“ท่านต้องการให้ข้าเข้าร่วมกับตระกูลซีงั้นรึ ท่านต้องการอธิบายหรือไม่” ซูหยางกล่าวอย่างเยือกเย็น
“ก็เหมือนกับที่พูดไปแล้ว ข้าต้องการให้เจ้าเข้าร่วมกับตระกูลของเราและเป็น “เจ้าซี” รุ่นถัดไปในอนาคต” ซีหวังกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง
“สามารถบอกข้าได้ไหมว่าอะไรทำให้ท่านได้ตัดสินใจเช่นนั้น” ซูหยางถาม
“จริงแล้วนั่นก็เป็นเรื่องง่ายๆ มิเพียงแต่เจ้าเป็นคนหนึ่งที่มีพรสวรรค์สูงสุดที่ข้าเคยเห็นมา แต่เจ้าเองก็ยังรู้จักใช้สมองและมีความสามารถที่จะปกครองทั่วทั้งทวีป ยิ่งไปกว่านั้นหลานสาวของข้า ซิงเอ๋อร์ดูเหมือนจะชอบเจ้าอยู่เช่นกัน และเจ้าก็มีรูปร่างหน้าตาที่เหมาะสมกับความสวยของเธอ ถ้าเจ้าถามข้า เจ้าถือว่าเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดกับหลานสาวของข้า ข้าได้เห็นเด็กหนุ่มมานับไม่ถ้วนที่ขอจับมือหลานสาวข้า แต่มิมีใครที่ได้รับการยินยอมให้แม้กระทั่งสัมผัสตัวเธอ อย่าว่าแต่จะแต่งงานกับเธอ”
“เจ้าคิดว่าอย่างไร ถ้าเจ้าเข้าร่วมกับตระกูลซี มิเพียงแต่เจ้าจักได้แต่งงานกับซิงเอ๋อร์ ซึ่งนับว่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในทวีปตะวันออกนี้ แต่ก็ยังมีโอกาสสูงมากที่เจ้าจักได้สืบทอดบัลลังก์และปกครองทวีปตะวันออกนี้ในอนาคต”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของซีหวัง ซูหยางก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านมั่นใจว่าจะสามารถเชื่อคนอย่างข้าได้รึ ข้าหมายความว่า พวกเราแทบจะไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ดังนั้นข้าจึงสงสัยว่าท่านรู้จักข้ามากเท่าไหร่กัน และการมอบหลานสาวของตนเองให้กับคนที่มิรู้จักนั้น ท่านมิรีบร้อนเกินไปกับการเลือกเช่นนี้รึ ยิ่งไปกว่านั่นข้าเองก็เป็นผู้นำนิกายของสำนักที่เกี่ยวพันกับการฝึกวิชาคู่ ท่านคิดจริงรึว่าข้าจักหยุดฝึกวิชาคู่หลังจากที่ข้าแต่งงานเข้าสู่ตระกูลซี ถ้าท่านพยายามที่จะล่อข้าด้วยซิงเอ๋อร์แล้วข้าก็ขอแนะนำให้ท่านหยุดก่อนที่เธอจะเสียความรู้สึก”
“…”
ซีหวังเงียบไปเป็นเวลานานหลังจากที่ได้ยินคำพูดของซูหยาง
สองสามอึดใจจากนั้น เขาก็กล่าวว่า “ข้ามิสังเวยซิงเอ๋อร์อย่างแน่นอนถึงแม้ว่านั่นจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ทำได้ มิว่าข้าจักมีความละโมบหรือแม้ว่าข้าจักต้องการให้ตระกูลซีประสบความสำเร็จมากเพียงใดก็ตาม ข้าจักมิใช้หลานสาวสุดที่รักของข้าเป็นเหยื่อล่อ เจ้ามองข้าต่ำเกินไปแล้ว เจ้าหนุ่ม”
“แต่ทว่านั่นเป็นเพราะว่าเจ้ามีความคิดจิตใจเช่นนั้นที่ข้าคิดว่าเจ้าเหมาะสมที่จะเป็นผู้ปกครอง และข้าก็จักมิยกเรื่องนี้ขึ้นมากถ้าซิงเอ๋อร์มิได้ชื่นชมเจ้า เธอมีพรสวรรค์ในการตัดสินผู้คน และถ้าเธอยอมรับเจ้า เช่นนั้นข้าก็มิมีเหตุผลใดที่จะสงสัยตัวตนของเจ้าถึงแม้ว่าข้ามิได้รู้จักเจ้าดีนัก”
“ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเป็นคนเพียงคนเดียวที่ข้ารู้จักที่สามารถมองดูหน้าซิงเอ๋อร์ได้โดยมิแสดงความกำหนัดขึ้นมาในแววตา”
“เจ้าจักว่าอย่างไร เจ้าหนุ่ม ลูกสาวข้าเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครในโลกนี้ มิเพียงแต่เธอจะสวยเหมือนกับเทพธิดาแต่พรสวรรค์ของเธอก็ยังคงอยู่ในระดับสูงสุด ทั้งยังซื่อสัตย์ ถ้าข้ายอม นั่นย่อมมีผู้ชายมาเข้าแถวจากด้านหนึ่งของทวีปไปจนจรดอีกด้านหนึ่งเพียงเพราะเธอ”
ซูหยางหัวเราะเบาๆกับคำพูดของอีกฝ่าย แม้ว่าซีซิงฟางอาจจะเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกนี้ แต่เขาก็ได้เห็นผู้หญิงมากมายนับไม่ถ้วนที่มีพรสวรรค์และความสวยเหนือกว่าเธอในสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ ทั้งยังได้กอดกับพวกเธอมาหลายคน
“ข้าเสียใจ ยังไงข้าก็จักต้องปฏิเสธข้อเสนอของท่านอยู่ดีแม้ว่าท่านจะชื่นชมข้าเพียงใดก็ตาม” ซูหยางกล่าวหลังจากนั้น สร้างความงงงันให้กับซีหวัง
“ข้าพอถามได้ไหมว่าทำไม” ซีหวังถามเขา “ในแง่ของฐานะและหน้าตา ก็มิมีใครในโลกนี้ที่จะสามารถเปรียบได้กับเธออีก และถ้าเจ้ารวมพรสวรรค์และตัวตนที่นุ่มนวลของเธอเข้าไปด้วย เธอก็นับว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับชายทุกคน”
“ก็จริงอยู่ หน้าตาของซิงเอ๋อร์นับว่าค่อนข้างเจริญตาสำหรับทุกคน ทั้งพื้นเพของเธอก็น่าประทับใจ แต่ทว่าข้าสามารถบอกได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงประเภทที่มิสามารถทนกับการแบ่งปันผู้ชายของตนเองได้” ซูหยางพูดอย่างเยือกเย็น “ถึงแม้ว่าเธอจะทำตัวเงียบเฉยและมิได้กล่าวถึงเรื่องนั้น เธอก็จะยังคงรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในใน และในฐานะชายที่มิสามารถที่จะซื่อสัตย์ได้แต่เพียงผู้หญิงคนเดียว ข้าจึงมิสามารถที่จะอยู่กับเธอได้”
“และอย่างไรก็ตาม กล่าวไปแล้ว นี่ก็มิได้เป็นเหตุผลเพียงข้อเดียวที่ทำไมข้าจึงมิสามารถที่จะเข้าร่วมกับตระกูลซีได้”
เขากล่าวต่อว่า “ทวีปตะวันออกนั้นธรรมดาแล้วถือว่าเล็กเกินไปสำหรับข้า และข้ามิได้มีแผนที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไป ครั้นเมื่อข้ามีโอกาส ข้าก็จักจากทวีปตะวันออกไปสำรวจโลก ดังนั้นข้าจึงมิสามารถที่จะกลายเป็นผู้ปกครองของทวีปตะวันออกได้”
“เจ้า…” ซีหวังพูดไม่ออก ในเมื่อจริงแล้วเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบสนองกับคำพูดของซูหยางอย่างไรดี
และในเรื่องของซีซิงฟางเอง เขาก็มีความรู้สึกว่าเธออาจจะต้องการมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับคนสำคัญของเธอ และวิถีชีวิตของซูหยางในฐานะผู้ฝึกคู่ก็อาจจะสร้างภาระหนักให้กับเธอ
“เหตุผลของข้าเป็นที่ยอมรับของท่านได้หรือไม่ หรือว่าข้าควรจะให้เหตุผลของข้ามากไปกว่านี้ ถ้าหากสภาพการณ์แตกต่างไปจากนี้ เช่นนั้นข้าก็คงมิลังเลที่จะเข้าร่วมตระกูลซี แต่ทว่า….” ซูหยางกล่าวกับเขา
“ฮาาา…” ซีหวังถอนหายใจดัง เขากล่าวว่า “ไม่ เจ้ามิจำเป็นที่จะต้องพูดอะไรเพิ่มอีก ข้าเข้าใจความรู้สึกและเหตุผลของเจ้าเป็นอย่างดี ข้าขอโทษที่ข้าได้วางเจ้าไว้ในตำแหน่งที่ชวนอึดอัดกับคำขอของข้าเมื่อกี้นี้”
“เป็นเรื่องที่น่าเสียใจจริงๆ ถ้าทวีปตะวันออกมีคนแบบเขาปกครอง มันก็คงก้าวเข้าสู่ยุคใหม่อย่างแน่นอน” ซีหวังส่ายหน้าอยู่ในใจ
“มิว่าอย่างไรก็ตาม ข้าก็จักต้องขอขอบคุณเป็นการส่วนตัวที่ยอมให้ซิงเอ๋อร์ได้พำนักอยู่ที่นี่ ถ้าเจ้ามิถือ ข้าก็จักขออยู่ที่นี่อีกสองสามวันเช่นกันก่อนที่ข้าจะกลับไปตระกูลซี”
“นั่นมิเป็นไรจริงๆ” ซูหยางยิ้ม
“นี่เป็นสิ่งเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบแทนการต้อนรับของเจ้า” ซีหวังพลันยื่นส่งแหวนมิติให้กับซูหยาง “เจ้าสามารถใช้มันสำหรับตัวเจ้าเองหรือจะแบ่งปันให้กับนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยก็ได้”
ซูหยางรับแหวนมิติไว้โดยไม่สนใจแม้แต่จะมองเข้าไปในนั้น
เวลาหลังจากนั้น พวกเขาก็ออกจากอาคารเพื่อพบกับซีซิงฟางซึ่งรออยู่ข้างนอกอย่างอดทน
“ข้าหวังว่าปู่ของข้ามิได้รบกวนท่านมากเกินไป ซูหยาง” ซีซิงฟางกล่าวกับเขาหลังจากนั้น
เขาส่ายหน้าและกล่าวว่า “มิได้เลวร้ายขนาดนั้น”
“เช่นนั้นท่านกำลังจะพูดว่าข้าได้รบกวนท่านอยู่บ้างรึ” ซีซิงฟางเลิกคิ้ว
“ฮ่าฮ่าฮ่า…” ซูหยางหัวเราะอย่างสบายๆ
