ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง – ตอนที่ 344 เขาหึงอีกแล้ว

เขาได้รับหน้าที่คุ้มครองคุณถังหลังจากได้รู้ความลับของเธอ แต่เขาไม่เคยพูดเลยว่าเขาทำอะไรเพื่อคุณถังมากมายแค่ไหน! แต่ดูไอ้บ้านี่สิ แค่นำกระเป๋านักเรียนมาให้เธอ กล้าอวดอ้างเอาความดีความชอบได้ยังไง! เขาช่าง…หน้าด้านจริงๆ! หน้าด้านที่สุดในบรรดาคนไร้ยางอายทั้งปวง!  
 
 
อาห้ายักไหล่ให้อาหกอย่างไม่สน ราวกับจะบอกว่า ‘เฮ้ ไม่มีใครห้ามนายนี่ นายก็ทำได้เหมือนกัน!’ อาหกแทบกระโจนเข้าไปชกเขา!  
 
 
เฉียวเหลียงขมวดคิ้วมองดูอาหก อาหกกับอาห้ากำลังแย่งกันเป็นที่โปรดปรานของถังซีอย่างนั้นหรือ เมื่อเห็นอาห้ายิ้มให้ถังซีเขาก็ขมวดคิ้ว กล่าวอย่างเย็นชาว่า “นายมีความสุขมากไหม”  
 
 
อาห้ามองเฉียวเหลียงอย่างงุนงง สายตาเขาเต็มไปด้วยความสับสน “ครับ?” เขาคิดว่าเฉียวเหลียงถามว่าเขามีความสุขหรือเปล่า ที่ได้ช่วยขับรถพาถังซีไปนอนที่บ้านเฉียวเหลียง เขาจึงพยักหน้าอย่างมีความสุข “ใช่ครับ!”  
 
 
สีหน้าเย็นชาของเฉียวเหลียงถมึงทึงขึ้นทันที เขากล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “พรุ่งนี้นายไปแอฟริกานะ มีเรื่องต้องจัดการ ฉันมีงานยุ่งที่เฉียวกรุป ไปเองไม่ได้ นายต้องไปแทนฉัน” แม้น้ำเสียงจะฟังดูราบเรียบ แต่จู่ๆ อาห้าก็รู้สึกหนาวสะท้านที่กระดูกสันหลัง…  
 
 
เขาทำอะไรผิดหรือ!  
 
 
“ฮ่าๆ…” อาหกอดหัวเราะออกมาดังๆ ไม่ได้ เมื่อเห็นท่าทางสับสนของอาห้า ใช่ นายรู้วิธีประจบเอาใจเจ้านาย แล้วยังไงล่ะ นายจะทำให้เจ้านายขุ่นเคืองแทนที่จะได้รับความโปรดปราน ถ้านายไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ มีความสุขไหม นายมีความสุขหรือที่จะทำให้นายน้อยหึง การลงโทษนี้สมควรแก่ความผิดของนาย!  
 
 
อาห้าส่งสายตาเป็นคำถามไปที่อาหก ราวกับจะถามว่าทำไมเจ้านายถึงทำกับเขาแบบนี้ อาหกเชิดคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจ โดยไม่ชายตามองอาห้า โชคดีที่เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับคุณถัง และรู้ว่าในสถานการณ์ไหนที่เจ้านายจะหึง เขาจึงรู้ทำไมจู่ๆ เจ้านายถึงโกรธขึ้นมา ไม่อย่างนั้นเขาก็อาจถูกเตะโด่งไปแอฟริกาเช่นกัน  
 
 
เฉียวเหลียงมองสีหน้าผ่อนคลายของอาหกแล้วขมวดคิ้ว “ดูเหมือนนายก็มีความสุขเหมือนกันนะ”  
 
 
“นายน้อยครับ ผมมีความสุขเพราะเห็นว่าคุณเซียวจะได้อยู่กับนายน้อยคืนนี้ครับ” อาหกหัวเราะเบาๆ และมองตอบเฉียวเหลียงขณะกล่าวว่า “แล้วผมจะมารับคุณเซียวเช้าวันพรุ่งนี้ นายน้อยพักผ่อนให้เต็มที่เถอะครับ มีคุณเซียวอยู่ด้วย นายน้อยคงนอนหลับได้สนิท”  
 
 
ในที่สุดใบหน้าเฉียวเหลียงก็อ่อนลงเล็กน้อย อาห้าจ้องหน้าอาหกอย่างชิงชัง คนไร้ยางอาย! อยากพูดอะไรก็พูด! ยังจะกล้ามายิ้มให้เขาไม่หยุดหย่อนอีก ทำไมต้องมาพูดแบบเมื่อกี้! ทำไมนายน้อยถึงจับเขาโยนไปแอฟริกา ในขณะที่ไอ้ปัญญาอ่อนนี่ได้อยู่ที่นี่อย่างสบายใจ!  
 
 
ถังซีมองพวกเขาและส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็ซบศีรษะลงกับไหล่เฉียวเหลียง และกระซิบว่า “อย่าหึงนักเลยค่ะ”  
 
 
อาห้าผู้น่าสงสาร เขายังสงสัยว่าเขาทำอะไรผิด ทำไมจู่ๆ ถึงถูกเตะโด่งไปแอฟริกา  
 
 
เฉียวเหลียงจับมือถังซีไว้และยิ้ม บอกให้เธอหลับเสีย  
 
 
ถังซีไม่ค่อยได้นอนดึกบ่อยนัก วันนี้เธอเหนื่อยมากจึงหลับไปในไม่ช้า เช้าวันรุ่งขึ้นเฉียวเหลียงยังคงหลับอยู่เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นทันใดนั้นเฉียวเหลียงก็กอดเธอไว้ เอ่ยเสียงแหบห้าว “ยังเช้าอยู่เลย นอนต่ออีกหน่อยเถอะ เดี๋ยวผมจะให้อาหกไปส่งคุณที่โรงเรียน”  
 
 
“ฉันหิวค่ะ” ถังซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม  
 
 
เธอไม่ได้ทานอะไรเลยในงานเลี้ยงของรัฐบาล ไม่ได้ทานแม้แต่กุ้งที่เธอโปรดปราน แล้วยังหลับไปบนเครื่องบินโดยไม่ได้ทานอะไรเลยอีก เธอจึงตื่นขึ้นมาอย่างหิวโหยในเช้าวันนี้  
 
 
เฉียวเหลียงหายใจเข้าลึกๆ ลืมตาขึ้นเห็นถังซีจ้องมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน เขาขยี้หัวตา แล้วจูบหน้าผากเธอ ขณะกล่าวว่า “ไปอาบน้ำล้างหน้าให้สดชื่น ผมจะไปทำอาหารเช้าให้คุณ แล้วไปโรงเรียน หลังจากทานอาหารเช้า ดีไหม”  
 
 
ถังซีรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เธอพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ลุกขึ้นไปอาบน้ำ และพบว่าเธอยังอยู่ในชุดที่สวมเมื่อคืน เธอเลิกคิ้ว หันกลับไปมองเฉียวเหลียง ชายหนุ่มเอนกายลงบนเตียง มองตอบเธอแล้วถามว่า “เสียใจเหรอ ที่เมื่อคืนเราไม่ได้ทำอะไรกัน”  
 
 
ถังซีเม้มริมฝีปาก เฉียวเหลียงลุกขึ้นโอบแขนรอบเอวเธอ จูบเธอที่ริมฝีปาก จากนั้นก็แนบหน้าผากกับหน้าผากเธอ รู้สึกได้ถึงลมหายใจของเธอ และกระซิบ “บางทีเมื่อคืนผมอาจจะเหนื่อยเกินไป ผมหลับไปทันทีที่หัวถึงหมอน ขอโทษที่ผมไม่ได้ทำให้คุณพอใจ”  
 
 
“คุณเฉียวคะ ถูกแล้วค่ะ ที่เมื่อคืนคุณไม่ได้ทำอะไรเลย ถ้าคุณทำอะไรลงไป นั่นหมายความว่าคุณกำลังพรากผู้เยาว์ ล่อลวงนักเรียนมัธยมปลาย ซึ่งผิดกฎหมายนะ” ถังซีเงยหน้าขึ้น จูบริมฝีปากเฉียวเหลียง จากนั้นก็หันหลังลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เฉียวเหลียงยิ้มพลางส่ายศีรษะ ผู้หญิงคนนี้รู้วิธีที่จะทำให้เขาหวั่นไหวได้จริงๆ   
 
 
ถังซีพบว่าเธอไม่มีเสื้อผ้าจะเปลี่ยนหลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเดินหน้าเศร้าออกมาจากห้องน้ำ และพบชุดนักเรียนวางอยู่บนเตียงอย่างเรียบร้อย ดวงตาเธอเป็นประกายสว่างไสวขึ้น เธอเดินไปสวมชุดนักเรียน จากนั้นก็ลงไปชั้นล่าง เฉียวเหลียงยืนพิงอยู่ที่โต๊ะในห้องครัว ถือแก้วนมมองดูถังซี ซึ่งเดินลงมาชั้นล่างในชุดนักเรียน และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ผมคงรู้สึกผิดถ้าไม่รู้อายุที่แท้จริงของคุณ นี่ผมมาตกหลุมรักเด็กม.ปลายได้ยังไงเนี่ย”  
 
 
ถังซียิ้ม วิ่งเข้าไปหาเขา และกะพริบตาปริบๆ “ถ้างั้นฉันจะลองยั่วยวนคุณดูดีไหม แล้วโทรเรียกตำรวจ…”  
 
 
“อยากลองไหมล่ะ” เฉียวเหลียงวางแก้วนมลงข้างๆ โอบแขนไปรอบเอวเธอ น้ำเสียงเขาแหบพร่า “ผมว่าผมคงต้องไปใช้ชีวิตในคุกสักสองสามเดือน”  
 
 
ถังซีมองเฉียวเหลียงด้วยท่าทางขัดเคือง ปลดมือเขาออกและกล่าวว่า “คุณเป็นโรคจิต” จากนั้นก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ “แต่ฉันกลัวว่าร่างกายฉันจะยังไม่แข็งแรงพอที่จะทำให้คุณพึงพอใจน่ะสิ”  
 
 
จากนั้นเธอก็หยิบแซนวิชชิ้นหนึ่งขึ้นมากัด เคี้ยวแล้วกลืนพร้อมกับดื่มนมอึกหนึ่ง ก่อนจะเงยหน้ามองเฉียวเหลียงถามว่า “ตารางงานวันนี้ของคุณเป็นยังไงบ้างคะ”  
 
 
เฉียวเหลียงบอกตารางงานของเขาให้เธอรู้  
 
 
ถังซีพยักหน้า “ดูเหมือนวันนี้คุณจะยุ่งมาก ฉันจะไปที่บริษัทหลังเลิกเรียน ไปคุยกับฉู่หลิงเรื่องงานแฟชั่นวีกที่จะเริ่มขึ้นในวันพฤหัสฯ นี้ ซึ่งเราต้องเตรียมตัวให้พร้อม โชว์ของเราจะเข้าร่วมในวันอาทิตย์ เพราะฉะนั้นเราต้องไปถึงปารีสวันศุกร์”  
 
 
เฉียวเหลียงส่งเสียงคำรามเบาๆ “คืนนี้ผมจะไปรับคุณและพาคุณไปส่งที่บ้าน”  
 
 
“ไม่ต้องค่ะ ฉันจะกลับบ้านในช่วงพักเที่ยงสองชั่วโมง และจะไปหาคุณป้าเฉียวหลังเลิกเรียน แล้วฉันอาจทำงานล่วงเวลาคืนนี้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องมารับฉันหรอก”  
 
 
เฉียวเหลียงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินอย่างนี้ “ทำงานล่วงเวลา” เขาถาม “คุณจะทำงานล่วงเวลากับฉู่หลิงหรือ”  
 
 
ถังซีพยักหน้า “ใช่ค่ะ” เธอจะทำงานล่วงเวลาที่บริษัท จึงเป็นอันแน่นอนว่าเธอจะต้องอยู่กับฉู่หลิง  
 
 
เดี๋ยวก่อนนะ ถังซีตระหนักถึงอะไรบางอย่าง และเงยหน้าขึ้นมองใครบางคน เป็นอย่างที่เธอคาดคิด เธอเห็นดวงตาเขามีประกายหึงหวง เธอยิ้ม เดินเข้าไปจับมือเฉียวเหลียงแล้วถามว่า “คุณเฉียวคะ อย่าบอกนะว่าหึงอีกแล้ว!”