บทที่ 121
หลิ่วเซียวเหยาก้าวขึ้นไปบนเวที แล้วหยิบไมโครโฟนในมือของหลงหลิงหลิงอย่างสง่างาม จากนั้นเผชิญหน้ากับทุกคน แสร้งทำเป็นลึกลับและพูดว่า: “ทุกคนสงสัยใช่ไหมว่าใครเป็นประธานโหวจวี๋กรุ๊ป?”
“ก็ใช่ ตั้งแต่แรก ประธานโหวจวี๋กรุ๊ปไม่ได้ปรากฏตัวตนที่แท้จริงออกมา เป็นเรื่องปกติที่ทุกคนจะอยากรู้อยากเห็น แต่ผมเชื่อว่าคืนนี้จะไม่อยากรู้อยากเห็นมากนัก เพราะผมรู้ว่าประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปคือใคร”
ผู้คนต่างจับลมหายใจ และเปิดหูรับฟัง
“หลิ่วเซียวเหยา คุณมากเกินไปแล้ว!”หลงหลิงหลิงโกรธเขาทันที
หลิ่วเซียวเหยาไม่สนใจความโกรธของหลงหลิงหลิงเลย หลังจากยิ้มแล้วเขาก็พูดกับทุกคน: “จริงๆแล้วประธานของโหวจวี๋กรุ๊ป คนส่วนใหญ่ก็เคยได้ยิน เขาก็คือ……”
ทุกคนเริ่มสนใจ และมองไปที่หลิ่วเซียวเหยาทีละคน หวังว่าเขาจะพูดออกมาอย่างรวดเร็ว
“เขาคือไป๋ยี่เฟย!”
“ไป๋ยี่เฟย?”
“ชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหน?”
“ฉันเหมือนกัน รู้สึกคุ้นเคยนิดหน่อย!”
“……”
ทุกคนพูดคุยกันมากมาย
หลงหลิงหลิงบีบมือเล็กๆของเธอโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว ไม่แปลกใจที่คนเหล่านี้จะปรากฏตัวในงานเลี้ยงฉลองภายในของโหวจวี๋กรุ๊ปอย่างลึกลับ
หลิ่วเซียวเหยาเบะปากยิ้ม ถือไมโครโฟน และพูดต่อ: “ทุกคนคิดว่ามันคุ้นๆใช่ไหม? ใช่แล้ว ความจริงบางคนก็รู้จัก”
“ทุกคนคงรู้จักหลี่เสว่สาวสวยอันดับหนึ่งในเมืองเที่ยนเป่ยใช่ไหม? สามีเศษสวะของหลี่เสว่ พูดแบบนี้ ทุกคนก็คงเข้าใจไหม?”
ทันใดนั้นทุกคนก็รับรู้ และตกใจในเวลาเดียวกัน
“ที่แท้ก็คือเศษสวะอย่างไป๋ยี่เฟยเอง!”
“ไม่จริงใช่มั้ย? เชี่ย! จริงหรือปลอมว่ะ?”
“ไอ้เศษสวะนั้นจะเป็นประธานโหวจวี๋กรุ๊ปได้ยังไง?”
“……”
ทุกคนไม่เชื่อ แค่เศษสวะ จะมาเป็นประธานโหวจวี๋กรุ๊ปได้ยังไง?
ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มก็ตกใจจนอ้ากปากค้าง
เนื่องจากบริษัทของโจวฉวี่เอ๋อเป็นบริษัทร่วมลงทุนกับโหวจวี๋กรุ๊ป จึงต้องมางานเลี้ยงเฉลิมฉลองแบบนี้ แต่เธอคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่เธอเคยเพ้อฝันว่าอยากจะแต่งงานกับเขา คือไป๋ยี่เฟย!
ในตอนนี้ โจวฉวี๋รู้สึกว่าสมองของเธอคิดมากไป
ไม่น่าแปลกใจที่วันนั้นพบเจอความยากลำบากที่โหวจวี๋กรุ๊ปไป๋ยี่เฟยถึงช่วย ถึงว่าทำไมเสียงฟังดูแล้วเหมือนเขา ที่แท้ก็คือเขานี่เอง!
ก่อนหน้านี้ ไป๋ยี่เฟยบอกเธอว่า ประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปแต่งงานแล้ว และรักภรรยาของเขามาก คิดไปคิดมา ก็จริงที่ว่า? ไป๋ยี่เฟยรักหลี่เสว่มาก
นึกถึงหลี่เสว่ โจวฉวี่เอ๋อไม่รู้ทำไม ในใจก็รู้สึกสับสน
หลงหลิงหลิงจ้องมองหลิ่วเซียวเหยาด้วยความโกรธ “หลิ่วเซียวเหยา ที่นี่คือโหวจวี๋กรุ๊ป รบกวนเชิญคุณออกจากไปที่นี่ด้วย!”
ถ้ายังปล่อยให้หลิ่วเซียวเหยาพูดต่อไปอีก ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วพอดีกับไป๋ยี่เฟยเพิ่งหายตัวไปอีก หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น มันจะยากที่จะจัดการ
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หลิ่วเซียวเหยาก็วางแผนมาเป็นอย่างดี และพูดอย่างชอบธรรม: “ผู้ช่วยหลงกลัวใช่ไหม? กลัวว่าฉันจะเปิดเผยธาตุแท้ของโหวจวี๋กรุ๊ปต่อไปใช่มั้ย?”
“อะไรนะ?”
ทุกคนต่างตะลึง
อะไรนะธาตุแท้?
แต่ หลิ่วเซียวเหยากล้าหาญขนาดนี้เชียวหรือ? หมางใจกับโหวจวี๋กรุ๊ป
หัวใจของหลงหลิงหลิงเต้นรั่ว ไม่รู้ว่าหลิ่วเซียวเหยากำลังจะพูดอะไร แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ “หลิ่วเซียวเหยา! คุณต้องการทำอะไรกันแน่น?”
หลิ่วเซียวเหยาหัวเราะเบา ๆ “ผู้ช่วยหลง คุณกังวลเหรอ? ว่าฉันจะวูบวามพูดเรื่องๆที่ประธานโหวจวี๋กรุ๊ปทำผิดกฎหมายออกไป!”
“ทำผิดกฎหมาย?”
ตอนนี้ยังไม่สงบแน่นอน
“ทำอะไรผิดกฎหมายเหรอ? ประธานหลิ่ว คุณพูดออกมาให้ชัดเจนได้มั้ย?”
ผู้คนในโลกธุรกิจ ชอบความตื่นเต้นแบบนี้มากที่สุด โดยเฉพาะ สองบริษัทที่กำลังจับมือกันคือสองบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเทียนเป่ย โหวจวี๋กรุ๊ปและหลิ่วซื่อกรุ๊ป
หลงหลิงหลิงรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย หลิ่วเซียวเหยาพูดคำนี้ทำผิดกฎหมาย บอกให้เธอได้รู้ว่าสิ่งต่างๆไม่ง่ายอย่างแน่นอน แต่เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
“หลิ่วเซียวเหยา ที่นี่คือโหวจวี๋กรุ๊ป คุณอยากทำอะไรที่มากเกินไปกว่านี้!”
“ใช่ ที่นี่ไม่ใช่หลิ่วซื่อกรุ๊ปของพวกเรา” หันไปเผชิญหน้ากับหลงหลิงหลิง จากนั้นก็ยิ้มแปลกๆ: “แต่อีกไม่นาน มันจะเป็นของหลิ่วซื่อกรุ๊ปแล้ว”
หลิ่วเซียวเหยาชี้ไปที่หน้าของหลงหลิงหลิง และพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน: “รวมทั้งคุณด้วย เพราะฉันจะเป็นเจ้านายคนใหม่ของคุณ”
หลงหลิงหลิงจ้องมองไปที่ หลิวเซียวเหยาด้วยสายตาตกใจเล็กน้อย “คุณกำลังพูดบ้าอะไรของคุณ?”
สำหรับหลิ่วเซียวเหยาไม่สนใจเรื่องนี้ เขาหันไปหานักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในกลุ่มผู้คนมากมายและพูดเสียงดัง: “ประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปยังไม่มา ทุกคนว่ามันน่าสงสัยใช่ไหม? ผมบอกจะบอกให้พวกคุณ เพราะเขาก่อคดีอาชญากรรม และถูกขังไว้ในสถานีตำรวจ”
“อะไรนะ?”
นี่เป็นข่าวที่น่าตกใจมากจริงๆ
หลงหลิงหลิงก็ตกใจเช่นกัน
หลังจากติดต่อกันเป็นเวลานาน ก็หาคนไม่พบ ที่แท้ก็เข้าอยู่ที่สถานีตำรวจนี่เอง
ผู้คนหน้าเวทีเริ่มฮือฮาขึ้น
“เข้าคุกแล้วเหรอ? นี่คือทำผิดกฎหมายเรื่องอะไรเหรอ?”
“เป็นข่าวด่วนขนาดนี้ ไม่ใช่มั้ง?”
“นั่นเป็นถึงประธานโหวจวี๋กรุ๊ปเลยนะ! ก็เข้าคุกได้ เรื่องที่ผิดกฎหมายนี้จะต้องใหญ่มากแน่ๆใช่มั้ย?”
“ไม่ใช่มั้ง? ทำไมฉันรู้สึกว่าไม่จริง?”
คนที่รู้อะไรบางอย่างไม่เชื่อมากนัก พวกเขาจึงสงสัยว่า: “ไม่จริง! เกิดอะไรขึ้นกับประธานโหวจวี๋กรุ๊ปถึงได้ทำผิด?”
“ใช่แล้ว ฉันจำได้ก่อนหน้านั้นโหวจวี๋กรุ๊ปมีส่วนในการจัดการอุตสาหกรรมเพียงไม่กี่แห่งของภายใต้หลิ่วซื่อกรุ๊ป หรือว่าจะเป็นการจงใจแก้แค้น?”
“ก็ไม่แน่!”
หลิ่วเซียวเหยารู้ว่าทุกคนไม่เชื่อ แต่เขาไม่ได้ตื่นตกใจ แต่ดูเหมือนว่าวางแผนไว้อย่างดีแล้วแล้ว
“ผมมีหลักฐาน”
เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ ผู้คนที่แย่งกันพูดก็เงียบลง
หลิ่วเซียวเหยาส่ายหัว ยิ้มเย้ยหยันสองครั้ง และกล่าวว่า: “โครงการหลันโปกั่งสอง แผงฉนวนกันความร้อนทั้งหมดที่พวกเขาใช้ ไม่ใช่แผงทนไฟ แต่เป็นแผงธรรมดาที่รัฐห้ามใช้ อาคารที่พักอาศัยที่สร้างขึ้นนั้นอันตราย นี่ไม่ผิดกฎหมายหรือ? ยังจับไปสถานีตำรวจไม่ได้เหรอ? “
ทุกคนตกใจอีกครั้ง และตกใจยิ่งกว่าเดิม
“นี่คือเรื่องจริงเหรอ?”
“เชี่ย! นี่ฉันก็อยู่ในบ้านที่อันตรายเหรอ?”
“ มันผิดศีลธรรมมาก ไม่ใช่คนแล้ว!”
หากสิ่งหลิ่วเซียวเหยาพูดคือความจริง การอาศัยอยู่ในบ้านที่อันตราย จะอันตรายต่อชีวิตของคนส่วนใหญ่ และนี่จะถือเป็นอาชญากรรมทางการค้า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อาศัยอยู่ในหลันโปกั่ง ที่คิดว่าชีวิตของพวกเขาอันตรายทุกเมื่อ พวกเขาต่างไม่พอใจ และตะโกนใส่เพื่อให้พิสูจน์ว่าสิ่งที่หลิ่วเซียวเหยาพูดนั้นเป็นเท็จ ไม่อย่างนั้นก็ชดใช้ค่าเสียเป็นต้น
ส่วนหลงหลิงหลิงก็ตัวสั่น เธอจำได้ว่าวันก่อนไป๋ยี่เฟยพาเธอไปที่สถานที่ก่อสร้างหลันโปกั่งสอง เพื่อตรวจสอบคุณภาพของแผงฉนวนกันความร้อนทั้งสองอัน อันที่จริงหนึ่งในนั้นเป็นแผงธรรมดาที่ต้องห้าม ซึ่งไม่เป็นไปตามมาตรฐานแห่งชาติ
หากคิดดูดีๆอีกครั้ง หลิ่วซื้อกรุ๊ปได้วางแผนที่ใส่ร้ายโหวจวี๋กรุ๊ปไว้ก่อนแล้ว? ไป๋ยี่เฟยก็สังเกตเห็นในวันนั้นเช่นกัน แต่ก็ยัง สายเกินไป
แต่ในเวลานี้ เธอจะยอมรับเรื่องแบบนี้ในที่สาธารณะได้อย่างไร จู่ๆหลงหลิงหลิงก็พูดอย่างกังวล: “หลิ่วเซียวเหยา คุณอย่าพูดบ้าๆนะ! ถ้าคุณยังพูดเรื่องบ้าๆแบบนี้ ฉันสามารถฟ้องคุณในข้อหาหมิ่นประมาทได้”
หลิ่วเซียนเหยาไม่สนใจคำขู่ของหลงหลิงหลิงเลยแม้แต่น้อย และยิ้มเล็กน้อย
“ผู้ช่วยหลง จะจริงหรือเท็จ ผมคิดว่าในใจคุณก็รู้ดีกว่า ตอนนี้พูดพวกนี้ มันเป็นแค่การหลอกลวง!”
