เด็กคนนี้หล่อดี
ภาพแรกที่ปรากฏสู่สายตาโหลวลั่วคือแม่น้ำและพุ่มไม้ในเกม รวมถึงตัวละครที่เธอดูแล้วไม่เข้าใจ
เดิมทีโหลวลั่วยิ้มนิดๆ พลางส่ายศีรษะ กำลังคิดจะปิดคลิป
แต่ในเวลานี้เอง ในคลิปมีร่างหนึ่งโผล่ออกมา วิ่งไปข้างหน้าอย่างคล่องแคล่วว่องไว
แม้ว่าปกติแล้วเธอจะไม่ดูการแข่งเกม แต่พอจะเข้าใจภาพรวมการแข่งอยู่บ้าง
ฝ่ายน้ำเงินซึ่งเป็นฝ่ายตรงข้ามดูจะมีพลังมาก จำนวนคนก็เยอะกว่า โอกาสที่ฝ่ายแดงจะชนะมีน้อยมาก
แต่เด็กคนนั้นจะบุกเดี่ยวทั้งอย่างนี้เหรอ?
โหลวลั่วขมวดคิ้ว ไม่ได้กดปิดอีก ทว่าจิบกาแฟนิดหนึ่งก่อนจะดูไปอย่างเงียบๆ
และเวลานี้ร่างนั้นอำพรางตัวโฉบผ่านอยู่ท่ามกลางผู้คน ก่อนจะโจมตีศัตรูคนแรกก่อนอย่างไม่บอกไม่กล่าว จากนั้นก็หมุนตัวหลบการทำร้ายจากฝ่ายตรงข้ามแล้วทะยานไปข้างหน้า เกิดดับเบิลคิลและทริปเปิลคิลขึ้นตามลำดับ!
ในเวลาเดียวกัน ร่างนั้นก็ปรากฏขึ้น มาถึงแล้ว
แต่วินาทีเดียวเขาก็ยืนขึ้น พาตุ๊กตากลุ่มหนึ่งด้านหลังไปทำลายเมืองของคู่แข่ง
ได้ชัยชนะมาอย่างสวยสดงดงาม
นัยน์ตาของโหลวลั่วยิ้มไม่หยุด ทว่าเธอยังไม่ชอบเกมอยู่ดี
เพียงแต่หน้าจอวูบไหวเล็กน้อย จากนั้นกล้องจับไปที่ใบหน้าเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งที่หางตามีไฝเสน่ห์ มุมปากหยักยิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มเบ่งบาน
สายตาของโหลวลั่วชะงักอย่างน่าประหลาด ภาพกระจัดกระจายปรากฏขึ้นในหัวเธอ แต่มันคืออะไรกันแน่ เธอจำไม่ได้สักนิด
โหลวลั่วตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วค้นหาข้อมูลมากมายของเด็กคนนั้น
มีทั้งข่าวด้านดีและไม่ดี
โหลวลั่วเป็นนักธุรกิจ เมื่อเจอเรื่องแบบนี้ก็แค่ข้ามมันไป นอกจากจะมีคลิปที่เด็กคนนี้ปรากฏ ซึ่งเธอจะดูอยู่หลายรอบ ที่เหลือก็ไม่เปิดดูแล้ว
เพียงแต่เดิมทีคิดว่าจะกดลิงก์ดูแป๊บเดียว แต่ทำไปทำมากลับติดหนึบไม่เลิกรา
เมื่อสาวผู้ช่วยเข้ามา ใบหน้าหล่อนฉายแววประหลาดใจ รู้อยู่นานแล้วว่าท่านประธานของพวกเธอไม่ค่อยดูคลิปหรือโพสต์บนอินเทอร์เน็ตพวกนี้ วันนี้ท่าทางจะดูแบบไม่จบไม่เลิกรา แถมยังถามเธอเรื่องเกี่ยวกับเกมบ้างเป็นบางครั้ง
เล่นเอาเธอรู้สึกเหมือนยืนอยู่ในห้วงแห่งความฝัน เพราะปกติท่านจะเป็นคนเย็นชาไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป ซึ่งไม่ได้มีความหมายไม่ดี อันที่จริงเพราะท่านประธานเป็นคนมีบุคลิกแบบนี้ สามารถตัดสินใจงานได้เด็ดขาด เน้นประสิทธิภาพสูง สวมชุดสูทเป็นทางการ ขนาดเดินตามท้องถนนยังทำให้เกิดลมได้ด้วย
ทว่าท่านกลับไม่ทำให้คนอื่นไม่สบายใจ มักจะยิ้มบางให้นิดๆ เป็นการยิ้มแบบที่เราเห็นแล้วจะรู้ว่าอีกฝ่ายไว้ตัว แต่ก็ไม่รู้สึกว่าขัดแย้งกัน
ท่านประธานโหลวของพวกเธอก็เป็นผู้หญิงแบบนี้
ผู้ช่วยสาวคิดไม่ออกจริงๆ ว่าวันหนึ่งจะได้เห็นท่านประธานโหลวดูอย่างอื่นที่ไม่ใช่รายงานข้อมูลธุรกิจอยู่ในห้องประชุม
ตอนแรกเธอก็ไม่กล้าทำอะไรโดยพลการ รอจนผ่านไปชั่วโมงหนึ่ง เธอหยิบของเข้ามาอีกทีก็อดแอบมองไม่ได้
จากนั้นก็ร้อง “อ๊ะ!” อย่างกลั้นไม่อยู่
โหลวลั่วหันไปมองทางอีกฝ่าย สาวผู้ช่วยรีบพูดว่า “ขอโทษค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ ประธานโหลว”
“ไม่เป็นไร” โหลวลั่วมองเธอยกกาแฟอเมริกาโน่มาให้ “วางกาแฟไว้ก็พอแล้ว”
สาวผู้ช่วยทำตามคำสั่ง ลังเลสักพักถึงพูดขึ้น “ประธานโหลว คุณก็ชอบแบล็กพีช Z เหรอคะ”
โหลวลั่วยิ้มบางๆ ตอบว่า “อื้อ”
สาวผู้ช่วยตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ แต่ไม่กล้าแสดงออกอย่างเด่นชัด เพราะเป็นเวลาทำงานจึงต้องพูดเสียงเบา “ฉันก็ชอบค่ะ”
“อ้อ?” โหลวลั่วจิบกาแฟแล้ววางแก้วลง “งั้นก็ดีเลย เธอดูของพวกนี้สิ คนอื่นมี แต่ทำไมฉันถึงไม่มี?”
……………………………
ครอบครัวเดียวกัน
ผู้ช่วยสาวได้ยินก็ยื่นหน้าเข้าไปหา จากนั้นก็ร้อง “อ๊ะ!” แล้วเอ่ยว่า “นี่เป็นสติกเกอร์ที่แจกให้ตอนดูแข่งรอบที่แล้วค่ะ!”
“จะซื้อได้จากที่ไหน?” โหลวลั่วถามตรงๆ
ผู้ช่วยสาวอธิบายว่าสติกเกอร์เหล่านี้ไม่ได้มีไว้เพื่อขาย แต่ตอนนั้นทางทีมแจกให้ฟรี ส่วนสติกเกอร์ที่วางขายข้างนอกล้วนแต่เป็นของปลอม
“ท่านประธานไปดูในออฟฟิเชียลเวยป๋อได้ค่ะ ว่าเขามีจับรางวัลให้หมอนข้างหรือเปล่า!”
ผู้ช่วยสาวให้คำแนะนำน่าเชื่อถือเหมือนเคย
โหลวลั่วกลับคิดว่าตัวเองคงจับไม่ได้ แค่ลองๆ ทำไปอย่างนั้นเอง
ไม่คิดว่าจะได้มาจริงๆ เล่นเอาผู้ช่วยสาวอิจฉาจนอยากร้องไห้!
โหลวลั่วเองอารมณ์ดี ทว่าหมอนข้างมีขนาดใหญ่ไปหน่อย ไม่เหมาะกับบุคลิกเธอ เมื่อประคองไว้ในอ้อมแขนย่อมต้องสะดุดตา
ดังนั้นจึงส่งผลให้เกิดคำซุบซิบขึ้นมาเป็นธรรมดา
“ท่านประธานโหลวกำลังมีความรักจริงมั้ง?”
“ชัวร์ ไม่งั้นจะกอดหมอนข้างทำไม”
“ไหนบอกว่าแฟนของท่านอายุน้อยกว่าไง เป็นคนที่ให้หมอนข้างท่านได้จริงๆ นั่นแหละ”
“เหมือนเขาจะอยู่ข้างล่างตึกนะ”
“ใคร?”
“ลูกหมาน้อยของท่านประธานไง โคตรหล่อเลย!” คนพูดมีสีหน้าเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “ตอนนี้เขาอยู่นอกตัวตึกน่ะ”
เมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นมาปรากฏตัวที่นี่ โหลวลั่วก็แปลกใจอยู่บ้าง เพราะอย่างไรเขาก็ไม่เคยมาที่ทำงานของเธอ
ต่อให้มาจริง แต่ตามที่คบกันมาก่อนหน้านี้ เขาต้องบอกเธอก่อนล่วงหน้าสักคำ
ทว่าโหลวลั่วไม่ได้คิดเรื่องนี้ให้ละเอียดนัก
ชายหนุ่มเดินมาหา โดยถือร่มสีดำไว้ในมือ
ตอนเดินอยู่ท่ามกลางหิมะแรกที่ตกโปรยปราย ช่างเหมือนภาพที่จะเกิดขึ้นในการ์ตูนเท่านั้น
ทว่าเวลานี้คนที่กางร่มในเวลาแบบนี้มีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย จึงยิ่งทำให้ชายหนุ่มสูงเพรียวยิ่งขึ้น
“หิมะตกแล้ว ผมมารับคุณกลับบ้าน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โหลวลั่วก็ไม่อาจพูดได้ว่าชายหนุ่มผิดข้อตกลง ทำแค่มองเสื้อกันลมตัวบางที่อยู่บนร่างของเขา แล้วช่วยพันผ้าพันคอให้เขาอีกทบหนึ่งโดยไม่สนว่าใครจะนินทาแต่อย่างใด
ถึงยังไงคนรอบข้างก็ล้วนเป็นลูกน้องเธอ
ป๋ออิ่นยิ้มมุมปาก ดูเหมือนจะชอบวิธีประกาศตัวแบบนี้
หลายคนต่างมองดูอยู่ เพราะไม่ว่าจะเป็นป๋ออิ่นหรือโหลวลั่ว ตอนยืนอยู่ตรงนั้นก็เป็นภาพที่สวยงามมาก
นับประสาอะไรกับมีข่าวลือผสมโรงอยู่ด้วย
“หล่อจริงๆ”
“หวังว่าประธานโหลวจะไม่เป็นเหมือนประธานหร่าน”
“เลี้ยงผู้ชายให้คนอื่นอะ ต่อให้หล่อแค่ไหน แต่จะไปมีประโยชน์อะไร”
“จริงด้วย ไม่มีผู้ชายคนไหนชอบคนที่อายุมากกว่าตัวเองหรอก ไม่แน่ว่าอาจมีแฟนอยู่ในมหาวิทยาลัย แล้วก็หาคนเปย์ให้ตัวเองอยู่ข้างนอกด้วย”
ป๋ออิ่นยืนนิ่งตรงนั้น กดยิ้มมุมปากให้ลึกขึ้น ทำแค่หันไปหลุบตามอง
จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องจากทางนั้น ไม่รู้ว่าฝูงค้างคาวดูดเลือดโผล่มาล้อมพวกเขาจากที่ไหน ทำให้ตกใจกันหมด
โหลวลั่วหันไปมองตามเสียงเหล่านั้น แต่ยังไม่ได้มองให้ชัด ชายหนุ่มก็เอาร่มมากางไว้เหนือศีรษะเธอ “คุณอุ้มอะไรไว้น่ะ?”
“อันนี้เหรอ?” โหลวลั่วก็ไม่มีอารมณ์จะไปมองคนอื่น แต่ฝูงค้างคาวเหล่านั้นดึงดูดความสนใจเธออยู่บ้าง ช่วงนี้เธอเห็นค้างคาวบ่อยครั้งมากขึ้น แถมยังอยู่กลางเมืองด้วย ด้วยเหตุที่กำลังคิดเรื่องในใจ จึงตอบชายหนุ่มไปอย่างใจลอย “เป็นหมอนข้างของหนุ่มน้อยรูปหล่อคนหนึ่ง น่ารักมากเลย”
หนุ่มน้อยรูปหล่อ? น่ารักมากเลย?
นัยน์ตาดำขลับของชายหนุ่มเบือนออกไป หางตาปรากฏแสงแวววับ
ทั้งที่มุมปากเหยียดยิ้ม แต่กลับทำให้คนนึกถึงคำว่ามืดมิดได้
ทว่าในขณะที่เขาเห็นหน้าตรงของหมอนข้าง หมอกดำในก้นบึ้งนัยน์ตาก็หยุดลง…
………………………………..
