บทที่ 300
หลังจากมาถึงลานบ้าน หูเทียนจิ่นเพิ่มปริมาณยา ทำให้ไป๋ยี่เฟยเกิดภาพเพ้อฝัน ภาพเพ้อฝันเกิดจากสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจ ดังนั้นไป๋ยี่เฟยถึงได้เห็นน้องสาวของเขา
ตอนนี้คนที่ไป๋ยี่เฟยห่วงที่สุดเป็นน้องสาวของเขา ส่วนสิ่งที่เขาใฝ่ฝันมากที่สุดคือการได้เห็นน้องสาวโตขึ้นเป็นสาว ดังนั้น เขาจึงได้เห็นน้องสาวที่โตขึ้นเป็นสาวแล้ว
ตอนแรกเริ่มไป๋ยี่เฟยถูกหลอนปราสาทแล้วจริงๆ สติปัญญาไม่เป็นไปตามที่ตัวเองควบคุม จนกว่าได้เห็นน้องสาวในใจที่ตัวเองใฝ่ฝัน เขาถึงฟื้นสติกลับคืนมาหน่อย
ตอนนี้น้องสาวของเขายังไม่เป็นแบบนี้ ลักษณะนี้เป็นเพียงแค่ที่เขาจินตนาการขึ้นมาเท่านั้น
ดังนั้น เมื่อเขาฟื้นตัวกลับมาได้ ก็หยิบยาที่หลิวเสี่ยวอิงเอาให้เขา นั่นเป็นยาแก้พิษที่ป้าสองของเธอวิจัยขึ้นมาเพื่อต่อต้านกับยาพิษของหูเทียนจิ่นโดยเฉพาะ
หลิวเสี่ยวอิงบอกว่าป้าสองของเธอก็มีความสัมพันธ์กับหูเทียนจิ่นด้วย จึงมีความเข้าใจต่อหูเทียนจิ่นบางอย่าง และก็รู้ว่าหูเทียนจิ่นมีความสามารถทางด้านการทำยาพิษ ดังนั้นถึงมียาแก้พิษเม็ดนี้
ไป๋ยี่เฟยปลื้มใจมากที่ได้พบยาไว้ อย่างน้อยในเวลานี้ เขายังมีสติได้
แต่ว่า นั่นก็ยังไงล่ะ?
ตัวเองก็ไม่สามารถเอาชนะหนิวโถวได้หรอก แถมยังมีหูเทียนจิ่นอีกคน
ไป๋ยี่เฟยมองดูสองคนอย่างเจาะจง”ปล่อยน้องสาวของฉันไปเถอะ พวกคุณอยากจะทำอะไรล้วนได้หมด”
“เป็นไปไม่ได้!”หูเทียนจิ่นตะโกนออกมา ในสายตายังมีความประหลาดใจที่ยังคงเหลืออยู่ มีคนแก่ยาพิษของเขาได้ด้วย เขารู้สึกตกใจเล็กนิด”พวกคุณต้องตายอย่างเดียวเพื่อชดใช้ลูกศิษย์สองคนของฉัน!”
“หนิวโถว ฆ่าสิ!”หูเทียนจิ่นสั่ง
หนิวโถวเดินไปข้างหน้า1ก้าว แต่จู่ๆก็หยุดลงมา เพราะว่าในเวลานี้ ในที่ๆไม่ไกลมีเสียงรถจักรส่งมา
เสียงนี้ดูงดสายตาของทั้งสามคน
เพียงเวลาไม่กี่วินาที รถจักรสุดหรูคันหนึ่งก็ปรากฏตัวในข้างหน้าของทั้งสามคน ส่วนบนรถจักรมีน้องผู้หญิงที่อ้วนคนหนึ่งนั่งอยู่ เธอกำลังวิ่งมาทางพวกเขาด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์
“หลบไปสิ!”น้องผู้หญิงตัวอ้วนตะโกนออกมา
ไป๋ยี่เฟยได้ยินเสียงจึงหลบตัวโดยจิตสำนึกทันที
ส่วนเวลานี้ น้องผู้หญิงตัวอ้วนก็บังคับรถจักร และวิ่งตรงไปทางหนิวโถว
ปฏิกิริยาของหนิวโถวก็ไม่ช้า เมื่อเวลาที่รถจักรวิ่งมา เขาก็หลบตัวทันที รถจักรวิ่งผ่านข้างๆเขาอย่างเบาๆ
รถจักรไม่ได้หยุดลง กลับได้หมุนสามร้อยหกสิบองศา แล้ววิ่งไปที่หูเทียนจิ่น
หูเทียนจิ่นเห็นเช่นนี้ก็เบิกตา จากนั้นถอยหลังทันที
หนิวโถวเห็นว่าสถานการณ์มันอันตรายมาก จึงก้าวขึ้นไปหลายก้าว จับหางของรถจักรเอาไว้ แล้วดึงไปข้างหลังแรงๆ ทำให้รถจักรขึ้นหน้าไม่ได้อีก
และในขณะเดียวกัน เนื่องจากแรงในด้านหลัง ทำให้รถจักรบินออกไปโดยตรง
น้องผู้หญิงตัวอ้วนกระโดดขึ้นมาในเวลาแรก และลงพื้นได้อย่างมั่นคง
ฉากนี้ทำให้ไป๋ยี่เฟยดูจนอึ้งไปทันที
อันดับแรก ผู้หญิงอ้วนคนหนึ่งขับรถจักรมันก็เป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์แล้ว ต่อมา ฝีมือการขับรถของเธอดีมากทีเดียว สุดท้าย ร่างกายที่มองขึ้นไปแล้วประมาณ90โล เมื่อลงสู่พื้น เหมือนกับเป็นขนหล่นพื้น เบาบางมาก
นี่เป็นครั้งแรกที่ไป๋ยี่เฟยรู้สึกสับสนกับชีวิต
หนัก90โลนะโว้ย!ทำไมเมื่อลงพื้นเหมือนกับเป็นขนเบาบางล่ะ?
คือเขาเข้าใจอะไรผิดเกี่ยวกับน้ำหนักหรือเปล่า?
หูเทียนจิ่นและหนิวโถวทำหน้าอย่างจริงจัง เพราะพวกเขารู้สึกได้ว่า ฝ่ายตรงข้ามเป็นตัวยงเช่นกัน
หลังจากน้องผู้หญิงตัวอ้วนลงสู่พื้นแล้วก็ยืนอยู่ฝั่งไป๋ยี่เฟย”คุณชายคะ ขอโทษที่จงเหลียนมาสายเกินค่ะ”
ไป๋ยี่เฟยได้ยินคำพูดนี้อึ้งไปสักครู่หนึ่ง จากนั้นหน้ามืดลงทันที
เห็นได้ชัดว่า คนนี้เป็นคนของไป๋หยุนเผิง
ในใจยังมีความโกรธต่อไป๋หยุนเผิง ดังนั้นรวมไปถึงคนของไป๋หยุนเผิงเขาก็ไม่ชอบ
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ตอบ แต่ได้มองไปทางจงเหลียนอีกสองตา
ทำไมคนๆนี้มองแล้วคุ้นหน้าจังเลย?
คุ้นเคยจริงๆ เพราะว่าน้องผู้หญิงตัวอ้วนคนนี้ก็คือผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆซูต้าหลิวตอนที่อยู่บนรถไฟฟ้านั่นเอง แต่ว่าตอนนั้นน้องผู้หญิงตัวอ้วนคนนี้นอนหลับอยู่ตลอด ตอนที่ไป๋ยี่เฟยมองไปทางซูต้าหลิวก็แค่เหลือบไปมองเธอสักตาหนึ่ง ดังนั้นเลยจำไม่ได้
หูเทียนจิ่นสังเกตเห็นว่าจงเหลียนมาแค่ตัวคนเดียว ก็เลยโล่งใจได้”จัดการเธอก่อนเลย”
เมื่อพูดจบลง หนิวโถวและจงเหลียนก็ลงมือพร้อมกัน
ไป๋ยี่เฟยมีเวลาพักผ่อนสักพักหนึ่ง ถอดหายใจออก และในเวลานี้ถึงรับรู้ถึง ความเจ็บปวดในหน้าอกที่ไม่อาจบรรยายได้ เขาจับคลุมหน้าอกของตัวเองไว้ ไม่กล้ากดแรง เพียงแค่แตะเบาๆ
“ขาดแล้ว……”
หูเทียนจิ่นเห็นเช่นนี้ก็เอ่ยเสียงเย็นชาออกมา เดินขึ้นไปหลายก้าว”ไป๋ยี่เฟย คนข้างๆคุณเยอะมากจริงๆ แต่ว่า……”
“ก็ต้องตายอยู่ดี!”
ไป๋ยี่เฟยลืมตาขึ้นมา ปรากฏรอยยิ้ม”คุณต้องตายก่อนฉันแน่นอน”
หูเทียนจิ่นทำหน้าเย็นชาทันที ทำให้สีหน้าที่แก่ของเขาดูมืดกว่าเดิม”เฮ่อ กูจะต้องมีอายุยืนยาว!”
คนมันแก่แล้ว สิ่งที่เกลียดที่สุดก็คือถูกคนอื่นพูดว่าตาย เห็นได้ชัดว่า ไป๋ยี่เฟยทำให้หูเทียนจิ่นโกรธ
แต่ไป๋นี่เฟยไม่กลัวเลย สายตากลับเปล่งแสงที่สดใสออกมา
ยังไงก็ต้องตายอยู่ดี หาคนตายด้วยมันก็ไม่ขาดทุนนะ!
จากนั้นไป๋ยี่เฟยก็งอไหล่ หยิบหินก้อนหนึ่งขึ้นมาในข้างเท้า และนำมาชั่งน้ำหนักในมือ”หินก้อนนี้ทุบลงไป ต้องตายแน่ๆ!”
หูเทียนจิ่นเห็นเช่นนี้เลยถอนหลังไปก้าวหนึ่ง
“กลัวแล้วหรือ?ช้าไปแล้ว!”
พอพูดเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็หยิบหินขึ้นมา ไปทุบหูเทียนจิ่น
เป็นไปไม่ได้ที่หูเทียนจิ่นจะยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ เลยสะบัดหน้าวิ่งออกไปแล้ว
เพียงเวลาไม่กี่วินาที ไป๋ยี่เฟยและหูเทียนจิ่นก็ออกจากลานบ้านตามลำดับ มาถึงนอกลานบ้าน
เมื่อเห็นว่าไป๋ยี่เฟยใกล้จะตามหูเทียนจิ่นขึ้นไปได้แล้ว แต่เขากลับหยุดลงมา จากนั้นหันกลับ แล้ววิ่งกลับไป และยังด่าด้วยคำหยาบ”แม่ง!”
เดิมทีไป๋ยี่เฟยเห็นว่าหูเทียนจิ่นเป็นแค่คนแก่คนหนึ่งเอง น่าจะรังแกได้ง่ายๆ เลยวิ่งตามขึ้นไป
เมื่อเขาวิ่งไล่ออกจากลานบ้าน ถึงรู้สึกตัวขึ้นมาได้ว่า หูเทียนจิ่นเชี่ยวชาญในด้านการทำยาพิษ แม้ว่าเขาได้กินยาแก้พิษไปแล้ว แต่การที่เขาสามารถสอนลูกศิษย์ที่เก่งขนาดนี้ขึ้นมา ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
ดังนั้น ไป๋ยี่เฟยรู้ว่าตัวเองถูกหลอกแล้ว หูเทียนจิ่นจงใจที่จะล่อตัวเองออกจากลานบ้าน ห่างไกลบริเวณที่ปกป้องของจงเหลียน จากนั้นค่อยฆ่าเขา
แต่เสียดายมาก ขณะที่ไป๋ยี่เฟยวิ่งกลับไป หูเทียนจิ่นก็หันไปบอกว่า”ช้าไปแล้ว!”
นำคำพูดนี้คืนให้ไป๋ยี่เฟย
หูเทียนจิ่นก้าวขึ้นไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แป๊บเดียวเองก็มาถึงข้างหลังของไป๋ยี่เฟย จากนั้นใช้ฝ่ามือตบหลังของไป๋ยี่เฟย
ตามด้วยเสียง”พู”ไป๋ยี่เฟยพ่นเลือดออกมา แล้วล้มลงไปกับพื้น
“คุณชาย!”
จงเหลียนก็พบสถานการณ์ฝั่งนี้ แต่เสียดายที่ถูกหนิวโถวห้ามไว้ จึงไปช่วยไม่ได้
เธอใจร้อนมาก”หูเทียนจิ่น คุณฆ่าเขาไม่ได้เด็ดขาด!เขาเป็นลูกชายของไป๋หยุนเผิง ถ้าคุณฆ่าเขาไปนะ ไป๋หยุนเผิงจะต้องมาแก้แค้นกับคุณแน่ๆ!”
