บทที่ 344
ไป๋ยี่เฟยเดินเข้ามาก็เห็นหลี่ฝาน ส่งเสียงฮึดูถูกหนึ่งที “คนโง่ว่าใครน่ะ?”
“คนโง่ว่าแก!”จิตใต้สำนึกของหลี่ฝานโต้แย้ง พูดจบถึงจะเพิ่งมีท่าทีโต้ตอบกลับมา ตัวเองเป็นคนด่าตัวเอง
“แม่ง! แม่มึงซิถึงเป็นคนโง่!”
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ ขี้เกียจที่จะโต้เถียงกับหลี่ฝาน
หลี่ฝานกลับไม่ยอมปล่อยไป๋ยี่เฟยไป สิ่งของที่อยู่ในมือของเขา จะต้องทำลายไป๋ยี่เฟยจนพังย่อยยับอย่างแน่นอน ดังนั้นหลี่ฝานจึงกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง “ท่านสวี ที่ฉันมีของสิ่งนี้อยู่ ให้ทุกคนได้ดู ดูที่แท้แล้วโหวจวี๋นั้นเป็นแบบไหน!”
สวีจื้อมีท่าทางดีใจ “ของอะไร? ไม่สามารถใส่ความกันง่าย ๆ ได้”
“ไม่มีทางอย่างแน่นอน!”หลี่ฝานฮึหนึ่งที เชื่อมั่นในตัวเองเป็นอย่างสูง
พูดจบ หลี่ฝานก็เรียกคนมา ให้เปิดจอขนาดใหญ่ของห้องประชุม จากนั้นก็ส่งยูเอสบีไปให้คนเปิดเอกสารที่อยู่ในนั้นออกมา
ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมล้วนแต่มองอย่างประหลาดใจ แท้จริงแล้วที่หลี่ฝานต้องการจะนำออกมานั้นคืออะไร?
ไป๋ยี่เฟยก็ประหลาดใจเช่นกัน แต่ทว่าไม่ได้กังวล ดังนั้นจึงไม่ได้ขัดขวางเขา
อย่างรวดเร็ว บนหน้าจอใหญ่ก็ปรากฏภาพขึ้น
นั่นคือที่นั่งพิเศษที่มืด บนโซฟาภายในที่นั่งพิเศษนั้น มีผู้ชายที่หัวหูใหญ่ถูกมัดด้วยริบบิ้นสีแดง ที่ข้างกายเขา มีผู้หญิงที่แต่งกายล่อแหลมสามคน โยกย้ายส่ายสะโพก เคล้าคลึง……
ภาพลามกอนาจาร ที่ไม่อาจทนดูต่อไปได้เช่นนี้ ทำให้คนที่อยู่ในสถานที่นี้รู้สึกไม่สบาย พากันส่งเสียงด่า
“ขัดต่อประเพณีและศีลธรรม!”
“นี่กลายเป็นแบบอะไรเนี่ย?”
“คนนี้คือซูต้าหลิว? ขัดต่อประเพณีและศีลธรรมจริง ๆ !”
“เป็นถึงประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ปที่สง่าผ่าเผยคิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนต่ำช้าเช่นนี้ ไม่น่าดูเล้ยยย!”
“……”
การตำหนิเล็งไปที่โหวจวี๋กรุ๊ปติด ๆ กัน
หลี่ฝานมองไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ยิ้มฮึบอก: “ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ภายนอกก็ดูเป็นคนแต่ทำตัวเป็นสุนัข ลับหลังทำเรื่องน่ารังเกียจไม่หยุด ทั้งหมดนี่ล้วนไม่ใช่สิ่งที่ประธานคณะกรรมการบริหารเครือข่ายควรทำ!”
“ท่านสวี คนแบบนี้นั้น ไม่เหมาะสมที่จะเป็นประธานคณะกรรมการบริหาร นี่จะทำลายกระแสสังคมของเมืองเทียนเป่ย ทำให้การพัฒนาธุรกิจของเมืองเทียนเป่ยไม่ราบรื่น”
พูดจบ คนอื่น ๆ พยักหน้าคล้อยตาม
ตอนนั้นเอง ซูต้าหลิวที่หลบอยู่ด้านหลังของประธานโหวจวี๋อึดอัดวางตัวไม่ถูก ทำไมถึงได้มีคนถ่ายภาพพวกนั้นเอาไว้? น่าขายหน้าจริง ๆ !
และพวกกรรมการบริหารโหวจวี๋ล้วนแต่โมโหจนแทบจะระเบิดแล้ว ซูต้าหลิวนี่ทำตามอำเภอใจ นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการทำลายชื่อเสียงของโหวจวี๋กรุ๊ปหรือ?
แต่ทว่า ไป๋ยี่เฟยกลับไม่มีท่าทีโต้ตอบอะไร พวกเขาจึงทำได้เพียงแค่ใจเย็นไว้ รอไป๋ยี่เฟยเอ่ยปากพูด
สวีจื้อหลังจากที่เห็นในตอนแรกก็แอบดีใจ จากนั้นก็ทำท่าทำทางซักถาม “ซูต้าหลิว ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ช่วยชี้แจงได้หรือไม่?”
เห็นได้อย่างชัดเจนว่า ต่อให้ซูต้าหลิวจะหลบอีกอย่างไร ก็หลบไปไม่พ้น
ซูต้าหลิวที่ถูกเรียกชื่อ สายตาของทุกคนที่มองประณามมา เป็นสายตาที่ดูเรื่องสนุกจ้องมองซูต้าหลิว
ในเวลานี้เอง ซูต้าหลิวรู้ว่าตัวเองจบสิ้นแล้ว ดังนั้นจึงมองไปทางไป๋ยี่เฟย มีเพียงไป๋ยี่เฟยเท่านั้นที่จะสามารถช่วยเขาได้
ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้ทำให้ซูต้าหลิวผิดหวัง พูดด้วยเสียงเบาหวิว: “ท่านสวี ผมคิดว่าคุณคงจะเข้าใจผิดแล้ว ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป คือผมเอง ไป๋ยี่เฟย”
“หืม?”
สวีจื้องงงวย
“คุณคือประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ถ้างั้นแล้วซูต้าหลิวล่ะ?”
หลงหลิงหลิงพยักหน้า บอก: “ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ก็คือไป๋ยี่เฟย ซูต้าหลิวคนนี้มีฐานะอะไรพวกเราล้วนไม่ทราบทั้งนั้น แต่สามารถยืนยันได้ว่า ไม่ใช่คนของโหวจวี๋กรุ๊ป”
ถ้าหากซูต้าหลิวไม่ใช่ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป งั้นการกระทำเช่นนี้ของเขา ก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับโหวจวี๋ แต่เมื่อตอนที่ประชุมกันนั้นซูต้าหลิวยังนั่งที่ที่นั่งของประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ถึงขั้นแสดงความคิดเห็นแล้ว!
ทันใดนั้นหลี่ฝานก็มีท่าทีโต้ตอบกลับมา ไป๋ยี่เฟยไม่ได้โง่ ถ้างั้นเรื่องที่ซูต้าหลิวประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ปจะต้องเป็นเรื่องที่ไป๋ยี่เฟยวางแผนเอาไว้แน่นอน
ไป๋ยี่เฟย! คิดไม่ถึงว่าจะเปลี่ยนไปเป็นคนเจ้าเล่ห์เช่นนี้!
อย่างรวดเร็ว สวีจื้อก็เข้าใจเช่นกัน เขาอดมองไปที่ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ ที่แท้คนที่ฆ่าหวังไห่ ไม่ธรรมดา!
ไป๋ยี่เฟยโยนถาม: “ซูต้าหลิวเป็นใครผมก็ไม่ทราบได้ เรื่องที่เขานั้นไม่เกี่ยวข้องกับพวกเราโหวจวี๋กรุ๊ปแม้แต่น้อย ดังนั้น คุณหยิบเอาเรื่องพวกนี้ออกมา มีประโยชน์อะไร?”
หลี่ฝานโมโหจนกัดฟันกรอดๆ “พวกนี้ไม่มีประโยชน์ แล้วพวกนี้ล่ะ?”
“สถานที่ทั้งสามนี้ล้วนไม่สอดคล้องกับข้อกำหนดของที่ดิน พวกเขายังไม่ได้อนุญาต ก็เริ่มก่อสร้างโดยพลการ นี่มันผิดกฎหมาย!” หลี่ฝานส่งสายตาให้คนที่อยู่ใต้หน้าจอใหญ่
คนคนนั้นก็รู้ว่าต้องเปิดวิดีโอ เป็นสถานที่ก่อสร้าง ที่เริ่มการก่อสร้างไปแล้วจริง ๆ
เมื่อทุกคนเห็น ก็พากันมองไปทางไป๋ยี่เฟย
สวีจื้อก็ถาม: “ในเมื่อคุณเป็นประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ถ้างั้นนี่คุณจะพูดเช่นไร? นี่คือหลักฐานของจริง! ถ้าหากว่าคุณไม่สามารถพูดอะไรออกได้มาว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ ผมก็มีอำนาจในการดำเนินการลงโทษโหวจวี๋”
ไป๋ยี่เฟยได้ฟังคำพูดของสวีจื้อก็ยิ้ม “ลงโทษโหวจวี๋ หรือว่าไม่ใช่รับช่วงโหวจวี๋ต่อ ไว้เป็นของตัวเอง?”
“นอกจากนี้ ใครบอกว่าสถานที่ทั้งสามนี้ยังไม่ได้รับการอนุญาต?”
พูดจบ หลงหลิงหลิงก็ยื่นมือส่งเอกสารฉบับหนึ่งออกไป “สองวันก่อน พวกเราได้รับหนังสือตอบกลับการอนุญาตจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เรียบร้อยแล้ว อนุญาตให้พวกเราปรับที่ดินเริ่มการก่อสร้าง”
“นี่ไม่มีทางเป็นไปได้!”หลี่ฝานโต้แย้งออกมาเป็นคนแรก “ที่สามที่นี้เป็นที่ดินสำหรับเพาะปลูก ไม่อนุญาตให้นำมาใช้ในเชิงพาณิชย์ รัฐบาลไม่มีทางอนุญาตให้แก!”
สวีจื้อหัวเราะเย็น “ไป๋ยี่เฟย ได้ยินชัดเจนแล้วหรือยัง? นี่เป็นที่ดินสำหรับเพาะปลูก ประเทศชาติไม่อนุญาตให้นำมาใช้ในเชิงพาณิชย์ เอกสารฉบับนั้นในมือคุณ คงจะเป็นของปลอมซินะ?”
“แม้แต่ดูคุณก็ยังไม่ได้ดู ก็บอกว่านี่เป็นของปลอม?”ไป๋ยี่เฟยยังคงเงียบสงบอย่างยิ่ง “ตั้งใจที่จะไม่ยอมดู หรือว่าคิดที่จะยึดโหวจวี๋ไว้คนเดียว”
“ไป๋ยี่เฟย!” สวีจื้อโมโห “คุณพูดเหลวไหลอะไร? ผมเป็นคนของสหพันธ์ธุรกิจ ควบคุมธุรกิจต่าง ๆ ก็เป็นเรื่องที่สมควร หรือว่าแม้แต่อำนาจนี้ผมก็ไม่มี?”
“คุณเอ่ยปากใส่ความผม ต้องรู้ว่า หลักฐานพวกนี้นั้นเป็นรูปธรรม ยังมีสิ่งของอื่น ๆ ที่คนอื่นรายงานโหวจวี๋ ก็เพียงพอให้โหวจวี๋มีคนมารับช่วงแทน”
ใบหน้าของไป๋ยี่เฟยไม่แสดงออกใด ๆ “สวีจื้อ พูดจาน่าฟัง แต่ที่สุดแล้วใครจะเป็นคนมารับช่วงต่อโหวจวี๋ล่ะ? เป็นคนพวกนี้หรือเปล่า? หรือว่าคุณกันล่ะ?”
“คุณ!” สวีจื้อจ้องไป๋ยี่เฟยอย่างโกรธแค้น โมโหจนพูดไม่ออก
ไป๋ยี๋เฟยแค่มองก็มองทะลุความคิดของสวีจื้อ ก็เพียงอยากที่จะฆ่าเขา ค่อยรับช่วงโหวจวี๋กรุ๊ปแทน ถึงอย่างไรโหวจวี๋ก็เป็นถึงเค้กชิ้นใหญ่
“ไป๋ยี่เฟย ทำไมคุณถึงได้พูดจาไม่เกรงใจท่านสวีเลย”หลี่ฝานตำหนิด้วยเสียงอันดัง
“นั่นซิ ท่านสวี เป็นคนของสหพันธ์ธุรกิจ พูดจาเช่นนี้ ไม่ให้เกียรติกัน?”
“เห้อ โหวจวี๋ในตอนนี้ช่างดูถูกกันมากไปแล้ว!”
“โหวจวี๋อาศัยว่าตัวเองเป็นผู้นำทางธุรกิจข่มเหงรังแกยึดเมือง นี่มันเกินไปแล้ว!”
“……”
ไป๋ยี่เฟยกวาดตามองไปที่ทุกคน บอกอย่างเย็นชา: “พัฒนาธุรกิจของตัวเองดี ๆ ไม่ดีหรือไง? จำเป็นต้องหาเรื่องโหวจวี๋?”
“โหวจวี๋ขวางทางรวยของพวกคุณหรือ? เหมือนว่าจะไม่นิ? ไม่เพียงแค่นั้น เพียงแต่ที่มีความร่วมมือกับโหวจวี๋ อันไหนที่ไม่ใช่กำไร? มุ่งเป้ามาที่โหวจวี๋เช่นนี้? จิตสำนึกไม่เจ็บปวด?”
“พวกคุณพุ่งเป้ามาที่ผมผมก็ไม่สนใจ แต่ทว่า หลักฐานที่คุณนำออกมานั้นช่วยเป็นของจริงหน่อย?”
“หมายความว่าไง?”ทันใดนั้นหลี่ฝานก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเยาะ “คุณพูดไม่ผิด ที่สามที่นั้นเป็นที่สำหรับเพาะปลูกจริง ๆ ไม่สามารถนำมาใช้ในเชิงพาณิชย์ได้จริง ๆ แต่คุณมองให้ชัดเจน ที่สามที่นี้นั้นใช้ทำอะไร!”
ตอนนี้เอง เฉินห้าวก็ถือข้อมูลเข้ามา “ที่ทั้งสามนั้นแบ่งเป็นใช้ก่อสร้างเพื่อเป็นสถานสงเคราะห์ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า รวมทั้งสถานสงเคราะห์คนชรา ได้รับการอนุญาตจากหน่วยงานของรัฐบาลแล้วจึงเริ่มที่จะก่อสร้าง”
