บทที่ 368
หูเทียนจิ่นเห็นก็ยิ่งเดือดดาลหนัก “เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เขาเป็นศัตรูของเธอนะ เธอถึงกับช่วยเขาเชียวเหรอ?”
สาวสวยสุดกล่าวเสียงเย็นชา “เขาเป็นศัตรูของฉัน นายเองก็ด้วย!”
“หากไม่ใช่นาย ฉันกับสามีคงไม่มาถึงจุดนี้ สามีฉันก็คงไม่ตายเช่นกัน! ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะนาย!”
“ตอนที่พวกเราถูกจับตัวไว้ นายไม่สนใจพวกเราด้วยซ้ำ นายสนแต่ตัวเอง หากไม่เป็นเช่นนี้ สามีฉันจะตายไหม? พวกพี่น้องที่มาด้วยกันเหล่านั้นจะตายไหม?”
หูเทียนจิ่นทำหน้าขึง “เธอว่าอะไรนะ? พวกเราต่างหากที่เป็นพวกเดียวกัน คนที่ฆ่าหลัวขวางคือฉินหัว เป็นตำรวจคนนั้น แล้วก็ยังมีไป๋ยี่เฟยอีกคน!”
“เธอควรจะแก้แค้นพวกเขา ไม่ใช่ไปตอบแทนบุญคุณ!”
“เหลวไหล!” สาวสวยสุดสบถคำโต “ฉันไม่ได้โง่นะ! ใครคือศัตรูฉันแยกแยะได้ นายไม่จำเป็นต้องมาเสแสร้งอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ยอมถูกนายหลอกใช้อีกแล้ว!”
“เธอ!” หูเทียนจิ่นพูดสู้สาวสวยสุดไม่ได้ จึงฉวยโอกาสตอนที่ทุกคนเสียสมาธิ ลงมืออย่างรวดเร็ว
ไป๋ยี่เฟยตื่นตระหนก กุมท้องของตัวเองแล้วกลิ้งไปบนพื้น
ขณะเดียวกัน การโจมตีพร้อมกันของไป๋หู่กับสาวสวยสุดขวางหูเทียนจิ่นเอาไว้ได้
มีสาวสวยสุดเพิ่มเข้ามา ไป๋หู่จึงรับมือได้ง่ายขึ้นบ้าง
ส่วนสวีลั่ง ตั้งแต่ต้นจนจบล้วนถูกอู๋ปิ้งพัวพันอยู่ตลอด สลัดไม่พ้นโดยสิ้นเชิง
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้เข้าไปใกล้อีก แต่พิงไฟถนนข้างทาง หอบหายใจแทน
ท้องฟ้ามืดลง ไฟถนนเปิดติดหมดแล้ว บนเส้นทางใหญ่กว้างโล่งสายนี้ แทบไม่มีรถสัญจรผ่าน และไม่มีใครรู้ว่า ที่นี่กำลังมีฉากประลองความเป็นความตายขึ้นแสดงอยู่
ทว่า ที่ทำให้คนเหนือความคาดหมายก็คือ จู่ๆ สวีลั่งก็หยุดมือกะทันหัน เพราะคำพูดประโยคหนึ่งของอู๋ปิ้ง
“คุณเคยพบนักพรตแล้ว?”
สวีลั่งชะงักเล็กน้อย ยืนตรงหันหน้าเข้าหาอู๋ปิ้ง
อู๋ปิ้งเห็นท่าทีของสวีลั่งก็รู้ว่าตัวเองพูดถูก “คุณอยากรู้ที่อยู่ของน้องสาวเหรอ?”
“นายอยากจะพูดอะไร” สวีลั่งกำหมัดแน่น
อู๋ปิ้งกล่าวเสียงเรียบ “เล่าให้ผมฟังได้ไหม?”
สวีลั่งไม่พูด จมลึกเข้าสู่ความทรงจำ
ครั้งนั้นไป๋ยี่เฟยพาพวกเขาไล่ตามหูเทียนจิ่น ระหว่างทาง เขาลงมาก่อน ต่อสู้กับราชาดาบแห่งหลิงหนานและหงซิน ต่อมา เขาก็อาศัยความมืดฆ่าพวกเขาตาย แต่ก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน
ในเวลานั้น นักพรตก็ปรากฏตัวขึ้น
“ฉันจะพาเธอไปรักษาก่อน” นักพรตไม่ได้พูดอะไรมาก ทำเพียงประคองเขาเดินไป
ต่อมา ช่วงเวลาที่รักษาตัว นักพรตเพียงบอกเขาว่า บางทีน้องสาวอาจยังมีชีวิตอยู่ เขาจะตามสืบที่อยู่ของน้องสาวต่อเอง เมื่อหาเจอก็จะมาบอกเขา
……
ไป๋ยี่เฟยเห็นก็ขมวดคิ้วแน่น “สวีลั่ง หมายความว่ายังไง?”
สวีลั่งไม่กล้าหันไปมองไป๋ยี่เฟย เขายังลังเลอยู่
อู๋ปิ้งพลันพูดขึ้นว่า “บางทีน้องสาวอาจยังมีชีวิตอยู่……”
สิ้นคำ สวีลั่งถึงกับเดินไปยืนอยู่อีกข้างอย่างช้าๆ
ไป๋ยี่เฟยหัวใจดิ่งวูบ หัวเราะเยาะตัวเอง
ด้านหูเทียนจิ่นเห็นก็ได้ใจขึ้นมา “ไป๋ยี่เฟย กระทั่งคนของตัวเองก็ไม่แยแสแกแล้ว ฉันว่าวันนี้แกได้ตายอย่างไม่ต้องสงสัย! ฮ่าฮ่า……”
ขณะเดียวกัน หูเทียนจิ่นก็สาดผงยาออกไป สาวสวยสุดกับไป๋หู่พากันถอยหลัง
หูเทียนจิ่นยืนอยู่ด้านข้างอู๋ปิ้ง กล่าวกับเขาว่า “คอยสกัดไป๋หู่ ฉันจะไปฆ่าไป๋ยี่เฟยกับนังทรยศคนนั้น”
“แกไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!”
อู๋ปิ้งได้รับคำสั่งให้ช่วยเขาฆ่าไป๋ยี่เฟย แต่เขาไม่ใช่ลูกน้องของหูเทียนจิ่น จึงไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งเขา
หูเทียนจิ่นทำหน้าขึง “ทำไม? นายก็จะทรยศด้วยหรือ?”
“ฉันรู้ว่าตัวฉันควรทำอะไร ไม่ต้องให้แกมาเตือน”
หูเทียนจิ่นเห็นเช่นนี้ก็สูดหายใจลึก ขอเพียงฆ่าไป๋ยี่เฟยได้ เขาทนได้ จึงไม่โต้เถียงกับอู๋ปิ้งอีก หันไปฆ่าสาวสวยสุดแทน
ไม่มีสาวสวยสุด ไป๋ยี่เฟยก็ไร้คนปกป้อง ถึงเวลาก็ฆ่าเขาได้สบาย
สาวสวยสุดกับหูเทียนจิ่นต่อสู้กันอีกครั้ง ส่วนอู๋ปิ้งก็คอยสกัดไป๋หู่ไว้ สวีลั่งยืนอยู่ตรงนั้นอย่างทึ่มทื่อ ราวกับสติหลุดลอยไปแล้ว
ทั้งสี่คนสู้กันอย่างดุเดือด ไม่มีใครฆ่าอีกฝ่ายได้ก่อน
เวลานี้เอง ได้มีอีกคนปรากฏตัวขึ้น
เดิมฉินหัวควรจะอยู่ที่บ้านเคล้าคลอกับภรรยาหมาดๆ
หลังฉินหัวเห็นไป๋ยี่เฟยก็วิ่งเข้ามาทันที “นายบาดเจ็บ?”
ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้า “แค่เล็กน้อย ไม่ร้ายแรง”
ที่แท้ หลังฉินหัวกินข้าวเย็นเสร็จก็ออกมาเดินเล่นข้างนอกกับโจวฉวี่เอ๋อ เพราะก่อนหน้านี้เคยประมือกับหูเทียนจิ่น ดังนั้นจึงรู้จักหูเทียนจิ่น เขาเห็นรถคันหนึ่งขับผ่านไปโดยมีหูเทียนจิ่นนั่งอยู่ ในใจจึงกังวล เลยให้โจวฉวี่เอ๋อกลับไป ตนเองก็ขับรถตามมาที่นี่
ผลคือหลังตามมาก็พบว่าที่นี่สู้กันมาได้สักพักแล้ว ไป๋ยี่เฟยยังได้รับบาดเจ็บด้วย
“ฉันจะไปช่วยพวกเขา” ฉินหัวประคองไป๋ยี่เฟยนั่งลงบนพื้น
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า
ฉินหัวเข้าไปอย่างรวดเร็ว กลิ่นอายแข็งแกร่งสายหนึ่งพุ่งเข้ามา ทำให้สาวสวยสุดกับหูเทียนจิ่นระแวดระวังขึ้นมาทันที โดยเฉพาะหูเทียนจิ่น เขาเคยประมือกับฉินหัวมาก่อน จึงรู้ความเก่งกาจของฉินหัว
ทางด้านไป๋หู่กับอู๋ปิ้งก็หยุดมือเช่นกัน
อู๋ปิ้งเพิ่งเคยเห็นฉินหัวลงมือเป็นครั้งแรก จึงตกใจกับฝีมือของฉินหัวอยู่บ้าง
ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนฝั่ง มีฉินหัวกับสาวสวยสุดเพิ่มเข้ามา ต่อให้ไม่มีสวีลั่ง ฝ่ายพวกเขาก็ชนะแน่นอน ไป๋ยี่เฟยไม่กังวลแล้ว
หูเทียนจิ่นก็รู้เช่นกัน ดังนั้นจึงถอนความคิดแล้ว
ไป๋ยี่เฟยฝืนดันตัวยืนขึ้น “ฆ่าเขา!”
สำหรับหูเทียนจิ่น เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์ที่แน่นอน ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่ ไม่มีใครรับประกันได้ว่าคราวหน้าเขาจะปรากฏตัวอีกเมื่อไหร่!
วิธีที่ปลอดภัยที่สุด ก็คือฆ่าเขาเสียตอนนี้ ตัดไฟแต่ต้นลม!
หูเทียนจิ่นถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยสัญชาตญาณ คิดว่าจะหนีหรือสู้ต่อดี หากสู้ต่อ อู๋ปิ้งจะช่วยเขาได้มากน้อยแค่ไหน
สุดท้าย หูเทียนจิ่นก็มองไปที่ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยอยู่ข้างทาง สวีลั่งไม่สอดมือเข้ายุ่งแล้ว ส่วนอีกด้าน ไม่มีใครอยู่ ฉินหัวกับสาวสวยสุดก็อยู่ตรงหน้าเขา
ขอเพียงเขาผ่านฉินหัวกับสาวสวยสุดไปได้ โจมตีจากทางด้านข้าง ไป๋ยี่เฟยต้องตายแน่!
