู่อีอี เขาจะต้องไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน เธอกล้าทำเหมือนเขาเป็นของเล่นที่อยู่ในมือ เธอคิดว่าเผยหนานเจวี๋ยอย่างเขาจะไม่กล้าทำอะไรเธอจริงๆ งั้นเหรอ
ฉู่เจียเสวียนมองฉู่อีอีอย่างเย็นชา เมื่อเห็นสีหน้าที่เสียใจผิดหวังของเธอแล้วก็ไม่ไหวติงเลยแต่น้อย
“อีอี เผยหนานเจวี๋ย เธอทำแบบนี้กับอีอีของฉันได้ยังไง” เมื่อหวังอวิ๋นไฉ่ที่รีบตามมาทีหลังเห็นฉู่อีอีที่ใบหน้าสะบักสะบอมแล้ว ก็เอ่ยปากกับเผยหนานเจวี๋ย
เห็นหวังอวิ๋นไฉ่ที่พรวดเข้ามา เผยหนานเจวี๋ยกวาดตามองเธออย่างเยือกเย็น
“คุณจะให้ผมทำยังไงกับเขา” เผยหนานเจวี๋ยมองหวังอวิ๋นไฉ่พร้อมเอ่ยปากเย็นชา จริงสิ เขาเกือบลืมไปแล้วว่าหวังอวิ๋นไฉ่ก็เคยใจร้ายกับฉู่เจียเสวียนเหมือนกัน
หวังอวิ๋นไฉ่เดินเข้ามาหาฉู่อีอี เห็นใบหน้าที่บวมแดงของเธอ ในดวงตาทั้งร้อนรนทั้งโมโหทั้งปวดใจ
ลูกสาวของเธอคนนี้ ตั้งแต่เด็กจนโตเธอไม่เคยตีเลย ตอนนี้เธอกลับถูกคนอื่นตีซะแล้ว
ฉู่อีอีเห็นหวังหวิ๋นไฉ่ กอดเธอร้องไห้ทันใด
หวังอวิ๋นไฉ่เหลือบมองเผยหนานเจวี๋ยอย่างเย็นชา แล้วพาฉู่อีอีออกไปแล้ว
ตอนที่ 449 ส่งเธอเข้าคุก
“เดี๋ยวก่อน” เมื่อเห็นว่าฉู่อีอีกับหวังอวิ๋นไฉ่กำลังจะจากไป เผยหนานเจวี๋ยก็เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา ดวงตาเยือกเย็นอย่างเห็นได้ชัด
ครั้งนี้ เขาจะไม่มีทางปล่อยฉู่อีอีไปอีกอย่างเด็ดขาด หากปล่อยเธอไปอีก เขาก็ไม่สามารถหาคำอธิบายให้กับตัวเองได้แล้ว
เมื่อรู้ว่าคนที่ช่วยเขาในตอนนั้นคือฉู่เจียเสวียน เขาก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อฉู่อีอีแล้ว
หวังอวิ๋นไฉ่หยุดเดิน มองเผยหนานเจวี๋ย ใช้สายตาถามเผยหนานเจวี๋ยว่าคิดจะทำอะไร?
เมื่อฉู่อีอีได้ยินเผยหนานเจวี๋ยพูดขึ้นก็รู้สึกดีใจ เขาคิดจะกลับตัวกลับใจแล้วเหรอ
ยังดีใจไม่ทันไร ความฝันอันงดงามของฉู่อีอีก็พังทลายลงโดยสิ้นเชิง ได้ยินเพียงของที่โหดร้ายของเผยหนานเจวี๋ยดังขึ้น “ฉู่อีอีคิดจะฆ่าคนต่อหน้าทุกคน อาฮั่น ส่งเธอเข้าคุก”
“ไม่นะ! เผยหนานเจวี๋ย คุณทำแบบนี้ได้ยังไง!?” เมื่อฉู่อีอีได้ยินดังนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนฉับพลัน เดินออกมาจากอ้อมกอดของหวังอวิ๋นไฉ่ มองเผยหนานเจวี๋ยพร้อมตะโกนเสียงดัง
เขาจะส่งเธอเข้าคุกได้อย่างไร ถ้าเธอเข้าคุกแล้วก็เท่ากับทุกอย่างพังทลายแล้วไม่ใช่เหรอ
“ไม่นะ หนานเจวี๋ย ฉันผิดไปแล้ว ต่อไปฉันจะไม่ทำอีกแล้ว คุณปล่อยฉันไปได้หรือเปล่า” ฉู่อีอีคุกเข่าลงข้างเผยหนานเจวี๋ย กอดขาของเขาพร้อมเอ่ยปาก น้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย
เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเผยหนานเจวี๋ยจะโหดร้ายเพียงนี้ และจะส่งเธอเข้าคุก
นั่นมันสถานที่แบบไหนกัน ถ้าเธอเข้าไปแล้วยังจะออกมาได้อีกเหรอ
“คุณควรจะคิดถึงจุดจบของคุณตั้งนานแล้ว พาเธอออกไป” เผยหนานเจวี๋ยพูดด้วยความโมโห ผู้ชายที่ชื่อว่าอาฮั่นรีบเดินเข้ามาหาฉู่อีอี เอื้อมมือแล้วคว้าเธอเอาไว้
หวังอวิ๋นไฉ่เห็นแล้วก็รีบเดินเข้าไป ตบตีมือของอาฮั่นพลางพูดขึ้น “เผยหนานเจวี๋ย แกมันคนใจร้าย อีอีของฉันชอบแกขนาดนั้น แกทำอย่างนี้กับเขาได้ยังไง แกรีบปล่อยเขาเดี๋ยวนี้นะ”
“ส่งเขาออกไป” เผยหนานเจวี๋ยไม่สนใจหวังอวิ๋นไฉ่ที่กำลังร่ำไห้ เอ่ยปากขึ้นอย่างเย็นชา
ฉู่เจียเสวียนมองฉู่อีอีที่ถูกลากตัวออกไปข้างนอกด้วยสายตาเย็นชา หวังหวิ๋นไฉ่ตามหลังไป แววตาเผยประกายคลุมเครือ
เมื่อเห็นบาดแผลด้านหลังเผยหนานเจวี๋ยก็เม้มปาก
กงจวิ้นฉือมองดูเผยหนานเจวี๋ย ความสับสันผ่านวูบในแววตา
ทุกอย่างถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว เดิมทีพิธีเซ็นต์สัญญาควรจะจบลงได้นานแล้ว ถ้าหากไม่มีฉู่อีอีปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน
“พวกเรากลับกันเถอะ” หลังจากพิธีเซ็นต์สัญญาเสร็จสิ้น กงจวิ้นฉือก็พูดขึ้น ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วก็พยักหน้า
เผยหนานเจวี๋ยหันหลังจากไป แต่คิดไม่ถึงว่าภาพเบื้องหน้าจะหมุนคว้างกะทันหัน ก่อนที่จะหมดสติก็เห็นฉู่เจียเสวียนวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
ริมฝีปากบางๆ ยกยิ้ม ดูแล้วเธอก็ยังเป็นห่วงเขา
ในโรงพยาบาล
“คุณหมอคะ เขาเป็นยังไงบ้าง” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยถามคุณหมอ แววตามีประกายความกังวล
ในตอนแรกเธอนึกว่าเผยหนานเจวี๋ยไม่เป็นอะไร แต่คิดไม่ถึงว่าแผ่นหลังของเขาจะได้รับบาดเจ็บจากน้ำกรดจนสาหัสแบบนี้ รู้งี้เมื่อกี้ก็น่าจะส่งเขามาที่โรงพยาบาลแล้ว ไม่ใช่ปล่อยให้เขาจัดการเรื่องของฉู่อีอีอยู่ตรงนั้น
กงจวิ้นฉือที่ยืนอยู่ข้างๆ มองฉู่เจียเสวียนด้วยสีหน้าสับสน ความผิดหวังเผยอยู่ในส่วนลึกของแววตา
เขาเข้าใจดีว่าการที่ฉู่เจียเสวียนเป็นห่วงเผยหนานเจวี๋ยนั้นทั้งหมดเพราะว่าเขาได้ช่วยเธอไว้ แต่ว่าเมื่อเขาเห็นเธอเป็นห่วงผู้ชายอีกคน หัวใจของเขาก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ
“ผิวหนังบนแผ่นหลังเขาถูกทำลายแล้ว ถึงตอนนั้นก็ต้องทำการปลูกถ่ายผิวหนัง ช่วงนี้ดูแลคนไข้ให้ดีก่อนนะครับ รอจนผิวหนังของเขาดีขึ้นกว่านี้ ค่อยวางแผนเรื่องผ่าตัด” คุณหมอพูดจบก็เดินจากไป
ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วก็พยักหน้า เดินเข้าไปหาเผยหนานเจวี๋ย มองดูเขาที่หลับตาสนิทแล้วคิ้วก็ขมวดเข้าหากัน
ที่จริงเขาไม่มีความจำเป็นต้องช่วยเธอเลย เธอไม่ต้องการจะติดค้างอะไรกับเขา
แต่ว่าเมื่อถูกเขาช่วยเหลือครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าจะต้องพูดอย่างไร
