บทที่ 374
ห้องเก็บศพชั้นใต้ดิน
“ท่านประธาน คุณมาแล้วเหรอครับ…………” ซูต้าหลิวลุกขึ้นอย่างเชื่อฟังทันทีเมื่อเห็นไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยไม่มีการแสดงออกใดๆ และเดินตรงเข้าไป
ก่อนหน้านี้เพื่อให้เย่อ้ายอยู่ที่นี่อย่างดี เขาได้ย้ายโซฟาและทีวีเข้ามาเป็นพิเศษ แต่ไม่ได้ให้โทรศัพท์มือถือ และไม่มีอินเทอร์เน็ตให้กับเธอ
ในตอนนี้ เย่อ้ายกำลังนั่งอยู่บนโซฟา โดยนั่งไขว่ห้าง กำลังดูทีวีอยู่อย่างเบื่อหน่าย ตอนที่เห็นไป๋ยี่เฟย เย่อ้ายก็ลุกขึ้นยืนทันที
“ไป๋ยี่เฟย! คุณอยากจะทำอะไร?”
เมื่อไป๋ยี่เฟยเห็นเย่อ้าย เขาก็นึกถึงเย่ฮวนโดยธรรมชาติ และหัวเราะเยาะ “ก่อนหน้านี้ ผมแค่อยากกักขังคุณไว้ แต่ตอนนี้……..ผมอยากจะให้คุณไปตาย!”
“คุณกำลังพูดอะไรอยู่?” เย่อ้ายถอยหลังไปก้าวหนึ่ง และมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น และทำไมไป๋ยี่เฟยถึงมีแววตาที่น่ากลัวเช่นนี้ “เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
“หึ้………”
ไป๋ยี่เฟยเย้ยหยัน เหลือบไปเห็นซูต้าหลิวด้วยหางตา จู่ๆก็หันไปหาซูต้าหลิว และกล่าวว่า “กักขังมานานขนาดนี้แล้ว คุณไม่เคยแตะต้องตัวเธอเลยเหรอ?”
ซู่ต้าหลิวไม่แน่ใจกับความคิดของไป๋ยี่เฟย และไป๋ยี่เฟยในขณะนี้รู้สึกน่ากลัวมาก ตัวสั่นโดยจิตสำนึกและกว่าวว่า “ไม่………ไม่ได้แตะต้องอย่างแน่นอน………”
“ไอ้โง่!” ไป๋ยี่เฟยด่าไปคำหนึ่ง “ไอ้ขยะ!”
ซู่ต้าหลิวตกใจกลัว เขาไม่ได้แตะต้องเย่อ้าย ก็ต้องโดนด่างั้นเหรอ?
ไป๋ยี่เฟยพูดกับเย่อ้ายอีกครั้ง “ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมไม่อยากให้คุณตายแล้ว ผมจะให้เขา………ข่มขืนคุณ!”
“ไป๋ยี่เฟย! คุณบ้าไปแล้วเหรอ!”
เย่อ้ายหายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่า ต้องเกิดอะไรขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมาอย่างแน่นอนถึงทำให้ไป๋ยี่เฟยเปลี่ยนท่าทีกะทันหัน และเหตุการณ์นี้จะต้องส่งผลกระทบต่อเขาอย่างมากแน่นอน!
“ไป๋ยี่เฟย! คุณมาระบายความโกรธใส่ฉันแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร? ถ้าแน่จริงก็ไปหาพี่ชายของฉันสิ?” เย่อ้ายเดาได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น บวกกับไป๋ยี่เฟยมาหาเธอ ดังนั้นเธอจึงพอเดาได้อย่างเป็นธรรมชาติว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับเย่ฮวนพี่ชายของเธออย่างแน่นอน
ไป๋ยี่เฟยจับจ้องไปที่เย่อ้าย แต่พูดกับซู่ต้าหลิวว่า “คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดหรือ? ยังไม่รีบไปอีก!”
ซู่ต้าหลิวชะงักงัน และมีปฏิกิริยาตอบสนองทันที และคาดเดาได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง และความอดทนก็หายไปในทันที ลูบมือของเขา และยิ้มอย่างอนาถ “เฮ้ๆ……..คนสวย ผมแอบมองคุณมานานแล้ว………..”
เย่อ้ายก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ “ไป๋ยี่เฟย! คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้! ไป๋ยี่เฟย! ถ้าพี่ชายฉันรู้เรื่อง เขาจะไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน!”
ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างไม่อดทน “เร็วเข้า!”
ซู่ต้าหลิวไม่พูดอะไรมาก ถอดเสื้อคลุม แล้วรีบวิ่งพุ่งชนเข้าไป
“ไปให้พ้น!”
เย่อ้ายกรีดร้องและถอยออกไป แต่ห้องนั้นไม่ได้ใหญ่มาก และถอยเพียงไม่กี่ก้าวก็มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว เธอทำได้เพียงพิงที่กำแพง ชกต่อยและเตะขา พยายามกันไม่ให้ซูต้าหลิวเข้าใกล้ตัวเธอได้
ซูต้าหลิวเป็นผู้ชาย ร่างท้วม เขาจับมือของเย่อ้ายอย่างง่ายดาย กดมันเข้ากับกำแพง และใช้มืออีกข้างฉีกเสื้อผ้าของเย่อ้าย
เย่อ้ายเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอจะแข็งแกร่งกว่าผู้ชายได้อย่างไร?
“อย่า! ไปให้พ้น………..” เย่อ้ายกรี๊ดร้อง แต่ก็ไม่สามารถหยุดทั้งหมดนี้ได้
ตั้งแต่ที่ซูต้าหลิวพุ่งเข้าไป ไป๋ยี่เฟยก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา คลิกที่วิดีโอ และบันทึกฉากนี้เอาไว้
จนกระทั่งซูต้าหลิวฉีกเสื้อผ้าของเย่อ้ายออกจนหมด ไป๋ยี่เฟยก็ตะโกนว่า “พอแล้ว!”
อย่างไรก็ตามซูต้าหลิวไม่ได้ยินเลย เพราะเขามีความคิดเช่นนี้กับเย่อ้ายมานานแล้ว ตอนนี้เขามีโอกาสที่หาได้ยาก ทำได้เพียงครึ่งทาง และเขาจะมีสติที่จะฟังไป๋ยี่เฟยอีกสักที่ไหน
ในสภาพนี้ ก็เหมือนถูกปีศาจเข้าสิงร่างกายเขา นี่เรียกได้ว่าตายอยู่ใต้ดอกโบตั๋นถึงจะกลายเป็นผีก็ยังโรแมนติกเช่นกัน!
ไป๋ยี่เฟยปิดโทรศัพท์ และเดินเข้าไป เตะเขาออกด้วยขา “กูบอกว่าพอแล้ว!”
ทันใดนั้นซูต้าหลิวก็กลับมามีสติ จับก้นของตัวเอง แล้วยกกางเกงขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไปที่สีหน้าของไป๋ยี่เฟยอีกครั้ง อารมณ์ของเขาก็หายไปในทันที
“ท่านประธานกรรมการ………”
ไป๋ยี่เฟยกวาดไปด้วยสายตาอย่างเย็นชา “ออกไป!”
ซู่ต้าหลิวพยักหน้าอย่างรวดเร็ว วิ่งออกไป และปิดประตูไปด้วย
เย่อ้ายนั่งยองๆอยู่ที่พื้น กอดตัวเอง พยายามใช้มือปกปิดร่างกายตัวเอง แต่มันจะปกปิดได้มากสักแค่ไหนล่ะ? ไม่เพียงแต่ปกปิดไม่ได้เลย แต่ยังดูเย้ายวนมากยิ่งขึ้น
ไป๋ยี่เฟยหยิบผ้าห่มผืนบางที่อยู่ด้านข้างมา และโยนใส่บนร่างกายของเย่อ้าย
“เห็นหรือยัง ชะตากรรมของคุณ ผมตัดสินใจได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม!”
เย่อ้ายกำหมัดแน่นด้วยมือที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่ม ดวงตาของเธอเป็นสีแดง และเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “ไป๋ยี่เฟย! ถ้าคุณปล่อยฉันออกไป ฉันจะฆ่าคุณอย่างแน่นอน!”
“ผมไม่สนใจ” ไป๋ยี่เฟยย่อตัวลง และบีบคางของเธอ “ก่อนหน้านี้คุณไม่ใช่กล่าวอย่างมั่นใจว่า อู๋ปิ้งจะตามหาคุณเจอไม่ใช่เหรอ?”
“เขาเสียชีวิตแล้ว”
“อะไรนะ? นี่มันเป็นไปไม่ได้!” เย่อ้ายส่ายหัวด้วยความไม่น่าเชื่อ “เขาจะไม่ตาย!”
กังฟูของอู๋ปิ้งไม่แข็งพอ แต่การติดตามและการวิ่งหนีนั้นเก่งมาก จะตายได้ยังไง? และเขาน่าจะกำลังติดตามข่าวของเธออยู่ในช่วงนี้ เขาจะตายได้อย่างไร?
ไป๋ยี่เฟยบอกเขาอย่างว่างเปล่าว่า “เขาตายเพราะพี่ชายของคุณ”
“เป็นไปไม่ได้!” เย่อ้ายไม่เชื่อ พี่ชายของเธอมีแต่จะช่วยเธอ แล้วเขาจะฆ่าอู๋ปิ้งได้อย่างไร? มันต้องตายเพราะไป๋ยี่เฟยอย่างแน่นอน!
“คือคุณใช่มั้ย?” เย่อ้ายจ้องมองไปที่ไป๋ยี่เฟย “เป็นเพราะคุณ เขาถึงตาย! เขาตายเพราะคุณ!”
ไป๋ยี่เฟยยังคงไม่มีสีหน้าใดๆ เพียงแค่อธิบายข้อเท็จจริง “เย่ฮวนและฉุงโยวเวยส่งคนมาฆ่าผม ในช่วงเวลาที่สำคัญ พวกเขาขว้างระเบิดออกมา เขาตาย เพราะปกป้องสวีลั่งพี่ชายของเขา”
เย่อ้ายจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างว่างเปล่า มือของเธอที่อยู่ใต้ผ้าห่มสั่นเล็กน้อย
ในครั้งนี้ เธอไม่ได้ต่อต้าน เพราะเธอรู้ว่า ไป๋ยี่เฟยไม่ได้โกหก
