บอดี้การ์ดของตระกูลฉวี่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น รีบหยุดเขาไว้ทันที：“เห้ย！ คุณกำลังทำอะไร？คุณเข้าไปไม่ได้？คุณรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน？”
ไป๋ยี่เฟยหยุดลงทันที ใช้สายตาจ้องมองบอดี้การ์ดสี่คนของตระกูลฉวี่
บอดี้การ์ดของตระกูลฉวี่คล้ายกับบอดี้การ์ดของตระกูลหง พวกเขาดูถูกคนธรรมดาทั่วไป คนที่มีฐานะต่ำกว่าจะไม่อยู่ในสายตาของพวกเขา
ดังนั้นพวกเขามองไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาที่ดูถูกและจองหอง
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองพวกเขาและถาม：“พวกคุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร？”
“แม่งเอ๊ย ใครก็ไม่อยากรู้หรอกว่าคุณเป็นใคร？”หัวหน้าบอดี้การ์ดยิ้มเยาะเย้ย“คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร？ทำไมฉันต้องรู้จักคุณด้วยเหรอ？”
วันนั้นที่ประชุมมีคนไปร่วมงานเป็นจำนวนมาก และในเวลาเดียวกัน คนที่มีอำนาจส่วนใหญ่ก็ไปร่วมงานนั้น แต่ท่านฉวี่ไม่ได้ไปร่วมงานก็เลยทำให้บอดี้การ์ดพวกนี้ไม่ได้ไปร่วมงานด้วย
ชายคนนั้นมองไป๋ยี่เฟยอย่างเย่อหยิ่งและจองหอง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใคร วันนี้ถ้าคุณกล้าบุกเข้าไปในตระกูลฉวี่ คุณต้องคิดให้ดีก่อน คุณสามารถผ่านพวกเราไปได้ไหม？”
“ในเวลาเดียวกัน คุณก็ต้องคิดให้ดีๆ ชีวิตของตัวเองกับการบุกเข้าไปในตระกูลฉวี่ อันไหนสำคัญกว่ากัน？”
เมื่อไป๋ยี่เฟยฟังคำพูดเหล่านี้จบก็ถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ：“ทำไม ถ้าฉันบุกเข้าไปในตระกูลฉวี่จะทำให้ฉันเสียชีวิตเหรอไง？”
“แน่นอน！”ชายเย่อหยิ่งและจองหองคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาและพูด
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองเขาด้วยสีหน้าปกติและพูด：“คนของตระกูลฉวี่สามารถฆ่าใครก็ได้ตามอำเภอใจใช่ไหม？”
“แน่นอนอยู่แล้ว！กฎของตระกูลฉวี่ ทุกคนก็ต้องทำตาม！”บอดี้การ์ดคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ไป๋ยี่เฟยพูดอีกครั้ง：“แต่ตอนนี้เขตที่สี่ได้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่สามารถใช้อำนาจรังแกผู้อื่น และไม่สามารถฆ่าคนส่งเดช พวกคุณไม่รู้หรือไง？”
“คนโง่อย่างแกนี่มาจากไหนเหรอ？”บอดี้การ์ดหัวเราะเยาะเย้ยและพูดว่า“มีอะไรเปลี่ยนไปเหรอ？ห้ามใช้อำนาจรังแกผู้อื่น？มันเป็นเรื่องโง่ๆของคนที่มาจากโลกภายนอกตั้งกฎระเบียบขึ้นมาเอง คุณคิดว่าคนของตระกูลฉวี่จะทำตามสิ่งที่พวกเขากำหนดเหรอ？”
“ตอนนี้ท่านฉวี่อารมณ์ดี ก็เลยไม่อยากยุ่งกับพวกเขา ถ้าวันไหนอารมณ์ไม่ดีละก็ คนที่มาจากโลกภายนอกพวกนั้นก็คงโดนท่านฉวี่จัดการอย่างแน่นอน！”
“พ่อหนุ่มน้อย ถ้าคุณฉลาดพอก็อย่าเดินเข้าไป ไม่งั้นอาจจะเสียชีวิตก็ได้！”
เมื่อเขาพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ยกมือและตบหน้าเขาทันที
“เพี๊ยะ！”
หลังจากเสียงตบดังขึ้น ชายคนนั้นก็ล้มลงกับพื้นและเสียชีวิต
ไป๋ยี่เฟยลงมือเร็วมาก เหมือนกับหงจุนเมื่อสักครู่ เขาตบหน้าชายคนนั้นจนเสียชีวิต
“วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี กลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ถ้าให้คนอื่นเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็คงจะไม่ดี ดังนั้นฉันก็เลยมาคนเดียว”
ชายสามคนที่เหลือเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาตกตะลึงไปเลย
มีคนๆหนึ่งปฏิกิริยาตอบสนองเร็วมาก เขารีบหันหลังและวิ่งเข้าไป ตะโกนเสียงดัง：“มาเร็วๆ……”
จากนั้น……
“ตูม！”
ไป๋ยี่เฟยยกเท้าขึ้นและเตะไปที่แผ่นหลังของชายคนนั้น ชายคนนั้นปลิวออกไปและกระแทกกับประตู หลังจากที่เขาอาเจียนเลือดออกมาและเสียชีวิต
“อย่ามายุ่งกับฉัน ใครกล้ามายุ่งกับฉันต้องตายอย่างเดียว！”
หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยพูดจบ เขาก็เดินเข้าไปเลย
คนที่เหลืออีกสองคนหวาดกลัวจนตัวสั่น ไม่กล้าไปขัดขวางเขา
……
ห้องโถงในเวลานี้ คนที่มีอำนาจพวกนั้นต่างประจบประแจงท่านฉวี่
“มีท่านฉวี่เป็นผู้นำ พวกเราสามารถโค่นล้มคนที่มาจากโลกภายนอกได้อย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นเขตที่สี่ก็จะกลับมาเป็นปกติ”
“ถึงเวลานั้น พวกเราก็เสนอให้ท่านฉวี่เป็นผู้ดูแลเขตที่สี่”
“ฉันเห็นด้วย ฉันก็เสนอท่านฉวี่ด้วย！”
“ฉันก็……”
ท่านฉวี่โดนประจบจนจิตใจเบิกบานมีความสุข เขาพูดด้วยเสียงหัวเราะ：“ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความไว้วางใจ แต่ฉันอายุมากแล้ว อาจจะทำได้ไม่ดีพอ และมันก็ไม่ค่อยจะเหมาะสม ฉันคิดว่าเรื่องนี้ช่างมันเถอะ……”
เขาเสแสร้งทำเป็นพูดปฏิเสธไป เพราะเขารู้ว่าท้ายที่สุดแล้วก็คงยากจะปฏิเสธได้
ไป๋ยี่เฟยเดินเข้ามาก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทันที และเขาก็เห็นพฤติกรรมเสแสร้งแบบนี้บ่อยมาก เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“คุณไม่เหมาะสมจริงๆ！”
เมื่อทุกคนได้ยินเสียงนี้ก็ตกใจทันทีและรีบหันหน้ากลับไปมอง
ไป๋ยี่เฟยเดินเข้ามาทีละก้าวๆ เป้าหมายของเขาคือท่านฉวี่
“คุณเป็นใคร？คุณเข้ามาได้ยังไง？”มีคนถามขึ้นมาทันที
ไป๋ยี่เฟยตอบกลับด้วยสีหน้าปกติ：“คนที่มาจากโลกภายนอกที่พวกคุณพูดถึงไง”
เมื่อเขาพูดจบ ทุกคนก็อึ้งไปเลย
คนที่ถามคำถามนั้น เขาไม่เคยเห็นไป๋ยี่เฟยมาก่อน แต่มันไม่ได้แปลว่าทุกคนที่อยู่ในห้องโถงจะไม่เคยเห็นไป๋ยี่เฟย
คนส่วนใหญ่ในห้องโถงเคยเห็นไป๋ยี่เฟย และรู้ว่าเขาเป็นคนที่ฆ่าล้างตระกูลหง
แม้แต่ตระกูลหงยังถูกเขาฆ่าล้าง พวกเขาที่มีอำนาจน้อยกว่าตระกูลหง ในสายตาของเขาก็คงเป็นแค่มดตัวน้อยเท่านั้น
ดังนั้น เมื่อเห็นเขาเข้ามา ทำให้ทุกคนหวาดกลัวจนตัวสั่น
ตอนนั้นท่านฉวี่เคยเห็นไป๋ยี่เฟยฆ่าบอดี้การ์ดของตัวเองกับตา ดังนั้นเมื่อเขาเห็นไป๋ยี่เฟยก็หวาดกลัวทันที แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้นำของคนเหล่านี้ และเขาต้องการรักษาหน้าตัวเองไว้ เขาจึงแกล้งพูดอย่างใจเย็นว่า：“ไป๋ยี่เฟย คุณมาทำไม？”
“วันนี้ฉันเชิญเพื่อนๆมาร่วมงานสังสรรค์ แต่ฉันไม่ได้เชิญคุณมา！”
ไป๋ยี่เฟยเดินไปถึงด้านหน้าของเขา พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“ฉันมาเพื่อส่งคุณไปลงนรก！”
เมื่อเขาพูดจบ ทุกคนก็ตกใจและหวาดกลัว
มีเพียงท่านฉวี่คนเดียวเท่านั้นที่ยังคงสงบอยู่ เพราะตามกฎระเบียบที่กำหนดขึ้นของไป๋ยี่เฟย พวกเขาเป็นประชาชนทั่วไป และกฎระเบียบมีอยู่ว่าห้ามใช้อำนาจทำร้ายประชาชนทั่วไป ดังนั้นเขาจึงมั่นใจมากว่าไป๋ยี่เฟยไม่ฆ่าเขาแน่นอน
ดังนั้นท่านฉวี่ก็ตะโกนว่า：“ไป๋ยี่เฟย！ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุณควรมา คุณกล้าดียังไงมาอยู่ตรงหน้าฉัน……”
“ฉึก！”
เขายังไม่ทันพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ใช้มีดแทงเข้าไปบนหน้าอกของท่านฉวี่
เขาตกใจจนเบิกตากว้าง และเขาก็นิ่งไปเลย
เขาไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ไป๋ยี่เฟยกล้าลงมือฆ่าเขาจริงๆ
เขาก้มศีรษะมองมีดที่อยู่บนหน้าอก เขาเอื้อมมือที่สั่นและมีแต่รอยย่นออกมา พยายามที่จะจับไป๋ยี่เฟย
แต่ไป๋ยี่เฟยไม่ให้โอกาสเขา ดึงมีดออกมาแล้วเตะร่างกายของเขาจนปลิวออกไป
“ตูม！”
ทั้งคนและรถเข็นล้มลงไปกับพื้น
คนที่อยู่ในห้องโถงกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว พวกเขามองไป๋ยี่เฟยด้วยความหวาดกลัว
ไป๋ยี่เฟยหันหลังมองทุกคน มองดูพวกเขาอย่างเลือดเย็นและพูดว่า：“พวกคุณคิดว่ากฎระเบียบพวกนั้นฉันเป็นคนกำหนด ดังนั้นฉันก็ต้องเป็นตัวอย่างและปฏิบัติตามกฎระเบียบใช่ไหม？พวกคุณคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรพวกคุณใช่ไหม？”
“พวกคุณคิดว่าฉันไม่กล้าจัดการพวกคุณ ไม่มีวิธีจัดการพวกคุณและยังต้องไปอ้อนวอนพวกคุณใช่ไหม？”
คำพูดเหล่านี้ไม่มีใครกล้าตอบ พวกเขาทุกคนต่างก้มศีรษะลงและไม่กล้ามองหน้าไป๋ยี่เฟยด้วย
“เคร้ง！”
ไป๋ยี่เฟยโยนมีดไปที่พื้น
ท่านฉวี่สั่นไปทั้งตัว ดูเหมือนเขาต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็พูดไม่ออก
ไป๋ยี่เฟยไม่มองหน้าเขาเลย หันหลังแล้วเดินออกไปและพูด：“กฎระเบียบนั้นเข้มงวด แต่คนนั้นยืดหยุ่นได้ ยิ่งไปกว่านั้น กฎระเบียบพวกนี้ฉันเป็นคนกำหนดเอง ถ้ามันสามารถทำให้คนส่วนใหญ่มีชีวิตที่ดีขึ้น ฉันก็ไม่ลังเลที่จะฆ่าพวกแกทุกคน！”
“อย่าคิดว่าฉันจะพูดกับพวกคุณด้วยเหตุผล！สำหรับคนอย่างพวกคุณ มันต้องใช้กำลังมากกว่าเหตุผล！”
คนที่เหลืออยู่ไม่มีใครกล้าเงยหน้า และไม่กล้าส่งเสียงใดๆออกมา
ไป๋ยี่เฟยเดินไปถึงหน้าประตู เขานิ่งไปชั่วครู่และพูดว่า：“ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ ก็สามารถลองได้”
เมื่อเขาพูดจบก็เดินจากไปทันที
ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงต่างสบตากัน จากนั้นทุกคนจ้องมองท่านฉวี่ที่เสียชีวิตไปแล้ว
“พวกเรายังจะทำตามแผนที่เคยวางไว้ไหม？”
“แม่งเอ๊ย แกโง่หรือเปล่า？แกอยากตายใช่ไหม？”
“ใช่ๆ มีชีวิตอยู่ไม่ดีเหรอ？”
“จากนี้ไปห้ามไปล่วงเกินหรือผิดใจกับเขาเด็ดขาด！”
ก่อนหน้านี้ พวกเขาทุกคนมั่นใจมากๆ แต่เมื่อเห็นท่านฉวี่โดนไป๋ยี่เฟยใช้มีดแทงจนเสียชีวิต ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าทำอะไรอีกแล้ว
ใครจะคาดคิดว่าไป๋ยี่เฟยเดินเข้ามาแล้วไม่พูดอะไรเลย ใช้มีดแทงท่านฉวี่จนเสียชีวิต การกระทำที่ป่าเถื่อนไม่มีเหตุผลแบบนี้ ทำให้พวกเขาไม่กล้าไปล่วงเกินหรือผิดใจกับเขาอีก？
