หลิวผิงผิงและเพื่อนดูไร้ความปราณีอย่างเห็นได้ชัด หวังตงเสวี่ยลุกขึ้นยืนและต้องการออกไปข้างนอกแต่มีผู้หญิงสองสามคนหยุดเธอไว้
“จะไปไหน?”
หลิวผิงผิงคว้าผ้าพันคอจากมือของหวังตงเสวี่ยและพูดแปลก ๆ
“นังสารเลว ยั่วยวนผู้ชายเป็นหนิ ยังถักผ้าพันคอให้เขาด้วยงั้นเหรอ? แกนี่มันหน้าด้านจริงๆ”
หวังตงเสวี่ยกัดฟัน “เกี่ยวอะไรกับแก…”
หลิวผิงผิงสูดหายใจอย่างเย็นชา “ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน? เธอเอาเงินช่วยเหลือความยากจนที่ทางโรงเรียนมอบให้ไปกินและดื่มข้างนอกซื้อของฟุ่มเฟือยและเช่ารถหรู คิดว่าเราไม่รู้เกี่ยวกับการกระทำของแกหรอ!”
สีหน้าของหวังตงเสวี่ยเปลี่ยนไป “ไม่! ฉันไม่ได้ซื้อของฟุ่มเฟือยเพื่อนของฉันเช่ารถหรูเป็นเวลาสองวันเพื่อฉลองวันเกิดของฉัน นอกจากนี้ตอนนี้ฉันมีรายได้ที่มั่นคงฉันจะไม่สมัครขอรับเงินช่วยเหลือความยากจนในเทอมหน้าอีก . …”
หลิวผิงผิงยิ้ม “เทอมหน้า? แล้วก่อนหน้านี้ล่ะ? เงินช่วยเหลือความยากจนถูกหักออกจากค่าเล่าเรียนของเพื่อนร่วมชั้นของเรา แกเอาเงินที่หามาอย่างยากลำบากของเราไปกินและดื่มงั้นสิ ไร้ยางอายจริงๆ!
“ใช่!”
เด็กผู้หญิงหลายคนรวมตัวกันราวกับจะประณามหวังตงเสวี่ย
หลิวผิงผิงแสดงท่าทีเยาะเย้ยที่มุมปากของเธอและในที่สุดก็ปล่อยให้เธอหาโอกาสที่จะตอบโต้
“เอามือถือของเธอมาก่อน!”
หวังฮุยที่อยู่ข้างๆคว้าโทรศัพท์มือถือของหวังตงเสวี่ยและกระแทกลงกับพื้นโดยตรงและหน้าจอก็แตกอย่างสมบูรณ์
หลิว [Biquga
www.biquga.vip] ผิงผิงยื่นมือของเธอและคว้าคอเสื้อของหวังตงเสวี่ย
“ดูสิ เสื้อผ้าของCHANEL หวังตงเสวี่ยตอนนี้แกฟุ่มเฟือยมาก!”
หลังจากพูดแล้วหลิวผิงผิงก็ดึงอย่างแรงจนมีเสียงขาดเสื้อผ้าของหวังตงเสวี่ยก็ถูกฉีกออกเผยให้เห็นเสื้อตัวเล็กข้างใน
หวังตงเสวี่ยร้องไห้ออกมาทันที ขดตัวบนเก้าอี้และซ่อนตัวไปข้างหลังอย่างสิ้นหวัง
หลิวผิงผิงและคนอื่นๆรู้สึกตื่นเต้นในทันที
“เอาล่ะ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกวิดีโอแล้วทำให้นังนี่กลายเป็นที่นิยม”
หลังจากพูดจบหวังฮุยก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเริ่มบันทึก คนอื่นๆ อีกหลายคนขึ้นไปและฉีกเสื้อผ้าของหวังตงเสวี่ย
หวังตงเสวี่ยร้องไห้ขณะดิ้นรน นั่งยองๆ ลงไปใต้โต๊ะและจำนาฬิกาที่ฉินจุนมอบให้เธอได้ทันทีและกดปุ่มอย่างรวดเร็วสามครั้งติดต่อกัน
เช่นเดียวกับความรู้สึกของหลินเยวี่ยเหยาเมื่อก่อน หลังจากกดแล้วไม่มีความรู้สึกใด ๆ และหวังตงเสวี่ยก็กดหลายครั้งติดต่อกัน
หลิวผิงผิงยืนอยู่นอกโต๊ะดึงเสื้อผ้าของหวังตงเสวี่ย
“นังนี่ ออกมานะ อย่าคิดว่ามันมีประโยชน์ถ้าแกจะซ่อนตัวอยู่ข้างใน!”
หลิวผิงผิงดึงเสื้อผ้าของหวังตงเสวี่ยออกอีกครั้งไหล่สีขาวของเธอเปิดออกแล้วและนักเรียนที่อยู่รอบๆ ก็เริ่มดื่มเหล้า
……
ทันทีที่ฉินจุนขับรถออกไปไกลเขาก็ได้รับสัญญาณเพื่อขอความช่วยเหลือจากหวังตงเสวี่ย และหันหลังกลับทันทีแล้วขับรถกลับ ความเร็วของรถสปอร์ตคันนี้เร็วมากเขาเหยียบคันเร่งและก็มาถึงประตูของโรงเรียนในพริบตา
“เฮ้！ คุณเป็นใคร รถเข้าจากทางนี้ไม่ได้…” รปภ.ออกมาหยุดเขา แต่ฉินจุนไม่สนใจเขาเลยเตะคันเร่งแล้วรถพุ่งเข้าชนประตูแล้วพุ่งเข้าไป
ฉินจุนเดินตามจุดสัญญาณโดยตรงและขับรถไปที่ชั้นล่างของห้องเรียนของหวังตงเสวี่ย
หากรถอีกคันวิ่งเข้ามาในวิทยาเขตคาดว่านักศึกษาจะกลัวหรือระแวดระวัง
แต่รถที่พุ่งเข้ามานั้นเป็นรถสปอร์ตชั้นนำ ไม่เพียงแต่นักเรียนไม่กลัวแต่ยังสนใจมากพวกเขาทั้งหมดมาดูและถ่ายวิดีโอ
หลังจากลงจากรถฉินจุนก็รีบตรงไปที่ห้องเรียน
เมื่อเห็นกลุ่มเด็กผู้หญิงในห้องเรียนล้อมรอบที่นั่ง ฉินจุนก็โกรธจัดเขาจึงก้าวไปข้างหน้าและเตะเขาไม่รู้ว่าใครถูกเตะและคนอื่นๆ รอบตัวเขาก็กระเด็นไปในอากาศ
หลังจากกรีดร้องเขาก็ก้าวออกไปและเขาก็เข้าไปข้างในและเห็นหวังตงเสวี่ยที่ขดตัวอยู่ใต้โต๊ะด้วยเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อย
“ตงเสวี่ย!”
เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้หวังตงเสวี่ยก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอแดงก่ำ
“พี่ฉิน…”
ฉินจุนผลักโต๊ะออกถอดแจ็คเก็ตและคลุมหวังตงเสวี่ยไว้และโอบแขนของเขาไว้
“ไม่เป็นไรแล้ว ฉันมาแล้ว”
หนึ่งชั่วโมงที่แล้วหวังตงเสวี่ยยังคงยิ้มและทานอาหารกับเขาไม่คิดว่ายังผ่านมาได้ไม่นานก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว
ฉินจุนโกรธมาก เมื่อมองไปที่สาว ๆ ข้างหน้า เขามีนัยน์ตาไม่แยแส
“มองอะไร! รู้ไหมว่าแฟนฉันเป็นใคร! นายน้อยคุน! ถ้ารู้จักก็คุกเข่าให้ฉัน!”
หลิวผิงผิงไม่ได้แสดงความสำนึกผิดใดๆ เลยเธอยังคงดูหยิ่งผยอง
ฉินจุนมองเธออย่างเย็นชาและพูดว่า
“ฉันจำได้ว่าฉันเตือนคุณแล้วว่าอย่าแตะต้องหวังตงเสวี่ยอีก คุณไม่มีความจำจริงๆ”
ขณะที่ฉินจุนเดินไปทีละก้าวหลิวผิงผิงก็ไม่มีความกลัวใดๆเลย
“ไอ้ตัวเหม็น คิดว่าตัวเองเป็นใคร บอกมาสิ แฟนฉัน…”
ตู้บ!
ก่อนที่เธอจะพูดจบฉินจุนก็ถีบเข้าไปอย่างจัง
ถีบอย่างรุนแรงที่หน้าท้องส่วนล่าง
หลิวผิงผิงพุ่งออกไปและกระแทกกระจกอย่างแรงทำลายกระจกหนาทั้งสามชั้น
หลิวผิงผิงเต็มไปด้วยเลือดและเศษแก้วเธอบินออกจากห้องเรียนและล้มลงกับพื้นอย่างแรง
ทันใดนั้นทุกคนก็โง่การเตะนี้รุนแรงเกินไป!
เตะของฉินจุนทำให้ทุกคนตกใจมาก หลิวผิงผิงอ่อนแอแค่ไหน? เธอเป็นคนที่มีน้ำหนักมากกว่า70โล พลังนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือ?
หลิวผิงผิงเจ็บปวดไปทั้งตัว และเสื้อผ้าของเธอถูกกระจกฉีกเป็นชิ้นๆ ใบหน้าและร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเศษแก้ว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเลือด และดวงตาของเธอแสดงท่าทางหวาดกลัว เธอนอนอยู่บนพื้นอวัยวะภายในของเธอเจ็บปวดอย่างมากและเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ทำได้เพียงถอยหลังทีละน้อยดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว
หลังจากนั้นฉินจุนก็เดินไปทางหวังฮุย
หวางฮุยกำลังบันทึกวิดีโอด้วยโทรศัพท์มือถือของเธอ
“ชอบถ่ายวิดีโอมากใช่ไหม?”
ฉินจุนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากมือของเธออย่างง่ายดาย หันกลับมาแล้วหันกล้องมาที่เธอ
หลังจากนั้นเขาก็ถีบเท้าของเขาไปอย่างจัง
เปี้ยง!
แก้วอีกชิ้นแตก และหวังฮุยก็ลอยออกไป เช่นเดียวกับหลิวผิงผิงเมื่อกี้ กระจกตัดเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอเกือบทั้งหมดและเธอก็นอนอยู่บนสนามด้วยความตื่นตระหนก
คนสุดท้าย ลี่หลาน
“ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว ได้โปรดปล่อยฉัน ปล่อยฉันไปเถอะนะ!”
เมื่อเห็นสองพี่น้องทุกข์ระทมลี่หลานก็ตกใจ นามสกุลฉินทำไมทรงพลังขนาดนี้! บอดี้การ์ดที่ดีที่สุดที่พวกเขาเคยเห็นไม่ได้โหดร้ายขนาดนี้!
ฉินจุนยิ้มเยาะ”กำลังขอความเมตตาจากฉันงั้นหรือ? เมื่อกี้ตอนที่ตงเสวี่ยขอความเมตตาจากพวกคุณ คุณปล่อยเธอไปหรือเปล่าละ?”
ลี่หลานหยุดนิ่ง และในวินาทีต่อมาฉินจุนก็เตะอีกครั้ง
ลี่หลานกระเด็นผ่านหน้าต่างห้องเรียนกระแทกกระจกแตกหมด เหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่และลอยออกไปด้านนอกสนาม
ทันใดนั้นนักเรียนคนอื่นๆ ในห้องก็ต่างพากันตกตะลึงและยืนนิ่งกันไปตามๆกัน
ฉินจุนกวาดสายตาออกไปและทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตัวสั่นกันไปหมด
