บทที่ 598
“ภายในนี้จะต้องมีสาเหตุแน่ และสาเหตุนี้ อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาสองคนรู้ความลับอะไรบางอย่าง ดังนั้นจึงไม่อยากมอบศิษย์น้องเล็กมาให้ฉัน”
“และความลับนี้ คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับทองคำกองนั้น!”
อาอู่ส่งเสียงร้องออกมาอย่างตกใจ ถูกทำให้ตกตะลึงเสียแล้ว
……
บนดาดฟ้าเรือ เฉินอ้าวเจียวเอ่ยกับไป๋ยี่เฟย “อยากจะถามอะไรกลับไปค่อยว่ากัน พวกเราปิดบังเต้าจ่างไม่ได้หรอก รีบไปเร็ว”
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า คนกลุ่มใหญ่นั่งรถมุ่งสู่บ้าน
ตอนที่เรือยังไม่เทียบฝั่ง เฉินอ้าวเจียวก็เห็นเต้าจ่างอยู่บนฝั่งแล้ว
หากเต้าจ่างมาฆ่าไป๋ยี่เฟย ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่กลางวันแสกๆ เช่นนี้ เกรงว่าจะทำไม่ได้
เพราะอย่างไรนี่ก็เกี่ยวข้องกับการเดิมพันของพวกอาจารย์ อีกทั้ง ทางด้านตระกูลไป๋คงไม่มีทางยินยอมเช่นกัน
ดังนั้น ตอนที่พวกไป๋ยี่เฟยเดินออกมาจากห้องโดยสาร เฉินอ้าวเจียวก็เข้าใจขึ้นมาทันที เป้าหมายของเต้าจ่างคือฉีฉี
ดังนั้นเขาจึงรีบให้เฉินห้าวปลุกฉีฉี ให้พวกเขาสองคนเตรียมตัวให้พร้อม
รูปร่างของเฉินห้าวใกล้เคียงกับฉีฉี ดังนั้นเขาจึงให้เฉินห้าวปลอมเป็นลูกเรือ เดินไปพร้อมกับลูกเรือ จากนั้นก็ตกลงไปในทะเล
ขณะเดียวกัน ทางด้านฉีฉีก็เปลี่ยนเป็นชุดของลูกเรือ แล้วกระโดดลงทะเลจากอีกด้าน เปลี่ยนกันในทะเล ดังนั้นคนที่ถูกไป๋หู่กับสวีลั่งดึงขึ้นจากทะเลจึงเป็นฉีฉี ส่วนเฉินห้าวก็แอบว่ายขึ้นฝั่งจากทางด้านหลังเรือ
ตอนที่ฉีฉีขึ้นฝั่ง เขาจึงตะโกนถามเต้าจ่าง เพื่อต้องการดึงดูดความสนใจของเขา แต่ว่า……
นี่หลอกเต้าจ่างไม่ได้
ตั้งแต่ต้นจนจบรถตู้ห้าคันมุ่งสู่เมืองเทียนเป่ย
พวกไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่ในรถคันแรก คนขับเป็นโชเฟอร์หญิงคนหนึ่ง ไป๋ยี่เฟย หลี่เสว่ หลิวเสี่ยวอิงกับฉีฉีที่ตัวเปียกโชกนั่งอยู่แถวหลัง
ฉีฉีเนื้อตัวเปียกโชก เสื้อผ้าของลูกเรือก็ใหญ่เทอะทะ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ทำให้เสื้อผ้าแนบติดกายเธอ เผยรูปร่างอันเล็กบางออกมา ให้กลิ่นอายชนบทอย่างหนึ่ง
แต่ฉีฉีหนาวมาก หนาวจนตัวสั่น บาดแผลก็ยังไม่หายดี
ไป๋ยี่เฟยเห็นเช่นนี้ก็กล่าวว่า “ถอดชุดออก”
ฉีฉีมองไป๋ยี่เฟยอย่างเย็นชา จากนั้นก็หลับตา
ไป๋ยี่เฟยจนปัญญา ยายเด็กคนนี้ นิสัยไม่ปกติจริงๆ!
ตอนอยู่บนเกาะไป๋ยี่เฟยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอก็เห็นหมดแล้ว มีอะไรน่าดูกัน หลี่เสว่กับหลิวเสี่ยวอิงต่างก็เป็นผู้หญิง ยังเห็นไม่ได้อีกเหรอ?
หลิวเสี่ยวอิงหยิบเสื้อผ้าสะอาดออกมาเตรียมไว้ ส่งให้ฉีฉี “เธอรีบถอดออกดีกว่า แผลถูกน้ำมันไม่ดี แถมเลือดยังไหลมากขนาดนั้น เธอทำแบบนี้จะติดเชื้อเอาได้ง่ายๆ ถ้าเกิดติดเชื้อแล้ว ร่างกายอ่อนแออย่างเธอนี้ คงรับไม่ไหวแน่”
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า
บางทีอาจเพราะหนาวเกินไป และรู้ว่าร่างกายตนเองไม่อาจฝืนต่อไปได้อีก ฉีฉีจึงรับเสื้อผ้าที่หลิวเสี่ยวอิงมอบให้เธอมา
ไป๋ยี่เฟยเห็นเช่นนี้ ก็ยิ้มออกมา แบบนี้สิถึงจะถูก!
ทว่าชั่วขณะต่อมาไป๋ยี่เฟยก็ร้องเสียงหลง
“โอ๊ย…..”
เวลานี้มือเล็กๆ ของหลี่เสว่อยู่ที่เอวของไป๋ยี่เฟย กำลังหยิกเนื้อที่เอวของเขา โดยพยายามออกแรงบิด
จากนั้นน้ำเสียงกรุ่นโกรธก็ดังมาจากหลีาเสว่ “ห้ามมอง!”
ไป๋ยี่เฟยหมุนตัวกลับมาทันที กล่าวอย่างเก้อกระดาก “ผมไม่ได้อยากมอง…..”
พูดจบ จู่ๆ ไป๋ยี่เฟยก็เพ่งไปที่กระจกมองหลัง อื้ม ตรงนี้ดูเหมือนจะมองเห็นได้……
ชั่วขณะต่อมา หลี่เสว่ใช้ทิชชูเปียกแผ่นหนึ่งคลุมกระจกมองหลังไว้ กล่าวอย่างโกรธๆ ว่า “คุณห้ามมอง! หลับตา!”
ไป๋ยี่เฟย “……”
หลังฉีฉีถอดเสื้อผ้าเสร็จ หลิวเสี่ยวอิงก็ทำแผลให้เธอใหม่ จากนั้นก็ใส่ยาใหม่ ถึงค่อยให้สวมชุดสะอาด
หลังสวมเสื้อผ้าเสร็จ ฉีฉีก็ถลึงตาใส่ไป๋ยี่เฟย ในใจคิดอยากจะเอาคืนเขา ดังนั้นจึงกล่าวกับหลี่เสว่ว่า “ตอนอยู่บนเกาะ เขาเคยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน แถมคิดจะขืนใจฉันด้วย”
ไป๋ยี่เฟยพลันตัวแข็ง แผ่นหลังหลั่งเหงื่อเย็นออกมา ร้องตะโกนว่า “ฉันเปล่า! เธออย่าพูดเหลวไหล!”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็รีบอธิบายกับหลี่เสว่ทันที “เมียจ๋า ไม่ใช่แบบนั้น ตอนนั้นเธอได้รับบาดเจ็บ ผมเองก็จนปัญญาถึงได้เปลี่ยนเสื้อให้เธอ……”
ฉีฉีเห็นเช่นนี้ก็ยิ้มหยัน ถากถางว่า “อ้อ แล้วหลังจากนั้นล่ะ? จากนั้นคิดจะถอดเสื้อผ้าฉัน ขืนใจฉัน?”
ไป๋ยี่เฟยกลืนน้ำลาย
แม่เจ้า ฉีฉียายเด็กน่าตาย รู้แต่แรกอย่างนี้น่าจะจับเธอโยนไปไว้ที่รถคันหลัง ให้หนาวตายไปเลย!
จู่ๆ ในรถก็เงียบลง บรรยากาศจับตัวเป็นน้ำแข็งขึ้นมา
ฉีฉีเห็นเช่นนี้ในใจก็รู้สึกเป็นสุขที่ได้แก้แค้น กล่าวต่ออีกว่า “เธอถอดเสื้อผ้าฉัน……”
“เพี๊ยะ”
มีเสียงดังเกิดขึ้น หยุดยั้งคำพูดของฉีฉี
หลี่เสว่ตบไปบนหน้าของฉีฉีฉาดหนึ่ง
การตบครั้งนี้ ทุกคนในรถต่างตกตะลึงกันไปหมด
หลี่เสว่กล่าวกับฉีฉีด้วยสีหน้าเย็นชา “พูดมากขนาดนั้น เธอคิดว่าฉันจะเชื่อคนนอกอย่างเธอ แต่ไม่เชื่อสามีฉันงั้นเหรอ?”
ฉีฉีเห็นเช่นนี้ ก็โกรธและโมโหอย่างมาก
ฉีฉีกำลังเปิดโปงใบหน้าที่แท้จริงของไป๋ยี่เฟย นี่ก็เพราะหวังดีต่อหลี่เสว่ กลับถูกหลี่เสว่ตบไปหนึ่งฉาด!
“ฉันหวังดีกับเธอ ให้เธอได้เห็น ว่าไป๋ยี่เฟยท้ายที่สุดแล้วเป็นผู้ชายโสโครกยังไง เธอถูกเขาหลอกแล้ว…..”
ยังพูดไม่ทันจบ หลี่เสว่ก็ตบไปอีกหนึ่งฉาด
บรรยากาศพลันจับตัวเป็นก้อนน้ำแข็งมากกว่าเดิม
ฉีฉีจ้องหลี่เสว่อย่างดุร้าย “เธอ!”
หลี่เสว่กลับยังคงไม่ขยับ แต่กล่าวเตือนอย่างจริงจังแทน “เขาเป็นผู้ชายของฉัน ฉันไม่ยอมให้คนอื่นมาปรักปรำกันง่ายๆ หรอกนะ!”
ไป๋ยี่เฟยเห็นเช่นนี้ในใจก็ตื้นตันจนทนไม่ไหวทันที
ฉีฉีกลับโกรธแค้นอย่างมาก แค้นที่หญิงโง่ที่ไม่รู้จักดีชั่วคนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้บนตัวได้รับบาดเจ็บ ไม่มีแรง เธอต้องสั่งสอนหญิงโง่คนนี้ให้หลาบจำแน่
ปัญญาอ่อน! โง่เง่า!
อันที่จริง หลี่เสว่ทำเช่นนี้ไม่ได้แปลว่าเธอไม่เชื่อคำพูดของฉีฉี แต่เป็นเพราะ ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของไป๋ยี่เฟย เธอต้องปกป้องผู้ชายของเธอ
ไป๋ยี่เฟยทำเรื่องเหล่านั้น เธอไม่มีทางไปต่อว่าไป๋ยี่เฟยต่อหน้าคนนอก เธอต้องปกป้องเกียรติของเขา แต่ถึงเวลาอยู่กันสองคนเมื่อไหร่ สองสามีภรรยาค่อยๆ พูดคุยกันอีกที
ตอนนี้ หลี่เสว่ย่อมไม่มีทางทำให้ฉีฉีทำสำเร็จ
แน่นอนว่า หากหลี่เสว่รู้ว่าฉีฉีคือผู้หญิงคนนั้นที่ต่อยไป๋หู่กับสวีลั่งจนกระเด็นด้วยกระบวนท่าเดียวบนเรือครูซล่ะก็ ไม่รู้ว่าเธอจะคิดอย่างไร?
เวลานี้ไป๋ยี่เฟยเงยหน้ายืดอก รู้สึกภูมิใจเป็นพิเศษ
สองชั่วโมงกว่าให้หลัง ก็มาถึงเมืองเทียนเป่ย
ไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่ต้องเข้าโรงพยาบาล
ส่วนฉีฉี ก็เป็นไปตามคำสั่งไป๋ยี่เฟย ถูกพวกไป๋หู่ขังไว้
หลิวเสี่ยวอิงจัดยาที่ฤทธิ์ไม่แรงนักให้ฉีฉี
พอตกเย็น เฉินอ้าวเจียวก็มาที่ห้องคนไข้ของไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยกำลังพิงอยู่บนเตียง มองเฉินอ้าวเจียว กล่าวเสียงเรียบว่า “ฉันต้องการคำอธิบาย”
เฉินอ้าวเจียวควักบุหรี่ส่งให้ไป๋ยี่เฟย ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้าปฏิเสธ เฉินอ้าวเจียวจึงเก็บกลับไป กล่าวเสียงเรียบว่า “มีบางเรื่อง ฉันบอกไม่ได้”
ไป๋ยี่เฟยถาม “เพราะอะไร?”
“เพื่อนาย” เฉินอ้าวเจียวกล่าว “นายวางใจ ไม่มีทางทำร้ายนายแน่”
ไป๋ยี่เฟยชำเลืองมองเฉินอ้าวเจียว “แล้วฉันจะเชื่อนายได้ยังไง?”
เฉินอ้าวเจียวรู้ ฉีฉีรู้ เต้าจ่างรู้ รู้สึกว่าคนเหล่านี้ต่างรู้กันหมด ส่วนตนเองไม่รู้ มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะรับได้
โดยเฉพาะเขาที่รู้จากฉีฉี ว่าตนเองเป็นหมากตัวหนึ่ง ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งยากจะรับได้กว่าเดิม
อีกทั้ง เฉินอ้าวเจียวพูดเช่นนี้ ไป๋ยี่เฟยจะเชื่อใจเขาเหมือนเมื่อก่อนได้อย่างไร? หากเมื่อก่อนเฉินอ้าวเจียวจงใจทำให้เขาเห็นล่ะ?
ตอนนี้อิทธิพลลับทั้งหมดของไป๋ยี่เฟยล้วนมีเฉินอ้าวเจียวเป็นคนจัดการ หากเฉินอ้าวเจียวเกิดมีความคิดเป็นอื่น อย่างนั้นเขาคงยากจะฟื้นคืนได้ตลอดไป
ไป๋ยี่เฟยไม่กล้าเดิมพัน
เฉินอ้าวเจียวเห็นเช่นนี้ก็เงียบไปพักหนึ่ง แล้วกล่าวว่า “อันที่จริงมีบางเรื่อง ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก แต่ฉันสามารถบอกนายได้นิดหน่อย ฉันถูกส่งมาเพื่อช่วยเหลือประคับประคองนาย”
