บทที่ 193
หลิวเสี่ยวอิงอยากหัวเราะเสียงดัง แต่สถานการณ์ไม่เป็นใจ จึงต้องกลั้นขำ “หลิงหลิง คนโง่สองคนนี้แหละ”
หลงหลิงหลิงได้ยิน เข้าใจทันที สายตาไม่เป็นมิตรของพวกเขา
ส่วนผู้หญิงมีเสน่ห์โดนหลงหลิงหลิงว่า กัดปากไม่พูด เธอรู้สถานะของหลงหลิงหลิง จึงไม่กล้าสร้างปัญหา
วั่นต้าเป่ารู้สึกขายหน้า โวยวายเสียงต่ำ “เงียบหน่อย อย่าให้ฉันขายหน้า!”
ผู้หญิงมีเสน่ห์ทำอะไรไม่ได้ จึงฮึ้มไปคำหนึ่ง ไม่พูดอีก
หลิวเสี่ยวอิงและหลงหลิงหลิงสบตากัน ทำเหมือนมองสองคนข้างหลังอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทั้งสองยิ้มโดยปริยาย
ไป๋ยี่เฟยเห็นรู้สึกว่าต้องมีแผนร้าย “พวกเธอทำอะไร? ยิ้มอย่างลึกลับแบบนี้?”
หลิวเสี่ยวอิงกระแอมเบาๆ “เดี๋ยวนายก็รู้แล้ว”
วั่นต้าเป่าไม่ได้ยินที่พวกเขาคุยกัน ในใจของเขาตอนนี้ไม่นิ่ง
หลิวเสี่ยวอิงและหลงหลิงหลิงเป็นสาวสวยทั้งสอง เป็นแบบที่ผู้ชายหลายคนชอบ อย่างไรก็ตาม สาวสวยสองคนนี้ กลับซ้ายข้างหนึ่งขวาข้างหนึ่งอยู่ข้างไอ้ยาจกคนนั้น
เพราะอะไรกัน?
แค่ยาจกคนหนึ่ง ได้รับการดูแลดีขนาดนี้?
แล้วมองดูที่อยู่ข้างตัวเอง ทันใดนั้นรู้สึกว่าถูกบดบัง เทียบกับหลิวเสี่ยวอิงและหลงหลิงหลิงไม่ได้แม้แต่นิด
ทำไมเขาไม่ได้ดีแบบนั้นบ้าง?
“ต่อไป สิ่งที่จะนำมาประมูลนี้ คิดว่าทุกคนเคยได้ยินมาแล้ว ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง ก็จะต้องใจเต้น นั่นก็คือดาวทะเลเรืองแสงของพวกเรา ออกแบบโดยVictoirede Castellaneนักออกแบบเครื่องประดับที่มีชื่อเสียง”
“หินหลักทำจากอัญมณีไพลินธรรมชาติ น้ำหนักเดิมหนัก 35 กะรัต หลังจากทำการออกแบบและตัด ตอนนี้หนัก 5.9 กะรัต แนวคิดแรงบันดาลใจที่เป็นเอกลักษณ์ของนักออกแบบเน้นความงามของอัญมณีไพลินเหมือนน้ำทะเลสวยงาม ลึกลับและสวย
“เชื่อว่าทุกคนคงจะใจเต้นแรง ไม่ว่าจะนำไปเป็นของขวัญให้แฟนสาว ภรรยา หรือนำมาเสะสม ก็สำคัญเหมือนกัน ถ้าอย่างงั้นตอนนี้เริ่มการประมูล ราคาเริ่มต้นที่ห้าล้าน”
ไป๋ยี่เฟยไม่ค่อยสนใจเครื่องประดับมากนัก แต่เมื่อเขาได้เห็นอัญมณีสีน้ำเงินเข้มแล้ว ใจเต้นจริงๆ
แน่นอน ใจเต้นเพราะหลี่เสว่
แต่งงานมานาน นอกจากซื้อเพชรให้ครั้งที่แล้ว ก็ไม่เคยซื้อเครื่องประดับอะไรให้หลี่เสว่ ดังนั้นไป๋ยี่เฟยคิดว่าอาจจะประมูลได้ ให้หลี่เสว่
ทุกคนพูดถึงเรื่องนี้
“นี่คืออัญมณีไพลินธรรมชาติ มีมูลค่ามากนะ!”
“ใช่สิ แบบนี้ดีมากนะ!”
นี่น่าสะสมมาก”
“……”
ไป๋ยี่เฟยคิดในใจ อัญมณีดีขนาดนี้ หากจะประมูลได้ น่าจะยากหน่อย?
ด้านหลัง ผู้หญิงมีเสน่ห์ดึงวั่นต้าเป่าแล้วพูด “ต้าเป่า นายประมูลลงมาให้ฉันสิ? ฉันอยากได้……”
วั่นต้าเป่าระงับความรู้สึกคลื่นไส้ในใจ ดึงมือออกช้าๆ แล้วกระแอมเบาๆ “รอก่อน ฉันประมูลให้”
เป็นผู้ชายที่มีเงินคนหนึ่ง แน่นอนว่าเวลานี้ไม่อยากขายหน้า อีกอย่าง ยังให้ยาจกที่อยู่ข้างหน้าได้เห็น แบบไหนคือคนรวย
ยังสามารถให้หลิวเสี่ยวอิงเห็นชัดๆ ว่าอยู่กับคนรวยดี หรือว่าอยู่กับยาจกดี?
“หกล้าน!”
วั่นต้าเป่าพูดราคาอย่างไม่ลังเล
ไป๋ยี่เฟยหันไปมองข้างหลัง เลิกคิ้วเล็กน้อย
วั่นต้าเป่าเห็นจึงมองไป๋ยี่เฟยอย่างท้าทาย “ยาจก ราคาสูงขนาดนี้ทำให้นายตกใจหรือเปล่า?”
หลงหลิงหลิงไม่รู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น จึงงุนงงมาก ไป๋ยี่เฟยมองดูเหมือนยาจกเหรอ? แค่แต่งตัวธรรมดาไปหน่อยนี่นา!
เห็นได้ชัด ไป๋ยี่เฟยซึมซับอิทธิพลจากสภาพแวดล้อมและสิ่งอื่นๆ เข้าไปโดยไม่รู้ตัว หลงหลิงหลิงก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติแล้ว
“ไป๋ยี่เฟย นายดูอัญมณีนี้สวยไหม? นายประมูลลงมาสิ?”
“เอากลับไปให้ภรรยานาย! เธอต้องชอบแน่นอน”
คำพูดของหลิวเสี่ยวอิงทำให้ใบหน้าไป๋ยี่เฟยเต็มไปด้วยความงุนงง พูดอย่างนั้นก็ถูก เขาก็คิดแบบนั้น แต่ว่าทำไมพวกเธอดูกระตือรือร้นมากกว่าเขา?
แน่นอน ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ถามอะไรมาก แต่กลับเรียกราคาทันที “แปดล้าน!”
วั่นต้าเป่าและผู้หญิงมีเสน่ห์เบิกตาโตทันที
“นายเรียกราคาจริงๆ?”
“นายเรียกแล้วไม่มีปัญญาจ่าย ถึงเวลาแล้วคนที่ขายหน้าคือนาย!”
ไป๋ยี่เฟยตอบกลับเบาๆ “ไม่เกี่ยวกับนาย”
“เฮอะ! ประโยคนี้ควรเป็นฉันที่พูดกับนาย เพราะว่าอัญมณีเม็ดนี้ ต้องเป็นของฉัน!” วั่นต้าเป่ามองไป๋ยี่เฟยอย่างมั่นใจ”
หลิวเสี่ยวอิงรีบพูดแทรก “นายบอกว่าเป็นของนายก็จะเป็นของนายเหรอ? อยู่ที่ความสามารถของตัวเองหรือเปล่า?”
“ถูก มีเงินคือความสามารถของจริง” หลงหลิงหลิงพูด
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ไป๋ยี่เฟยไม่กล้าเชื่อหูตัวเองเล็กน้อย
หลงหลิงหลิงพูดแบบนี้เป็นด้วยเหรอ? ทำให้คนยากที่จะเชื่อ
ส่วนผู้หญิงมีเสน่ห์และวั่นต้าเป่าได้ยินแล้ว ไม่ใช่ปฏิกิริยาแบบนี้
ผู้หญิงมีเสน่ห์ลืมสถานะของหลงหลิงหลิงไปแล้ว พูดอย่างดูถูก “รู้ไหมว่าเขาคือใคร? เขาเป็นคุณผู้ชายของวั่นซิงกรุ๊ปนะ ไม่มีเงิน? เป็นไปได้อย่างไร?”
“เบิกตาของพวกเธอดู ว่าฉันจะประมูลอัญมณีให้ได้ ให้พวกเธอรู้ว่าใครเป็นคนที่มีความสามารถ!”
ท่าทางของหลงหลิงหลิงและหลิวเสี่ยวอิงนิ่งๆ “ขอโทษด้วยนะ พวกเราไม่เชื่อ”
วั่นต้าเป่าและผู้หญิงมีเสน่ห์อัดอั้นความโกรธไว้ในใจ วั่นต้าเป่ายกป้ายขึ้นแล้วเรียกราคาทันที “สิบล้าน!”
เสียงนี้ ทุกคนมองมา
เมื่อกี้ถ้าฟังไม่ผิด คนนี้กำลังแย่งสิ่งของกับประธานบริษัทของโหวจวี๋กรุ๊ปเหรอ?
เริ่มแรกทุกคนยังเรียกราคา แต่หลังๆ รู้ว่าประธานของโหวจวี๋เรียกราคาแล้ว ก็ไม่ได้เปิดปากพูดอีก ต่อให้มีเงินมาก ก็ไม่เท่าโหวจวี๋หรอก!
แต่คนนี้ เรียกราคากับไป๋ยี่เฟยเรื่อยๆ เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?
วั่นต้าเป่าไม่ได้สังเกตสีหน้าของทุกคน เพียงแค่มองไป๋ยี่เฟยอย่างมั่นใจ
ท่าทางไป๋ยี่เฟยนิ่งๆ “นายมีความสามารถจริงๆ”
อัญมณีนี้สวยก็จริง เขาอยากให้หลี่เสว่ก็จริง แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วขึ้นราคาให้สูง นั่นก็ไม่คุ้มค่าแล้ว อีกอย่าง เขายังสามารถซื้อเครื่องประดับอย่างอื่นให้หลี่เสว่ ไม่จำเป็นต้องการสิ่งนี้
วั่นต้าเป่ามองไป๋ยี่เฟยด้วยท่าทางผู้ชนะ แล้วมองหลิวเสี่ยวอิงและหลงหลิงหลิง “เห็นหรือยัง ฉันคือคนที่มีความสามารถจริงๆ!”
“ใช่” ผู้หญิงมีเสน่ห์ก็มั่นใจ “พวกเธอก็แค่ดูเฉยๆ”
ตอนนี้พิธีกรกำลังพูด “สิบล้านครั้งที่หนึ่ง สิบล้านครั้งที่สอง……”
สิบเอ็ดล้าน!”
หลิวเสี่ยวอิงยกป้าย
ท่าทางมั่นใจของวั่นต้าเป่าและผู้หญิงมีเสน่ห์แข็งทื่อ
สีหน้าของไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้ดีมาก “เธอเรียกราคาทำไม?”
“นายจะซื้อให้เสี่ยวเสว่ไม่ใช่เหรอ?” หลิวเสี่ยวอิงพูดด้วยความชอบธรรม
หลงหลิงหลิงพยักหน้า “ใช่แล้ว คุณหญิงไป๋ต้องชอบแน่นอน”
จู่ๆ ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่าไม่รู้จักหลงหลิงหลิงคนนี้แล้ว นี่มันอะไรกัน?
ทุกคนก็เดือด
“เกิดเรื่องแล้วเหรอ?”
