บุตรอสูรบรรพกาล – บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 161

 
บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 161 
 
หน่วย 11
 
พรึบ! กระดาษเงินกระดาษทองถูกโปรยออกไปจนลอยว่อนไปทั่วหน้าวังมังกรด้วยคนนับร้อยที่พากันมาไว้อาลัย ให้กับผู้เสียชีวิตในการโจมตีครั้งนี้
 
“เพราะสมาคมแพทย์สินะ” หวงหลงว่าพลางมองรายงานที่ตนได้จากเหล่าอาวุโสว่าระหว่างมันไม่อยู่เกิดอะไรขึ้นบ้าง
 
“มีความเป็นไปได้สูงขอรับ” ไป๋จูเหวินตอบพลางนั่งคุกเข่า ลงต่อหน้าหวงหลง
 
“แต่เราไม่มีหลักฐาน จะไปเอาผิดกับสมาคมแพทย์ก็คงไม่ได้” รองหัวหน้าฝั่งขวาว่าพลางถอนหายใจออกมา แม้จะทราบกันอย่างชัดเจนอยู่แล้ว แต่หากหาหลักฐานไม่ได้ก็ไม่อาจเอาผิดสมาคมแพทย์ได้อยู่ดี
 
“หัวหน้า” ขณะกําลังปรึกษากันอยู่นั้น อาวุโส 5 ที่รับหน้าที่จัดการพวกที่จับมาได้ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทีสง่าผ่าเผย ราวกับจะบอกให้คนอื่นรู้จากท่าเดินว่ามันทํางานสําเร็จ
 
“ได้ความว่าไง” หวงหลงถามโดยไม่ต้องถามผลเสียด้วยซ้ำ ก็อาวุโส 5 เล่นยืดอกมาซะขนาดนั้น
 
“พวกมันบอกว่านายจ้างของมันไม่เปิดเผยชื่อขอรับ”ได้ยินอาวุโส 5 รายงานเช่นนั้นหวงหลงก็หน้าเบ้ทันที นี่มันเค้นความลับจากลูกน้องของผานสิ่งมาได้จริงหรือไม่กัน
 
“แต่มันบอกว่านายจ้างของพวกมันนัดให้ผานสิ่งจับตัว คุณชายไปไปให้พวกมันที่จุดนัดพบขอรับ” ได้ยินเช่นนั้นหวงหลงก็ยิ้มออกมาในทันที
 
“ปิดข่าวเรื่องของผานสิงเอาไว้ แล้วให้ลูกน้องของมันพาเราไปที่จุดนัดพบ” หวงหลงสั่งพลางลุกขึ้นยืน ไม่ว่าอีกฝ่าจะเป็นใครก็ตาม แต่มันบังอาจมาบุกเมืองของหวงหลงมีหรือที่มันจะยอมปล่อยไปง่ายๆ
 
“ไป๋จูเหวิน เจ้าเองก็มาด้วยล่ะ” หวงหลงว่าพลางมองร่างกายของไป๋จูเหวิน ด้วยพลังธาตุศักดิ์สิทธิ์ทําให้บาดแผลภายนอกของไปัจูเหวินหายสนิทหมดแล้ว เหลือเพียงการฟื้นฟูพลังเท่านั้น ช่างเป็นข้อได้เปรียบที่น่าอิจฉาจริงๆ
 
“ขอรับ” ไป๋จูเหวินรับคําพลางประสานมืออย่างนอบน้อม อีกฝ่ายต้องการให้จับตัวมันไปยังจุดนัดพบ มันเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้วที่มันต้องไปด้วยเพื่อหลอกว่าผานสิงทํางานสําเร็จ
 
“เตรียมตัวได้เลย เราจะเดินทางทันที” หวงหลงว่าพลางสั่งให้ลูกน้องกลุ่มหนึ่งเดินทางไปพร้อมกับตน เนื่องเพราะกลุ่มของผานสิ่งมีด้วยกัน 30 คนทําให้หวงหลงเลือกคนมีฝีมือไปรวม 30 คนพอดีเท่านั้น
 
“ข้าอ่านจากรายงานแล้ว ท่าทางตอนข้าไม่อยู่เจ้าจะจัดการเรื่องต่างๆได้ดีทีเดียว” หวงหลงที่นั่งอยู่บนหลังของไป๋หู่ว่าพลางมองไป๋จูเหวินที่นั่งอยู่บนหลังของอสูรพยัคฆ์ตนหนึ่งที่ลูกน้องของหวงหลงจัดหามาให้
 
“แต่ก็เพราะข้า สมาชิกของเราเลยต้องตาย” ไป๋จูเหวินว่าพลางก้มหน้าลง จํานวนผู้เสียชีวิตในการต้านรับคนของผ่านสิ่งมีเกือบ 200 คน และอสูรอีกนับพันตน ไป๋จูเหวินไม่อาจรับคําชมได้เลย หากมันรอให้หวงหลงกลับมาจากการฝึกฝนก่อน บางทีคามเสียหายอาจจะไม่มีเลยก็เป็นได้
 
“ก็จริง เจ้าทําพลาดในฐานะผู้สั่งการ” ได้ยินหวงหลงพูดเช่นนั้นไป๋จูเหวินก็ไม่มีอะไรจะเถียง มันสั่งเตรียมคนได้ สั่งคําสั่งได้ แต่พอเริ่มเกิดการปะทะ หัวสมองมันกลับขาวโพลน หลังจากนั้นคําสั่งจากปากมันก็หายไปจนจบเรื่อง คนของกลุ่มนักล่าอสูรทําอะไรไม่ถูก ไม่มีคําสั่งใดๆให้พวกมันปฏิบัติตาม นั้นถือเป็นความผิดพลาดของหัวหน้า
 
“แต่เจ้าก็ไม่ได้ทําพลาดร้ายแรงขนาดนั้น” หวงหลงว่าพลางยิ้มออกมา
 
“อย่างน้อยเจ้าก็รับมือผานสิงกับลุกน้องของมันเอาไว้ได้ ทําให้กองทัพของเจ้าไม่แพ้อย่างสิ้นเชิง” หวงหลงว่าพลางยื่นมือมาตบบ่าไป๋จูเหวินเบาๆ
 
“ต่อให้เจ้าสั่งการได้ดีแค่ไหน แต่หากเจ้ารับมือผานสิ่งไม่ได้มันก็จะบุกมาจับตัวเจ้าแล้วจัดการคนรอบๆเจ้าในพริบตา ข้าไม่คิดว่าสิ่งที่เจ้าทําจะผิดไปเสียทั้งหมด” หวงหลงว่าพลางปล่อยมือออกจากบ่าของไป๋จูเหวิน ตัวไป๋จูเหวินเป็นคนเก่ง เรื่องนั้นไม่มีข้อกังขา แต่มันกลับไม่คุ้นชินกับการต่อสู้เป็นวงกว้างที่มีคนจํานวนมากร่วมรบ ซึ่งนั้นก็เป็นเรื่องธรรมดา เด็กในวัยไป๋จูเหวินไม่สมควรเข้ามาเกี่ยวของกับเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ เพราะสงครามระหว่างอาณาจักรเงียบมาหลายสิบปี แล้วสมัยพ่อของหวงหลงเป็นหัวหน้า การรับมือกับสงครามนั้นหนักกว่านี้มาก และจํานวนผู้เสียชีวิตก็หนักกว่านี้ มากเช่นกัน
 
“หลังจากนี้เจ้าลองหาตําราพิชัยสงครามมาศึกษาดูก็แล้วกัน เมื่อวันหนึ่งเจ้าต้องแบกรับกลุ่มแล้วเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก เจ้าจะได้รับมือถูก” หวงหลงพูดพลางดึงเสื้อคลุมออกมาสวมเพื่อปิดบังใบหน้าของตนเองเพราะพวกมันมาถึงเมืองที่เป็นเป้าหมายแล้ว
 
“ขอรับ”ไป๋จูเหวินว่าพลางนาขวดที่บรรจุของเหลวสีแดงเลือดขึ้นมาก่อนจะใช้มันทาตามร่างกายเพื่อปลอมบาดแผลขึ้นมา
 
“นายน้อย ท่านสวมนี่เอาไว้” รองอาวุโส 10 ว่าพลางนําโซ่ล่ามมาพันรอบตัวไป๋จูเหวินเอาไว้ก่อนจะล็อคด้วยแม่กุญแจตัวโต
 
“ให้อสูรรออยู่ข้างนอก แล้วเดินเท้าเข้าไป” หวงหลงสั่งพลางลงจากหลังของไป๋หู ทําให้เหล่าลูกน้องรวมทั้งไป๋จูเหวินลงจากหลังของอสูรในทันที
 
เมืองที่สมาคมแพทย์เลือกเป็นเมืองเล็กๆที่อยู่ระหว่าง เมืองร้อยแปดอสูรกับเมืองหลวง ภายในเมืองแห่งนี้แทบไม่มีผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณอยู่เลย ท่าทางหัวหน้าสมาคมแพทย์จะระแวงมากทีเดียว
 
“พวกเจ้าเป็นใคร” ทหารยามที่คอยเฝ้าหน้าประตูถามออกมาทันทีเมื่อเห็นคนกลุ่มหนึ่งจับคนมัดด้วยโซ่เดินเข้ามาในเมือง
 
“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของพวกเรา” อาวุโส 1 ทําท่าที่อันธพาลพลางผลักทหารยามออกไป พวกมันไม่ทราบว่าทหารยามเป็นคนของสมาคมแพทย์หรือไม่เลยไม่อาจบอกฐานะจริงๆได้ แถมกลุ่มของผานสิ่งยังโด่งดังเรื่องความอันธพาลอีกด้วยทําให้เรื่องง่ายมากเลยทีเดียว
 
ตุบ! ร่างของไปจูเหวินโดนอาวุโส 2 เหวี่ยงลงไปนอนกับพื้นภายในสวนของบ้านหลังหนึ่งซึ่งเป็นที่นัดหมายของผานสิ่งและนายจ้าง
 
“ข้าเอาคนมาส่ง รองหัวหน้าซ้ายตะโกนพลางเตะไป๋จูเหวินจากด้านหลัง มันใส่แรงนิดหน่อยเพื่อให้ร่างของไป๋จูเหวินไถลไปข้าหน้า เล่นเอาไป๋จูเหวินค้อนขวับราวกับจะบอกว่าพวกท่านไม่ต้องเล่นให้มันเหมือนจริงนักก็ได้
 
“โอ้ ท่าทางพวกเจ้าจะทํางานกันได้ดี” ชายคนหนึ่งออกมาจากตัวบ้านพร้อมชายอีก 2 คน พวกมันปิดบังใบหน้า เช่นเดียวกับหวงหลงทําให้ดูไม่ออกว่าเป็นใคร แต่ไป๋จูเหวิน สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันคือหัวหน้าสมาคมแพทย์และอาวุโสจินจู่นั่นเอง ส่วนอีกคนไป๋จูเหวินไม่เคยเห็นหน้าคงเป็นคนในสมาคมแพทย์เหมือนกันกระมัง
 
“ไม่ต้องให้พวกเราพูดมาก จ่ายเงินที่เหลือมา” หวงหลงว่าพลางกระทืบเท้าเสียงดัง ด้วยพลังระดับเทียนเซียนขั้น 2 ของหวงหลงยามนี้มากพอจะข่มขวัญพวกคนจากสมาแพทย์เสียอยู่หมัด
 
“ข้าไม่โกงอยู่แล้ว นี่คาแรงพวกเจ้า” หัวหน้าสมาคมแพทย์ว่าพลางโยนถุงเงินให้กับหวงหลง
 
ฟุบ! แทบไม่ต้องรอรองหัวหน้าทั้ง 2 กับอาวุโส 1 พุ่งเข้าจับตัวคนของสมาคมแพทย์ทันที
 
“นี่มันเรื่องอะไรกัน” หัวหน้าสมาคมแพทย์ว่าพลางเบิกตากว้าง
 
“ก็ไม่มีอะไร เจ้าแหยมือเข้ารังงู เจ้าก็เลยโดนกัดเท่านั้น” หวงหลงว่าพลางเปิดผ้าปิดหน้าออก
 
“หวงหลง!” หัวหน้าสมาคมแพทย์ตกใจจนแทบลืมหายใจ
 
เครง! ไป๋จูเหวินที่นอนอยู่บนพื้นเห็นว่าไม่จําเป็นต้องปิดบังอะไรแล้วมันเลยฉีกโซ่ออกพลางลุกขึ้นเช็ดเลือดปลอมออกจากใบหน้า
 
“ถ้าพวกท่านไม่เล่นขี้โกงแบบนี้ เราน่าจะพอเจรจากันได้แท้ๆ”ไป๋จูเหวินว่าพลางซัดฝ่ามือประกายอัสนี้ใส่ท้องของอาวุโสจินจู่ไป 1 ฝ่ามือ ทําให้ร่างของอาวุโสจินจู่กระเด็นไปด้านหลังกระแทกกับตัวบ้านจนบ้านแทบจะพัง เพราะพลังวิญญาณของอาวุโสจินจู่น้อยมาก ทําให้เพียงฝ่ามือเดียวก็ทําเอามันล้มลงกระอักเลือดแทบจะตายอยู่แล้ว
 
“ดะ เดี๋ยวก่อน” หัวหน้าสมาคมแพทย์ว่าพลางยกมือขึ้น
 
“ขอเตือนเอาไว้ก่อน ข้าเป็นหัวหน้าสมาคมแพทย์” หัวหน้าสมาคมแพทย์ว่าพลางถอยหลังออกห่างจากพวกหวงหลงช้าๆ
 
“หากเจ้าฆ่าข้า ตําราแพทย์ลับและสมุนไพรหายากมากมายจะหายไปตลอดกาล เมื่อนั้นมาตรฐานการแพทย์ของอาณาจักรอู่จะต้องย่ําแย่อย่างแน่นอน เพราะสมาคมแพ ทย์เป็นผู้ฝึกสอนแพทย์จํานวนมาก ทําให้หลายๆกลุ่มไม่อยากทําอะไรกับพวกมันนัก นอกจากยาที่ส่งขายทั่วอาณาจักรแล้วแพทย์ส่วนใหญ่ยังอยู่ภายใต้อํานาจของพวกมันอีกต่างหาก แถมยังกล่าวกันอีกว่ามีวิชาแพทย์บางอย่างที่หัวหน้าสมาคมฝึกฝนเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว ทําให้โรคบางโรคต้องให้หัวหน้าสมาคมรักษาเท่านั้น
 
วูบ… ไป๋จูเหวินเห็นมันพูดเช่นนั้นก็ล้วงมือเข้าไปในมิติของหัวหน้าสมาคมโดยไม่บอกไม่กล่างสักคํา เมื่อเห็นว่าตําราแพทโบราณและสมุนไพรหายากมากมายถูกนําออกมาจากมิติของมันหัวหน้าสมาคมแพทย์ก็ถึงกับหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
 
ฉับ! ง่ายดายและรวดเร็ว หวงหลงเพียงสะบัดกระบี่ทีเดียวหัวของหัวหน้าสมาคมแพทย์ก็โดนตัดในทันที
 
“ท่านหัวหน้าแล้วจะเอายังไงกับสมาคมแพทย์ขอรับ” รองหัวหน้าขวาถามพลางมองศพของหัวหน้าสมาคมแพทย์ ถึงแม้จะได้ตํารามาแล้วแต่การจะหาคนมาฝึกนั้น ใช้เวลานานทีเดียว
 
“ให้คนของเราไปคุมสมาคมแพทย์ซะ” หวงหลงว่าพลางดึงแหวนประจําตําแหน่งหัวหน้าสมาคมแพทย์ออกมา แต่ก่อนสมัยบิดาของมันสมาคมแพทย์ก็เป็นสมาคมในอํานาจของกลุ่มนักล่าอสูรอยู่แล้ว แม้สมัยนี้จะเบ่งไม่น้อย แต่กลุ่มนักล่าอสูรก็ถือว่ามีอํานาจในสมาคมแพทย์พอสมควร
 
“หลังจากวันนี้ไปสมาคมแพทย์ถือหน่วยที่ 11 ของกลุ่มนักล่าอสูร และแต่งตั้งไป๋จูเหวินเป็นหัวหน้าสมาคมแพทย์” หวงหลงสั่งพลางมองมาทางไป๋จูเหวิน มันได้อ่านสูตรยาที่ไป๋จูเหวินทําออกขายแข่งกับสมาคมแพทย์แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ผู้เขียนมันออกมาจะไม่ทราบวิชาแพทย์ อย่างน้อยในกลุ่มนักล่าอสูรก็ไม่มีใครรู้มากเท่ามันแน่ๆ