Dual Cultivation ร่วมเรียงเคียงเซียน – ตอนที่ 526 ข้าดูแลคนของข้าเสมอ

บทที่ 526 ข้าดูแลคนของข้าเสมอ
วันถัดมา ซูหยางก็ออกจากห้องยาด้วยสีหน้าผ่อนคลาย ในขณะที่
หวังชูเหรินต้องคลานด้วยมือเพื่อที่จะขยับเคลื่อนไหว
“ข้ามิควรหยุดพักหนึ่งสัปดาห์…” หวังชูเหรินร่ำร้องในใจ รู้สึกเมื่อย
ไปทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงล่าง
“อย่างไรก็ตามการขายโอสถสู่ปฐพีเป็นอย่างไรบ้าง” ซูหยางถามเธอ
หลังจากนั้นชั่วขณะ
“สุดท้ายการขายก็เริ่มช้าลง แต่พวกเราก็ได้เกือบพันล้านก้อนหิน
วิญญาณเฉพาะเดือนที่แล้ว” หวังชูเหรินกล่าว
และเธอก็กล่าวต่ออีกว่า “เจ้าคาดว่าตระกูลซีจะเข้ามาแทรกแซงกับ
ธุรกิจของพวกเราหรือไม่ก็พยายามที่จะเข้ามามีส่วนแบ่งผลกำไร แต่
พวกเขามิได้มีการติดต่อกับพวกเรามากนักในเรื่องที่พวกเรายึดครอง
ตลาด ข้าเดาว่าพวกเขาคงกลัวที่จะล่วงเกินเจ้า นักปรุงยาลึกลับ”
“ข้าพอจะพูดได้ว่าพวกเขานั้นระวังตัวมากกว่ากลัว ถ้าเจ้าอยู่ในตำแหน่ง
เดียวกับพวกเขา เจ้าจะทำอย่างไรถ้านักปรุงยาที่มิรู้ที่มาปรากฏตัว
ขึ้นมาจากความว่างเปล่าพร้อมด้วยตำรับยาที่สามารถเปลี่ยนยุทธภพ
ได้อย่างง่ายดาย”
“…” หวังชูเหรินพูดไม่ออก ในเมื่อเธอเองก็ไม่รู้ว่าตนเองจะทำอะไร
ในสถานการณ์เช่นนั้น
“นั่นคือมุมมองของข้า ซึ่งเจ้ามิสามารถทำอะไรได้นอกจากรอ ถ้าเจ้า
พยายามสร้างสถานการณ์ นั่นจักย้อนเข้าตัวเจ้าได้อย่างง่ายดาย”
“มิว่าอย่างไรเจ้าสามารถทำการยึดครองตลาดโอสถสู่ปฐพีได้ต่อไป
นิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยมีหินวิญญาณมากพอสำหรับอย่างน้อยหลาย
สิบปีแม้ว่าตัวข้าจากไปแล้ว”
“เจ้ามั่นใจรึ ถึงแม้ว่าเจ้ามิต้องการ พวกเราก็ยังคงสามารถที่จะส่งหิน
วิญญาณให้เจ้าสองสามล้านก้อนหินวิญญาณให้เจ้าได้ทุกเดือน”
หวังชูเหรินกล่าว
“ข้าได้เอาใจพวกเขามามากพอแล้ว” เขาตอบพร้อมรอยยิ้ม
หลังจากนั้นซูหยางก็ไปจากบ้านของหวังชูเหรินและกลับไปรับตัว
จางซิวยิงก่อนที่จะกลับไปยังนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย
“ท่านมั่นใจว่าข้าได้รับความยินยอมให้เป็นศิษย์ที่นี่ ซูหยาง” จางซิว
ยิงพลันถามเขาขณะที่พวกเขาเข้าไปในนิกาย
“แน่นอน ทำไมเจ้าจึงถามในตอนนี้” เขาเลิกคิ้ว
“เอ้อ.. ข้าได้ยินเรื่องการทดสอบศิษย์และความยากลำบากของมัน และ
ข้าเองก็มิได้มีพรสวรรค์หรือฐานะอะไร ดังนั้นข้าจึงมิมีคุณสมบัติที่
จะอยู่ที่นี่ เหตุผลเดียวที่ข้ามาที่นี่ก็เป็นเพราะว่าข้ามีความสัมพันธ์กับ
ท่าน และเมื่อข้าคิดถึงเรื่องคนหลายพันหลายหมื่นที่ได้ล้มเหลวใน
การเข้าสู่นิกาย ข้าก็มีความรู้สึกผิด…” จางซิวยิงเผยความรู้สึกผิด
ของตนเองออกมา
แต่ทว่าซูหยางเพียงแค่ยิ้มและกล่าวว่า “การมีความสัมพันธ์ก็เหมือนกับ
มีฐานะ และในโลกนี้ การมีความสัมพันธ์นั้นมีความสำคัญมากเท่ากับ
มีพรสวรรค์หรือไม่ก็มากยิ่งกว่านั้น เจ้ามิควรจะรู้สึกผิดที่มีความ
สัมพันธ์ กลับกัน เจ้าควรรู้สึกภูมิใจ ในเมื่อเจ้าได้รับความเชื่อใจจาก
ข้า ซึ่งนั่นมิใช่เป็นสิ่งที่จะได้รับมาอย่างง่าย ๆ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา จางซิวยิงก็รู้สึกดีขึ้นบ้างเล็กน้อย
หลังจากเวลาผ่านไป ซูหยางก็ยื่นส่งตราสีทองให้กับเธอและกล่าวว่า
“นับตั้งแต่วันนี้เจ้าจักเป็นศิษย์ดั้งเดิมของนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย เป็น
ตำแหน่งพิเศษภายในนิกายที่มีเพียงข้าเท่านั้นสามารถมอบให้ได้ ใน
ฐานะศิษย์ดั้งเดิม เจ้าจักได้รับผลประโยชน์เช่นเดียวกับศิษย์หลัก
ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นศิษย์นอกหรือศิษย์ในก็ตาม มันเหนือกว่าตำแหน่ง
อื่นและตอนนี้มีเพียงศิษย์ผู้ได้อยู่ร่วมกับเราในขณะที่ทุกคนจากไป
ที่นี่ที่มีตรานี้ เมื่อรวมเจ้าเข้าไปแล้วก็ยังมีน้อยกว่าหนึ่งร้อยคนที่มี
ตรานี้”
“ท-ท่านมั่นใจรึ ข้าพึงพอใจแล้วที่ได้เป็นเพียงแค่ศิษย์ธรรมดาถึงแม้ว่า
ข้าจะเป็นศิษย์นอกก็ตาม ข้าได้รับมามากพอแล้วจากท่าน ซูหยาง
ท่านมิควรจะเอาใจข้าจนเกินไป”
จางซิวยิงรู้สึกว่าเขานั้นใจกว้างพอแล้วที่ยอมให้เธอเป็นศิษย์ของ
นิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย อีกทั้งเธอไม่ต้องการที่จะรู้สึกเหมือนกับว่า
ตนเองได้ถือโอกาสเอาเปรียบจากความใจดีของเขา โดยเฉพาะอย่าง
ยิ่งเมื่อเขาเป็นคนที่เธอรัก ในเมื่อเธอมั่นใจอย่างแท้จริงว่าเธอไม่ได้
ทำอะไรที่สมควรได้มากเช่นนั้น
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเธอ ซูหยางก็สัมผัสแก้มนุ่มของเธอด้วย
มือของเขาและกล่าวว่า “ข้า ซูหยางย่อมดูแลคนของข้าเสมอ ถึงแม้ว่า
การพบปะของเรานั้นจะเป็นอะไรที่แข็งขืน แต่ข้านั้นก็ได้ยอมรับเจ้า
เป็นคนของข้าอย่างเต็มตัว และเพื่อการนั้นก็ต้องถือเป็นงานของข้าที่
จะทำให้ชีวิตของเจ้ามิให้มีอะไรไปนอกจากความสุข”
“ซูหยาง…”
จางซิวยิงพูดไม่ออกอย่างสมบูรณ์ และดวงตาของเธอก็เอ่อคลอไป
ด้วยน้ำตาแห่งความสุข
“มากับข้า”
ซูหยางพลันโอบเอวแน่งน้อยของเธอและดึงเธอเข้าไปในบ้านหลัง
หนึ่งที่อยู่ภายในนิกายที่ยังมิได้มีการจับจอง
“มีอะไรรึ ซูหยาง” เธอถามเขาด้วยใบหน้าสงสัย
“แม้ว่านี่อาจจะฟังดูกะทันหัน ข้าจักบอกว่าข้าจะจากที่แห่งนี้ไปใน
อีกสองปีข้างหน้า” เขากล่าวกับเธอหลังจากที่ปิดประตู
“เอ๋ ท่านจักไปไหนรึ”
“บ้าน แต่ทว่าที่แห่งนั้นมิได้อยู่ในโลกแห่งนี้”
“ท-ท่านหมายความว่าอย่างไร..”
“จริงแล้วข้า…”
จากนั้นซูหยางก็ทำการเปิดเผยเบื้องหลังที่แท้จริงของเขาให้กับจาง
ซิวยิง อธิบายให้เธอฟังถึงว่าเขาเคยเป็นเซียนในชาติก่อนและจากนั้น
เขาก็มาจากโลกที่แตกต่างจากโลกนี้อย่างสมบูรณ์
“เซียนรึ…”
จางซิวยิงฟังเขาด้วยสีหน้างงงัน ในเมื่อเธอพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่า
เขาเคยเป็นเซียน อย่างไรก็ตามไม่มีเหตุผลสำหรับซูหยางที่จะโกหก
เธอ ดังนั้นสุดท้ายเธอก็จึงเชื่อเขา
“และนั่นก็เป็นเรื่องราวของข้า เป็นอย่างไร เจ้ายังคงต้องการที่จะไป
กับข้าไหม” เขาถามเธอหลังจากที่ได้ทำการอธิบายเสร็จแล้ว
“ใช่…” เธอพยักหน้าอย่างรวดเร็ว และเธอก็พูดต่อว่า “ถึงแม้ว่าท่าน
จะเป็นอสูรกลับชาติมาเกิด ข้าก็จักยังคงอยู่ข้างกายท่าน…”
“เช่นนั้นเรามาร่วมฝึกกันในตอนนี้และทำให้มันเป็นทางการ” เขา
กล่าวกับเธอก่อนที่จะลากเธอไปยังห้องนอนห้องหนึ่ง ซึ่งเขาก็ได้
ถอดเสื้อผ้าของเธอออกและเริ่มสร้างความพึงพอใจให้กับตัวเธอ
สองสามนาทีให้หลัง เสียงที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของจางซิวยิงก็ดัง
ออกไปทั่วบ้านโดยไม่มีการยับยั้ง